Κυριακάτικη βόλτα στην Πλάκα που μ’ αρέσει… Κάτι ωραίο από το κοντινό παρελθόν…
Όταν λέω στον τίτλο παρελθόν δεν εννοώ και πολύ μακριά… Πρόκειται μόλις για δεκαπέντε μέρες πριν, όταν ροβόλησα στα μέρη της Πλάκας… Τις φωτογραφίες αυτές τις δημοσίευσα τότε, απευθείας στο Facebook. Και τώρα τις περνάω στο Site.
Απαραίτητη διευκρίνιση αυτή για τον φίλο μου τον Στέφανο που μου δήλωσε έχοντας τις δει τότε, ότι την επόμενη φορά που θα σχεδιάσω κάτι ανάλογο, να του τηλεφωνήσω να έρθει παρέα… Θα το κάνω, Στέφανε… Να είσαι βέβαιος γι’ αυτό…
Εδώ, στους αέρηδες, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια στάση για ούζο. Έχει αρκετά μεγάλες κρεατό ή ψαροποικιλίες… Αυτή την εποχή θα βρούμε οπωσδήποτε να καθίσουμε στους «Διόσκουρους». Το καλοκαίρι γεμίζει ο δρόμος τραπεζάκια και δεν πέφτει καρφίτσα…
Ύστερα θα συνεχίζαμε σ’ αυτό το μικρό, στενό δρομάκι, όπου από τη μια έχει παραδοσιακά σπίτια κι από την άλλη ο φράκτης που μας χωρίζει από τον αρχαιολογικό χώρο. Όλες τις ώρες της ημέρας είναι ελεύθερα προσβάσιμος σε όσους θέλουν να περπατήσουν εκεί που γράφτηκε κάποτε ιστορία…
Το μονοπάτι είναι ανηφορικό και χρειάζεται μια σχετική προσπάθεια για να το περπατήσεις… Αλλά δεν χρειάζονται βιασύνες… Αυτή τη βόλτα για να την απολαύσεις θέλει να είσαι χαλαρός, έτσι που καθετί να περνά εύκολα από τα μάτια στην καρδιά…
Είναι πραγματικά υπέροχη αυτή η βόλτα… Καθετί μπροστά σου, δίπλα σου, έχει κάτι να σου πει… Το ζητούμενο είναι να είσαι σε θέση να το «ακούσεις»… Φωτογραφίζω ένα μονοπάτι που οδηγεί στις παρυφές της Ακρόπολης στην Πλάκα που το έχω περπατήσει πάρα πολλές φορές και πάντα μ’ αρέσει…
Κάποια στιγμή σταμάτησα να δω μέσα από το μεταλλικό φράκτη τον αρχαιολογικό χώρο… Και είναι αληθινά ωραία αυτή η πλαγιά του λόφου της Ακρόπολης, ενώ το πράσινο αρκετό, ώστε να έχεις την ψευδαίσθηση ότι δεν είσαι στο κέντρο της Αθήνας, αλλά κάπου μακριά της.
Αυτό είναι το πολυπόθητο τέρμα της ανάβασης, στο πρώτο επίπεδο για την Ακρόπολη… Από δω και πέρα τα πράγματα είναι πιο ήπια από πλευράς πρόσβασης, αν και αυτό σίγουρα δε λέει πολλά πράγματα για έναν περιπατητή που του αρέσει να ξαναζεί «ζωντανά» την ιστορία της πόλης του…