Ο τυπάκος μιμείται τους τραγουδιστές και καταγράφει σε βίντεο το τραγούδι μ' αυτόν δήθεν να το ερμηνεύει. Το εκπληκτικό είναι ότι κατά τη διάρκεια που “γράφει” αυτό το τραγούδι μπαίνει στο δωμάτιό του ο πραγματικός ερμηνευτής. Down On Me (With Me And 50 Cent).

To e-mail που ακολουθεί το πήρα από τον Δημήτρη Λουκάκη. Αναφέρει ότι σχολιάζει ο Loukisios de sade. Έχει ενδιαφέρον ο συλλογισμός του. Ας τον παρακολουθήσουμε:

Τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα Zastava, και οι μηχανές Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες Austin Morris Allegro!

Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει. Τόσο καλά...

Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου. Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά του αφισοκολλητή... Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.
Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι`άλλοι.

90's... και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη... Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα.

Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης». Χα και πάλι χα.
Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα.

00's ..... και μετά ήρθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ). Παρ' όλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες.

Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις. Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες.
> 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's, και πάει λέγοντας...

Όχι παίζουμε. Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε... Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με πορδές αυγά δεν βάφονται.

Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ. Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι.

Και νά 'μαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας. Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων... τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες.

Και ο κύκλος κλείνει. Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα. Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν. Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν. Γεννήθηκαν αργά...

• Μερικές φορές νομίζουμε πως είναι πολύ δύσκολο να γράψουμε στο PC μας χωρίς να κοιτάμε το πληκτρολόγιο μας. Κι όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Δείτε ΕΔΩ πώς γίνεται...

Με όμορφους ήχους μουσικής και τα κύματα της θάλασσας σας καλημερίζω...

«Ξέφρενη» είναι η πορεία της ιστοσελίδας αυτής τον τελευταίο καιρό. Πληθαίνουν οι επισκέπτες που την εμπιστεύονται, ενώ ίσως λόγω της τακτικής ανανέωσης της θεματολογίας της, έχει αποκτήσει πια ένα σταθερό αναγνωστικό κοινό που ενδιαφέρεται και την επισκέπτεται καθημερινά.

Ένας άλλος παράγοντας που νομίζω πως έχει βοηθήσει σημαντικά στην αύξηση της αναγνωσιμότητας του Site είναι ότι όλες οι πρωτογενείς εγγραφές «ανεβαίνουν» ταυτόχρονα και στο Fecebook και στο Twitter.

Ωστόσο είναι για μένα τιμητικό όταν σε λιγότερο από δυο χρόνια και με ίδιες δυνάμεις, χωρίς τη βοήθεια άλλων συνεργατών.
Δεν φιλοδοξεί να «καλύψει» κανένα ειδησεογραφικό Site, αν και παρακολουθεί την επικαιρότητα, όσο αυτό είναι δυνατό, ανάμεσα στη δουλειά και συχνά είναι μέσα στα γεγονότα.

Επιμένει να αναδεικνύει τα δικά μας «μικρά» ζητήματα σε μεγάλα. Κι αυτό τον κάνει ένα «ζεστό» χώρο, αφού το συναίσθημα έχει την τιμητική του.

Συχνά παραπέμπουμε σε μουσικά ή άλλα βίντεο και βεβαίως δε λείπουν οι αναφορές σε θέματα που αφορούν το χωριό μου.
Ο «Θραψανιώτης» έχει πια τη δική του ταυτότητα. Στα 100.000 «χτυπήματα από διαφορετικές I.P. αρχίζει και κατασταλάζει κάπου. Φυσικό δεν είναι;

Πρωτοσέλιδα του ουγγρικού Τύπου αναδεικνύουν το πρόβλημα με έξυπνους τρόπους...

Δύο ουγγρικές και μία γερμανική εφημερίδα διαμαρτύρονται σήμερα στην πρώτη τους σελίδα για τον νέο ουγγρικό νόμο περί Τύπου και ζητούν "ελευθεροτυπία".

"Η ελευθεροτυπία δεν υπάρχει πια στη Ουγγαρία", είναι η μοναδική φράση, στα ουγγρικά, που φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα της σημαντικότερης ουγγρικής εφημερίδας, της Nepszabadsag. Η ίδια φράση επαναλαμβάνεται στη συνέχεια σε όλες τις γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την εναλλασσόμενη προεδρία της οποίας ανέλαβε από την 1η Ιανουαρίου η Ουγγαρία.

"Ο νόμος περί Τύπου δεν εξυπηρετεί παρά τους αυταρχικούς στόχους της κυβέρνησης του Fidesz (του κόμματος του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν, που διαθέτει την πλειοψηφία των δύο τρίτων στο κοινοβούλιο) και επιτρέπει τον περιορισμό, την επιβολή κυρώσεων και, τελικά, την εξουδετέρωση όσων έχουν αντίθετη άποψη", αναφέρεται στο κύριο άρθρο της εφημερίδας.

Στο Βερολίνο, η Tageszeitung φιλοξενεί τον ίδιο τίτλο στην πρώτη της σελίδα με την ίδια γραμματοσειρά.

Η ουγγρική Nepszava απαιτεί στην πρώτη σελίδα την ελευθερία του Τύπου, στα ουγγρικά και τα αγγλικά, προσθέτοντας: "Οφείλουμε να υπερασπισθούμε τα δικαιώματά μας". "Ελπίζουμε ότι η Ευρώπη θα αντιληφθεί τα αντιδημοκρατικά μέτρα και θα λάβει τις δικές της συνετές, διπλωματικές αποφάσεις, αν και η μεγάλη πλειοψηφία του ουγγρικού λαού δεν αντιλαμβάνεται τίποτε".

Τον Δεκέμβριο, δύο εβδομαδιαίες εφημερίδες, η Magyar Narancs και η ES διαμαρτυρήθηκαν αφήνοντας λευκές τις πρώτες τους σελίδες.

Ο χωρίς προηγούμενο στην Ευρωπαϊκή Ένωση νέος ουγγρικός νόμος, ο οποίος ετέθη σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου, προβλέπει την επιβολή προστίμου έως και 730.000 ευρώ στα ραδιο-τηλεοπτικά δίκτυα σε περίπτωση "προσβολής του δημοσίου συμφέροντος, της δημόσιας τάξης και της ηθικής" 'ή σε περίπτωση μετάδοσης μεροληπτικών πληροφοριών", χωρίς ωστόσο αυτές οι έννοιες να προσδιορίζονται σαφώς.

Επιτρέπει επίσης στο νεοσύστατο Συμβούλιο των Μέσων Ενημέρωσης τον έλεγχο όλων των μέσων και των εγγράφων ενός οργάνου του Τύπου, πριν ακόμη διαπιστωθεί αδίκημα. Σύμφωνα με το κείμενο, οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι να αποκαλύπτουν τις πηγές τους για θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας.

Ο νόμος επικρίθηκε από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, πολλές κυβερνήσεις χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κυρίως της Γερμανίας, οργανώσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου και την Ένωση Ευρωπαϊκών Πρακτορείων Ειδήσεων (EANA).

Τα αποτελέσματα του νέου νόμου έγιναν ήδη αισθητά στη δημόσια τηλεόραση, όπου η παρουσία της κυβέρνησης ανήλθε σε 264 λεπτά, ενώ τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είχαν δικαίωμα παρά σε 111 λεπτά παρουσίας συνολικά.

• Από το Newscode.gr.
  
• Να και οι πρώτες αντιδράσεις. Διαβάστε ΕΔΩ.
  

Άλλο ένα ευχετήριο e-mail στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο...

Με γραπτά μηνύματα επέλεξαν και φέτος οι Έλληνες να επικοινωνήσουν με φίλους και γνωστούς για να ανταλλάξουν ευχές την περίοδο των εορτών και ειδικότερα την Πρωτοχρονιά.

Όπως ανακοίνωσε η Cosmote, οι συνδρομητές της έστειλαν τις πρώτες επτά ώρες του νέου έτους, δηλαδή από 00:00, έως 07:00 της Πρωτοχρονιάς, πάνω από 21 εκατ. μηνύματα.

Από την πλευρά της η WIND ανακοίνωσε ότι την ημέρα των Χριστουγέννων οι κλήσεις στο δίκτυο της εταιρίας ξεπέρασαν τα 24 εκατομμύρια σημειώνοντας αύξηση 12% σε σύγκριση με τα περσινά Χριστούγεννα.

Τις 3 πρώτες ώρες του 2011 οι συνδρομητές της WIND πραγματοποίησαν 5,5 εκατ. κλήσεις ελαφρώς αυξημένες σε σύγκριση με πέρσι.

Σε ότι αφορά τα μηνύματα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η εταιρία για την περίοδο από 24 Δεκεμβρίου 2010 ως και την 1η Ιανουαρίου 2011 ξεπέρασαν τα 115 εκατομμύρια, αυξημένα κατά 5% περίπου σε σχέση με πέρσι.

Τα γραπτά μηνύματα την ημέρα των Χριστουγέννων ξεπέρασαν τα 9,4 εκατομμύρια ενώ την Πρωτοχρονιά διακινήθηκαν 17,2 εκατομμύρια μηνύματα μειωμένα σε σχέση με πέρυσι.

Την πρώτη ώρα του νέου έτους τα γραπτά μηνύματα στο δίκτυο της WIND έφτασαν τα 3,5 εκατομμύρια αυξημένα κατά 500% (!) σε σύγκριση με μία τυπική ώρα.

H Vodafone έχει ήδη ανακοινώσει ότι από φέτος δεν θα δίνει στοιχεία για την κίνηση της συγκεκριμένη περίοδο.

• Αυτή είναι η μια πλευρά της ζωής... Η άλλη, η λίγο πιο γκρίζα, είναι αυτή που ζούμε καθημερινά. Δείτε ΕΔΩ, ξαναπήραμε τους δρόμους της ξενιτειάς... Διότι οι κακές ειδήσεις είναι ΕΔΩ. Έτσι κι αλλιώς μας διασύρουν διεθνώς. Δείτε ΕΔΩ.

Εφιαλτικές εικόνες από κάμερες ανθρώπων που είχαν πάει τέτοιες μέρες στο Πούκετ για διακοπές και θρήνησαν θύματα με το τσουνάμι που αντιμετώπισαν. Άντε να ακούσεις μετά τις διηγήσεις της Σπυριδούλας...

Εγώ στην Ταϊλάνδη, αυτοπροσώπως, δεν έχω πάει ποτέ. Όμως χθες γύρισε, ύστερα από ένα 15νθήμερο ταξίδι διακοπών στα νησιά Πούκετ η Σπυριδούλα και μας άρχισε τις ιστορίες από τις εμπειρίες της εκεί.

Είχε ακόμα νωπές τις εικόνες στο μυαλό της από την ασιατική χώρα, μας έφερε και τοπικά γλυκά και μας μιλούσε με πάθος για τη βιομηχανία τουρισμού που έχουν στήσει εκεί με τη γυναίκα να πρωταγωνιστεί καθώς η έκδοσή της ήταν, κατά τη Σπυριδούλα, ένα απολύτως φυσιολογικό πράγμα.

Την άκουγα, δεν είχα κι άλλη επιλογή, 4 συνάδελφοι ήμασταν όλοι κι όλοι στο γραφείο, αλλά εμένα στο μυαλό μου δεν είχε χώρο να μπουν αυτές οι εικόνες ξεγνοιασιάς ενός τουρίστα.

Θυμάμαι εκείνο το καταστρεπτικό τσουνάμι που τους τσάκισε πριν από έξι χρόνια. Είχα δει πολλές φορές σε βίντεο το παλλιρροικό κύμα που διέλυε τα πάντα στο πέρασμά του. Πού να υπάρξει χώρος για εικόνες με εκδρομές, μπαράκια, επιδέξιες μασέρ που τα κάνουν όλα και μαγευτικές παραλίες... Αυτά θα μας τα δείξει σίγουρα, μια άλλη μέρα η Σπυριδούλα.

Χθες ήταν κουρασμένη από το ταξίδι, έντεκα ώρες πτήση δεν είναι και λίγο και δεν είχε πολύ διάθεση. Άμα είσαι στον ίδιο εργασιακό χώρο δεν έχεις και πολλές επιλογές. Θα τα μάθω, θέλω δεν θέλω, όλα για την Ταϊλάνδη. Και πού ξέρεις μπορεί να πάω κι εγώ καμιά φορά. Μ' αρέσουν τα ταξίδια με καλή παρέα.

Άλλο ένα σκληρό βίντεο από το τσουνάμι του 2004 στην Ταϊλάνδη.

Τη θυμάστε την κασέτα; Για σας τους λίγο μεγαλύτερους λέω, γιατί οι πιτσιρικάδες ούτε που μπορούν να φανταστούνε τι στιγμές έχουμε περάσει με μουσικές επιλογές που γράψαμε σε τέτοιες κασέτες. Από μια ανάρτηση του Γιάννη Ελευθερίου στο Facebook-Hotel Room - Edgar Broughton Band.

Συνεχίζεται η παράδοση να είναι γυναίκα η πρόεδρος του 4ου Δημοτικού Διαμερίσματος . Το δρόμο είχε ανοίξει, επί εποχής Κακλαμάνη η κ. Μαρία Καραγιάννη. Τη σκυτάλη πήρε τώρα η Δήμητρα Σιδερή, από το συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη. Τη θέση του αντιπροέδρου κατέλαβε ο Χαρ. Κοντός, από τον ίδιο συνδυασμό.

Τα τελευταία χρόνια συνηθίζονταν ο πλειοψηφών συνδυασμός να παίρνει τον πρόεδρο, ενώ ο μειοψηφών τον αντιπρόεδρο. Φέτος τα πράγματα είναι διαφοερετικά στο 4ο Διαμέρισμα.

Η Δήμητρα Σιδερή μένει να δοκιμαστεί στη νέα θέση ευθύνης που ανέλαβε. Μέχρι σήμερα την γνωρίζαμε από τις επισκέψεις της στις ανοιχτές συνελεύσεις της ΕΚΑΠ, ενώ υιοθετούσε και προωθούσε τις προτάσεις μας.

Βεβαίως γνωρίζουμε ότι είναι πολύ μικρές οι αρμοδιότητες του Διαμερίσματος, συνήθως οι αποφάσεις του έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα στον κεντρικό δήμο. Μακάρι τώρα με τον «Καλλικράτη» να δοθούν πιο ουσιαστικές αρμοδιότητες. Γιατί μέχρι τώρα μόνο τα αρνητικά του σημεία έχουμε δει.

Εμείς, πάντως θα ευχηθούμε στην κ. Δήμητρα Σιδερή να 'χει τη δύναμη και την όρεξη να πάει δυο βήματα πιο μπροστά την περιοχή μας. Το ξέρει καλά και η ίδια πως υπάρχουν ζητήματα που χρειάζονται διευθετήσεις. Κι εμείς θα 'μαστε δίπλα της.

Μακάρι και από τη νέα θέση εξουσίας που κατέχει να είναι ανοιχτή στις προτάσεις των κατοίκων, να αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών και να πρωτοπορήσει υιοθετώντας τις θέσεις τους.

• Κρύο και σήμερα στην Αθήνα και όχι μόνο...