Στη Στεμνίτσα νοιώσαμε δροσιά το Σαββατόβραδο που βγήκαμε για ένα ποτό. Το “Καθολικό” δεν λειτουργούσε κι έτσι δεν απολαύσαμε τη θέα του χωριού από τα μπαλκόνια του...

Έκλεισε και η ταβέρνα – ουζερί στην Παναγιά την Καρβουναρέικη... Και πάντα έβρισκα μια αφορμή να απολαύσω το ουζάκι μου με καλό μεζέ κάτω από τα πλατάνια και τον παχύ ίσκιο τους...

Κλειστό και το ξενοδοχείο στο χωριό... Παρά το γεγονός ότι, όπως διάβασα στα “Νέα του Ελληνικού”, ανέλαβε νέος να το λειτουργήσει, είναι διπλαμπαρωμένο... Κι είναι τέλη Ιουλίου. Θα ανοίξει άραγε κάποτε; Η φωτογραφία είναι περσινή...

Η Κυριακή όπως και να το κάνεις είναι όμορφη στο χωριό... Το ξημέρωμα της είναι λίγο διαφορετικό από τις καθημερινές. Έχει μια γλυκιά ηρεμία...

Παρακολουθώ αυτή τη δύσκολη Κυριακή την ειδησεογραφία μέσα από το Twitter και το Facebook. Όσο έχω σύνδεση... Γιατί εδώ πάνω, στις πλαγιές του Μαινάλου δεν είναι εύκολη η πρόσβαση στο διαδίκτυο. Χαμηλές ταχύτητες, έλλειψη 3G δικτύου από τη WIND που αποδεικνύει μάπα το ειδικό μηχάνημα για λείψη data...

Ακολουθώ λοιπόν τις ως τώρα γνωστές και κλασικές μεθόδους. Τις πρωινές ώρες, διάβασμα όπως – όπως και γράψιμο και το απογευματάκι στο Wi-Fi της ταβέρνας του Γεωργαντά, σαν άνθρωπος για τα περαιτέρω...

Στην τηλεόραση παίζουν τα ολυμπιακά αθλήματα. Κολύμβηση, κωπηλασία και βόλεϊ για την ώρα. Δεν με ενθουσιάζουν καθόλου. Σκέτη βαρεμάρα... Είναι κι αυτοί οι δημοσιογράφοι που μεταδίδουν τα αθλήματα, λες και τους έχουν βγάλει αντίγραφα... Όλοι ίδιοι... Καμιά πρωτοτυπία, κανένα ενδιαφέρον... Δεν ξέρω αν φταίνε μόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ευθύνη θα έχει φαντάζομαι και η αφόρητη ζέστη που επικρατεί σε όλη τη χώρα και φτάνει τα όρια του καύσωνα...

Το χειρότερο; Ίδια θα είναι η κατάσταση κι αύριο που επιστρέφουμε γραφείο. Όχι, δεν θα φύγω το απόγευμα, όπως έκανα άλλες φορές... Πού να πάω μ' αυτή τη ζέστη στην Αθήνα που καίει; Προτιμώ να κοιμηθώ και σήμερα σαν άνθρωπος, εδώ... Διαβάζω ότι αύριο η θερμοκρασία θα φτάσει στους 41 βαθμούς και τρελαίνομαι...

Ευτυχώς θα φύγω για την επιστροφή, ξημερώματα και τουλάχιστον η διαδρομή δεν θα είναι δραματική...

Μερικές τώρα παρατηρήσεις από τη χθεσινοβραδινή εξόρμηση στη Στεμνίτσα. Η διαφορά των 300 μέτρων υψόμετρο που τη χωρίζουν είναι αρκετή για να έχει περισσότερη δροσιά. 23 βαθμούς Κελσίου είδα το θερμόμετρο της πλατείας χθες βράδυ κατά τις 11.

Ο κόσμος κάθετε στα τραπεζάκια έξω, στην πλατεία για να πάρει το ποτό του. Δεν είναι πολλοί κι επίσης δεν κυκλοφορούν πολλά αυτοκίνητα...

Κακή εικόνα είναι ακόμα τα κλειστά μαγαζιά. Το μπαλκόνι του “Καθολικού” δεν λειτουργεί και πολύ θα θέλαμε να απολαύσουμε από κει τη θέα... Είδαμε κι άλλα μαγαζιά κλειστά. Όπως το μικρό καφέ που λειτουργούσαν τα παιδιά από την Καλαμάτα και ήταν υπέροχο το χειμώνα με το τζάκι του να ανάβει...

Ανοιχτά τα μαγαζιά με το ασήμι και το χρυσό, που εδώ είναι ο τόπος τους αφού η Στεμνίτσα διαθέτει σχολή Αργυροχρυσοχοΐας και είναι δάσκαλοι στο είδος, αλλά χωρίς πελάτες.. Ποιος πλησιάζει τις βιτρίνες τους σε τέτοιους καιρούς;