Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Την Κυριακή παρουσιάζω ένα βιβλίο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ...

ta.dakria

Αυτό είναι το βιβλίο της Σουζάνας Σωτηριάδου “Τα δάκρυα των αστεριών” που θα παρουσιάσω την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013, ώρα 5 μ.μ. στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Μοναστηρίου και Θηναίας, δίπλα στο υπέροχο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Δείτε εδώ μια παρουσίαση που έγινε πρόσφατα στο θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ. Έτσι για να πάρετε μια μικρή γεύση του τι θα ακούσετε και θα δείτε στη δική μας. Σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο η δικιά μας, αλλά μπορείτε να κατανοήσετε τι σημαίνει ρεπορτάζ...

suzanaΠάντα μου άρεσε το βιβλίο... Τόσο που κι εγώ ονειρευόμουν να γράψω κάποτε, όταν αποσυρθώ από την ενεργό δράση, ένα βιβλίο και να πω όσα δεν είπα...

Δεν είναι περίεργο; Στα σεμινάρια που κάνω με τα παιδιά, διδάσκω ότι ο δημοσιογράφος και ο συγγραφέας δεν πρέπει να μπερδεύονται ως έννοιες γιατί είναι άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Ο ένας καταγράφει την σκληρή επικαιρότητα, την είδηση με ρεπορτάζ από το δρόμο και ο άλλος κάθετε αναπαυτικά στην πολυθρόνα του και γράφει βάζοντας οδηγό τη φαντασία του...

Φανταστείτε τώρα έναν πολεμικό ανταποκριτή μιας μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας, όπως είναι ο κεντρικός ήρωας της Σουζάνας Σωτηριάδου που φέρει τον τίτλο “Τα δάκρυα των αστεριών”. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος στην προσωπική του ζωή να ηρεμήσει, να νοιώσει φυσιολογικός; Παρακολουθούμε τα βήματα του από τότε που ήταν στην ενεργό δράση και οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές. Είπαμε, πολεμικός ανταποκριτής είναι ο άνθρωπος... Τον παρακολουθούμε ώς την ώρα που αποσύρετε και προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά την προσωπική του ζωή που είναι διαλυμένη...

Ευτυχώς έχει το προνόμιο να ανήκει σε μια τάξη που δεν την αγγίζουν τα οικονομικά προβλήματα της καθημερινότητας. Αν και το μυθιστόρημα καταγράφει τωρινές στιγμές κρίσης για τους περισσότερους, ο ίδιος, οι φίλοι του και ο περίγυρος του έχει το κάτιτις του που του επιτρέπει να ψωνίζει με άνεση στη Βουκουρεστίου και στο Κολωνάκι, να μένει προσωρινά σε ένα από τα πανάκριβα ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος και να κάνει το δρομολόγιο με το αεροπλάνο Αθήνα - Κρήτη, όπου έχει αποσυρθεί, Κουκάκι – Παγκράτι.

Η Σουζάνα, όντας δημοσιογράφος και η ίδια στην αληθινή ζωή , γνωρίζει καλά πως κανείς δεν αποσύρεται εντέλει κι αν δεν ξανακάνει ρεπορτάζ έστω και αόρατος όπως ο ήρωας της (χωρίς υπογραφή) γράφει βιβλία, όπως και η ίδια. Γιατί τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιος που γράφει καθημερινά χιλιάδες λέξεις;

Φυσικά ένα καλό μυθιστόρημα δεν είναι δυνατόν να μην έχει κι έναν μεγάλο έρωτα. Η Σουζάνα δεν είναι καθόλου φειδωλή σ' αυτό. Όχι μια, αλλά δυο παράλληλες ιστορίες έρωτα έχει να μας δώσει. Έρωτες με τα όλα τους. Που σκοτεινιάζουν τα πρόσωπα των ηρώων, που λαχταρούν ν' ακούσουν ένα “σ' αγαπώ”, να διεκδικήσουν και να πάρουν ένα χάδι, ενώ τρελαίνονται στα κομπλιμέντα, όπως άλλωστε κάνει κάθε ευγενής ερωτευμένος.

Το άλλο που με τρέλανε στο βιβλίο της Σουζάνας είναι ότι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω μια Κρήτη όπως δεν την είχα δει ποτέ, ούτε την είχα φανταστεί. Αυτή πια η Αγία Θέκλα, το καλοκαίρι που θα κατέβω ένα μήνα θα επιδιώξω να τη γνωρίσω από κοντά... Υπέροχη μαγευτική με θάλασσα και βουνό, ενώ στη κορυφή που βρίσκεται το νοσοκομείο τα έλατα περισσεύουν... Ώπα, μη μου πείτε πως η Κρήτη δεν έχει έλατα... Στα μυθιστορήματα, όλα μπορούν να συμβούν.

Σκόπιμα δεν σας λέω τίποτα για την εξέλιξη και την πλοκή της ιστορίας “Τα δάκρυα των αστεριών”. Θα σας περιμένω αύριο το απόγευμα στις 5 στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ στην παρουσίαση του βιβλίου...

Θα είναι εκεί και η ίδια η συγγραφέας, η εκδότρια του ΦΙΛΝΤΙΣΙ που εξέδωσε το 479 σελίδων, βιβλίο. Θα μας μιλήσουν κι οι δυο, ενώ ηθοποιοί θα διαβάσουν αποσπάσματα από το βιβλίο. Θα είναι για μένα η πρώτη φορά που παρουσιάζω ένα βιβλίο που φρόντισα να το ξεκοκαλίσω σε λιγότερο από 10 μέρες, ανάμεσα στις υποχρεώσεις και τα τρεξίματα των ημερών...

Φυσικά μπορείτε να το αγοράσετε επιτόπου, ενώ η συγγραφέας Σουζάνα Σωτηριάδου θα υπογράψει, αν το θέλετε με μια προσωπική αφιέρωση. Ελάτε να το κάνουμε μαζί, αυτό το ταξίδι, στον όμορφο κόσμο του βιβλίου. Είναι περίπου 20 λεπτά, αλλά αξίζει τον κόπο να το δείτε μέχρι το τέλος...

Τα μπισκότα και ο χρόνος, μια ωραία ιστορία...

hellas1Υπέροχες φωτογραφίες... Η Ελλάδα στα πιο όμορφα της. Εδώ ο Πόρος...

hellas2
Η Κέρκυρα μια χειμωνιάτικη μέρα του Δεκέμβρη... Με ποια είπατε ότι μοιάζει;...


hellas3
Θεσσαλονίκη, η πρωτεύουσα του Βορρά. Υπέροχη φωτογραφία...

hellas4
Η Σαντορίνη, όπως δεν την έχετε ξαναδεί ως τώρα... Σας θυμίζει κάτι;...


2014Δίνω σήμερα χώρο σε μια πολύ διδακτική ιστορία. Έτσι να ξεφύγουμε λίγο από τη δυσκολία της μέρας: Κρύο, παγωνιά κι ένας χιονιάς που έρχεται... Πρόκειται για μια ιστορία από αυτές που μοιράζονται φίλοι στα e-mail τους και ζεσταίνουν ανθρώπινες ψυχές που τις ταλαιπωρεί η μοναξιά...

Διαβάστε προσεκτικά, παρακαλώ... Είναι πολύ απλή η ιστορία μας, σχεδόν καθημερινή. Θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε σας, σε μας, σε όλους τους καλοπροαίρετους που προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα πράγματα με την κοινή λογική.

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης και ένα πακέτο μπισκότα.

Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.

Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα. Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε: "Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"

Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα.

Αυτό την εξαγρίωνε, αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.

Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: "Ααα ... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;”

Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντάς της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ... Ήταν πολύ, πάρα πολύ θυμωμένη τώρα!

Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό! Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος... Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της. Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του με αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας. Ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της με αυτόν. Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει, ούτε να ζητήσει συγγνώμη...

Συμπέρασμα: Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορούμε να ανακτήσουμε:

Την πέτρα ... αφού ριχθεί!
Την λέξη ... αφού ειπωθεί!
Την ευκαιρία ... αφού χαθεί!
Και τον χρόνο ... αφού περάσει!

Ταξίδι στην ομορφιά με το “Μικρά Αγγλία”...

mikra-agglia.1

Από τα γυρίσματα της ταινίας “Μικρά Αγγλία” στο όμορφο νησί της Άνδρου. To κυκλαδονήσι χωρίς εξωραϊσμούς και πάντως όχι στην ειδυλλιακή καλοκαιρινή του όψη...

Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη, "Μικρά Αγγλία", που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες, με φόντο την Άνδρο. Να πάτε να το δείτε. Είναι πραγματικά υπέροχο...

mikra-agglia.2Ο κινηματογράφος, ο ελληνικός κινηματογράφος ζει και μάλιστα στα καλύτερα του. Χθες βράδυ απόλαυσα στην αίθουσα 10 του VILLAGE CINEMAS την τρίωρης διάρκειας ταινία, μονορούφι, χωρίς διάλειμμα και καθόλου δεν κουράστηκα. Το αντίθετο, βγήκα έξω με πιο δυνατή τη θέληση να συνεχίσω να αγωνίζομαι να λέω την αλήθεια προς όλες τις κατευθύνσεις με όποιο κόστος...

Όσοι έχουν διαβάσει τη "Μικρά Αγγλία" της Ιωάννας Καρυστιάνη, σίγουρα θα συμφωνήσουν ότι είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Μια ιστορία που σε συνεπαίρνει, και που εκτυλίσσεται γύρω από τον άξονα: ένα σπίτι, ένα μυστικό, ένας άντρας, δύο αδελφές.

Τραγικές ιστορίες που θα μπορούσαν να βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά, μια και έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική κοινωνία της δεκαετίας '30 - '40, στην επαρχία και τις αυστηρές όσο και αναχρονιστικές επιταγές της.
Η "Μικρά Αγγλία" εκδόθηκε το 1997, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες και μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες.
Ο Παντελής Βούλγαρης βασιζόμενος σε αυτό το εκπληκτικό βιβλίο και ανταποκρινόμενος στην πρόταση που του έγινε από Ανδριώτες -το θέμα της ταινίας είναι τοποθετημένο στο ναυτονήσι της Άνδρου- γύρισε την ταινία στο νησί και οι κάτοικοι υποστήριξαν την παραγωγή με κάθε τρόπο.
Το σενάριο, φυσικά, είναι της Ιωάννας Καρυστιάνη.


Η «Μικρά Αγγλία» μας ταξιδεύει στα βαθιά της ανθρώπινης περιπέτειας. Ζωές που ορίζονται από τη μακρά απουσία των ανδρών στα ποντοπόρα βαπόρια, τη μοναξιά των γυναικών στο νησί, τις αυστηρές κοινωνικές επιταγές της εποχής. Η δουλειά, ο έρωτας, το πάθος, η πίστη, η λησμονιά, το συμφέρον, η τύψη, ο πόλεμος, το πένθος, όλα βολοδέρνουν στα σαράντα κύματα της θάλασσας και στις φουρτούνες της ψυχής και της συνείδησης.

Ο Βούλγαρης αφηγείται κινηματογραφικά μία ιστορία, που φωτίζει τις σκιές της καθημερινότητας, τα κρυμμένα μυστικά, τις ταραγμένες σχέσεις και το κόστος της υποταγής. Για μία ακόμη φορά εμπιστεύεται τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς.

Πιστή στην απτή ομορφιά του νησιού, η ταινία δεν είναι ειδυλλιακή. Δεν γυρίστηκε καλοκαίρι, δεν απαθανατίζει τα εξωστρεφή καλοκαίρια. Η «Μικρά Αγγλία» αναδεικνύει με σπάνια ευαισθησία το τοπίο της Άνδρου, τις βραχοσπηλιές, τις ξερολιθιές, τους περιστεριώνες, τα γεφυράκια, τα στενά. Πιστή επίσης στη διαχρονικότητα των αυθεντικών συναισθημάτων, η ταινία δεν περιορίζεται στα στενά όρια της εποχής.

Περιγράφει την αγάπη και η αγάπη δεν έχει ούτε εποχή, ούτε χρόνο. Είναι ένα φιλμ που ξεπερνάει την εποχή στην οποία διαδραματίζεται και ξετυλίγει μέσα από τον μικρόκοσμο της οικογένειας το κουβάρι της ανθρώπινης περιπέτειας, της παράφορης αγάπης μιας γυναίκας για έναν άντρα, ενός άντρα για τη θάλασσα και την εμμονή μιας μητέρας για την ασφάλεια που δίνουν οι καλοί λογαριασμοί.

Υπόθεση: Η 20χρονη Όρσα (Πηνελόπη Τσιλίκα) είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ (Ανδρέας Κωνσταντίνου). Κλειστός χαρακτήρας δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα ( Σοφία Κόκκαλη), δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται.

Για τη μητέρα τους, Μίνα (Αννέζα Παπαδοπούλου), σύζυγο καπετάνιου που προτιμά το Ατλάντικο Σουρ από το σπίτι του, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον.
Την Όρσα με τον πλοιοκτήτη και καπετάνιο
Νίκο Βατοκούζη (Μάξιμος Μουμούρης) και λίγο αργότερα τη Μόσχα με τον καπετάνιο πλέον Σπύρο . Άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του άντρα της. Στο κάτω σπίτι η Όρσα. Στο πάνω η Μόσχα.


Πρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Αννέζα Παπαδοπούλου, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης, Βασίλης Βασιλάκης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ειρήνη Ιγγλέση, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Αγγελική Παπαθεμελή, Χρύσα Παπαϊωάννου, Κώστας Κλεφτόγιαννης, Κατερίνα Αντωνακάκη, Ζωή Λιανοστάθη, Κλέα Σαμαντά, Βασίλης Πομώνης, Νίκος Παντζόπουλος, Μιράντα Ζησιμοπούλου, Ιωάννα Πιατά, Ρεγγίνα Λεβεδιάνου, Αινείας Τσαμάτης.

Όμορφες, ανθρώπινες στιγμές στην ΠΕΤ ΟΤΕ...

rapanakis1

Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και στο χώρο δουλειάς μπορεί κανείς να είναι πολύ όμορφα... Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα. Μόνο λίγη αγάπη και ανθρωπιά, τα στοιχεία αυτά που λιγόστεψαν πολύ στις μέρες μας, αλλά τα χρειαζόμαστε τόσο. Δείτε τι συνέβη μια καθημερινή μέρα της εβδομάδας που πέρασε στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Εμείς ξέραμε ότι είχε προγραμματιστεί Εκτελεστική Επιτροπή στις 12. Ο Μανώλης Ραπανάκης ήρθε μισή ώρα πριν με τα σύνεργα του...

rapanakis2
Είχε φέρει ένα μεγάλο σακ βουαγιάζ, απ' αυτά που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για τα ταξίδια τους. Έφτιαξε λίγο, στην πραγματικότητα προσάρμοσε ένα μέρος των γραφείων της αίθουσας του Δ.Σ. και ύστερα άρχισε να προετοιμάζεται για το δικό του γεύμα - προσφορά σε φίλους και συναδέλφους με την ευκαιρία της δικής του αποχώρησης από τον ΟΤΕ.

rapanakis3
Τα έφτιαξε όλα στην εντέλεια, ο Μανώλης. Κι αφού συμμετείχε στην τελευταία μάλλον για τον ίδιο Εκτελεστική Επιτροπή, έστρωσε το τραπέζι κι άρχισε να σερβίρει τους φίλους και συναδέλφους. Το συνηθίζουν αυτό στον ΟΤΕ, αλλά με... κοψίδια. Ο Μανώλης διάλεξε κάτι άλλο, φασολάδα και ρέγκα και ελιές και τουρσί! Συμμετείχα κι εγώ, καλεσμένος του Μανώλη σ' αυτό το υπέροχο ξεχωριστό γεύμα και τον ευχαριστώ!

rapanakis4
Δικαιολογημένα χαμόγελα!... Τερματίζει τη θητεία στον ΟΤΕ και στα συνδικαλιστικά πράγματα του χώρου. Θα κάνει χρήση του προγράμματος της τελευταίας εθελουσίας. Θα συμβάλει κι αυτός, θέλοντας και μη, στη βίαιη αλλαγή του τοπίου γύρω μας και στην ίδια την ΠΕΤ ΟΤΕ, ίσως. Στο καλό φίλε Μανώλη! Κρατάμε τις πιο όμορφες αναμνήσεις από το πέρασμά σου, από το συνδικάτο. Θα μας λείψουν το γέλιο σου και η καθαρή φωνή σου...

Χειμωνιάτικο σκηνικό, απλώνεται μπροστά μας

parnitha1

Η καλή πλευρά του χειμώνα. Στην Πάρνηθα οι κουμαριές μας περιμένουν. Μόλις βέβαια λυώσουν τα χιόνια, γιατί μέχρι τότε η πρόσβαση είναι δύσκολη...

snow3Ωραία, να το παραδεχτούμε... Ήρθε απότομα ο χειμώνας. Λες και μας έπιασε στον ύπνο, λες και δεν υποπτευόμαστε ότι αυτό θα συμβεί για να κάποια στοιχειώδη προστασία. Αναφέρομαι σε 'κείνους που μπορούν κι έχουν τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Γιατί για τους άλλους η κατάσταση είναι, περισσότερο από τραγική μ' αυτό το χιονιά.

Δείτε τη χθεσινή έκτακτη ανακοίνωση που εκδόθηκε από το Δήμο Αθηναίων για να αντιληφθείτε για τι πράγμα μιλάω. Διότι, αν η επίσημη ενημέρωση σας εξαντλείται στην τηλεόραση, το πιο πιθανό είναι να μην την έχετε δει καθόλου:

Μετά από ευρεία σύσκεψη υπό τον δήμαρχο Αθηναίων, κ.Γιώργο Καμίνη, αποφασίστηκε να τεθούν, από σήμερα, σε 24ωρη έκτακτη λειτουργία, σε πρώτη φάση, δύο θερμαινόμενοι δημοτικοί χώροι, ενώ σε ετοιμότητα για την υποδοχή αστέγων βρίσκεται ήδη και ο ξενώνας αστέγων του δήμου Αθηναίων.
Οι χώροι αυτοί είναι οι εξής:
α) Το Πολιτιστικό Κέντρο του 4ης Δημοτικής Κοινότητας (Λένορμαν και Αλεξανδρείας 35)
β) και η Λέσχη Φιλίας Κυψέλης στην οδό Κίου 5 (210- 8624449)
γ) Το Υπνωτήριο του δήμου Αθηναίων, της οδού Αλικαρνασσού 49, σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου. Στο κτίριο αυτό εκτός από διανυκτέρευση παρέχεται πρόσβαση σε συσσίτιο, γιατρούς και μπάνιο. Η λειτουργία των χώρων θα καλύπτεται από κοινωνικό επιστήμονα (κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, κοινωνιολόγο) φύλακα και εθελοντές και στους χώρους θα υπάρχουν 150 υπνόσακοι.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου θα λειτουργεί η τετραψήφια τηλεφωνική γραμμή εξυπηρέτησης του δημότη 1595, ως γραμμή ενημέρωσης για άστεγους συμπολίτες μας, καθώς και τυχόν έκτακτες ανάγκες.
Ομάδες έργου του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ) θα πραγματοποιούν, σε συνεργασία με εθελοντικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, καθώς και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, επιτόπιες παρεμβάσεις (street work), προκειμένου να ενημερώνονται οι άστεγοι συμπολίτες μας για τους διαθέσιμους χώρους αλλά και να προσφέρονται, όπου χρειάζεται, φάρμακα και ζεστό ρόφημα. dimos Athinaion
Επίσης, ενημερώνονται τα Αστυνομικά Τμήματα, στην ευθύνη των οποίων βρίσκονται τα σημεία υποδοχής αστέγων, για τη συνδρομή τους ως προς τη φύλαξη των χώρων κατά τη βραδινή βάρδια. Έχει ήδη γίνει επικοινωνία με την 1η ΔΥΠΕ για την ενημέρωση και τη διασύνδεση με τα ε
φημερεύοντα νοσοκομεία.
Θα συνεχιστεί και φέτος η συνεργασία των κοινωνικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στην πόλη για την υποστήριξη των αστέγων. Το Εθνικό Κέντρο Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), ηPRAKSIS, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, oι Γιατροί χωρίς Σύνορα, οι Γιατροί του Κόσμου, η ομάδα εθελοντισμού τηςPROTECTA, η Θετική Φωνή και ο ΟΚΑΝΑ, το ΕΘΕΑ Exelixis έχουν ήδη δηλώσει «παρών» στη συμμαχία που στήθηκε για τις συνθήκες των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Το ΚΥΑΔΑ από την έδρα του, Πειραιώς 35, θα συντονίζει και φέτος τις ομάδες που θα παρεμβαίνουν στους δρόμους της πόλης σε εικοσιτετράωρη βάση, θα προωθεί προς όλους τις αναφορές για την ύπαρξη αβοήθητων αστέγων στο δρόμο και θα καλύψει τις ανάγκες των αστέγων σε κλινοσκεπάσματα, φαγητό και μικρογεύματα εντός και εκτός των κέντρων φιλοξενίας που θα ανοίξουν, λαμβάνοντας υπόψη και τις ανάγκες των άλλων φορέων σε υλική βοήθεια.


Ήταν πάντα έτσι ο χειμώνας; Όχι. Εμείς οι μεγαλύτεροι που θυμόμαστε πράγματα, ξέρουμε πόσος πολύς κόσμος έχει φτάσει σε μεγάλης έκτασης τραγική κατάστασης υποβάθμισης της ποιότητας ζωής του. Και για να αποδώσουμε ευθύνες: Φταίει, άραγε, γι' αυτό μόνο το κράτος με τις ανάλγητες πολιτικές τους; Φταίει κι αυτό, ασφαλώς σε ένα μεγάλο μέρος, αλλά υπάρχει και προσωπική ευθύνη που δεν διαχειριστήκαμε με σωφροσύνη το παρελθόν.

Τότε που περίσσευε κάτι κι εμείς νομίζαμε ότι έτσι θα ήταν για πάντα τα πράγματα και δεν χρειάζονταν να κάνουμε κάτι για τους δύσκολους καιρούς. Και δεν αναφέρουμε τόσο στα υλικά αγαθά, στην οικονομία έτσι όπως την αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος. Όχι. Τα πλούτη εξανεμίζονται εύκολα από μια κρίση και χάνονται. Αλλού έπρεπε και πρέπει να φροντίζουμε στον εαυτό μας: Στην καρδιά μας, για να μπορεί να αντιμετωπίζει με χαμόγελο και αισιοδοξία, δύσκολες καταστάσεις.

Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, ότι θέλει πολύ δουλειά, πρώτα με τον εαυτό μας και ύστερα με τους γύρω μας. Αλλά αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση: Αν εξοπλιστούμε μ' αυτή τη μεγάλη δύναμη και πίστη ακόμα και το κρύο και ο χειμώνας θα παρατηρήσετε ότι μπορεί να γίνει διαχειρίσιμος.

Τόλμη χρειάζεται, πίστη και αισιοδοξία. Και χαμόγελο! Η δύναμη θα ΄ρθει μετά. Και θα είναι αρκετά μεγάλη ώστε να αντιμετωπίσουμεν όποιες καταστάσεις μας προκύψουν...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA