Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Αύγουστε καλέ μου μήνα...

Με το γνωστό πια, για το Site, τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού για τον μήνα που μπήκε, από το δίσκο του “Καλεντάρι” που μ' αρέσει, ας καλωσορίσουμε τον Αύγουστο. Τον πιο όμορφο καλοκαιρινό μήνα, τον μήνα των διακοπών, κάποτε...

Ρένα Κουμιώτη: Ο Αύγουστος λούζοντας στην αστροφεγγιά... Παλιό τραγούδι λαϊκό, δεκαετία του '70, υπέροχη η ερμηνεία και ο στοίχος...

Οι Αύγουστοι τραγουδήθηκαν πολύ... Κάπως συνδέθηκαν πολύ με τον έρωτα... Τι να φταίει άραγε; Και δείτε, ίδια η εικονογράφηση παρόλο που πρόκειται για όλλο τραγούδι...

Άλλο ένα τραγούδι για τον Αύγουστο από τον Νίκο Παπάζογλου. Μα , γιατί το τραγούδι να ΄ναι λυπητερό; Απορίες κι αυτές...

Ορχηστρική διασκευή του παραπάνω τραγουδιού από τους ΙΑΣΙΣ. Απίθανο κομμάτι. Άσε δε οι εικόνες. Μπορείς να φύγεις μαζί τους...

Ας αποχαιρετίσουμε τον Ιούλιο που φεύγει

Έχετε αντοχές να το δείτε αυτό το βίντεο; Μερικοί άνθρωποι νομίζουν πως η ζωή είναι παιχνίδι. Δεν τη σέβονται και δεν την εκτιμούν. Το ζήτημα είναι να φτάσει τα όρια της η αδρεναλίνη...

Ζεστός, καυτός σαν τη θερμοκρασία που έχει έξω είναι ο αποχαιρετισμός μας στο μήνα που μας αφήνει απόψε το βράδυ για να δώσει τη σκυτάλη του στον Αύγουστο...

Καλός ήταν ο καημενούλης... Μας βρήκε στην Κρήτη, διακοπές, σε μέρη όμορφα κι αγαπημένα και μας αφήνει γεμάτος δράση στην Αθήνα που βιώνει καύσωνα και στο γραφείο με τους λιγοστούς συναδέλφους, που κάνουν κρα να φύγουν στην πρώτη ευκαιρία... Έστω και για μια μικρή απόδραση...

Παλιά ο Αύγουστος ήταν ο μήνας των διακοπών για τα μαγαζιά. Είχαν την πολυτέλεια να τα κλείσουν οι άνθρωποι και να πάνε κάπου να ξεκουραστούν. Φέτος βλέπεις κλειστά μαγαζιά και δεν ξέρεις αν οι άνθρωποι είναι σε διακοπές (το καλύτερο σενάριο...) ή δεν άντεξαν στην κρίση και το 'κλεισαν... (το χειρότερο...).

Οι ζέστες, πάντως, θέλουν να φύγεις μακριά από την Αθήνα... Το ζήτημα είναι αν το μπορείς... Με όλες αυτές τις κλιματικές αλλαγές τα 'χει κάνει “μούσκεμα” ο καιρός και τίποτα πια δεν θεωρείται δεδομένο, ενώ τα περίεργα ξεσπάσματά του είναι ότι πιο συχνά συναντούμε στο δρόμο μας... Ακραία καιρικά φαινόμενα. Υπερβολικό κρύο το χειμώνα και καύσωνες το καλοκαίρι, βροχοπτώσεις που μόνο καταστροφές φέρνουν.

Κάπως έτσι μας αποχαιρετά ο Ιούλιος. Με την αγωνία να ακούσουμε για τις νέες περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις που όλο κουβεντιάζουν οι τρεις της συγκυβέρνησης και όλο δεν παίρνουν αποφάσεις. Κι όσο αυτό συμβαίνει, εμείς φοβόμαστε τα χειρότερα που θα 'ρθούν...

Διότι έτσι θα συμβεί... Αμφιβάλει κανείς; Πάει καιρός από τότε που ακούσαμε την τελευταία αισιόδοξη είδηση... Μόνο για τις κακές υπάρχει χώρος πια... Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που το παλεύουν και ψάχνουν και τις βρίσκουν και τις αναδεικνύουν να τονώνεται λίγο το ηθικό μας. Ψάξτε ΕΔΩ και κάτι θα βρείτε που θα είναι στα μέτρα σας...

Ευχαριστώ τον Ιούλη για όσα μου πρόσφερε απλόχερα... Και δεν ήταν και λίγα... Μια μικρή ημερολογιακή αναδρομή σ' αυτό το Site θα πείσει για όσα λέω. Υπήρξε κι από τη μεριά μου όμως ενδιαφέρον για τη ζωή... Δεν περίμενα την τύχη να δουλέψει για μένα...

Σας προτρέπω να το κάνετε κι εσείς τον Αύγουστο... Για να νιώσετε καλύτερα... Δεν θα κουραστώ να λέω πως η ψυχολογία είναι πολύ μεγάλο πράγμα...

Πήραν το ΣΔΟΕ στο κυνήγι!...

Οι άνθρωποι δεν έχουν το Θεό τους... Γραφειοκράτες μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο, αφού υπέστησαν τα μύρια όσα από τους κατοίκους του χωριουδάκιου που πήγαν να ελέγξουν οι του ΣΔΟΕ καταγράφουν σε υπηρεσιακό έγγραφο την εμπειρία τους. Ε, είναι δυνατόν να υπάρχει σωτηρία γι' αυτή τη χώρα που διαθέτει τέτοιους δημόσιους υπαλλήλους;

Να 'ναι Παρασκευή, να σχεδιάζεις μια μικρή απόδραση στην ελληνική επαρχία, να ανοίγεις το γραμματοκιβώτιο στο σπίτι σου και το πρώτο που συναντάς να είναι το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Και να 'ρχεται “καπάκι” στα όσα έχω διαβάσει για τους... καταπληκτικούς υπαλλήλους του ΣΔΟΕ... Ε, πολύ θέλει να τα παίξει ο άνθρωπος...

Το ρεπορτάζ το βρήκα στη σελίδα 43 της κυριακάτικης “Realnews” και πρέπει να σας πω ότι το απόλαυσα. Όχι ως αναγνώστης, αλλά ως Έλληνας φορολογούμενος που έχει απηυδήσει να πληρώνει, επειδή... τα αρμόδια όργανα ελέγχων πήγαν να ζητήσουν τιμολόγια και αποδείξεις στο πανηγύρι ενός χωριού που δεν το ξέρει ούτε η μάνα τους... Μ' αυτά ασχολούνται και όχι με τη φοροδιαφυγή...

Ο τοπικός Πολιτιστικός Σύλλογος διοργάνωσε πριν δυο εβδομάδες το πανηγύρι των απανταχού Βελλαϊτών και προσδοκούσαν οι άνθρωποι, όπως σε όλες τις μικρές κοινωνίες, πως θα μάζευαν κανένα ευρώ για να μπορέσουν να συνεχίσουν τις πολιτιστικές δράσεις τους στο εγκαταλειμμένο χωριό τους.

Κατάφεραν και μάζεψαν καμιά 400ριά πολίτες από τη γύρω περιοχή, είχαν και μια πενταμελή ορχήστρα για να διασκεδάσουν... Κι απάνω που το γλέντι άναβε, εκεί κοντά στις 12 τα μεσάνυχτα να 'σου και σκάει μύτη ένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ από δύο ελγκτές παρακαλώ...

Κι αφού διαπίστωσαν ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος δεν εξέδιδε αποδείξεις από ταμειακή μηχανή, έδειξαν τις υπηρεσιακές ταυτότητες τους και κάλεσαν τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν.

Το ρεπορτάζ αναφέρει πως μόλις τους αντιλήφθηκαν εκατό και πλέον από αυτούς που ήταν παρόντες στο πανηγύρι κινήθηκαν κατά πάνω τους να τους λιντσάρουν. Χρειάστηκε να παρέμβουν κάποιοι ψύχραιμοι για να αποφευχθούν τα χειρότερα...

Κι αφού διασώθηκαν κάθισαν κι έγραψαν ολόκληρο γράμμα - αναφορά στην υπηρεσία τους για να καταθέσουν πόσο καλοί ήταν στη δουλειά τους και πόσο κακοί αυτοί οι... άγριοι άνθρωποι. Κάπως έτσι πήρε δημοσιότητα το πράγμα...

Κι ύστερα αναρωτιέστε γιατί δεν πάει μπροστά αυτό το κράτος... Όταν έχεις τέτοιους δημόσιους λειτουργούς τι καλύτερο μπορείς να περιμένεις;

Η πρόκληση είναι απίστευτη. Αφού έπιασαν όλους τους φοροφυγάδες της χώρας, αφού βρήκαν όλες τις καταθέσεις που έχουν βγει στο εξωτερικό πήγαν στου Βελλά, ένα χωριό 800 μέτρα υψόμετρο, 80 χιλιόμετρα από την Πάτρα που τα τελευταία 30 είναι δύσβατα και όλο στροφές, που δεν πιάνει σήμα το κινητό τηλέφωνο και έχει μόλις δύο μόνιμους κατοίκους, να εξαντλήσουν την αυστηρότητα στους ελέγχους του, το ΣΔΟΕ.

Μα δεν τους είπε κανείς, πως σε τέτοιους καιρούς κανείς δεν δικαιούται να προκαλεί τη μοίρα του και να τρίβεται στην γκλίτσα του τσοπάνη; Εκτός κι αν τους τρώει ο κώλος τους...

Αν σας βαστά, συνεχίστε να προκαλείτε τους πολίτες...

  • Δείτε ΕΔΩ ένα ιδιότυπο... ρεπορτάζ από τον τόπο που... έγινε το κακό. Για να τον γνωρίσετε κι όλα βρε αδερφέ...

Προκαλούν, χωρίς ίχνος ντροπής...

Η Αγροτική Τράπεζα χαρίζεται στον Μ. Σάλλα της Τράπεζας Πειραιώς. Η εφημερίδα ΕΛΛΑΔΑ χαρακτηρίζει το θέμα σκάνδαλο και ζητά την παρέμβαση του εισαγγελέα. Δείτε περισσότερα πράγματα για το θέμα ΕΔΩ. Δείτε ΕΔΩ και μια άλλη πλευρά του ίδιου θέματος, όχι και τόσο αθώα... Επειδή όλα τα ψιλιαζόμαστε... Τα κόμματα χρωστούν ένα σκασμό λεφτά. Θα τα πληρώσουν;

Χαμηλά, στη βάση της πρώτης σελίδας ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ προβάλει ένα πολύ σημαντικό θέμα. Αυτό με τις διακοπές που πολλοί άνθρωποι φέτος θα υποχρεωθούν να τις περάσουν σπίτι τους ελλείψει ρευστού. Και με τέτοια ζέστη...

Αφορμή γι' αυτό το κομμάτι είναι ένα δημοσίευμα των ΝΕΩΝ στη σελ. 3 της περασμένης Παρασκευής ότι τάχα μου και οι υπουργοί υφυπουργοί, πρωθυπουργοί, Πρόεδροι της Δημοκρατίας συμβάλουν στην οικονομία με περικοπές στους μισθούς τους. Τα θέμα υπάρχει βεβαίως σε όλες τις εφημερίδες της ημέρας αλλά εμείς παίρνουμε αφορμή από αυτή...

Δεν θα σχολιάσω τα... φοβερά ποσά με το οποία περικόπτουν τις αποζημιώσεις του, έτσι κι αλλιώς γελοία και προκλητικά είναι... Η φωτογραφία του αυθεντικού δημοσιεύματος “μιλά” από μόνη της... Τα σχόλια είναι περιττά...

Αυτό που θα πω μόνο είναι ότι μας υποτιμούν τη νοημοσύνη για άλλη μια φορά... Θέλουν να πιστέψουμε πως κάτι κάνουν κι αυτοί βρε αδελφέ, μην γκρινιάζουμε που μας περικόπτουν τους μισθούς και τις συντάξεις και δεν μπορούμε να ζήσουμε

Ντροπή! Τίποτα δεν κάνουν απ' ότι όφειλαν ως συντεταγμένη Πολιτεία που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της. Αφήνουν τις οφσόρ εταιρίες (στις οποίες τις περισσότερες φορές συμμετέχουν και οι ίδιοι...) να οργιάζουν χωρίς να φορολογούν τους εφοπλιστές (μόλις 3.000 ευρώ δίνουν για κάθε καράβι και δεν ντρέπονται οι ξεφτίλες...) φροντίζουν οι δικοί τους και οι κολλητοί τους να καρπώνονται δεκάδες φοροαπαλλαγές, ενώ παίρνουν μέρος στα προγράμματα ΕΣΠΑ ή ότι άλλο αναπτυξιακό πρόγραμμα προκύπτει...

Κι έρχεται, την ώρα ακριβώς που ετοιμάζονται να βάλλουν κι άλλο χέρι στις συντάξεις και τους μισθούς, την ώρα που η εργασία, έστω και με τις τριτοκοσμικές αμοιβές που δίδει ο κάθε εργοδότης ανεξέλεγκτος, όποτε και αν θέλει, την ώρα που μέχρι και οι συμβιβασμένοι της ΓΣΕΕ εκνευρίζονται με τις συνταγές των τροικανών και όχι με τους εδώ εντολοδόχους τους, να μας πουν, πως τάχα συμβάλλουν με το δικό τους τρόπο περικόπτοντας ελαφρά τους παχυλούς μισθούς τους...

Σιγά που θα περιμέναμε να καταλάβουν... Αυτοί ζουν στον κόσμο τους, μακριά κι έξω από τα δεινά που υφίστανται ο απλός ελληνικός λαός. Και προκαλούν με τα έργα τους και τις δηλώσεις τους. Σα να λένε σε φιλήσυχους οικογενειάρχες: Τι μας κοιτάτε βρε... Λιντσάρετε μας, μας αξίζει με τέτοιο δούλεμα που σας ρίχνουμε...

Έτσι λειτουργεί το περίφημο πολιτικό σύστημα. Θαυμάστε τους!

 

 

 

Η Τράπεζα Πειραιώς διαβεβαιώνει ότι θα διατηρήσει τις θέσεις εργασίας στην Αγροτική Τράπεζα που απορροφά. Δελιτε ΕΔΩ. Σημειώστε το για την ώρα που θα αρχίσουν τις απολύσεις...


Ωστόσο ας είμαστε ρεαλιστές... Οι άνθρωποι το προσπαθούν, το πράγμα. Δείτε ΕΔΩ... Με το πάσο τους συνεχίζουν την αλληλογραφία με τις ελβετικές αρχές. Και πού ξέρεις, μπορεί, κάποτε, να τους απαντήσουν...

Μ' αυτά και μ' αυτά είμαι απόλυτα σίγουρος πια, ότι θα τη σώσουν την ελληνική οικονομία...

Κατά τα άλλα τα μεγάλα ψάρια πάντα σπάνε το... δίχτι και φορδιαφεύγουν. Δείτε ΕΔΩ.


Εξάλλου ένα μικρό πrοβληματάκι το αντιμετωπίζει το TAXISnet. Δείτε ΕΔΩ. Γονάτισε το σύστημα στην πρώτη ανάγκη. Να τους χαιρόμαστε τους εθνικούς προμηθευτές και όσους συναλλάσσονται μαζί τους...

Ζεστή μέρα και σήμερα, Κυριακή...

Στη Στεμνίτσα νοιώσαμε δροσιά το Σαββατόβραδο που βγήκαμε για ένα ποτό. Το “Καθολικό” δεν λειτουργούσε κι έτσι δεν απολαύσαμε τη θέα του χωριού από τα μπαλκόνια του...

Έκλεισε και η ταβέρνα – ουζερί στην Παναγιά την Καρβουναρέικη... Και πάντα έβρισκα μια αφορμή να απολαύσω το ουζάκι μου με καλό μεζέ κάτω από τα πλατάνια και τον παχύ ίσκιο τους...

Κλειστό και το ξενοδοχείο στο χωριό... Παρά το γεγονός ότι, όπως διάβασα στα “Νέα του Ελληνικού”, ανέλαβε νέος να το λειτουργήσει, είναι διπλαμπαρωμένο... Κι είναι τέλη Ιουλίου. Θα ανοίξει άραγε κάποτε; Η φωτογραφία είναι περσινή...

Η Κυριακή όπως και να το κάνεις είναι όμορφη στο χωριό... Το ξημέρωμα της είναι λίγο διαφορετικό από τις καθημερινές. Έχει μια γλυκιά ηρεμία...

Παρακολουθώ αυτή τη δύσκολη Κυριακή την ειδησεογραφία μέσα από το Twitter και το Facebook. Όσο έχω σύνδεση... Γιατί εδώ πάνω, στις πλαγιές του Μαινάλου δεν είναι εύκολη η πρόσβαση στο διαδίκτυο. Χαμηλές ταχύτητες, έλλειψη 3G δικτύου από τη WIND που αποδεικνύει μάπα το ειδικό μηχάνημα για λείψη data...

Ακολουθώ λοιπόν τις ως τώρα γνωστές και κλασικές μεθόδους. Τις πρωινές ώρες, διάβασμα όπως – όπως και γράψιμο και το απογευματάκι στο Wi-Fi της ταβέρνας του Γεωργαντά, σαν άνθρωπος για τα περαιτέρω...

Στην τηλεόραση παίζουν τα ολυμπιακά αθλήματα. Κολύμβηση, κωπηλασία και βόλεϊ για την ώρα. Δεν με ενθουσιάζουν καθόλου. Σκέτη βαρεμάρα... Είναι κι αυτοί οι δημοσιογράφοι που μεταδίδουν τα αθλήματα, λες και τους έχουν βγάλει αντίγραφα... Όλοι ίδιοι... Καμιά πρωτοτυπία, κανένα ενδιαφέρον... Δεν ξέρω αν φταίνε μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ευθύνη θα έχει φαντάζομαι και η αφόρητη ζέστη που επικρατεί σε όλη τη χώρα και φτάνει τα όρια του καύσωνα...

Το χειρότερο; Ίδια θα είναι η κατάσταση κι αύριο που επιστρέφουμε γραφείο. Όχι, δεν θα φύγω το απόγευμα, όπως έκανα άλλες φορές... Πού να πάω μ' αυτή τη ζέστη στην Αθήνα που καίει; Προτιμώ να κοιμηθώ και σήμερα σαν άνθρωπος, εδώ... Διαβάζω ότι αύριο η θερμοκρασία θα φτάσει στους 41 βαθμούς και τρελαίνομαι...

Ευτυχώς θα φύγω για την επιστροφή, ξημερώματα και τουλάχιστον η διαδρομή δεν θα είναι δραματική...

Μερικές τώρα παρατηρήσεις από τη χθεσινοβραδινή εξόρμηση στη Στεμνίτσα. Η διαφορά των 300 μέτρων υψόμετρο που τη χωρίζουν είναι αρκετή για να έχει περισσότερη δροσιά. 23 βαθμούς Κελσίου είδα το θερμόμετρο της πλατείας χθες βράδυ κατά τις 11.

Ο κόσμος κάθετε στα τραπεζάκια έξω, στην πλατεία για να πάρει το ποτό του. Δεν είναι πολλοί κι επίσης δεν κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα...

Κακή εικόνα είναι ακόμα τα κλειστά μαγαζιά. Το μπαλκόνι του “Καθολικού” δεν λειτουργεί και πολύ θα θέλαμε να απολαύσουμε από κει τη θέα... Είδαμε κι άλλα μαγαζιά κλειστά. Όπως το μικρό καφέ που λειτουργούσαν τα παιδιά από την Καλαμάτα και ήταν υπέροχο το χειμώνα με το τζάκι του να ανάβει...

Ανοιχτά τα μαγαζιά με το ασήμι και το χρυσό, που εδώ είναι ο τόπος τους αφού η Στεμνίτσα διαθέτει σχολή Αργυροχρυσοχοΐας και είναι δάσκαλοι στο είδος, αλλά χωρίς πελάτες.. Ποιος πλησιάζει τις βιτρίνες τους σε τέτοιους καιρούς;

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA