Τι κι αν έκανε κρύο, κυριακάτικα, χθες... Ο ήλιος, ας είχε δόντια, βοήθησε να στήσει η Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) το χαριστικό παζάρι της με παιδικά ρούχα, που είχε προγραμματίσει στην πλατεία του αϊ Γιώργη, στον Κολωνό. Δεν ήταν πολλοί, μα ήταν εκλεκτοί, όσοι μπόρεσαν να έρθουν...

Κάπως έτσι λειτούργησα κι εγώ. Απόλαυσα τον πρωινό καφέ μου σπίτι, κάνοντας τις αναρτήσεις μου στο κομπιούτερ και μετά πήγα, τρία τετράγωνα πιο κάτω, εκεί που οι άνθρωποι της ΕΚΑΠ είχαν απλώσει τα ρούχα, για να έρθουν να πάρουν δωρεάν οι ενδιαφερόμενοι... Βλέπεις έκλεισε το Στέκι Αλληλεγγύης και μέχρι να μεταφερθεί αλλού, κάτι έπρεπε να γίνει...

Στον ίδιο χώρο, την ίδια ώρα είχε επίσης προγραμματιστεί να γίνει μια κουβέντα για την Παιδεία. Το ενδιαφέρον εστιάστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (δημοτικά και νηπιαγωγεία) καθώς ήταν παρούσα και η πρόεδρος του Σωματείου των δασκάλων “Ο Αριστοτέλης”, Ντίνα Ρέππα... Δεν ήταν πολλοί οι παρόντες κι έτσι δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί η μικροφωνική.

Παρ' όλα αυτά, το 'χουμε εμείς οι Έλληνες, καταφέραμε να υψωθούν από το τίποτα οι τόνοι, να βρεθούν τα σημεία που χωρίζουν γονιούς και εκπαιδευτικούς και να πάρει λάθος δρόμο η συζήτηση. Ταλέντο κι αυτό... Ωστόσο δεν θεωρώ ότι ήταν λάθος η επιλογή του θέματος. Ταλανίζει την κοινωνία και υποφέρουμε από τις λάθος κυβερνητικές επιλογές σ' αυτόν τον τομέα...

Περίπου δυο ώρες κράτησε η κουβέντα. Κι ύστερα μια παρέα φίλων καθίσαμε στο καφενείο απέναντι και παραγγείλαμε δυο ποικιλίες για τσίπουρο και ούζο... Κλασική ελληνική επιλογή για κουβέντα, όχι για πολύ βαθυστόχαστες αναλύσεις... Είχα πολύ καιρό, τι καιρό, μήνες, να το κάνω αυτό και μου άρεσε η παρέα του Μιχάλη και της Αθηνάς.