Παλιό, κλασικό το “χαμογελάτε γιατί χανόμαστε”. Και τι έγινε, θα μου πείτε... Πόσοι το κάνουν πράξη στη ζωή τους; Ελάχιστοι. Οι περισσότεροι κατεβάζουν μια μούρη να, ντύνονται τη σοβαροφάνεια και δε σηκώνουν κουβέντα στο σπαθί τους. Όμορφη η παρουσία της Ευσταθίας και το τραγούδι "Γκαλμπάγκος" που είπαν μαζί με τον Γιώργο Χατζηπαύλου...

Χθες έζησα μια τέτοια κατάσταση με πολύ γέλιο στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι, αίθουσα Δ7. Παρά το κρύο (ήταν 9 βαθμούς Κελσίου εκείνη την ώρα, γύρω στις 9.30 που πήγα) γέλασα με την ψυχή μου στο 3ο Stant-up Comenty. Στη φωτογραφία κάποιοι άνθρωποι που στήριξαν την εκδήλωση, αλλά ήταν πίσω από τις κουίντες...

Οι διαγωνιζόμενοι είχαν ετοιμάσει τα κείμενα τους, τις παντομίμες τους, έπαιρναν το μικρόφωνο και έδιναν ρεσιτάλ ερμηνείας. Τα περισσότερα, έξυπνα. Κάποιες εύκολες αναφορές σε ζητήματα σεξισμού δεν μου άρεσαν, αλλά αυτό είναι μια προσωπική προσέγγιση. Ο κόσμος που ήρθε να χειροκροτήσει, πολύς... Και το χειροκρότημα, ζεστό...

Θεωρώ ότι το γέλιο είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και χρειάζεται προσοχή και υπευθυνότητα στον τρόπο που προσεγγίζεις τα ζητήματα, επιχειρώντας να “μιλήσεις” σε ένα ιδιόμορφο “διάλογο” με τους ακροατές σου. Και όλα αυτά πολύ γρήγορα. Σε απίστευτα λίγο χρόνο. Αν το καταφέρεις, έχει πετύχει το σκοπό σου. Και ο Σίλας Σεραφείμ παρών...

Όμορφη παρουσία η Ευσταθία, η οποία άνοιξε την εκδήλωση με τέσσερα τραγούδια της, ζεσταίνοντας τη βραδιά... Εξαιρετική όπως πάντα, καταχειροκροτήθηκε από την κατάμεστη αίθουσα όπου κυριαρχούσαν τα νέα παιδιά, δίνοντας έναν ξεχωριστό τόνο στην εκδήλωση. Ζεστή, απολαυστική, με χιούμορ, άψογη σκηνική παρουσία, μου άρεσε πολύ και όχι μόνο σε μένα...

Η κριτική επιτροπή, καταξιωμένοι άνθρωποι της τέχνης. Πρόκειται για τους Κωνσταντίνο Ραβνιωτόπουλο, Διονύση Αζαράκη, Θανάση Νάσκαρη, Ανδρέα Ζάκα, Mαρίνα Λαχανά, Πάνο Χρυσοστόμου και η Καίτη Μανωλιδάκη. Όλες οι φωτογραφίες που χρησιμοποίησα σ' αυτή την ανάρτηση είναι από τον τοίχο της Αναστασίας Παπαγεωργίου στο Facebook, ψυχή αυτής της εκδήλωσης...