Από σπόντα και όχι γιατί το θέμα με αφορά, οι απεργίες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) με επηρεάζουν άμεσα. Το «από σπόντα» έχει να κάνει με το γεγονός ότι λόγω της μηχανής που έχω πάνε πολλά χρόνια να χρησιμοποιήσω λεωφορεία, ηλεκτρικό, τρόλεϊ, τραμ ή άλλο δημόσιο μέσο μεταφοράς.

Τώρα όμως που αντιδρούν δυναμικά στις αλλαγές που επιχειρεί η κυβέρνηση, εισέπραξα κι εγώ μερίδιο αυτής της... ταλαιπωρίας, αφού σε μια προσπάθεια να βοηθήσω αυτούς που δουλεύουν και δεν μπορούν να πάνε στις δουλειές τους, τους πάω εγώ.

Μια τέτοια μέρα ήταν και η σημερινή. «Κόβω» χιλιόμετρα, γεμίζω το ρεζερβουάρ βενζίνη... Είμαι εκεί την ώρα που πρέπει και εξυπηρετώ εκείνους που με χρειάζονται.

Καταλαβαίνω την, ομολογουμένως, δύσκολη δουλειά των ταξιτζήδων. Οι ελληνικοί δρόμοι, ιδιαίτερα μιας μεγαλούπολης σαν την Αθήνα, δεν είναι και ότι καλύτερο. Και οι Έλληνες οδηγοί δεν φημίζονται για την ευγένεια τους, την υπομονή, τη διάθεση να εξυπηρετήσουν τους άλλους οδηγούς. Αυτό πια κι αν το ξέρετε...

Όμως νοιώθω καλά μέσα μου κι αυτό έχει σημασία. Προσπαθώ να βγάλω σε πέρας, με αξιοπρέπεια κι όλες τις άλλες υποχρεώσεις μου στο... βασικό επάγγελμα μου που είναι η δημοσιογραφία. Και τα καταφέρνω, με όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που έχω να αντιμετωπίσω.

Αλλά σήμερα χάλασε ο καιρός. Ο πρωινός ήλιος, έδωσε τη θέση του σε μια ψυχρούλα δυνατή μετά το μεσημέρι. Άσε που... μπούκωσε, μαύρισε και δείχνει να το πηγαίνει για βροχή... Λες;

Ο Κώστας Κίτσιος το είπε και τό 'κανε... Δημιούργησε ειδική έκδοση για το You Tube κι έτσι μπορεί να δούν το βίντεο όσοι για τους δικούς τους λόγους δεν μπαίνουν στο Facebook. Ιδού η κοπή της πίτας στην ΕΚΑΠ την Κυριακή που μας πέρασε!

Την είδηση τη διάβασα χθες σε διάφορα Site και... έμεινα. Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί μας που αδυνατούν πια να πληρώσουν το λογαριασμό ρεύματος;

Ένας στους δέκα λογαριασμούς ρεύματος παραμένει απλήρωτος, ενώ το 6% των λογαριασμών δεν έχει πληρωθεί εδώ και έξι μήνες, όπως είπε στον Βήμα 99,5 ο πρόεδρος της ΔΕΗ, Αρθούρος Ζερβός.

Από πέρυσι, οι απλήρωτοι λογαριασμοί οικιακής κατανάλωσης έχουν αυξηθεί κατά 35%, και των εμπορικών καταστημάτων κατά 60%.

Ωραίες ειδήσεις, «αισιόδοξες»....

Δεν τα κατάφερα τελικά να είμαι στην κοπή πίτας της ΕΚΑΠ και την προβολή του ντοκιμαντέρ, όμως είδα το βίντεο που τράβηξε και “ανέβασε” στο internet ο Κώστας Κίτσιος και ήταν σαν να ήμουν εκεί...

Δείτε το με προσοχή. Και πολύς ήταν ο κόσμος και πολύ καλή η κουβέντα που έγινε στη συνέχεια. Μπράβο παιδιά! Πάντα τέτοια!

Από τη χθεσινή εξόρμηση στη Σαλαμίνα. Βρήκαμε τις πρώτες ανθισμένες αμυγδαλιές. Η άνοιξη έρχεται, στο δρόμο είναι...

• Δείτε ΕΔΩ το βίντεο που τράβηξε ο Κώστας Κίτσιος. 'Εχει αναρτηθεί στο Facebook, ελπίζω να μπορείτε να το δείτε.
  

Όμορφες στιγμές ζήσαμε χθες στο GAZARTE με την υπέροχη κινηματογραφική μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου από τις ταινίες "Κόκκινα Φανάρια" και "Λόλα". Ο ίδιος στο πόντιουμ, αποθεώθηκε. Πολλοί οι νέοι που καταχειροκρότησαν τον μεγάλο συνθέτη. Ωραίος και ο Π. Μάρκαρης που μας μετέφερε στο κλίμα του Πειραιά και της Τρούμπας, εκείνης της εποχής...

Τα ραδιόφωνα παίζουν στο φουλ ερωτικά τραγούδια, άνθρωποι τυχεροί ανταλλάσσουν ευχές αγάπης, λουλούδια και σοκαλατάκια...

Υπάρχουν άνθρωποι που γιορτάζουν ακόμα τον έρωτα. Δεν είναι τυχαίο που συνεχίζει να γυρίζει η γη, να αναπνέουν οι άνθρωποι, να κάνουν σχέδια και όνειρα, έστω κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας τα... κοντύνουν.

Χρόνια πολλά σε όσους επιμένουν να αγαπούν και είναι ευτυχείς να τους αγαπούν... Όμορφα μπαίνει η νέα εβδομάδα...

Το λιμάνι στα Παλούκια από μακριά, μόλις μπαίνουμε. Ξεχωριστό νησί στο Σαρωνικό η Σαλαμίνα...

Τελικά η συγκοινωνία είναι πολύ άνετη. Τα καραβάκια στη σειρά περιμένουν, κόβεις εισιτήριο, μπαίνεις και φεύγεις. Ούτε στρίμωγμα, ούτε φασαρίες... Απλά κι εύκολα.

Μου κάνει εντύπωση ο τρόπος που κινούνται. Σιγά – σιγά. Ίσα που το καταλαβαίνει ότι έχει φύγει από το λιμάνι...

Εξάλλου είναι τόσο κοντινό το ταξίδι... Κάποιοι έλεγαν το πρωί “πώς και δε φτιάχνουν μια γέφυρα να ενώνει το Πέραμα με τη Σαλαμίνα;” Αλλά γιατί να τη φτιάξουν; Δεν υπάρχει περίπτωση να αποσβέσουν το κόστος. Άσε, τα καραβάκια είναι πολλά και εξυπηρετικά. Κάθε τέταρτο έχει από το πρωί ώς τις 12 τα μεσάνυχτα.

Μια τελευταία ματιά, γύρω στις 2 μ.μ. πίσω. Στο μεγάλο λιμάνι, στα Παλούκια, είναι αραγμένα τα καραβάκια, 24 τα μετρήσαμε. Περνάμε δίπλα από μια περιοχή με εγκαταλειμμένα σπίτια που τα παραθυρόφυλλα τους χάσκουν. Την ίδια στιγμή μας περνά τα καραβάκι που έρχεται από το Πέραμα. Κάπου εδώ θα είναι η μέση της διαδρομής. Η αίσθηση μου είναι ότι περισσότεροι έρχονται, απ' ότι φεύγουν. Ίσως προς το απόγευμα αλλάξει αυτός ο συσχετισμός των πραγμάτων.

Θα ξανάρθουμε μια άλλη φορά, με περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας να γνωρίσουμε καλύτερα το νησί. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι μεγάλο. Σε μια, άντε δυο μέρες, μπορείς να το γυρίσεις όλο. Αλλά να σταθείς και λίγο όπου σ' αρέσει, να γνωρίσεις τους ανθρώπους, την κουλτούρα τους, να απολαύσεις λίγη από την ομορφιά της ζωής.

Το καραβάκι μπαίνει στο λιμάνι του Περάματος. Για πότε μπήκαμε, για πότε βγήκαμε, ούτε που τα καταλάβαμε.

Όμορφη κυριακάτικη, απρόσμενη εκδρομή, επειδή το αποφασίσαμε την τελευταία στιγμή. Μ' έναν ήλιο μοναδικό, υπέροχο και μ' ανθισμένες αμυγδαλιές που πρόωρα ξεδίπλωσαν την ομορφιά τους.

Θα την ξανακάνουμε αυτή τη διαδρομή. Σύντομα. Αξίζει...

Όμορφη η θάλασσα στη συνοικία της ΔΕΗ, δίπλα στα Περιστέρια, πεντακάθαρη... Και δίπλα η ταβέρνα “Το Πεύκο”. Δεν δοκιμάσαμε τις μεζέδες της. Την άλλη φορά...

Για κάποιο λόγο που αδυνατώ να κατανοήσω η Σαλαμίνα είναι υποβαθμισμένο νησί. Ελάχιστες υποδομές, εγκαταλειμμένο οδικό δίκτυο, την περπατήσαμε για δύο ώρες περίπου και μπορώ να σας το βεβαιώσω αυτό από πρώτο χέρι. Κατεβήκαμε χαμηλά ως τη συνοικία της ΔΕΗ, κοντά στα Περιστέρια. Η διαδρομή μέσα από το Αιάντειο είναι πολύ όμορφη, ανάμεσα από κατοικημένες περιοχές, δίπλα στη θάλασσα ή σε αγροτικές καλλιεργήσιμες περιοχές.

Εισπράξαμε τόσο ήλιο, που σε καλό να μας βγει και να μην αρπάξουμε κανένα κρυολόγημα. Δυστυχώς ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν λίγος. Σ' ένα τέτοιο περιβάλλον ένα ουζάκι με μεζέ θα ήταν υπέροχο.

Κάποια στιγμή, εκεί στη ΔΕΗ, δίπλα στην ταβέρνα “Το Πεύκο” έσβησα τη μηχανή, να απολαύσω λίγο το τοπίο. Κι όταν πήγα να την ξαναβάλω μπροστά, τα “στύλωσε” από την μπαταρία και δεν έπαιρνε μπροστά με τίποτα. Τηλεφώνησα στην οδική βοήθεια EXPRESS SERVICE κι άντε τώρα να μας βρει εδώ, στου διαόλου τη μάνα, το συνεργείο...

Ευτυχώς, δέκα λεπτά αργότερα, μια προσπάθεια με τη μίζα πέτυχε κι έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τα Παλούκια.

Μάλλον η μπαταρία τα “έφτυσε” και θέλει αλλαγή...