Εκατό χρωματιστές αφισούλες σαν αυτή που βλέπετε εδώ θα κολληθούν σήμερα το απόγευμα στην ευρύτερη περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Η ΕΚΑΠ κόβει την πίτα της, αυτή την Κυριακή κι αμέσως μετά θα προβληθεί ένα πολύ σημαντικό ντοκιμαντέρ που αφορά τις ανασκαφές για την υπόγεια γέφυρα της Λένορμαν.

Βάλτε το στην ατζέντα σας κι ελάτε να το δούμε και να το κουβεντιάσουμε με το σκηνοθέτη που έφτιαξε την ταινία και την αρχαιολόγο που ήταν παρούσα στις ανασκαφές.

Μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Καββαδία που τα θυμόμαστε γιατί ακούμπησαν την ψυχή μας.

Η μνήμη λειτουργεί για να μας θυμιζει μεγάλους ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών για να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Σαν σήμερα “έφυγε” απ΄τη ζωή ο μεγάλος ποιητής Νίκος Καββαδίας.

Τι ξέρουμε γι' αυτόν;

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Σ’ αυτή τη μικρή Ρωσική πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά: η Τζένια (Ευγενία) κι ο Μήκιας (Δημήτρης).

Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό. Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα κι εγκαθίσταται στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά.

Το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται. Γυρίζει και πάλι στην Ελλάδα το 1921, τσακισμένος και ανίκανος να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Μετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά.

Ο Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό κι είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Όμως την ίδια περίοδο πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο. Συνεχίζει όμως να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά περιοδικά.

Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει ναυτικό φυλλάδιο και μπαρκάρει ως "ναυτόπαις" τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό "Άγιος Νικόλαος". Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή εκείνη περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος απλός άνθρωπος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ, αγαπητός στους πάντες.

Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα λόγω της ειδικότητάς που είχε ως ασυρματιστής χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ Μεραρχίας. Με τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, ο ποιητής μπαρκάρει και πάλι αφού έχει εξασφαλίσει την άδεια της ασφάλειας, που τον θεωρεί "κομμουνιστή άνευ δράσεως" και του χορηγεί ειδικά διαβατήρια περιορισμένης χρονικής ισχύος.

Έπειτα, από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξιδεύει διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Μέσα στη χρονική αυτή περίοδο, τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή του ποιητή αφορούν το θάνατο του πιο μικρού του αδερφού, Αργύρη, το 1957, την κυκλοφορία της «Βάρδιας» στα γαλλικά το 1959, την επανέκδοση του «Μαραμπού» και του «Πούσι» το 1961 από τις εκδόσεις Γαλαξίας, το θάνατο της μητέρας του το 1965 και τη γέννηση του Φίλιππου το 1966, γιου της ανιψιάς του Έλγκας. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, και συγκεκριμένα το 1954, συνέβη το εξής περιστατικό:

Ενώ ο ποιητής εργαζόταν σε "ποστάλι" (καράβι μικρών αποστάσεων, επιβατηγό), ταξίδεψε με το καράβι του ο Γιώργος Σεφέρης. Τόσο κατά την τυπική υποδοχή των ταξιδιωτών, όσο και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, ο Σεφέρης δεν μπήκε καν στη διαδικασία να χαιρετίσει τον Καββαδία. Το γεγονός πίκρανε ιδιαίτερα τον Καββαδία, που θεωρούσε ότι η λογοτεχνική γενιά του '30, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, τον υποτιμούσε. Το 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την τελευταία του πνοή ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Σε μας έμειναν τα ποιήματά του, πολλά μελοποιημένα για να μπουν στις καρδιές μας και να μας δείχνουν το φωτεινό δρόμο της ζωής. Η κληρονομιά του μεγάλη. Ευθύνη μας να σκύψουμε και να τα ξαναδούμε...

Ένα τραγούδι σύγχρονο που γραφτηκε για τιον Νίκο Καββαδία. Τα κάνουμε καμια φορά εμείς οι άνθρωποι αυτά. Μας αρέσει να τιμούμε του μεγάλους ποιητές που πρόσφεραν θετικά στο πέρασμά τους από τη γη.

Τα μετράς... Ένα υπέροχο τραγούδι που οι στοίχοι του παραπέμπουν σε προβληματισμό. Ακούστε το με προσοχή...

Νεότερη εντολή, θέλει τις εφημερίδες της ΠΕΤ ΟΤΕ σταθερά εδώ, μέχρι... νεωτέρας. Ειδοποιήθηκε ήδη ο εφημεριδοπώλης μας, Γιάννης Μπιτούνης, να μη σταματήσει να μας φέρνει τις εφημερίδες που παίρνουμε μετά τις 15 Φλεβάρη.

Ίσως στο μέλλον γίνουν κάποιες περικοπές, αλλά πάντως δεν πρόκειται να κοπούν. Πρυτάνευσε η φωνή της λογικής που θέλει “θωρακισμένους” με ικανοποιητική πληροφόρηση τους συνδικαλιστές στις δύσκολες εποχές που διανύουμε...

• Στην Κερατέα χθες η κατάσταση ήταν πολύ τεταμένη. Δείτε ΕΔΩ.
  

Το μεσημέρι της  Τρίτης 8/2 μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας κατέλαβαν συμβολικά τη ΓΣΕΕ.

Στην ανακοίνωση που απέστειλε μάλιστα η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης αναφέρεται:

«Είμαστε σήμερα εδώ, γιατί 300 μετανάστες εργάτες βρίσκονται ήδη στη 15η μέρα απεργίας πείνας διεκδικώντας νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Οι 300 ούτε εκλιπαρούν για ελεημοσύνη ούτε απαιτούν κάτι παράλογο. Διεκδικούν, με μόνο όπλο το σώμα τους, όσα δικαιούνται, όσα είναι αυτονόητα για μια αξιοπρεπή ζωή. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, κανένας εργάτης δεν μπορεί να δουλεύει με σπασμένο μεροκάματο και χωρίς ένσημα, κανένας πολίτης δεν μπορεί να ζει υπό τη διαρκή απειλή της απέλασης.

Είμαστε σήμερα εδώ, για να σπάσουμε την εκστρατεία λάσπης που δέχεται εδώ και 15 μέρες ο αγώνας των μεταναστών από τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα. Οι ίδιοι που λεηλάτησαν τα δημόσια οικονομικά και τώρα καταργούν κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, κατηγορούν τους ξένους εργάτες ως απειλή για την κοινωνία. Οι λίγοι που πλούτισαν και πλουτίζουν από τη φτώχεια των πολλών, προσπαθούν να στρέψουν τους εργαζόμενους σε αλληλοσπαραγμό.

Είμαστε σήμερα εδώ, γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και η ΓΣΕΕ τηρούν εδώ και 15 μέρες ένοχη σιωπή για τον αγώνα των 300. Δεν μίλησαν την ώρα που οι μετανάστες διώχνονταν από τη Νομική υπό την απειλή της αστυνομικής βίας, δεν έκαναν τίποτα για τις άθλιες συνθήκες του κτιρίου στο οποίο μεταφέρθηκαν, δεν τοποθετούνται ούτε τώρα, παρά το ότι το αίτημα για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών έχει υιοθετηθεί από τα συνδικάτα εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια. Είμαστε σήμερα εδώ γιατί οι μετανάστες δεν είναι γενικώς μια αναξιοπαθούσα ομάδα πληθυσμού, αλλά αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης. Βρίσκονται στην καρδιά όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων εντάσεως εργασίας και αντιμετωπίζουν την πλέον στυγνή εκμετάλλευση. Τα αιτήματά τους πρέπει να αποτελέσουν μέρος των προτεραιοτήτων του εργατικού κινήματος. Είμαστε σήμερα εδώ γιατί ο αγώνας των 300 μεταναστών εργατών αποτελεί οργανικό τμήμα του κινήματος αντίστασης στην επίθεση εργοδοσίας, κυβέρνησης και ΕΕ, είναι ένα ακόμα μέτωπο των ευρέων αντιστάσεων εναντία στο Μνημόνιο και τη φαλκίδευση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η νίκη των μεταναστών θα είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης και θα βοηθήσει τα κινήματα να παλέψουν από καλύτερες θέσεις την επόμενη μέρα. Είμαστε σήμερα εδώ γιατί τα μεροκάματα δεν τα ρίχνουν οι μετανάστες, αλλά ο ρατσισμός. Γιατί ο οχετός του εκφασισμού μας απειλεί όλους και όλες».

Τρίωρη ήταν η συμβολική κατάληψη που πραγματοποίησαν στα γραφεία της ΓΣΕΕ, περίπου 100 άτομα, που συμπαρίστανται στα αιτήματα των μεταναστών απεργών πείνας.

• Η είδηση είναι αναδημοσίευση από το Newsbest