Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

“Πάει” και ο Θύμιος Καρακατσάνης...

Από τον “Θάνατο του Εμποράκου” με τον Θύμιο Καρακατσάνη. Πολύ σημαντική η απώλεια τέτοιων ανθρώπων. Ήδη αισθανόμαστε φτωχότεροι...

Πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 72 ετών ο ηθοποιός Θύμιος Καρακατσάνης…

Η κηδεία του ηθοποιού θα γίνει τη Δευτέρα 2 Ιουλίου.

Είχε γεννηθεί το 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, όπου από το 1960 εργάζεται συνεχώς στο θέατρο, αρχικά ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και στη συνέχεια στο ελεύθερο θέατρο.

Στο θέατρο είχε παίξει σε έργα του Αριστοφάνη, του Μολιέρου, ενώ στον κινηματογράφο οι εμφανίσεις του υπήρξαν πιο σπάνιες.

Είχε εμφανιστεί στις ταινίες: Το πιο λαμπρό αστέρι, Η χαρτορίχτρα, Η γυναικοκρατία, Μπουμ Ταρατατζούμ, Καραβάν Σαράι.

  • Διαβάστε κι ΕΔΩ μια άλλου τύπου συνέντευξη που έδωσε πριν μερικά χρόνια ο Θύμιος στο ΠΡΕΖΑ TV.

Άλλη μια συνέντευξη του Θύμιου Καρακατσάνη, για να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Ήταν ένας άνθρωπος που έβγαζε αισιοδοξία. Ο ίδιος έδινε μάχη ζωής τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν τα έβαζε κάτω. Επέμενε στη σκηνή να περνάει μηνύματα...

Έτοιμος να τα δώσει όλα ο Σαμαράς...

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από τη σημερινή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ που ανήκει στο Μπομπολέϊκο και παρά το γεγονός ότι στηρίζει το ΠΑΣΟΚ δεν είναι και πολύ φανατικά ενάντια στον Σαμαρά. Επομένως το κείμενο έχει μια επιπλέον αξία:

Οι λέξεις «επικαιροποίηση» και «τροποποίηση» κυριαρχούν στην επιστολή που απέστειλε στους ηγέτες των χωρών-μελών της ΕΕ ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Από το κείμενο, το οποίο κομίζει στη Σύνοδο Κορυφής ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι σαφές ότι στόχος του πρωθυπουργού είναι να καθησυχάσει τους εταίρους μας και δη τους δανειστές της Ελλάδας ότι οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί θα τηρηθούν απαρέγκλιτα. «Θα τιμήσουμε την υπογραφή της χώρας» διαβεβαιώνει ο κ. Σαμαράς και προσθέτει ότι η κυβέρνησή του συμφωνεί απόλυτα με τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν τεθεί.

Κάνει αναφορές στην ανάγκη εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης, στη διαμόρφωση ενός μικρού και ευέλικτου κράτους που θα τεθεί στην υπηρεσία των πολιτών, αλλά και στην ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων, χωρίς όμως να παρουσιάζει κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα.

Αναφέρεται στην πάταξη της φοροδιαφυγής, κάτι που ενδιαφέρει απόλυτα τόσο τη Γερμανία όσο και το ΔΝΤ, και επισημαίνει την απόφασή του να θεσπίσει ένα πιο απλό και πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα.

Ο πρωθυπουργός, πέραν αυτών των διαβεβαιώσεων, αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της γραπτής παρέμβασής του στην ανάγκη να υπάρξει άμεσα ένα «αναπτυξιακό πακέτο» για όλο τον ευρωπαϊκό Νότο. Για την Ελλάδα ειδικότερα, σημειώνει ότι η ύφεση ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, ακόμη και των εκπροσώπων των δανειστών μας, και ζητά να υπάρξει τροποποίηση ορισμένων όρων του Μνημονίου, έτσι ώστε και τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα να ανακουφιστούν και οι στόχοι που έχουν τεθεί να επιτευχθούν. Αναφέρεται, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, στην επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και στη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων και των ανέργων.

Ο κ. Σαμαράς κλείνει την επιστολή του με τη διαβεβαίωση ότι η χώρα μας παραμένει σταθερά προσηλωμένη στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, μεταξύ των οποίων είναι και η αλληλεγγύη, μια και στις πρόσφατες εκλογές ο ελληνικός λαός στήριξε με μεγάλη πλειοψηφία την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.

Αυτές τις θέσεις παρουσίασε -κωδικοποιημένα- ο κ. Σαμαράς και στους ξένους ηγέτες με τους οποίους συνομίλησε χθες τηλεφωνικά. Συγκεκριμένα, έχει επαφές με τους κ. Μπαρόζο, Ολάντ και Μόντι.

Ειδικά με τον Ιταλό πρωθυπουργό έθεσε και το θέμα της συγκρότησης ενός ενιαίου μετώπου του ευρωπαϊκού Νότου και υπογράμμισε ότι πολύ σύντομα θα επισκεφθεί τη Ρώμη για επίσημες συνομιλίες.

  • Του Γιάννη Σαραντάκου από το ΕΘΝΟΣ

Τρεις όμορφες μέρες στη Χερσόνησο

Η φωτογραφία είναι μέσα από το χώρο της φετινής Συνέλευσης Περιφέρειας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Είναι η ώρα που παρακολουθούν μέσα από τις Γραφές τους κάποιον ομιλητή στο βήμα...

Το ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Χερσόνησο, Creta Maris, στην τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι τριήμερες εργασίες της Συνέλευσης. Υπέροχο, αλλά ακριβό για τα βαλάντια μας, ξενοδοχείο...

Άλλο ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο από το ξενοδοχειακό συγκρότημα Creta Maris στη Χερσόνησο. Η παροχή internet με Wi-Fi ήταν δωρεάν στους δημόσιους χώρους και στην αίθουσα της Συνέλευσης...

Έτυχε κι αυτή η χρονιά να συμπέσει μέσα στις καλοκαιρινές μου διακοπές και να ζήσω ένα πολύ ενδιαφέρον και σημαντικό τριήμερο στο ξενοδοχείο Creta Maris, στη Χερσόνησο, ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεπεράσουν τα όρια του εαυτού τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Με κεντρικό σύνθημα: “Να προστατεύετε την καρδιά σας” ξεκίνησαν την Παρασκευή και ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εργασίες της ετήσιας Συνέλευσης Περιφέρειας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά... Προβληματισμοί, ομιλίες 49 τον αριθμό, τοποθετήσεις που στ' αλήθεια βοηθούν και γαληνεύουν την καρδιά...

Πάντα με ενδιέφερε να παρακολουθώ, να ζω και να αναλύω τη ζωή κάτω από μια οπτική που έχει βάθος και ουσία. Το ζήτημα δεν είναι απλό και εύκολο. Χρειάζεται εσωτερική δουλειά και διάθεση να αλλάξουμε μέσα μας διάφορα πράγματα που μας οδηγούν στο να βελτιώσουμε το χαρακτήρα μας.

Ο χώρος ιδανικός για πνευματικά συμπόσια και συζήτηση. Το περιβάλλον καλό, η αίθουσα εκδηλώσεων του αξιόλογου ξενοδοχειακού συγκροτήματος Creta Maris με την παροχή όλων των σύγχρονων εγκαταστάσεων που βοηθούν το ακροατήριο να συμμετάσχει καλύτερα στις εργασίες...

Τρεις μέρες μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον με ξεχωριστούς ανθρώπους είναι ένας θησαυρός. Τα θέματα που πραγματεύτηκαν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, βγαλμένα μέσα από τη ζωή και την καθημερινότητά της... Χαίρεσαι να τους ακούς να προσεγγίζουν καταστάσεις, χωρίς περίπλοκους ελιγμούς, αλλά με σαφήνεια και απλότητα.

Όλες τις μέρες η αίθουσα ήταν γεμάτη και ξεπερνούσαν τα 1.300 άτομα. Είναι εκπληκτική και η σοβαρότητα των ανθρώπων που συμμετέχουν. Ανοίγουν τις Γραφές τους και παρακολουθούν τους ομιλητές, κρατούν σημειώσεις, είναι προσεκτικοί, δεν συζητούν μεταξύ τους, προσέχουν, δίνουν την αίσθηση πως ξέρουν γιατί είναι εκεί...

Χαίρομαι να βλέπω τους ανθρώπους να είναι έτσι. Συνεπείς στους χρόνους τους, προσεκτικοί στις πράξεις τους και τις κινήσεις τους, με σεβασμό στο διπλανό τους. Φορούν κονκάρδες που λένε το ονοματεπώνυμό τους και την εκκλησία από την οποία προέρχονται...

Ολοταχώς για τα 340.000 κλικ...

Την ώρα που πατούσα τα πόδια μου στην Κρήτη για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου το κοντέρ του μετρητή μου στη μπάρα δεξιά, έδειχνε να πλησιάζουμε να κλείσουμε τα 330.000 “χτυπήματα” από διαφορετικές Ι.Ρ. και να μπαίνουμε φορτσάτοι στο δρόμο για τα 340.000 κλικ... Ήδη μέχρι να κάνω αυτή την ανάρτηση έχουμε 800 επισκέψεις επί πλέον...

Οι τακτικοί αναγνώστες μου θα θυμούνται ότι την αρχή, κάθε 5.000 επισκέψεις, έκανα μια τέτοιου είδους ανάρτηση. Ήθελα να σα κάνω να γνωρίσετε το Site. Αργότερα συνέχισα να κάνω το ίδιο πράγμα, αλλά κάθε 10.000 “χτυπήματα”. Μεγάλωνε ο αριθμός των επισκέψεων, μεγάλωναν και οι ευθύνες να έχω ένα Site με υψηλά τα επίπεδα και τις προδιαγραφές του...

Συνέχισα να δίνω όλες μου τις δυνάμεις κάνοντάς το ζωντανό, διατηρώντας το με πλήθος πληροφοριών, αλλά και με κομμάτια της καθημερινής ζωής μου.

Το βέβαιο είναι ότι περιέχει αλήθειες και όχι ψέματα. Δεν μ' αρέσουν να τα λέω, ούτε και να τα ακούω. Μ' αρέσει η ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της, με τα χαμόγελα και τις λύπες της, με τις ομορφιές της Κρήτης που λατρεύω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και που από το πρωί της Πέμπτης 21/06/2012 πατώ τα χώματα της που με γεμίζουν προσδοκίες ότι θα τα χαρώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Έτσι μ' αρέσει η ζωή... Να ρουφώ την κάθε στιγμή της σαν να είναι η τελευταία. Με την ελπίδα και την πίστη ότι τίποτα απ' όσα αγαπήσαμε δεν πάει χαμένο. Επειδή τίποτα δεν μας χαρίστηκε και τίποτα δεν θεωρούμε δεδομένο, απλό και εύκολο...

Τη χαρά και τη δύναμη τη βρίσκουμε στα απλά καθημερινά, πράγματα. Κι αυτό θα κάνουμε και φέτος ένα ολόκληρο μήνα. Στο μεταξύ και σαν συντροφιά θα λειτουργήσουμε αυτό το σημειωματάριο. Εδώ θα τα με το δικό μας τρόπο. Είτε γελώντας, είτε αφήνοντας ένα σχόλιο στο Facebook που νομίζετε πως είναι πιο απλό και πιο εύκολο.

Βέβαια αν δοκιμάζατε θα διαπιστώνατε ότι το ίδιο εύκολα είναι τα πράγματα κι εδώ. Δεν χρειάζονται και πολλά πολλά, ούτε εγκρίσεις. Το σχόλιο ανεβαίνει αμέσως... Όλα είναι πολύ απλά και εύκολα. Δεν σας θέλω απλά επισκέπτες και παρατηρητές. Θα μου άρεσε και να μιλάμε.

Αλλά δεν βιάζομαι... Σιγά – σιγά όλα θα γίνουν. Όπως βλέπετε έχω υπομονή...

Αποχαιρετώ για λίγο την Αθήνα

Ο ήλιος γέρνει στο λιμάνι του Πειραιά. Τη φωτογραφία με το ηλιοβασίλεμα την τράβηξα πάνω από το κατάστρωμα του FESTOS PALLAS γύρω στις 8.40 μμ.

Άλλη μια φωτογραφία στο λιόγερμα βγαλμένη με το κινητό μου, από το κατάστρωμα του πλοίου που με πάει στην Κρήτη...

Η ανάρτηση αυτή έγινε πάνω από το καράβι... Με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας που πήρα να με βοηθά στα ταξίδια μου. Να μην αγωνιώ αν έχω internet, να μην ψάχνω στις καφετερίες του Αρκαλοχωρίου για Wi-Fi.

Να 'μαι λοιπόν στον Πειραιά. Στο μεγάλο λιμάνι της Αττικής. Έχω φτάσει από τις 8.20 αν και γνωρίζω ότι η αναχώρηση είναι στις 10 μμ. Φρόνιμο είναι να πάω νωρίτερα, να τακτοποιηθώ στην καμπίνα μου 5035 και να βγω μια βόλτα στο κατάστρωμα του πλοίου να χαζέψω τον κόσμο που για την ώρα είναι λίγος και να γράψω κι αυτές τις σημειώσεις.

Πρώτη φορά κάνω ανάρτηση μέσα από το πλοίο χωρίς να χρησιμοποιώ το Wi-Fi του που, έτσι κι αλλιώς είναι πολύ αργό.

Έκανα κάποια τηλέφωνα στους ανθρώπους μου να βεβαιωθούν ότι όλα πάνε καλά και μπήκα στην καμπίνα μου να ανεβάσω στην ιστοσελίδα μου αυτό το σημείωμα. Έξω κάνει ζέστη πολύ αν και φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι...

Οι ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα του FESTOS PALLAS σπάνε την μονοτονία των τραγουδιών. Όλο και κάτι χρήσιμο έχουν να πουν.

Δίπλα μου κάθονται ένα ζευγάρι Κινέζων. Έχουν πάρει μια μερίδα γύρο που όμως τρώνε με τα καλαμάκια που έχουν στο χέρι τους. Πώς τρώνε το ρύζι; Ε, κάπως έτσι... Άσε που κουβεντιάζουν με έντονες χειρονομίες και μιλάνε πολύ δυνατά. Ούτε Έλληνες να 'τανε.

Πιο δίπλα μου κάθετε ένα νεαρός, γύρω στα 30. φορά μαύρη μπλούζα και γυαλιά και μιλάει στο κινητό του αμέριμνος με ακουστικά. Χρειάζεται να προσέξεις για να τα δεις. Καπνίζει κιόλας, θαρρείς πως μονολογεί...

Το γκαρσόνι στο μπαρ του καταστρώματος καλωσορίζει ένα άλλο ζευγάρι Έλληνες που κάθονται πιο κει. “Δροσιά έχει σήμερα” λέει. Φαντάζομαι πώς θα ήταν μέχρι χθες από τη ζέστη...

Αργότερα, αν έχω κέφια και... σήμα θα κάνω κι άλλη ανάρτηση. Αυτή θα ναι η παρέα μου και η συντροφιά μου απόψε... Εκτός από τον ύπνο που έτσι κι αλλιώς έχουμε μια καλή σχέση...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA