Άλλος ένας μικρός ιντερνετικός άθλος... Το όριο επισκεψιμότητας μας ανέβηκε σε νέους δείκτες...

Είχα γράψει χθες ένα κείμενο, κάπου 400 λέξεις για να δώσω το... καθιερωμένο επετειακό κλείσιμο των 10.000 νέων επισκεπτών που μας οδηγούν στους 570.000 επισκέψεις σε αυτό το Site. Κάθισα μάλιστα μέχρι αργά το απόγευμα για να το δακτυλογραφήσω, να είμαι έτοιμος για αύριο. Συχνά λειτουργώ, έτσι, προνοητικά...

Το βράδυ της ίδιας ημέρας διαπίστωσα, γεμάτος θλίψη, ότι το κομμάτι δεν το είχα αποθηκεύσει σωστά στον υπολογιστή μου. Και... είχε γίνει αέρας... Λυπήθηκα, ένας κόπος πήγε χαμένος...

Θα μπορούσα να το ξαναγράψω (η τιμωρία για την αβλεψία μου...), αλλά ούτε αυτό μπορούσε τεχνικά να γίνει, διότι τα χειρόγραφα είχε φροντίσει η Σοφία, η καθαρίστρια της ΠΕΤ ΟΤΕ, κάνοντας σωστά τη δουλειά της, να τα... εξαφανίσει...

Τώρα θα μου πείτε: Και τι έγινε; Τα κείμενα ξαναγράφονται... Ναι, μόνο που δεν ξαναγράφονται με τον ίδιο τρόπο. Εξαρτάται καμιά φορά σε τι διάθεση είμαστε και πώς βγάζουμε προς τα έξω αυτά που μας απασχολούν και μας προβληματίζουν...

Θυμάμαι, ας πούμε, πως έριχνα βάρος – όπως κάνω σε κάθε τέτοιο σημείωμα- στις προσπάθειες που καταβάλλω καθημερινά για να ξεχωρίζει ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ από ανάλογα διαδικτυακά εγχειρήματα... Και έλεγα ότι χρησιμοποιώ κάθε χώρο του Site για να το επιτύχω αυτό. Όχι μόνο την κεντρική σελίδα απ' όπου διαβάζετε αυτό το σημείωμα, αλλά πολύ συχνά πέρα από τα χρηστικά και στη μπάρα δεξιά θα δείτε και ειδήσεις που διαβάσαμε και ξεχωρίσαμε...

Κρατώντας τα για κάποιο χρόνο και μετά τα αλλάζουμε... Έτσι ακριβώς όπως κάνουμε και στην αληθινή ζωή μας. Δεν προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε συνέχεια; Αυτή την υποχρέωση δεν έχουμε απέναντι στον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας;

Το ευχαριστώ μου όμως θα το ξαναπώ... Την αξία σ' αυτό το Site τη δίνετε εσείς, καθώς δείχνετε εμπιστοσύνη με τις επισκέψεις και επανεπισκέψεις σας... Κι αυτό, προσωπικά, με γεμίζει ευθύνες να γίνομαι κάθε μέρα και καλύτερος ή τουλάχιστον να ελέγχω με την πυξίδα της συνείδησης τη ρώτα του ταξιδιού μας...

Και για να κρατάμε μια επαφή με την επικαιρότητα... Ο τίτλος από τη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Έτσι για να έχετε μια εικόνα σχετικά με το πού πάμε και να μην παραμυθιαζόμαστε από τις ατάκες ότι οσονούπω βγαίνουμε από την κρίση. Όλο και βαθύτερα μας οδηγούν και μάλιστα, προκλητικά...

Ιδού και η ΑΥΓΗ. Κινείται στο ίδιο πλαίσιο με τη “σφραγίδα της υπογραφής” τριών υπουργών. Τι κάνει εντύπωση; Που είναι μόνο τρεις; Μην ανησυχείτε, αυτό στην πορεία αλλάζει και μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Όλο και κάποιοι άλλοι υπουργοί θα προστεθούν...

Tαξίδεψέ με σε κόσμους άλλους
ν' ακολουθώ τα ξεχασμένα
μονοπάτια της καρδιάς
φωτίζοντας το δρόμο σου
τη νύχτα αυτή
στη χώρα των σκιών χωρίς φεγγάρι
έρχομαι
κρατώ αναμμένο άσπρο ένα κερί
τη μοίρα μου αφήνω
τη δική σου ακολουθώ
και δε φοβάμαι
το θολωμένο μου από ψέματα μυαλό
θα τους αφήσω... να θυμούνται
πλάι τους πέρασα...
Αύριο... το δάκρυ του ήλιου
που να βρω να σου χαρίσω
όσο γελάς, μα κι όταν κλαις
να το φοράς
στα μάτια τ' ακριβά σου φυλακτό.

Δίχως σταματημό η ζωή σου να κυλά
κι η Αγάπη λάβα στην ψυχή να τρέχει....

από καρδιάς
και πάντα με την αγάπη μου

Χαρούλα Βερίγου

Εδώ γίνονταν πέρσι, εδώ θα γίνουν και φέτος αν συμπληρωθεί τμήμα, τα μαθήματα από τις δράσεις αλληλεγγύης... Στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ένα όμορφο στέκι, δίπλα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα...

Περσινή φωτογραφία με όσα παιδιά καταφέραμε να βρεθούμε στο πάρκο στο τελευταίο μας μάθημα για την περσινή χρονιά, ένα απόγευμα του Ιουνίου... Από αριστερά ο Μιχάλης, η Μαρία Φ., η Νίκη και η Κατερίνα...

Μερικά από τα παιδιά της πρώτης χρονιάς, το 2011 στο "Πολύτροπο Τέχνης" τότε, όπως φωτογραφηθήκαμε στο περιθώριο του μαθήματος, ύστερα από παρακίνηση της Danutza Popa. Ας είναι καλά, όπου κι αν είναι... Αποδεικνύει ότι θα μπούμε στον τρίτο χρόνο των Σεμιναρίων φέτος, αν καταφέρουμε και κάνουμε τμήμα...

Οι εγγραφές ξεκίνησαν στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Πέρα από το γεγονός ότι μπορείτε να πάτε από εκεί (Μοναστηρίου και Θηναίας) να συμπληρώσετε τη φόρμα εγγραφής που χρειάζεται, το ίδιο πράγμα μπορείτε να κάνετε και από τον υπολογιστή σας. Δείτε ΕΔΩ το blog molivi, ΕΔΩ τα μαθήματα, ΕΔΩ το δικό μας Σεμινάριο Δημοσιογραφίας και ΕΔΩ τη φόρμα που μπορείτε να συμπληρώσουν οι μαθητές...

Οι δράσεις είναι πολλές όπως είδατε, αν πατήσατε το πιο πάνω λίγκ. Κάθε απόγευμα μετά τις 6 η ΠΟΛΙΤΕΙΑ μετατρέπεται σε ένα δημιουργικό μελίσσι. Αλλά ας μη μιλήσω για όλα εγώ. Εσείς μπορείτε να το ψάξετε αν θέλετε μόνοι σας...

Προτιμώ να μιλήσω για τα δικά μας. Τα μαθήματα ή πιο κομψά τα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας. Δεν πρόκειται για ένα από αυτά τα περίφημα ιδιωτικά ΚΕΚ που δίνεις ένα σκασμό λεφτά για να πάρεις ένα πτυχίο αμφιβόλου ποιότητας που δεν θα σου χρησιμεύσει σε καμιά δουλειά.. Φαντάζομαι, θα έχετε δει τέτοιες διαφημίσεις...

Εμείς, με την πείρα που έχουμε αποκτήσει ύστερα από 31 χρόνια δουλειάς, προσπαθούμε να σας μυήσουμε σε μερικά “μυστικά” στο γράψιμο, στην προσέγγιση και την παρουσίαση των γεγονότων και το πιο σημαντικό, να καταφέρετε να γίνετε καλοί αναγνώστες... Έτσι, ότι δουλειά κι αν κάνετε στη ζωή σας, αυτό το τελευταίο θα σας βοηθήσει να μπορέσετε να ξεδιαλύνετε τι από αυτόν τον ορυμαγδό των πληροφοριών που καθημερινά “πέφτουν” στο κεφάλι σας, αξίζει και τι όχι... Διότι, αναμφίβολα αυτή η υπερπληθώρα ακατάσχετης φλυαρίας οδηγεί στα άσχημα μονοπάτια της απο ή παραπληροφόρησης.

Δυο ώρες κάθε εβδομάδα, κάθε Τετάρτη 7 -9 με εισηγήσεις, με υποδείγματα, με υλικό, με κουβέντα και με πρακτική για όσους πραγματικά θέλουν να πάρουν κάτι, από όλη αυτή την ιστορία.

Δείτε ΕΔΩ το Blog της Ομάδας μας με καθημερινή ενημέρωση στο οποίο μπορεί να γράψει ο καθένας σπουδαστής ως άσκηση κι ΕΔΩ την Ομάδα μας στο Facebook.

Μια αναγκαία επισήμανση όμως: Ας μην υποτιμήσει κανείς όλη αυτή τη διαδικασία και κινήσει να έρθει από ελαφρά κίνητρα του στιλ “θα πάω για να περάσω την ώρα μου”. Κανείς δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Ότι γίνεται εδώ, στις δράσεις αλληλεγγύης, είναι πολύ σοβαρό κι αυτή η σοβαρότητα θα πρέπει να αποτυπώνεται στο πώς ερχόμαστε και είμαστε δημιουργικοί στα μαθήματα.

Ιδιαίτερα ο δικός μας τομέας, η δημοσιογραφία, επιβάλλεται να έχει περισσότερη και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση από κάθε άλλον. Ξέρουμε γιατί είμαστε εκεί και ακολουθούμε τους κανόνες που μπαίνουν από τους δασκάλους μας απαραίτητους για να μας μάθουν μερικά πράγματα που θέλουμε να μάθουμε... Εν αναμονή λοιπόν της δημιουργίας τμήματος. Με την ελπίδα ότι θα έρθουν συνειδητοποιημένα παιδιά που θέλουν πραγματικά να μάθουν...

Έτσι προβάλλοντα τα μαθήματα στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, μια δράση στην οποία συμμετέχει και η ΕΚΑΠ.

Τι κι αν έκανε κρύο, κυριακάτικα, χθες... Ο ήλιος, ας είχε δόντια, βοήθησε να στήσει η Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) το χαριστικό παζάρι της με παιδικά ρούχα, που είχε προγραμματίσει στην πλατεία του αϊ Γιώργη, στον Κολωνό. Δεν ήταν πολλοί, μα ήταν εκλεκτοί, όσοι μπόρεσαν να έρθουν...

Κάπως έτσι λειτούργησα κι εγώ. Απόλαυσα τον πρωινό καφέ μου σπίτι, κάνοντας τις αναρτήσεις μου στο κομπιούτερ και μετά πήγα, τρία τετράγωνα πιο κάτω, εκεί που οι άνθρωποι της ΕΚΑΠ είχαν απλώσει τα ρούχα, για να έρθουν να πάρουν δωρεάν οι ενδιαφερόμενοι... Βλέπεις έκλεισε το Στέκι Αλληλεγγύης και μέχρι να μεταφερθεί αλλού, κάτι έπρεπε να γίνει...

Στον ίδιο χώρο, την ίδια ώρα είχε επίσης προγραμματιστεί να γίνει μια κουβέντα για την Παιδεία. Το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (δημοτικά και νηπιαγωγεία) καθώς ήταν παρούσα και η πρόεδρος του Σωματείου των δασκάλων “Ο Αριστοτέλης”, Ντίνα Ρέππα... Δεν ήταν πολλοί οι παρόντες κι έτσι δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί η μικροφωνική.

Παρ' όλα αυτά, το 'χουμε εμείς οι Έλληνες, καταφέραμε να υψωθούν από το τίποτα οι τόνοι, να βρεθούν τα σημεία που χωρίζουν γονιούς και εκπαιδευτικούς και να πάρει λάθος δρόμο η συζήτηση. Ταλέντο κι αυτό... Ωστόσο δεν θεωρώ ότι ήταν λάθος η επιλογή του θέματος. Ταλανίζει την κοινωνία και υποφέρουμε από τις λάθος κυβερνητικές επιλογές σ' αυτόν τον τομέα...

Περίπου δυο ώρες κράτησε η κουβέντα. Κι ύστερα μια παρέα φίλων καθίσαμε στο καφενείο απέναντι και παραγγείλαμε δυο ποικιλίες για τσίπουρο και ούζο... Κλασική ελληνική επιλογή για κουβέντα, όχι για πολύ βαθυστόχαστες αναλύσεις... Είχα πολύ καιρό, τι καιρό, μήνες, να το κάνω αυτό και μου άρεσε η παρέα του Μιχάλη και της Αθηνάς.