Στην Παναγιά για ουζάκι
Μεσημέρι Παρασκευής, μια μικρή βόλτα στο χωριό με μια ηλιοφάνεια, άλλο πράγμα. Στο μνημείο των πεσόντων, στην πλατεία έχουν σημαιοστολισμούς, ένεκα η μέρα. Το πρωί έκαναν κατάθεση ενός δάφνινου στεφανιού...
Λίγο μετά το μεσημέρι. Ούτε μια, ούτε δυο, ούτε τρεις, αλλά επτά γάτες του Νικολόπουλου μετακόμισαν στοσπίτι του Γιώργου μετά το “φευγιό” του αφεντικού τους. Σκέτο πανηγύρι να το βλέπεις. Πήρα μερικές με το κινητό μου και τις ανέβασα στο Facebook. Ο Κώστας Κίτσιος και η κόρη μου Ειρήνη πρόλαβαν και το σχολίασαν...
Όπου κι αν πέσει το μάτι σου ανθισμένες αμυγδαλιές. Μια ομορφιά μοναδική... Αυτό είναι άνοιξη...
Μέρα που 'ναι ο κόσμος την έκανε για έξω... Στην Παναγιά έχει μπόλικη πελατεία.Η κουζίνα και τα γκαρσόνια δουλεύουν με επαγγελματική επάρκεια κι ας πρόκειται για οικογενειακή επιχείρηση η ταβέρνα για να προλάβουν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των πελατών.
Έχει ψυχρούλα κι ας έχει ήλιο. Επιπλέον οι τεράστιοι πλάτανοι είναι γυμνοί από φύλλα αυτή την περίοδο. Και οι πάπιες εξαφανίστηκαν από το τρεχούμενο νερό. Λες να τις έκανε κανένας στο φούρνο με πατάτες;
Το ουζάκι πάντως είναι ιδανικό μια τέτοια μέρα.Προηγούνται οι ψαρομεζέδες στο τραπέζι. Ο μπακαλιάρος, με σκορδαλιά ή άνευ, έχει την τιμητική του. Αρκετοί όμως είναι αυτοί που δεν τρελαίνονται με το έθιμο και προτιμούν τα... παϊδάκια ή κανά κοψίδι.
Οι παρέες κουβεντιάζουν, γελάνε, πίνουν. Το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι τι τρώνε οι διπλανοί τους. Κερδισμένος κι ο Άρης που έχει πολλά κόκαλα στο μεσημεριανό του γεύμα.
Ύστερα, μια μικρή ανάπαυλα... Ένας υπνάκος,στο πόδι,γιατί ο Γιώργος το 'χει δει παραγωγικός και δεν βάζει κώλο κάτω... Κι ύστερα, απόγευμα πια, στη βεράντα, να πιω το καφεδάκι μου και να κρατήσω αυτές τις σημειώσεις...
Καθώς βραδιάζει το κρύο θέλει σόμπα για να αντιμετωπιστεί. Ευτυχώς σ' αυτό τον τόπο υπάρχουν σε αφθονία... Κι έτσι μπορούμε να ψήσουμε και καμιά πατάτα στο ασημόχαρτο για μια βραδινή ρακή. Δίαιτα είπατε; Έχουμε καιρό από Δευτέρα... Για την ώρα ας χαλαρώσουμε και ας απολαύσουμε τις στιγμές που ζούμε στην ομορφιά της επαρχίας.
Πρόκειται για κάτι μοναδικό. Και ήδη, ούτε 24 ώρες αφ' ότου φύγαμε από την Αθήνα, νοιώθω τη διαφορά. Αν ήταν και οι άνθρωποι γύρω μου, λίγο πιο ήρεμοι...
Σχόλια (0)