Σήμερα Πέμπτη 10 Ιουλίου 2025, έχουμε την Πανσέληνο του Ιουλίου, στον ουρανό μας!

panselinos.likavitos1.050520

Έφτασε η ώρα για άλλη μια Πανσέληνο! Σήμερα, Πέμπτη 10 Ιουλίου έχουμε την Πανσέληνο του Ελαφιού, στον ουρανό μας. Η Πανσέληνος του Ελαφιού, όπως αποκαλείται παραδοσιακά η πανσέληνος του Ιουλίου, θα κορυφωθεί σε λίγο, στις 10 Ιουλίου 2025, όπως αναφέρει το The Old Farmer’s Almanac. Ας την απολαύσουμε και ας μην τη θεωρούμε δεδομένη...
panselinos1.lolos.301220

Τότε η Σελήνη θα βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον Ήλιο στον ουρανό, φωτισμένη πλήρως καθώς βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της Γης. Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα φεγγάρια του χρόνου, όχι μόνο λόγω της φωτεινότητάς του, αλλά και λόγω της ιστορικής και φυσικής του σημασίας.  

panselinos2.lolos.301220

Η πανσέληνος Ιουλίου του 2025 ή αλλιώς του «Κόκκινου Ελαφιού» ή «Buck Moon» αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά αστρονομικά φαινόμενα της χρονιάς, το οποίο κάθε χρόνο προσελκύει εκατοντάδες παρατηρητές που θέλουν να θαυμάσουν το καλοκαιρινό ολόγιομο φεγγάρι.

panselinos3.lolos.301220

Μετά την πανσέληνο της «Φράουλας», πρόκειται για τη δεύτερη πανσέληνο του καλοκαιριού και σύμφωνα με τις δοξασίες ο συμβολισμός του «Ελαφιού» προέρχεται από τους ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι πίστευαν ότι τον Ιούλιο τα κέρατα των ελαφιών άρχιζαν να μεγαλώνουν ξανά.

Συλλαλητήριο ΓΣΕΕ σήμερα 6 μ.μ.

Posted in Επικαιρότητα

Οι εργαζόμενοι δέχονται καθημερινά τεράστια επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων τους, με τη σκληρή λιτότητα και τα αντεργατικά μέτρα που επιβάλλουν οι Κυβερνήσεις και οδηγούν σε ύφεση, αυξάνουν την ανεργία, τη φτώχεια, τον πληθωρισμό και τις κοινωνικές ανισότητες.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εργαζόμενους αντιδρούμε στο νεοφιλελεύθερο σύμφωνο ανταγωνιστικότητας ή σύμφωνο «για το Ευρώ», που υπηρετεί και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Βιομηχάνων και των τραπεζιτών.

Η ΓΣΕΕ εν όψει της συνόδου κορυφής της ευρωπαϊκής ένωσης ,καλεί τους εργαζομένους, τους ανέργους, όλους τους πολίτες που σηκώνουν στην πλάτη τους τα βάρη της κρίσης στο συλλαλητήριο που διοργανώνουν από κοινού η Γενική Συνομοσπονδία με την ΑΔΕΔΥ, την Τρίτη στις 22 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Ο συντονισμός της δράσης των συνδικάτων και η ενότητα όλων των εργαζομένων αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την απόκρουση και την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και τη υιοθέτηση μιας δίκαιης Ευρωπαϊκής πολιτικής, που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και συνολικά τους εργαζόμενους, μια πολιτική που θα αποκρούει τις λογικές των αεριτζήδων κερδοσκόπων των «αγορών».

Ποίηση είναι να νοιώθεις καλά!..

Posted in Επικαιρότητα

Με τη Στασούλα μας, καλοκαίρι σε βεγγέρα έξω από το σπίτι της. Το πρωί ήταν στον Αϊ Νικόλα. Είχε πάει για βρούβες, αυτά τα άγρια χόρτα, υπέροχα και υγιεινά στο πιάτο μας...

Ναι, ποίηση είναι να είσαι στον Αϊ Νικόλα, στην κορυφή του λόφου, να 'ναι 10.30 το πρωί και να παίρνεις από κει τηλέφωνο, όπως έκανε η Στασούλα σήμερα για να μου πει πόσο όμορφα αισθάνεται εκεί που βρίσκεται... Ανάμεσα στις βρούβες και τα άλλα άγρια χόρτα, κάτι σαν τον παράδεισο...

Πόσο το χάρηκα αυτό το τηλεφώνημα, δε λέγεται. Και μόνο για μια τέτοια στιγμή άξιζε να εφευρεθούν τα κινητά τηλέφωνα.

Η ταξιδιάρικη σκέψη έφυγε... Άφησε στην μπάντα, έγνοιες , υποχρεώσεις κι ευθύνες και πήγε για λίγο σ' αυτά τα ευλογημένα χωράφια του Θραψανού.

Να 'ναι καλά η αδερφή μου. Πιο όμορφη δεν θα μπορούσε να κάνει τη στιγμή...

Οι εκδηλώσεις για την παγκόσμια ημέρα ποίησης ολοκληρώνονται αυτή την ώρα. Ας δώσουμε χώρο για ένα ακόμα υπέροχο μελοποιημένο ποίημα, μια και λόγω δουλειάς ήταν αδύνατον να πάμε...

Με το φακό του Κώστα Κίτσιου

Posted in Επικαιρότητα

Η λήψη είναι από το κινητό της Ευίννας. Δεν είναι η καλύτερη ποιότητα, όμως η προσπάθειά της είναι συγκινητική και το νόημα δεν χάνεται. Αν μη τι άλλο ένα γιγάντιο μπράβο το αξίζει η 12χρονη ρεπόρτερ!!!

Ο Κώστας Κίτσιος δεν ήταν χθες στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Τον αναζήτησα και έμαθα ότι ήταν Εύβοια... Ανθρωποί  του όμως ήταν εκεί και ιδού η δική του ματιά στην ημέρα ποίησης στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα όπως την κατέγραψε η κάμερα.

Για όσους δεν είχαν την τύχη να ήταν χθες το μεσημέρι μαζί μας...

Να θυμηθούμε λίγο και το όραμα που μας έφερε όλους πιο κοντά στην ΕΚΑΠ και τη γειτονιά μας. Δημιούργημα κι αυτό του Κώστα...

Έκθεση Βιβλίου και βαθμοί στο σχολείο

Posted in Μαρτυρίες

Το μεσημέρι αξίζει να πάμε μια βόλτα στο σχολείο μας. Δίνουν βαθμούς Β' τριμήνου,τους περιμένουμε για να δούμε την πρόοδο των μαθητών. Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό. Αυτό έτσι κι αλλιώς θα γινόταν κάποια στιγμή.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι στο χώρο του σχολείου για πρώτη φορά γίνεται Έκθεση Βιβλίου με ευθύνη του Συλλόγου Γονέων που επιχειρεί να φέρει ένα καινούριο αέρα στο σχολείο μπαίνοντας στα βαθιά...

Όλο γυναίκες είναι αυτή τη φορά το Δ. Σ. Γυναίκες που αποδεικνύονται μεθοδικές, οργανωτικές και ικανές να φέρουν σε πέρας ότι σχεδιάζουν. Σε τέτοιους ενεργητικούς ανθρώπους αξίζει η στήριξη. Με οποιο τρόπο μπορεί κανείς... Αυτό κάνω κι εγώ, για όσο καιρό θα είμαι ακόμα εκεί, γιατί από του χρόνου πάμε λύκειο με το γιο μου.

Θα πάμε λοιπόν στο σχολείο και με αφορμή τους βαθμούς θα επισκευθούμε την Έκθεση Βιβλίου. Ευκαιρία να ανανεώσουμε τη βιβλιοθήκη μας. Το να υπάρχει χρόνος και να “βυθιστείς” στους τίτλους των βιβλίων είναι πολύ σημαντική υπόθεση.

Ότι καλύτερο για να ξεκινήσει η νέα εβδομάδα που σκιάζεται από την επέμβαση των δυτικών δυνάμεων στη Λιβύη. Όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας, στη Μεσόγειο, δίπλα μας. Κι αυτή η ιστορία με τους... καλούς που αποδίδουν το δίκιο, εμένα δεν με πείθει. Θα μπορούσαν, αν ήθελαν να βοηθήσουν αληθινά το λαό αυτό, αν όντως έχει προβλήματα, με άλλους τρόπους, αλλά δεν το έκαναν.

Έβλεπα χθες και στην τηλεόραση κάποιους “συναδέλφους”, ο Θεός να τους κάνει, που αναφαίρονταν στον... σοσιαλιστή δικτάτορα, Μουαμάρ Καντάφι. Μας αξίζει μια τέτοια τηλεόραση; Εγώ λεώ πως όχι...

Ας τους αφήσουμε λοιπόν στον κόσμο τους και ας πάμε στην Έκθεση Βιβλίου που οργανώνει ο Σύλλογος Γονέων του 54 Γυμνασίου Αθηνών. Το βιβλίο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...

Παγκόσμια ημέρα για την ποίηση σήμερα. Η άνοιξη κάνει ντου στην πόρτα μας... Μαρκόπουλος - Ελύτης, ο τόπος μας... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ. Και μην ξεχάσετε το βράδυ να πάτε, αν μπορείτε στο Ιδρυμα Μιχ. Κακογιάννη για να γιορτάσετε την παγκόσμια ημέρα ποίησης.

Διαβάζοντας ποίηση στο αρχαιολογικό πάρκο

Posted in Επικαιρότητα

 

 

Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Ήμασταν μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα και ακούγαμε την αρχαιολόγο κ. Παπαγγελή να μας μιλάει για την ιστορία του, λίγο πριν ξεκινήσουμε τον περίπατο με τις στάσεις και τις αναγνώσεις ποιημάτων και το χαιρόμουνα. Μια διαφορετική ματιά στη ζωή, παρέα με τον Παναγιώτη, που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου...

Δεν θέλει ο άνθρωπος πολλά πράγματα για να νοιώσει καλά...

 

 

 

 

 

Η κ. Παπαγγελή μας κρατά καθηλωμένους με τα λόγια της για την ιστορία του τόπου που βρισκόμαστε. Την ακούμε μαγεμένοι. Όπως και τους φίλους που ήρθαν με τα ποιήματά τους να μας οδηγήσουν στα μονοπάτια της σκέψης τους. Και δεν ήταν καθόλου λίγοι. Βγήκαν δημόσια και διάβασαν το ποίημα που είχαν επιλέξει. Μπράβο τους!

Η μέρα δεν ήταν ιδανική για περίπατο... Ξαναγύρισε το κρύο. Είπαμε, ο χειμώνας αντιστέκεται. Παρ' όλα αυτά ήταν αρκετός ο κόσμος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας για κάτι εντελώς διαφορετικό, έξω από τα συνηθισμένα, σε ένα χώρο που η ιστορική του αύρα εμπνέει... Η συνέχεια στις ρακές του συνεργατικού καφενείου με τη μουσική ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να προκύψει.

Η ποιήτρια Παυλίνα Παμπούδη ήταν εκεί, μαζί μας. Διάβασε αρχαία ερωτική ποίηση στο πρωτότυπο κι αμέσως μετά ,στη νεοελληνική μετάφραση. Τη χάρηκα. Είχα χρόνια να τη δω... Πάντα χαμογελαστή, με το χιούμορ της, δημιουργική... Μακάρι να ήταν έτσι όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων... Θα ΄ταν αλλιώς ο κόσμος.

Ποιήματα διάβασαν μεγάλοι, αλλά και τα "παιδιά" της Αθηνάς που έδωσαν χαρά στη δασκάλα τους. Όπως και μια κοπέλα που διάβασε αγγλικούς στοίχους. Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερο καλοσώρισμα στην άνοιξη κι ας κάνει ακόμα τα... κορδελάκια του ο χειμώνας.

Κάτω τα χέρια από το Νυχτερινό

Posted in Επικαιρότητα

Από ανάλογη κινητοποίηση των σχολείων του Περιστερίου, 4ο γυμνάσιο, 4ο λύκειο, 3ο λύκειο, 1 εσπερινό με πορεία στην Περιφέρεια Αττικής.

Τις προηγούμενες μέρες οι ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας έλεγαν ότι κλείνει το Νυχτερινό Γυμνάσιο και Λύκειο που συστεγάζεται στα 52 και 27 Γυμνάσια και Λύκεια εκεί στον Αϊ Γιώργη το κτίριο αυτό που ανακαινίζεται, το μισό τουλάχιστον. Φυσικό ήταν οι μαθητές να αντιδράσουν. Και έκαναν κατάληψη για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους.
Δεν είναι μόνοι τους σ' αυτή τη διαμαρτυρία. Ομόφωνα η 4η Κοινότητα του Δήμου Αθηναίων αποφάσισε να μην κλείσει και μη συρρικνωθεί κανένα σχολείο στα πλαίσια του του παλιού 4ου Διαμερίσματος.
Μεγαλύτερη ευαισθησία όμως έχουμε όλοι για το Νυχτερινό σχολείο. Ποιοι πάνε στο Νυχτερινό; Παιδιά από εργατικές οικογένειες, τις περισσότερες φορές και τα ίδια εργάτες που προσπαθούν να πάρουν ένα χαρτί, να βελτιώσουν τις γνώσεις τους για ένα καλύτερο μεροκάματο για μια εξέλιξη στη δουλειά τους.
Αν κλείσει αυτό το σχολείο θα πρέπει να ξαναγυρίσουν στο κέντρο της Αθήνας. Να πάρουν λεωφορεία, να ταλαιπωρηθούν κι άλλο. Αλλά δεν περιμένουμε από τους καρεκλοκένταυρους της εξουσίας να καταλάβουν ένα τέτοιο πρόβλημα. Δεν το έζησαν ποτέ στο πετσί τους, είναι αδύνατον να το καταλάβουν όταν είναι αποφασισμένοι να υλοποιήσουν τις ντιρεκτίβες της τρόικας.
Έτσι έστειλαν την αστυνομία να τρομοκρατήσουν τους καταληψίες μαθητές. Χρέος μας να πάμε εκεί κοντά τους και να εκφράσουμε με την παρουσία μας τη συμπαράστασή μας. Στήριξη χρειάζονται αυτά παιδιά, όχι εκφοβισμούς.
Είμαστε κοντά τους, δίπλα τους κι ενώνουμε τη φωνή μας μαζί τους: Να μην κλείσει το Νυχτερινό σχολείο του Αϊ Γιώργη...

Μοιράσαμε την εφημερίδα μας

Posted in Επικαιρότητα

Πλατεία Αϊ Γιώργη, ώρα 12 το μεσημέρι του Σαββάτου. Έχουν βάλει μια κούτα στο παγκάκι και παίζουν ένα παιγνίδι. Τι παιχνίδι; Δεν ξέρω. Αλλοδαποί είναι. Πήγα κοντά και τους φωτογράφησα με το κινητό μου επί το έργον. Καμία αντίδραση. Τόσο απορροφημένοι είναι στο παιχνίδι τους.

Λίγο αργότερα έχουμε πάει με την Κική πίσω από το πάρκο, εκεί που όπως μας κατήγγειλαν, το περασμένο Σάββατο, άνθρωποι (Έλληνες) χτύπησαν ανθρώπους (αλλοδαπούς). Ψάχναμε για μια οικογένεια, αλλά τελικά βρήκαμε ένα τζαμί, αυτό το κτίριο που βλέπετε στη φωτογραφία. Εδώ προσεύχονται οι Πακιστανοί αλλοδαποί εργάτες που μένουν στην περιοχή. Εδώ έρχονται κάθε τόσο Ελληνάδες Χριστιανοί και τους τα σπάνε και τους χτυπάνε. Φυσικά η αστυνομία που πάει επί τόπου δεν βρίσκει ποτέ τους ενόχους...

Μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο... Απόλυτη ησυχία. Ακούγονται μόνο τα πουλιά που τιτιβίζουν. Είναι και ο ήλιος, ο καλός καιρός, απόλαυση είναι τέτοια ώρα να περπατάς στα μονοπάτια του. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτός ο παράδεισος βρίσκεται δυο βήματα από το κέντρο της πρωτεύουσας, ενώ ο χώρος είναι πολύ ενεργειακός. Περπατάω στα βήματα του φιλοσόφου Πλάτωνα. Εδώ είχε τη σχολή του...

Η λιακάδα του Σαββάτου έβγαλε έξω τον κόσμο. Στην πλατεία του Αϊ Γιώργη, μετανάστες παίζουν ένα περίεργο παιχνίδι που δεν έχω ξαναδεί και το διασκεδάζουν.

Ίδια τα πράγματα και στο αρχαιολογικό πάρκο. Κι εδώ αρκετός κόσμος έχει βγει για βόλτα κι έχει αράξει στο γκαζόν. Μοιράζουμε την εφημερίδα. Και χαίρεσαι να τους βλέπεις. Μερικοί είναι προνοητικοί. Έφεραν κι άπλωσαν σεντόνι κι απάνω του το φαγητό τους και συνδυάζουν το παιχνίδι με την ομορφιά της εξοχής.

Για φαντάσου... εξοχή στο κέντρο της Αθήνας. Κι όμως το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι από τα πιο όμορφα της Αθήνας και συνδυάζει το πράσινο με τα αρχαία ευρήματα και την ιστορία.

Οι άνθρωποι παίρνουν την εφημερίδα, τη διαβάζουν, μας συγχαίρουν, αλλά κουνούν απογοητευμένοι το κεφάλι τους. “Τόσα χρόνια δεν γίνεται τίποτα”. Δεν είναι έτσι. Με τον αγώνα μας έχουμε κάνει πολλά πράγματα. Υπομονή και επιμονή στο στόχο χρειάζεται κι όλα μπορούν να γίνουν. Επιμένουμε. Αγωνιζόμαστε για την περιοχή μας κι έχουμε πετύχει ήδη πολλά πράγματα.

Στο γηπεδάκι, μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο παίζουν μπάλα. Πάμε με την Κική στις Κερκίδες και μοιράζουμε φύλλα. Οι άνθρωποι παρακολουθούν τα παιδιά ή τους φίλους τους που παίζουν, αλλά δεν αρνούνται να πάρουν στα χέρια τους την εφημερίδα μας και να την ξεφυλλίσουν.

Μπήκαμε και στα σπίτια πίσω από το πάρκο, δίπλα στο οικόπεδο της REDS. Εδώ οι περισσότεροι είναι μετανάστες. Φυσικά είναι και αρκετοί Έλληνες. Χαμογελάνε και παίρνουνε την εφημερίδα. “Τώρα τη βγάλατε;” μας λέει ένα κύριος. “Όχι κυκλοφορούμε ένα χρόνο τώρα”. Λογική αντίδραση. Χέρι – χέρι που μοιράζεται, πού να το ξέρουν κι αυτοί οι άνθρωποι ότι έχει εφημερίδα στη γειτονιά τους...

Πράσινο παντού κι άνθρωποι που απολαμβάνουν αυτόν τον σπάνιο ανοιξιάτικο ήλιο. Το απογευματάκι ο ήλιος θα χαθεί, θα σκοτεινιάσει και το κρύο θα κάνει ξανά έντονη την παρουσία του. Εκεί που δεν ανεχόμουν το δερμάτινο σακάκι πάνω μου, τώρα το ζητάω. Ως και το καλοριφέρ άναψα για λίγο. Ούτε που μπορούσα να το φανταστώ αυτό το μεσημέρι... Αγκομαχά να 'ρθει η άνοιξη. Αντιστέκεται ο χειμώνας...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA