Μια βόλτα στο Καβούρι
Ακούμπησα στα γόνατα, χαμηλά να πάρω τη φωτογραφία. Η θάλασσα που λατρεύω σ' ένα μικρό κυματισμό...
Την Κυριακή μετά τις 3 το μεσημέρι ξεκινήσαμε παίρνοντας μαζί μας την Ντίνα για την παραλιακή. Μια βόλτα στο Καβούρι. Ιδανικός καιρός. Ο ήλιος κόντρα “τυφλώνει”. Χρειάζεται να φοράς γυαλιά ηλίου. Κι έχει ζέστη με κρύο μαζί. Με το δερμάτινο δε μπορώ και χωρίς αυτό κρυώνω.
Περπατάμε ανάμεσα σε άλλους που είχαν την ίδια ιδέα. Η πρόσβαση μέχρι εδώ ήταν εύκολη. Δεν υπήρχε κίνηση στους δρόμους. Εδώ όμως υπάρχει το αδιαχώρητο. Με δυσκολία βρίσκεις χώρο να παρκάρεις το αυτοκίνητο ή μια καρέκλα με τραπέζι δίπλα στην ήρεμη θάλασσα με το μικρό κυματάκι.
Κάποιοι τολμηροί έχουν κιόλας βουτήξει... Κρυώνω και μόνο που τους βλέπω. Θεωρώ πως είναι πρόωρο για μένα. Πρωτομαγιά κάνω, συνήθως, το πρώτο θαλασσινό μπάνιο μου. Για τους χειμερινούς κολυμβητές είναι αλλιώς.
Είναι μεγάλη απόλαυση να πίνεις τον καπουτσίνο σου και να απλώνεται το μάτι σου μακριά, ώς τη Βούλα, Γλυφάδα, το Παλιό Φάληρο, την Πειραϊκή.
Ο ήλιος χαμηλώνει σιγά -σιγά. Πρέπει να αλλάξω θέση στην καρέκλα μου. Με “χτυπά” κατάματα και με θαμπώνει. Και με “χτυπά” δυο φορές. Μια φορά ο ίδιος ο ήλιος και μια η αντιλιά του, μέσα από τη θάλασσα.
Στα ηχεία του μαγαζιού ακούγονται χαμηλά λαϊκές μελωδίες. Παρ' όλα αυτά ακούγεται και το μικρό κύμα που σκάει μπροστά μας. Και παρά το γεγονός ότι έχει πολύ κόσμο ακούγεται μια χαρά ο παφλασμός. Υπέροχος, μοναδικός. Πώς ξεκουράζει έτσι και γαληνεύει την ψυχή. Θα μπορούσα να καθόμουν με τις ώρες και να απολαμβάνω τις στιγμές.
Για τα παιδιά είναι η καλύτερη τους. Εδώ δεν κινδυνεύουν από τα αυτοκίνητα και παίζουν ανέμελα πάνω στην άμμο ή δίπλα στα φύκια που είναι απλωμένα στην ακτή. Πάντα το χειμώνα βγάζει φύκια εδώ.
Η ατμόσφαιρα “μυρίζει” ούζο και ποικιλίες ψαρικών. Κάποιοι μόλις έχουν τελειώσει ένα μεσημεριανό γεύμα. Εμείς απολαύσαμε τον καφέ μας λίγο έξω από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Όμορφα ήταν.
- Παλιό, αλλά καλό. Ας το ξαναδούμε ΕΔΩ. Το έχω κι εγώ στο παρελθόν κάνει ανάρτηση. Διακινείται και με e-mail και έχει γούστο.
Ας το πάρουμε απόφαση. 
«Τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011, η εταιρεία Best End ιδιοκτησίας του Ομίλου Γιαννίκου, ανακοίνωσε το κλείσιμο του ιστορικού μουσικού περιοδικού Δίφωνο. Το Δίφωνο κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία. 
