Ένας σκέτος καπουτσίνο στον “Κένταυρο” του άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας, κυριακάτικα με τη λιακάδα είναι, πως να το κάνουμε, μια μικρή απόλαυση...

Ναι, έχει ένα ήλιο λαμπερό σήμερα κυριακάτικα. Ιδανικός καιρός για βόλτα αν και τη ψυχρούλα του την έχει, όπως και να το κάνουμε...

Πού να προλάβουμε, όμως για βόλτα. Η Συντακτική Επιτροπή στο σπίτι της Αθηνάς έχει πάντα εκπλήξεις με το τσίπουρο του Μιχάλη. Κι επειδή, κάποια στιγμή, μας “τρύπησε” η μύτη το χταπόδι στα κάρβουνα, πήγε ο Θανάσης και πήρε αρκετό για μεζέ. Υπάρχει κουβέντα που να γίνεται κάτω από τέτοιες προϋποθέσεις και να μην είναι η καλύτερη; Έτσι είναι. Φαίνεται από τα θέματα που αποφασίστηκε να έχει το επόμενο, τεύχος 5 της εφημερίδας. Θα τα δείτε κι εσείς, εν καιρώ, και θα με δικαιώσετε.

Το απογευματάκι πάντως είπαμε να την κάνουμε αυτή τη βόλτα. Ο ήλιος συνεχίζει να είναι προκλητικός. Στο άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας αξίζει να καθίσεις έξω, στον “Κένταυρο”, με φόντο τη λίμνη και να απολαύσεις τον καφέ σου.

Φυσικά, το ξέραμε, δεν θα είμαστε μόνοι μια τέτοια μέρα. Κι άλλοι είχαν την ίδια ιδέα. Είναι όμως πανέμορφα μέχρι να πέσει ο ήλιος...

Ύστερα μια βόλτα στην αδερφή μου Μαλάμω στους Θρακομακεδόνες. Είχα να τη δω από τότε που κατεβήκαμε στην Κρήτη για το θλιβερό καθήκον του αποχαιρετισμού στη Γιωργία μας. Δεν πήρα τηλέφωνο να της πω ότι θα πάω. Έτσι ξαφνικά πήγαμε. Και ήταν εκεί...

Όμορφα ήταν. Ήπιαμε και τις ρακές μας. Άνοιξε την καρδιά τους ο Νίκος Μαράτσης και δεν έκλεισε στόμα μέχρι τις 7 που φύγαμε. Είχε νυχτώσει πια. Ώρα να πάω σπίτι, να ετοιμάσω τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ για να τον δώσω στο τυπογραφείο και να δω λίγο τα e-mail μου πριν πάω για ύπνο. Στην τηλεόραση παίζει τον “Ναυαγό”, αν δεν τον είχα δει πάνω από δέκα φορές, θα τον ξανάβλεπα ευχαρίστως...