«Επιστρέφω σύντομα», διηγήματα του Θανάση Ρέππα, από τις εκδόσεις «Φανάρι»…
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Θανάση Ρέππα «Επιστρέφω σύντομα» από τις εκδόσεις «Φανάρι», 2002, σελ. 125. Υπέροχο, ζωντανό, αξίζει να το διαβάσετε…
Μερικά βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, Θανάση Ρέππα, όπως τα έχει καταγράψει ο ίδιος στο βιβλίο του. Και μια αφιέρωση, ιδιόχειρη, στον Γ. Χρυσέλη.
Δεν έχει γράψει και λίγα βιβλία ο ίδιος συγγραφέας. Ιδού ένας κατάλογος… Με τη βοήθεια φίλων έχουμε ήδη αρκετά που θα παρουσιάσουμε από εδώ..
Ένα δισέλιδο από το δεύτερο διήγημα του σ’ αυτή τη συλλογή που φέρει τον τίτλο του βιβλίου του «Επιστρέφω σύντομα». Ένας ύμνος στον άνθρωπο…
Στο διήγημα του «Ο δικός μου Άργος» βγάζει όλη την ευαισθησία και την τρυφερότητα του για τα ζώα, μιλώντας για το δικό του σκυλί των παιδικών του χρόνων, τον Αρτέμη.
Μια εξαιρετική έννοια για την «Ιδιοκτησία» δίνει στο ομότιτλο διήγημα του… Πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι το «κεραμίδι» πάνω από το κεφάλι τους; Εδώ, θα βρούμε μια εντελώς διαφορετική άποψη, πιο ώριμη…
Στο τελευταίο διήγημα αυτής της συλλογής, ο Θανάσης Ρέππας, αναφέρεται σε έναν πολύ απλό άνθρωπο που ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας… Είναι εύκολο; Όχι και τόσο σε ένα περιχαρακωμένο εκδοτικό σύστημα…
Όταν διάβασα το πρώτο βιβλίο του Θανάση Ρέππα διέκρινα, πέρα από την ουσία της ιστορίας που περιγράφει με ένα πολύ περιεκτικό και εκφραστικό τρόπο που φωτογράφιζε πίσω από τον διαπρεπή δικηγόρο κι έναν ικανότατο συγγραφέα…
Ρώτησα, έμαθα και ιδού οι φίλοι που πρόσχαρα ανταποκρίθηκαν να μου στείλουν πέντε από τα βιβλία του. Τέσσερα με ποιήματα και ένα με διηγήματα… Θα τα δούμε σιγά – σιγά μέσα από αυτό το Site, όχι με τη ματιά του βιβλιοκριτικού, διότι δεν είμαι, ούτε πρόκειται να γίνω τέτοιος… Απλά, με τη ματιά του αναγνώστη που του αρέσει να μοιράζεται όμορφα πράγματα με φίλους…
Το «Επιστρέφω σύντομα», είναι μια συλλογή διηγημάτων που κυκλοφόρησε το 2002 από τις εκδόσεις «Φανάρι» και αποτελείται από έντεκα ξεχωριστά έργα που το καθένα ξεχωρίζει τόσο για την επιλογή του θέματος, όσο και για τον όμορφο και συγκροτημένο τρόπο γραψίματος.
Πρόκειται για τα: «Τελευταίο σταθμό», «Επιστρέφω σύντομα», «Ο δικός μου ‘Αργος», «Μπροστά στην κάλπη», «Ο τρελός και τα παλιόπαιδα», «Ένα μέτριο στο χοντρό», «Αντίο Ζωή», «Η ιδιοκτησία», «Ο δικαστής», «Ο Θεός παίρνει τους καλούς» και τέλος «Η τιμή της εκτιμήσεως».
Αυτό που είναι διάχυτο στο λόγο του Θανάση Ρέππα, είναι ο τρόπος που καταφέρνει να παρασύρει τον αναγνώστη στο ταξίδι της σκέψης… Οι εικόνες του δεν είναι πολύπλοκες… Και οι ήρωες του είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι…
Έχει βέβαια μια ευαισθησία στους δικηγόρους, μα είναι πολύ φυσικό, μιας και στους χώρους των δικαστηρίων κινήθηκε σε όλη του την επαγγελματική ζωή του και ο ίδιος ως νομικός…
Το κείμενο του, διατηρεί τη σπιρτάδα εκείνη που είναι απαραίτητη για να καθηλώσει τον αναγνώστη και να τον κάνει να μη σηκώσει το κεφάλι του από το βιβλίο, πριν το τελειώσει… Αυτή τη φορά όμως κατάφερα και του αντιστάθηκα… Περάσαμε μαζί τρία βράδια με τέσσερα διηγήματα, σχεδόν, κάθε φορά…
Κάθε διήγημα του είναι μια ξεχωριστή εντελώς ιστορία… Σε μεταφέρει σε άλλο τόπο και χρόνο… Ζεις έντονα τα συναισθήματα των ηρώων του που αγαπά και νταντεύει σαν να ήταν παιδιά του… Σε μερικές περιπτώσεις έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για αυτοβιογραφικές εικόνες και αυτό τους προσδίδει ακόμα περισσότερη αυθεντικότητα και ομορφιά.
Οι προτάσεις τους είναι κοφτές, μικρές, περιεκτικές… Δεν λογοτεχνίζει παραθέτοντας τσιτάτα από λόγια «σοφών», αλλά διατηρεί ένα πολύ ενδιαφέρον τόνο στην αφήγηση του..
Ίσως να μην είμαι αντικειμενικός στην περιγραφή μου, αλλά δεν μπορώ να περιορίσω τη χαρά μου και τα συναισθήματα μου καθώς διάβασα το πρώτο από τα πέντε βιβλία που πήρα , δανεικά, από τον φίλο μου Γιάννη στην Κεφαλονιά…
Λαχταρώ να δω και τα υπόλοιπα τέσσερα…
