Περάσαμε και τις 25.056 μοναδικές επισκέψεις στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...
Μας αρέσει να περνάμε παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο μας, προθέτοντας κάτι όμορφο στη ζωή μας. Και χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να έχει την αποδοχή σας. Να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καταγράφοντας την καθημερινότητα, από μια άλλη σκοπιά... Να, λοιπόν που περάσαμε και τις 25.056 επισκέψεις, από εντελώς διαφορετικές Ι.Ρ.. Σας ευχαριστούμε. Δείτε το πατώντας πάνω σ' αυτή τη φωτογραφία και θα σας πάει αυτόματα στο νέο site... Το εντυπωσιακό είναι ότι λειτουργεί άψογα, ενώ συνεχίζει παράλληλα, να είναι ζωντανό και το αρχείο. Το βλέπετε δώ, άλλωστε, μπροστά σας...
Το χτίζουμε καθημερινά με πολύ υπομονή και αγάπη... Δυο μήνες μετά το νέο ξεκίνημα μας, φτάσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και συνεχίζουμε. Δείτε το ΕΔΩ. Έτσι κλείσαμε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας. Και υλοποιήσαμε τα σχέδια μας, να μην "κατέβει" το site αυτό. Παραμένει ως ιστορία, σαν αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε τον Σεπτέμβρη του 2020, τότε που οι βροχές δοκίμασαν και το χωριό μου. Η μνήμη λειτουργεί άψογα και "δένουμε" το χθες με το σήμερα...
Χωρίς να το θέλω, δυσκόλεψα και δυσκολεύω πολλούς που δεν ξέρουν και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει το όνομα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Αν και μέσα στον ιστότοπο το εξηγώ αναλυτικά, δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι διαβάζουν, το κάνουν αυτό προσεκτικά. Ας το αναφέρω άλλη μια φορά, ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι το όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε στο Θραψανό! Δείτε ΕΔΩ μια ανάρτηση που κάναμε τον Μάιο του 2020, όταν το συνεργείο του ALPHA επισκέφτηκε τα αγγειοπλαστεία του χωριού μου.
Αυτό το site λοιπόν πέρασε στην ιστορία και λειτουργεί ήδη ένας νέος ιστότοπος, φρέσκος,όσο φρέσκο μπορεί να είναι το διαδίκτυο, με σύγχρονα χαρακτηριστικά που καταγράφουν τα πράγματα, από εδώ και πέρα, με το δικό του πρωτότυπο τρόπο. Με αληθινές ιστορίες που μιλάνε για το παρόν και δεν κάνουν διαγωνισμούς ειφυήας για να αποκτήσουν αναγνωσιμότητα. Δεν έχουμε διαφημίσεις και με επιλογή μας δεν λειτουργούμε εμπορικά, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δείτε ΕΔΩ άλλη μια ανάρτηση από την επίσκεψη του ALPHA στα ανθοκήπια του Θραψανού.
Σιγά –σιγά, υπομονετικά, ανοίγουμε νέους δρόμους με τον ανανεωμένο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΙΩΤΗ. Και να που ξεπεράσαμε και τις 21.000 επισκέψεις από διαφορετικές Ι.Ρ, Είμαστε χαρούμενοι, επειδή ξέρουμε πώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω, που περιμένoυν καθημερινά να δουν την ανάρτηση μας, σ’ αυτό τo site, ενώ έχουν και τη δυνατότητα να τη σχολιάσουν. Δείτε μας ΕΔΩ.
Ένα πολύ επίκαιρο τραγούδι που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Μagic de spell... Ενα Λουλούδι...
Αυτοί απτόητοι συνεχίζουν να στέλνουν e-mail ότι δήθεν είμαστε τυχεροί που κερδίσαμε εκατομμύρια. Καλά κάνουν, αφού δεν υπάρχει κανείς να μας προστατεύσει. Στο σημερινό e-mail κερδίζουμε 850,000 βρετανικές λίρες! Μήπως έχει κανείς καμιά μικροανάγκη να του... δανείσουμε;
Attn: winner No: 03:
Microsoft Corporation wish to notify all online customers as we celebrates the 35th year anniversary 2011; and also to inform you that you have emerged one of the beneficiary selected in this ongoing Microsoft 35th Anniversary Program in conjunction with the Foundation of Software Products (F.P.S.) making you a winner No:03.
A Cheque will be issued in your name by Microsoft Corporation Board United Kingdom (MCSP), you have therefore won the entire sum of 850,000.00GBP (Eight Hundred And Fifty Thousand Pounds)
Contact Your Validation Officer: Mrs Joan Barton via email
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Provide the below information on contact with Mrs Joan Barton for validation of your prize
Name:
Phone No:
Home Address:
Country of Residence:
Nationality:
Age:
Sex:
Occupation:
What is your comment on Microsoft products?
Note: You are required to contact Mrs Joan Barton, with your award security information Data File Number: UK/983Q8/16, Ref Code: 51219876, Batch: GH284QPW, Grant Number: GAI/51219876/10
To file for your claim, Contact your Validating Officer (Mrs Joan Barton) for validation of your winning Prize within Twenty-nine working days of this winning notification. Winnings that are not validated within Twenty-nine working days of winning notification are termed void and invalid.
For security reasons, you are advised to keep your winning information confidential till your claim is processed and your money remitted to you in whatever choice you want to claim your prize, Precautionary measure to avoid double claiming and unwarranted abuse of this program are in place. Please be warned!!!
Βρεγμένη σανίδα που τους χρειάζεται....
Παιδιά, μην τους φοβόμαστε! Την επόμενη φορά που θα σας απειλήσουν εγγράφως για διακοπή υπηρεσιών απαντήστε τους με επιχειρήματα. Δείτε ΕΔΩ μια απάντηση τεκμηριωμένη στη ΔΕΗ από έναν καταναλωτή. Ξανά μανά, στους εμβολιασμούς μας πάνε. Πώς και πώς κάναμε να ξεφύγουμε από την παγίδα τους και τώρα, δείτε ΕΔΩ, αναμοχλεύουν την κινδυνολογία...
Η βιομηχανία αποφάσεων που βγάζουν «παράνομες και καταχρηστικές» τις απεργίες έχει στηθεί πια και δουλεύει για τα καλά...
Τον τελευταίο καιρό, καθώς πληθαίνουν οι αντιδράσεις των εργαζομένων στις πολιτικές που επιβάλλονται από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. παρατηρούμε ένα φαινόμενο «απαξίωσης» των δικαστών και του ίδιου του θεσμού της Δικαιοσύνης που καλούνται να βγάλουν «παράνομες και καταχρηστικές» τις απεργίες.
Έτσι, η μια μετά την άλλη, όλες οι απεργίες χαρακτηρίζονται «παράνομες και καταχρηστικές». Μόνο που, αντί να... φοβηθούν οι εργαζόμενοι και να επιστρέψουν στις εργασίες τους, τις αγνοούν και προχωρούν κανονικά στις προγραμματισμένες απεργίες.
Αυτό δεν ανησυχεί τους δικαστές άραγε; Κάποτε διερμήνευαν τη λαϊκή βούληση και οι όποιες αποφάσεις τους είχαν σχέση με την πραγματικότητα και τη ζωή. Τώρα λειτουργούν σαν «δεκανίκι» της κυβέρνησης και των εργοδοτών.
Ποιος να εμπιστευτεί την κρίση μιας τέτοιας Δικαιοσύνης που φαίνεται να μην είναι πια τυφλή και να... κρυφοκοιτάζει προς το μέρος μιας συγκεκριμένης πλευράς;
Παρατηρήστε το. Όχι μόνο τώρα με τις απεργίες των εργαζομένων στα ΜΜΕ, τους γιατρούς, τους δημοσιογράφους ή δεν ξέρω κι εγώ ποιους άλλους κλάδους. Δεν προφταίνουν τα αρμόδια συνδικαλιστικά όργανα να αποφασίσουν απεργία και μόλις οι εργοδότες προσφύγουν στη Δικαιοσύνη, λες και υπάρχει έτοιμο τσιτάτο, αμέσως τα δικαστήρια αποφασίζουν ότι η απεργία είναι παράνομη και καταχρηστική.
Έλεος πια!... Όλους τους θεσμούς θα τους σαρώσουν, προκειμένου η Τρόικα και όσοι εφαρμόζουν τις πολιτικές τους να... περάσουν τα σχέδια τους... Κάποιος ας τους αφυπνίσει.
Κάποιος ας τους πει, διακριτικά, πως το δίκαιο του αγώνα, έχει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά...
Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Τώρα, όλοι εσείς που φοβάστε την Εφορία με τα... απειλητικά σημειώματα περαίωσης που στέλνει δείτε ΕΔΩ τι απόφαση έβγαλε το δικαστήριο για τον Τόλη Βοσκόπουλο που χρωστούσε στο δημόσιο κάτι παραπάνω από τα δικά μας. Εξάλλου τα δικαστήρια έχουν πολύ δουλειά αυτή την περίοδο. Δείτε ΕΔΩ. Παίξτε ένα παιχνιδάκι που θα το βρείτε ενδιαφέρον. Δείτε ΕΔΩ.
Κάθε μέρα που περνάει όλο και μια άσχημη είδηση θα μας θυμίσει πόσο φτωχοί είμαστε. Η κυβέρνηση κάνει τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση... Αλλά κι εμείς, όπου μπορούμε, βάζουμε το χεράκι μας. Δείτε ένα πολύ όμορφο κομμάτι από την υπέροχη ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη. Διότι υπήρξαν και άλλα χρόνια φτωχά που δεν ζήσαμε. Συνοικία το όνειρο - Alekos Alexandrakis, Mikis Theodorakis
Σήμερα το πρωί άκουσα το μαντάτο από τα χείλη του προέδρου Βασίλη Λάμπρου: Εφημερίδες τέλος στην ΠΕΤ, απόφαση της Εκτελεστικής. Να ειδοποιήσουμε τον εφημεριδοπώλη Γιάννη Μπιτούνη που μας τις στέλνει στο περίπτερο της Χαλκοκονδύλη και από τις 15 του Φλεβάρη, σταματάμε να τις αγοράζουμε...
Δεν ξέρω, μου φάνηκε κάπως... Παιδί ήμουν όταν ήρθα εδώ. Και οι εφημερίδες υπήρχαν, τις βρήκα. Για 29 χρόνια το Δελτίο Τύπου, η καθημερινή ενημέρωση των συνδικαλιστών γινόταν με αποκόμματα – επισημάνσεις δικές μου από τις εφημερίδες. Όσοι, δηλαδή, ήθελαν να ενημερωθούν αληθινά, γιατί κάποιοι εμπιστεύονται την τηλεόραση ή τελευταία το internet.
Τώρα, όλα αυτά, δεν θα σταματήσουν. Θα φτωχύνουν όμως αισθητά. Η ΟΜΕ έχει συνεργασία μ' ένα γραφείο αποκομμάτων και από εκεί θα παίρνουμε ενημέρωση.
Έχω την αίσθηση ότι η φτώχεια άρχισε να μας αγγίζει... Είχα ψηλά την ΠΕΤ ΟΤΕ. Δεν φανταζόμουν ποτέ, ότι θα ζούσα και θα έβλεπα ένα τέτοιο Σωματείο, στο πλαίσιο της οικονομίας και της καλύτερης διαχείρισης των οικονομικών, να κόβει μαχαίρι, τις εφημερίδες...
Συνέβη όμως... Τι άλλο θα δούμε;
Και για να αλλάξουμε ατμόσφαιρα, διαβάστε ΕΔΩ ένα πολύ καλό άρθρο για τους μετανάστες... Είπε τέτοια πράγματα η Λούκα; Δεν το πιστεύω... Δείτε κι ΕΔΩ ως πού μπορεί να φτάσει η εξαθλίωση. Θεέ μου μη δώσεις να φτάσουμε τόσο χαμηλά...
Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί να μας δείχνουν την άλλη, φωτεινή πλευρά, του φεγγαριού...
Στο πεζοδρόμιο της Σταδίου, μεταξύ Ομόνοιας και Αιόλου συναντήθηκαν την Κυριακή που μας πέρασε ατρόμητοι atenistas για να φέρουν εις πέρας τιτάνιο έργο.
Ατρόμητοι όχι μόνο γιατί αψήφησαν το τσουχτερό κρύο, αλλά γιατί επιχείρησαν εφοδιασμένοι με τις ξύστρες τους να απαλλάξουν το πολύπαθο πεζοδρόμιο από τη μάστιγα της τσίχλας.
Το γκλαμουράτο πρόσωπο της Σταδίου με το Attica, το Holmes και τους διάσημους designer αλλάζει στην Αιόλου, όπου λόγω σουρεαλιστικής γραφειοκρατίας το πεζοδρόμιο δεν έχει αντικατασταθεί εδώ και πολλά χρόνια με θλιβερά αποτελέσματα.
Με φοβερή υπομονή κι επιμονή σε δύο ώρες 60 άνθρωποι καταφέραν αυτό που στην αρχή φαινόταν ακατόρθωτο, να ασπρίσουν τμήμα του δρόμου που υποφέρει εδώ και πολλά χρόνια, ξύνοντας με σπάτουλες, τσίχλες ετών, θέαμα απαράδεκτο για πολιτισμένη πόλη. Ζοριστήκαν αλλά όπως πάντα, γελάσαν και μάλιστα πολύ.
Συγχαρητήρια σε όσους συμμετείχαν, ρισκάροντας λουμπάγκο και κάλους στα χέρια. Εμείς δεν πρόκειται να ξαναπετάξουμε τσίχλα στο δρόμο.
Παρακαλούμε τους υπόλοιπους Αθηναίους, εγκαταλείψτε αυτή την απαίσια συνήθεια μια για πάντα!
Με μπόλικο κρύο μας μπήκε ο Φλεβάρης. Άστες να λένε οι παροιμίες: “Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει” Πουθενά στον ορίζοντα δεν φαίνεται καλοκαίρι. Και καλά κάνω εγώ που άφησα να συνεχίσουν να πέφτουν χιόνια στη σελίδα μου... Εδώ θα τα αφήσω μέχρι να ζεστάνει στ' αλήθεια ο καιρός και να το νοιώσουμε...
Ήρθε όμως ο Φλεβάρης με την καλή του είδηση: Επιτέλους ξεμπλοκαρίστηκαν τα δύο περιοδικά και το ημερολόγιο και έφυγαν από το ταχυδρομείο για τα σπίτια των συναδέλφων! Ταλαιπωρία για την ταλαιπωρία μόνο.
Στους δρόμους το αδιαχώρητο, καθώς αυτή η εβδομάδα θα είναι των παθών για τις συγκοινωνίες. Απεργίες 24ωρες στα ΜΜΕ και... καπάκι οι αυξήσεις. Σου λέει, θα τελειώσουν κάποτε και ο Αθηναίος θα χρειαστεί να πάρει το λεωφορείο ή το τρένο, να πάει στη δουλειά του. Εδώ είμαστε εμείς, με 1,40 ευρώ παρακαλώ το απλό εισιτήριο από σήμερα... Να μου ζήσουν τα παλικάρια με τις πολιτικές που θα σώσουν την Ελλάδα.
Τέτοιες ώρες κάνω εθελοντικά τον... ταξιτζή με τη μηχανή. Το πρωί, τουλάχιστον. Κάπως πρέπει να πάει στη δουλειά η Ειρήνη. Και το Κολονάκι μπορεί να φαντάζει κοντά, στο κέντρο, αλλά μ' αυτή την υπερβολική κίνηση, θέλει το χρόνο του για να φτάσεις.
Είχαμε λίγο χρόνο με την Ειρήνη το πρωί και κουβεντιάσαμε. Χθες το μεσημέρι ήρθε, λέει, ασθενοφόρο και πήρε τον Γιώργο, το γείτονά τους. Είναι σε προχωρημένο στάδιο η ασθένεια του. Κι είναι που έρχεται το γαμώτο: Στεναχωριέσαι καμιά φορά για τη στάση των ανθρώπων, για τη συμπεριφορά τους, πικραίνεσαι και μετά, κάποια στιγμή, ξαφνικά, έρχεται το τέλος. Πού ζούμε Θεέ μου! Ζούγκλα καταντήσαμε....
“Ειδήσεις” από το μικρόκοσμό μας, στο έμπα ενός καινούριου μήνα...
Να είμαστε κοντά ο ένας στον άλλο γιατί μας έρχονται και τα χειρότερα. Δείτε ΕΔΩ. Δηλαδή τι, φοβούνται κι εκεί στο ΔΝΤ; Ε, δεν το πιστεύω... Δείτε ΕΔΩ.
Οποιος μπορεί καλό θα ήταν και σήμερα και αύριο στο συνεργατικό καφενείο (Μοναστηρίου και Τηλεφάνους) στην Ακαδημία Πλάτωνος, να φέρει: ΚΟΥΒΕΡΤΕΣ ΤΡΟΦΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΨΥΓΕΙΟ ΚΑΙ ΡΟΥΧΑ ΖΕΣΤΑ Θα τα πάμε στους μετανάστες. Ο καιρός είναι πολύ κρύος και οι συνθήκες δύσκολες.
Ας μην χάσουμε και την ανθρωπιά μας ολοι αυτοί οι άνθρωποι είναι τα θύματα... Aς μη το ξεχνάμε αυτό...
Το καλωσόρισμα του μήνα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από ένα τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το κλασικό του δίσκο “Καλεντάρι”, για τον Φλεβάρη.
Για πότε έφυγε ο Γενάρης, ούτε που το καταλάβαμε. Ας είναι... Έτσι φεύγει ο χρόνος, γι' αυτό “χρωστάμε” στον εαυτό μας να ζούμε την κάθε στιγμή, να μην αφήνουμε πράγματα για αργότερα και, κυρίως να λέμε στους ανθρώπους μας πόσο σπάνιοι είναι, πόσο τους αγαπάμε και πόσο τυχεροί είμαστε που βρέθηκαν στο δρόμο μας. Αλλά είμαστε εγωιστές... Σιγά που θα μπούμε τώρα σ' αυτή τη διαδικασία.
Αφού, όταν είμαστε καλά στην υγεία μας και ασκούμε κάποια μορφής εξουσίας νοιώθουμε δυνατοί και νομίζουμε ότι θα είμαστε “για πάντα” έτσι. Πόσο μικρό είναι το ανθρώπινο “για πάντα” το βλέπεις όταν διαπιστώνεις ότι μπορείς να χάσεις, από τη μια στιγμή στην άλλη, αγαπημένα πρόσωπα ή να “φύγεις” κι εσύ ο ίδιος.
Το έχετε ακούσει: “όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει;” Αλήθεια είναι. Δεν αναφέρομαι σε πολύ μεγάλα και μακρινά σχέδια. Για τα δικά μας, τα μικρά, λέω. Να μπορέσουμε, κάποια στιγμή να ζήσουμε ήρεμοι χωρίς την πίεση και το άγχος της δουλειάς. Χωρίς τα γραμμάτια από τα οικονομικά ανοίγματα. Λιτά. Με τους ανθρώπους μας. Να μοιραζόμαστε απλά πράγματα, αυτά δεν είναι που λένε πως φέρνουν την ευτυχία και τα χαμόγελα;
Σκέψεις στο φευγιό ενός μήνα και τον ερχομό ενός νέου. Με εκλάμψεις ερωτικές, ένεκα του ξενόφερτου Άγιου Βαλεντίνο και με άρωμα αποκριάς, αφού ανοίγει το Τριώδιο και θα 'χουμε την ευκαιρία να φορέσουμε τη γελαστή μας μάσκα και να βγούμε στους δρόμους να διασκεδάσουμε. Όσο είναι εφικτό αυτό να γίνει, γιατί ο κόσμος φοβάται, δεν έχει εμπιστοσύνη στο θεσμό, τον ανησυχεί που δεν ξέρει ποιος κρύβετε κάτω από τη μάσκα.
Έχει όμως και τα καλά του. Κουτσός καθώς είναι ολοκληρώνει το βίο του στις 28 μέρες. Τρεις μέρες λιγότερες από τον Γενάρη, κάτι είναι κι αυτό...
Ας φύγει μακριά, ας τον ξορκίσουμε κι ας μην ξανάρθει ο Γενάρης του 11. “Έφυγε” από κοντά μας η Γιωργία και νοιώθουμε ήδη μικρότερη σαν οικογένεια. Ευτυχώς που είναι τα παιδιά της, οι κόρες της, οι γαμπροί της που γεμίζουν το κενό, αν και η απουσία της είναι αισθητή...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!