Έξοδος από την Αθήνα...
Νοσταλγία από χωριό... Να περπατήσω λίγο στη φύση. Να αναπνεύσω οξυγόνο και καθαρό αέρα, να αλλάξω παραστάσεις...
Με τον Γιώργο να μαζέψουμε χόρτα. Κι αν βρούμε. Σημασία έχει να πάμε...
Όσο κι αν τα έξοδα πια είναι μεγάλα, όσο κι αν μετράς τη βενζίνη, τα διόδια, κάποια στιγμή το ΄χεις ανάγκη να βγεις έξω από τα όρια της Αθήνας. Και η 25η Μαρτίου, έτσι όπως πέφτει, Παρασκευή φέτος, διευκολύνει τα σχέδια για μια τριήμερη απόδραση. Την έχουμε ανάγκη, τη χρειαζόμαστε βρε αδερφέ. Έτσι θα πάρουμε δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα.
Μια καθημερινότητα που και δύσκολη είναι και απρόβλεπτη. Κάτι ξέρουν οι Πάτσιος και Παπαγιάννης που έζησαν ένα μοναδικό δράμα για λίγο,την Πέμπτη το μεσημέρι...
Οι δρόμοι είναι φρακαρισμένοι. Η κίνηση μεγάλη. Δεν είμαστε οι μόνοι που αποζητούμε την απόδραση. Προφανώς κι άλλοι έχουν την ίδια ιδέα. Είναι ίσως που το κέντρο ήταν κλειστό λόγω της μαθητικής παρέλασης. Όλα παίζουν κάποιο ρόλο... Όλα συνωμοτούν για να μας κάνουν τη ζωή ποδήλατο σ' αυτή την πόλη της απόλυτης ταλαιπωρίας.
Ευτυχώς, έχει καλό καιρό... Ένας ζεστός, λαμπρός ήλιος απλώνει τις αχτίδες του παντού και κάνει το δερμάτινο σακάκι να φαντάζει δύσκολο να το ανεχθείς πάνω σου. Υπομονή... Πόσες τούμπες θα κάνει ακόμα αυτός ο Μάρτης μέχρι να έρθει στα ίσια του και να μας οδηγήσει στο καλοκαίρι; Έχουμε αρκετές αντοχές και ανοχές...
Κάθομαι σ΄ένα παγκάκι σην πλατεία Αμόρε, στα Σεπόλια. Είναι δίπλα μου ένα κύριος που καπνίζει. Μόνο ο ουρανός είναι πάνω από τα κεφάλια μας και όμως με ενοχλεί η μυρωδιά του. Μεγαλώνουμε και παραξενεύουμε...
Δίπλα, στη Δωδώνης, έχουν ακόμα λαϊκή. Λέω ακόμα γιατί έχει πάει 4 και οι πάγκοι τώρα αρχίζουν και τα μαζεύουν. Εννοείται ότι ο δρόμος είναι κλειστός για τα αυτοκίνητα...
- Από τις ομορφότερες φωτογραφίες που έχω δει, σημειώνει η Μαριέττα στο e-mail που μου έστειλε. Και έχει δίκιο. Δείτε ΕΔΩ. Μετά την βιογραφία του φωτογράφου κάντε κλικ και αφήστε το να "τρέξει" μόνο του.