Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη την επομένη των φετινών Χριστουγέννων στον Εθνικό Κήπο, εκεί όπου έχουν στηθεί τα σπιτάκια του Αϊ Βασίλη.

Είπα την Κυριακή, δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων να κατέβω μια βόλτα στην Αθήνα μεσημεριάτικα, να δω την πόλη στολισμένη. Καλύτερα να μην το 'κανα...

Πιο φτωχή Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση δεν έχω ξαναδεί στην Αθήνα. Καταρχήν δεν υπάρχει στολισμένο δέντρο Ούτε στην πλατεία Συντάγματος, ούτε στο Ζάππειο. Εκτός και αν εννοούν ένα φωτιστικό που... μοιάζει με δέντρο στο Ζάππειο.

Στο Σύνταγμα μόνο ιδιώτες φωτογράφοι με πολαρόιντ απαθανατίζουν στιγμές στους διερχόμενους πάνω στα μικρά πόνι. Κι αυτούς του κυνηγούν, τους ταλαίπωρους, γιατί... καταπιέζουν λέει τα ζώα.

Στον Εθνικό Κήπο μερικά σπιτάκια μπορεί να φάνταζαν εκπληκτικά στα μάτια των παιδιών, όχι όμως και στα δικά μας. Δείτε στη φωτογραφία που τράβηξα ποιο ήταν το σκηνικό.

Συγκρατημένα τα πράγματα και στο Ζάππειο. Μερικοί παιχνιδότοποι για τα μικρά παιδιά και πάγκοι όπου ιδιώτες εκθέτουν και πουλούν την πραμάτεια τους. Κι ο κόσμος περιορισμένος. Όχι, με τίποτα δεν θυμίζουν τα περσινά Χριστούγεννα της χλιδής του Κακλαμάνη.

Στο σουβλατζίδικο του «Σάββα», στο Μοναστηράκι, βρίσκεις τραπέζι εύκολα να κάτσεις, Μπορεί να του έχει τελειώσει το κεμπάμπ, αλλά το σέρβις του είναι γρήγορο. Αν ήταν λιγότεροι οι αλλοδαποί που προσπαθούσαν πιεστικά να πουλήσουν ότι μπορούσαν όλα θα ήταν καλύτερα. Αλλά ήταν εκεί. Και, τελικά, διαπίστωσα πως εκμεταλλεύονται ακόμα και την πείνα. «Να πάρω ένα σουβλάκι» λέει ο μαύρος που πουλάει εκείνα τα ξύλινα σκαλιστά. Παίρνει τα λεφτά, πηγαίνει προς το ταμείο του «Σάββα», κάνει πως κουβεντιάζει με τον υπάλληλο και την... κάνει με ελαφρά πηδηματάκια χωρίς να αγοράσει σουβλάκι ο... πεινασμένος αλλοδαπός.

Φτωχικές γιορτές στην Αθήνα. Στο Αιγάλεω και το Περιστέρι οι τοπικοί άρχοντες στόλισαν καλύτερα τους κεντρικούς του δρόμους. Στην Αθήνα, τυπικά.

Κι όμως μας χρειάζονταν ένα σοκ θετικό για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που η ζωή μας βάζει στη μετά Δ.Ν.Τ. εποχή. Δυστυχώς δεν είναι συνεπή. Και ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα εστίες αλληλεγγύης στις γειτονιές από ενεργούς πολίτες που κάνουν ότι μπορούν για να νοιώσουν και οι συνάνθρωποί μας γιορτές.

Το κάνουμε κάθε χρόνο, το κάνουμε και φέτος. Στην ΠΕΤ ΟΤΕ εκδόσαμε το φετινό ημερολόγιο τοίχου με σκίτσα εμπνευσμένα από την επικαιρότητα που τα εικονογραφεί ο Μπάμπης Κουτίβας, για χρόνια γραμματέας στο Πολιτιστικό Κέντρο εργαζομένων ΟΤΕ Ν. Αττικής και συνταξιούχος σήμερα.

Ο Μπάμπης από τότε που ολοκλήρωσε τη θητεία του στον ΟΤΕ τα μάζεψε και κατέβηκε στην Καλαμάτα όπου ζει μόνιμα. Όταν του μιλήσαμε για την ιδέα μας «πέταξε» τη σκούφια του και... δημιούργησε με το πενάκι του.

Αυτή την ώρα τυπώνεται στην ΚΑΜΠΥΛΗ, για να το πάρετε στα χέρια σας στις αρχές του 2011. Αν, ωστόσο, θέλετε να δείτε πατήστε ΕΔΩ και θα το απολαύσετε σε αρχείο PDF.

Η Αμαλίτσα έβαλε τις καλλιτεχνικές πινελιές της και το αποτέλεσμα είναι πολύ ωραίο. Μια ακόμη όμορφη δουλειά που «χρεώνεται» στον Αντώνη Παναγιωτακόπουλο και τη διακριτική δουλειά του στο γραφείο Τύπου και δημοσίων σχέσεων της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Εγώ απλά «βοήθησα» στην τελευταία του φάση για να έχει το σύνολο μια καλή παρουσία. Μ' αρέσει όμως και εγγράφω στα θετικά τη συνεργασία μαζί του.

Μια όμορφη δουλειά του Γιάννη Κ. Ιωάννου, ένα εύθυμο τραγούδι, αισιόδοξο. Το ερμηνεύει μοναδικά η Καλλιόπη Βέτα.

Δεν έχουν τέλος τα χτυπήματα στον Τύπο. Όση χαρά πήρα όταν εκδόθηκε, πριν από ένα και κάτι χρόνο η κυριακάτικη εφημερίδα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, VETO, τόση λύπη ένοιωσα πριν από λίγο, όταν διάβασα στο Site της «Ζούγκλας» ότι κλείνει.

Την Παρασκευή θα βγει στα περίπτερα το τελευταίο φύλλο. Εβδομήντα άνθρωποι δούλευαν εκεί. Τι θα κάνουν τώρα; Ωραίες γιορτές θα περάσουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους. Πολύ αισιόδοξα θα ξεκινήσουν τη νέα χρονιά...

Ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να κλείνει μια εφημερίδα. Το έζησα από τα μέσα στην ΚΑΛΗΜΕΡΑ και στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ. Νοιώθεις τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια σου... Φοβερό συναίσθημα.

Η είδηση έκανε το γύρο των Blog, ανέβηκε ψηλά στις ιστοσελίδες των media, κουβεντιάστηκε στα δημοσιογραφικά στέκια και τις επόμενες μέρες θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Το άρθρο του Μ. Τριανταφυλλόπουλου στο Site της «Ζούγκλας», ανυπόγραφο, μελοδραματικό, αναφέρει:

Αυτή η φάση του ταξιδιού τελείωσε. Η εφημερίδα «VETO» διακόπτει την έκδοση της. Η συνέχιση μιας εκδοτικής και δημοσιογραφικής προσπάθειας με τους δικούς μας όρους κατέστη πλέον οικονομικά ανέφικτη. Σε καιρούς δομικής και συνάμα βαθειάς οικονομικής κρίσης του Τύπου και των ΜΜΕ, δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την έκδοση της εφημερίδας χωρίς να παραβούμε τους κανόνες που εμείς θεσπίσαμε. Πλήρης οικονομική και δημοσιογραφική ανεξαρτησία, καμία εξάρτηση από οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα. Κανόνες που ηχούν ως αυτονόητοι αλλά που στο εκδοτικό περιβάλλον αυτού του τόπου δεν είναι.

Μιλάμε για δομική και όχι μόνον οικονομική κρίση που περνά ο Τύπος και τα ΜΜΕ. Δεν θα μπορούσαμε και λόγω οικονομικών δυνατοτήτων αλλά και λόγω δημοσιογραφικής άποψης να συμμετέχουμε σε μία δραστηριότητα η οποία τα τελευταία χρόνια βασίστηκε κυρίως στις προσφορές προϊόντων που καμία σχέση δεν έχουν με την δημοσιογραφία. Το πάρτι αυτό, άλλωστε, και η οικονομική κρίση συμβάλλουν στην δραματική αλλαγή του εκδοτικού τοπίου. Η πτώση των κυκλοφοριών των εφημερίδων κατέστησε την προσφορά δώρων εντελώς ασύμφορη. Πολύ γρήγορα οι εκδότες θα εγκαταλείψουν και αυτό το τέχνασμα. Μία εποχή τελειώνει και μία παρένθεση ολοκληρώνεται. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το εκδοτικό περιβάλλον δεν θα θυμίζει σε τίποτε την υφιστάμενη κατάσταση.

Με αυτές τις σκέψεις και με πλήρη συνείδηση των συνθηκών που επικρατούν στην αγορά αποφασίσαμε την διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας «VETO». Δεν θα διακινδυνεύαμε να φθάσουμε στο σημείο του μη γυρισμού. Έως και την τελευταία στιγμή αυτής της εκδοτικής περιπέτειας διασφαλίσαμε στο ακέραιο την ικανοποίηση των οικονομικών υποχρεώσεων μας απέναντι στους εργαζόμενους αλλά και σε τρίτους.

Η διακοπή της έκδοσης δεν σημαίνει και κατάθεση των όπλων. Μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, μόλις αντικρύσουμε ένα μικρό, έστω, φως στο βάθος του τούνελ της κρίσης, θα μας ξαναβρείτε μπροστά σας. Διότι η δημοσιογραφία είναι η δουλειά μας και η σωστή ενημέρωση σας το στοίχημα μας. Αυτή η φάση του ταξιδιού έληξε. Η επόμενη αρχίζει. Και τελικά, όπως επισημαίνει και ο ποιητής, αυτό που μετρά είναι το ίδιο το ταξίδι και όχι το τελικός προορισμός.
VETO

Το γράφημα αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Λένε ότι για τις τιμές της βενζίνης υπεύθυνα είναι τα διυλιστήρια που πωλούν στην αγορά ανεξέλεγκτα και βέβαια η αγορά στη χονδρική του αργού πετρελαίου μπρεντ. Μπορεί να είναι κι έτσι. Σε μια σοβαρή αγορά έτσι έπρεπε να είναι. Εδώ όμως, όπου όλα λειτουργούν από καθαρή τύχη με εκνευρίζει να ακούω κάτι τέτοιο.

Αυτό που εγώ έχω καταλάβει, είναι ότι ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει, τα διάφορα λόμπι της αγοράς λειτουργούν ανενόχλητα και ο καθένας κάνει τη δουλειά του σε βάρος του έρμου του καταναλωτή.

Ιδού λοιπόν που εφημερίδες σήμερα έκαναν πρώτο θέμα την αγορά στα καύσιμα... Διότι, μέρες γιορτών είναι, όλο και κάποιος θα θέλει να πάει μια βόλτα στην επαρχία και πρέπει να γεμίσει το ρεζερβουάρ του. Ευκαιρία για... κλέψιμο.

Από την άλλη δεν αντέχω όλη αυτή την κλάψα από τους πρατηριούχους. “Δεν φταίνε αυτοί, τα διυλιστήρια φταίνε που διαμορφώνουν τις τιμές” και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα.

Ωστόσο έχω διαπιστώσει ότι συγκεκριμένα πρατήρια προσπαθούν να συγκρατούν πιο χαμηλά τις τιμές. Σε αντίθεση με άλλους που είναι μονίμως πιο ακριβοί. Από... άλλα διυλιστήρια ψωνίζουν αυτοί καύσιμα; Αναρωτιέμαι ο αφελής...

Ακούω ότι πολλά θα κλείσουν, αν δεν έχουν κλείσει ήδη. Δεν μου αρέσει αυτό. Άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά, διευρύνοντας έτσι το κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας αν και απ' ότι έχω διαβάσει οι μισθοί που παίρνουν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι στις αντλίες είναι για... κλάματα. Εξάλλου θα το 'χετε δει κι εσείς, ή αλλοδαποί θα είναι (ανασφάλιστοι υποθέτω...) ή... κοριτσάκια.

Να περιμένω καμιά σοβαρή κίνηση αντίδραση της κυβέρνησης; Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις. Οι άνθρωποι έχουν ανασκουμπωθεί σαν τους άβουλους εισπράκτορες να βρουν απελπισμένα λεφτά για να καλύψουν την “μαύρη” τρύπα. Το κακό είναι ότι, ακολουθώντας τις οδηγίες της τρόικας προσπαθούν να τα πάρουν από αυτούς που δεν έχουν, όχι από αυτούς που έχουν...

• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δυο δημοσιεύματα που προσπαθούν να μας πουν πώς μας κλέβουν στη βενζίνη.

Δείτε πώς παρουσίασε το θέμα στον ΑΝΤΕΝΑ ο Γιώργος Παπαδάκης...

Το χθεσινό δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Σήμερα συνεχίζει να "παίζει" η είδηση σε άλλα μέσα.

Απίστευτο κι όμως αληθινό... Βεβαίως το να συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, τη χώρα του αλαλούμ, δεν είναι και πρωτόγνωρο πράγμα. Αλλά οι γραφειοκράτες μας το κατάφεραν κι αυτό...

Δείτε την είδηση που... αλίευσα χθες από τις εφημερίδες. Η έκπληξη των τελευταίων δημοτικών εκλογών στην Αθήνα, ο Γ. Αμυράς με το συνδυασμό του «Επιμένουμε Αθήνα» πήρε 7.4%, αλλά εκλέγει μόνον έναν στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ η «Ανοιχτή Πόλη» με 5.8% εκλέγει... δύο.

Παράνοια; Πες το κι έτσι, αλλά ο Γ. Αμυράς ετοιμάζει ένσταση κατά της παράλογης απόφασης...

• Μας αρέσει να κάνουμε απολογισμούς και να προβλέπουμε τα... μελλούμενα. Δείτε ΕΔΩ έναν τέτοιο απολογισμό και έναν μικρό καζαμία για την επιστήμη.
  

Στο στόχαστρο για άλλη μια φορά τα περίφημε ρετιρέ...

Από χθες τριβελίζει το μυαλό όλων των εργαζομένων του ΟΤΕ. Μια δήλωση του μέλος του Δ. Σ. Της Ντόιτσε Τελεκομ, Φκίντο Κέρχοφ, στους γερμανικούς “Φαινάνσιαλ Τάιμς” περί μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων στο ΟΤΕ “παίζει” σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Ούτε πληρωμένη καταχώρηση του Γ. Παπακωνσταντίνου να ήταν.

Και ξαφνικά άρχισαν όλα τα ΜΜΕ, με πρωτοπόρο τον ΣΚΑΙ, να στήνουν εκπομπές για το θέμα. Δείτε το απόσπασμα αυτής εδώ που έχουμε στην κορυφή του κομματιού.

Βρε τι είναι τούτο... Η “είδηση” σαν πύραυλος πέρασε από Blog, ειδησεογραφικά πρακτορεία και από στόμα σε στόμα σχεδόν, αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι από... αύριο ο μισθός των εργαζομένων του ΟΤΕ που κατά τα σαΐνια της στατιστικής φτάνει κατά μέσο όρο τα 70.000 ευρώ πρέπει να μειωθεί άμεσα.

Αν είναι δυνατόν και... τώρα, πριν κρυώσει η είδηση που βολεύει. Ήθελα να ήξερα όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες που μιλάνε για 70.000 ευρώ είδαν το εκκαθαριστικό πληρωμής ενός τεχνικού του ΟΤΕ. Ξέρουν κάτω από τι αντίξοες συνθήκες εργάζονται για να επισκευάσουν μια καλωδιακή βλάβη και πόσο δούλεψαν στην ηπειρωτική Ελλάδα για να έχει τηλέφωνο και το τελευταίο χωριό; Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Εδώ “θάβουμε” ανθρώπους, για τέτοια θα λέμε τώρα;

Δείτε ΕΔΩ τι γράφει σήμερα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για το ίδιο θέμα. Κι ΕΔΩ το ρεπορτάζ στο MEGA