Ένα υπέροχο site με χειροποίητα κοσμήματα για γυναίκες. Δείτε το προσεκτικά, παρακαλώ

 elegant2

Κάτι πολύ σημαντικό που κάναμε εδώ και δυο χρόνια ήταν και η αλλαγή στην εμφάνιση αυτού του site! Το Elegant by Nasia άλλαξε. Δείτε το ΕΔΩ στη νέα εκδοχή του... Όλοι έχουμε το δικαίωμα να αναζητούμε κάτι πιο όμορφο για τον εαυτό μας; Ακόμα και μέσα σ' αυτές τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 ή του χειμώνα, κυρίως οι γυναίκες, έχουν την ανάγκη να αισθάνονται καλύτερα μέσα τους...

 elegant1 Αντιγραφή

selida.sulas2

Η κρίση, λένε, δημιουργεί ευκαιρίες... Και αναδεικνύει, πλευρές καλλιτεχνικές... Δείτε παρακαλώ μια ειλικρινή προσπάθεια που δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία,  με εξαιρετικά, πρωτότυπα και μοναδικά δημιουργήματα, σε χειροποίητα κοσμήματα με κρύσταλλα και ημιπολύτιμους λίθους, με γούστο και συνθέσεις που παραπέμπουν σε γυναίκες οι οποίες ξέρουν και τους αρέσει να φροντίζουν τον εαυτό τους. Έτσι ήταν το site στην πρώτη φάση του. Ελπίζουμε το σημερινό να σας φανεί πιο χρηστικό.


206
Το Elegant by Nasia, ένα εξειδικευμένο Site που "παίζει" στο διαδίκτυο και καθώς το περιεργάζεστε μπορείτε να βρείτε πολλές προτάσεις σε οικονομική τιμή. Δείτε το, αξίζει. Θα το διαπιστώσετε με έναν καθαρό, ευδιάκριτο τρόπο, και θα δείτε όλες τις καλλιτεχνικές δημιουργίες... Κι αν έχετε Facebook, αναζητήστε το ΕΔΩ και σημειώστε το νούμερο του έργου που σας αρέσει. Στη συνέχεια, επικοινωνήστε στο τηλέφωνο που θα βρείτε εκεί, με τον δημιουργό. Και, όλα θα πάρουν το δρόμο τους!

199
Οι τιμές είναι πολύ προσιτές και ισορροπημένες και ο τρόπος αποστολής είναι με το χέρι, αν μένουμε στην ίδια πόλη ή με το ταχυδρομείο και με αντικαταβολή. Να ξέρετε ότι, αποδεινύετε στον εαυτό σας ότι τον αγαπάτε και τον φροντίζετε πραγματικά... Μη διστάσετε να πάρετε τηλέφωνο. Τη χρωστάστε, μια παραπάνω φροντίδα, στον εαυτό σας... 

193

Κι αν δεν σας φτάνει το Site και δεν έχετε Facebook, αλλά Viber, ζητήστε μας με μήνυμα, να σας συνδέσουμε εμείς στην Ομάδα, ώστε να παρακολουθείτε όλες τις νέες κατασκευές... Στις μέρες που ζούμε, όλα είναι λίγο πιο εύκολα. Θέληση να υπάρχει! Με ένα απλό SMS στο τηλέφωνο 6932212755. Μας δίνετε τον αριθμό του κινητού  τηλεφώνου σας, που έχετε την εφαρμογή Viber... Τα υπόλοιπα, είναι δική μας δουλειά... 

211

Βιβλίο εντυπώσεων στο "Καταφύγιο"

Posted in Επικαιρότητα

Ανοίγεις το βιβλίο εντυπώσεων και “πέφτεις” ακριβώς εδώ. Ο λογότυπο του καφέ “Καταφύγιο” και δυο – τρεις λέξεις από τους ιδιοκτήτες ικανές να σε χαλαρώσουν και να σε κάνουν να γράψεις κι εσύ...

Σημειώσεις από πελάτες. Χειρόγραφες. Λόγια απλά, καθημερινά ή βγαλμένα κατευθείαν από την ψυχή. Διαβάζω και μ' αρέσει που μοιράζομαι μαζί τους τις εμπειρίες τους...

Άλλο ένα δισέλιδο γεμάτο όμορφες καταθέσεις ψυχής. Τελικά είναι ωραία η ιδέα του καφέ “Καταφύγιο”. Βιβλίο εντυπώσεων από τους πελάτες τους και μάλιστα χωρίς καμιά λογοκρισία..

Στη Στεμνίτσα, ένα πολύ όμορφο χωριό στα 820 μ. υψόμετρο κάνουμε συχνά βόλτα όταν ερχόμαστε στο Ελληνικό. Το καλοκαίρι βέβαια είναι πιο όμορφα εδώ, αλλά οι άνθρωποι το 'χουν συνδέσει και με τον χειμερινό τουρισμό κι έρχονται συχνά. Εξάλλου υπάρχουν πολλά αναπαλαιωμένα σπίτια -ξενώνες που μπορεί να μείνει κανείς κι αν είναι ντυμένοι καλά υπάρχουν μέρη μοναδικής ομορφιάς που μπορείς να τα συνδυάσεις με εκδρομές και να τα απολαύσεις

Το Σάββατο είπαμε να πάμε μια βόλτα. Φυσικά ούτε σκέψη να καθίσουμε στην πλατεία. Ένα τεράστιο... θερμόμετρο στον εξωτερικό τοίχο μιας καφετέριας, μπροστά στον κεντρικό δρόμο, ενημερώνει τους περαστικούς ότι η θερμοκρασία είναι μόλις 8 βαθμούς. Στο φευγιό μας είχε κατέβει τους 7.

Πρώτη μας σκέψη το “Καταφύγιο” ένα όμορφο καφέ, στα ενδότερα του χωριού. Πρέπει να το ξέρεις για να έρθεις ή να ακολουθήσεις πιστά τις πινακίδες από την πλατεία δίπλα στην εκκλησία και να προσέξεις μη τυχόν και βγεις σε κάποιο σπίτι που κατοικείται. Παραλίγο να την πατήσουμε κι εμείς που ξέραμε. Ένα σπίτι πριν είναι κατάφωτο και οι μουσικές του πιο δυνατές από αυτές του καφέ.

Το ίδιο το καφέ έχει μια ζεστασιά πολύ όμορφη Το τζάκι του ανάβει, ενώ όλα τα τραπέζια είναι κατειλημμένα. Οι παρέες που λέγαμε... Παραγγέλνουμε ποτό και ψάχνουμε πάνω στο τζάκι. Έχει τουριστικούς οδηγούς κι ένα βιβλίο εντυπώσεων. Το 5ο στη σειρά όπως λέει στην πρώτη του σελίδα.

Το ξεφυλλίζω. Μ' αρέσει να διαβάζω τις απόψεις ανθρώπων... Οι περισσότεροι έχουν φτάσει εδώ ως εκδρομείς... Κι έχουν χιούμορ. Σκέφτομαι: Θα έχουν έρθει εδώ με την παρέα τους, χαλαροί και έγραψαν. Με χιούμορ άλλοι, σοβαρά κάποιοι άλλοι και πάντως με καλή διάθεση.

Μένω λίγο περισσότερο. Η μουσική που έχει είναι ξεχωριστή... Καθαρός ήχος κι ας υπάρχει οχλαγωγία από τον κόσμο που κουβεντιάζει φωναχτά με την παρέα του και γελάει.

Λέω να γράψω... Το έχω κάνει στη μονή του Αϊ Γιάννη του Προδρόμου, παλιότερα σε μια εκδρομή που είχαμε κάνει. Όμως για βιβλίο εντυπώσεων στο καφέ μου φαίνεται κάπως. Γι' αυτό και φωτογραφίζω με το κινητό μου μερικές σελίδες του που έκαναν ένα “κλικ”. Ο άνθρωπος ψάχνει να βρει ευκαιρίες να ξεφύγει από τα καθιερωμένα. Ανοίγει τα φτερά της σκέψης του και ταξιδεύει σε μέρη που εξειδανικεύει η φαντασία του και το μυαλό του. Το χρειάζεται αυτό για να νοιώσει καλύτερα.

Μπράβο στους ιδιοκτήτες που είχαν την ιδέα και τη διατηρούν άσβηστη στο πέρασμα των χρόνων. Δεν ξέρω καν τα ονόματα των παιδιών που δουλεύουν το “Καταφύγιο”, αλλά σίγουρα μ' αρέσει αυτή η σχέση που έχουν αναπτύξει με τους πελάτες τους. Κι όποιος έρθει μια φορά είναι βέβαιο ότι θα ξανάρθει.

Το “Καταφύγιο” πέρα από το υπέροχο τζάκι του που καίει ακατάπαυστα έχει και τη “ζεστασιά” της προσωπικής επαφής. Αυτό το διαπίστωσα,

Οι άνθρωποι έχουν βρει το χρυσό μυστικό για μαγαζί. Ένα καλό περιβάλλον χρειάζονται οι άνθρωποι, ένα χάδι ποιότητας στην προσφορά υπηρεσιών, μια καλή κουβέντα ενθάρρυνσης κι όλα είναι καλύτερα...

Πόσοι από μας αγνοούμε συνειδητά μια τόσο μεγάλη και συνάμα τόσο απλή αλήθεια;

Ο χειμώνας έρχεται με... αλλαγή ώρας

Posted in Επικαιρότητα

Με τις πρώτες βροχές θα κάνουν την εμφάνισή τους τα κυκλάμινα. Ένα από τα πιο όμορφα άγρια λουλούδια που μ' αρέσουν. Ακόμα έχω στην αυλή μου, σε γλάστρα πια, μια αγριοπατάτα με κυκλάμινα που έφερα από τα Ζάρκα της Εύβοιας και κάθε χρόνο γεμίζει όμορφα λουλούδια...
Απόψε αλλάζει η ώρα.
Θυμηθείτε να το κάνετε στα ρολόγια σας, γιατί αν το αφήσετε, από Δευτέρα που είναι εργάσιμη μέρα, υποθέτω ότι θα έχετε ένα μικρό πρόβλημα...
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή
συνηθίζουμε να αλλάζουμε την ώρα. Περνάμε κάπως έτσι στη χειμωνιάτικη ώρα. Θεωρητικά θα έχουμε μια ώρα περισσότερο ύπνο αν και το βιολογικό ρολόι όλων μας έχει το δικό του τρόπο λειτουργίας.
Υποτίθεται τώρα ότι έτσι κάνουν οικονομία στην ενέργεια. Νυχτώνει λίγο πιο αργά και ξημερώνει πιο νωρίς. Λιγότερα φώτα σπίτι κ.λπ, κ.λπ....
Εκείνοι βέβαια
που έχουν μάθει στα σπατάλη θα συνεχίσουν να την κάνουν, σαν αυτούς τους τύπους, δεν ξέρω ποιος είναι υπεύθυνος, η ΔΕΗ, ο Δήμος Αθηναίων, που αφήνουν όλη μέρα ανοιχτά τα φώτα στις 5-6 κολώνες της Αλκινόου, στα Σεπόλια.
Εν πάσ
η περιπτώση προσαρμοστείτε με τους γύρω σας... Δεν είναι δα και τεράστια η προσπάθεια να γυρίσετε πίσω τους δείκτες τους ρολογιού σας.
Και, σύμφωνα με όσα ισχύουν, σ' αυτή τη θέση θα ξαναγυρίσουν την
τελευταία Κυριακή του Μαρτίου...

Τα σταφύλια έχουν τελειώσει πια... Ακόμα και εκείνα που ήταν για κρασί κόπηκαν πριν ένα μήνα. Και τώρα, το μόνο που μπορείς να βρεις στις κουρμούλες είναι κάτι... καμπανάκια. Έτσι τα λέμε στην Κρήτη τα ύστερα σταφύλια...

Ξημέρωμα στο χωριό ξανά...

Posted in Επικαιρότητα

Μια στάση στην επιστροφή μας από τη Μεγαλόπολη στο τυκομιό του Κουρουνιώτη στην είσοδο του χωριού. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να ψωνίσουν από δω τυροκομικά για την Αθήνα.

Σύγχρονη τυροκομική μονάδα στο έμπα του Ελληνικού. Έχει ανακαινιστεί με ευρωπαϊκά προγράμματα διατηρώντας την παράδοση , όπως άλλωστε έκαναν τόσα χρόνια, μοναδικά.

Στο περίβολο του τυροκομιού έχουν “διασώσει” όσα δέντρα μπόρεσαν μιας και το έχτισαν ακριβώς μέσα στο βουνό. Η πέτρα είναι χαρακτηριστική του τόπου και δίνει μια εντυπωσιακή ομορφιά.

Αλλά και οι μικρές μουριές που φύτεψαν τελευταία “δένουν” με τον υπόλοιπο τόπο. Δείτε πόσο αρμονικά. Στο βάθος το Μαίναλο, κάποιες πλαγιές του χαμηλά γιατί πιο ψηλά είναι γεμάτο έλατα...

Αυτή η ιστορία μ' αρέσει... Ξύπνησα κατά τις 8 το πρωί με τα πουλιά να κάνουν πάρτι, έξω στον κήπο... Τύφλα να χει το καλύτερο ξυπνητήρι. Στην επαρχία τα 'χεις αυτό το προνόμιο. Μεγάλη υπόθεση... Οι άνθρωποι της πόλης μπορούν να με καταλάβουν...

Αυτή η ησυχία, η ηρεμία του τοπίου, είναι κάτι το μοναδικό. Ή μπορεί να είναι και εξειδανικευμένο στα μάτια μου επειδή μου λείπει στην Αθήνα.

Όπως και να 'χει το απολαμβάνω... Στο χαγιάτι γράφω αυτές τις γραμμές. Μόνος. Οι άλλοι κοιμούνται ακόμα. Κι όσοι ξυπνούν προτιμούν να καθίσουν μέσα με τη σόμπα αναμμένη. Εμένα μ' αρέσει αυτή ψυχρούλα παρέα με το ζεστό μου καφέ...Πείτε με παράξενο, αλλά μ' αρέσει...

Στα δέντρα, απέναντι, κιτρινίζουν τα φύλλα. Ο χειμώνας είναι εδώ, έχει έρθει κι όλας... Κατά τα άλλα η μέρα δείχνει να ξημερώνει γλυκιά.

Αργότερα θα την κάνουμε μια βόλτα στη Μεγαλόπολη. Κάποια πράγματα δείχνουν να λείπουν και πρέπει να τα αναπληρώσουμε...

Και στο μεταξύ, καθώς “σηκώνεται” η μέρα, λίγο πιο δίπλα, οι μαστόροι, Αλβανοί αν κρίνω από την προφορά τους, έχουν βάλει μπροστά τις οικοδομικές εργασίες. Δραστήριοι και δημιουργικοί, δε λέει γι αυτούς τίποτα ότι είναι Σάββατο σήμερα. Κανονικά εργάσιμη μέρα την έχουν.

Είναι πάντως όμορφα. Μου αρέσει όλη αυτή η δράση. Μαθημένοι, τόσα χρόνια στα γραφεία νοιώθω αλλιώς αλλιώς...

Ο Ρήγας γύρισε από την πρωινή βόλτα του. Κάνει θόρυβο από τη χαρά του και τρέχει σαν... τρελός από κει κι από δω. Ο Ρήγας έχει λουφάξει μέσα. Δεν κοτάει να βγει έξω... Μπορεί να είναι πιο ήσυχα από την Αθήνα, αλλά όπως και να το κάνεις σ' ένα μπαλκόνι και σ' ένα διαμέρισμα μεγάλωσε...

Ο ήλιος σκάει μύτη από το Μαίναλο. Οι αχτίνες του με χτυπούν κατευθείαν στα μάτια. Αλλάζω θέση. Είναι πολύ δυνατός, ανυπόφορος...

Συνεχίζω να παρατηρώ τα πράγματα γύρω μου... Ελάχιστη κίνηση. Ο κόσμος ακόμα κοιμάται... Και καλά κάνει μπορεί να το έκανα κι εγώ, αλλά κάποια στιγμή “πιάνεται” η πλάτη μου, θέλω να σηκωθώ. Ο ύπνος είναι ξεκούραση. Ο πόνος στην πλάτη λειτουργεί σαν ξυπνητήρι... Μαζί με το τιτίβισμα των πουλιών που όσο περνάει η ώρα λιγοστεύει (;) ή έρχονται να προστεθούν κι άλλοι θόρυβοι και να περάσουν σε δεύτερη μοίρα αυτοί.

Το παλιό όμως είναι αλλιώς... Χρειάζεται μεγαλύτερο σεβασμό για να δέσει με το υπόλοιπο περιβάλλον, όλο πράσινο. Δείτε τι όμορφα λάμπει με το μεσημεριανό Σαββατιάτικο φως του ήλιου. Μοναδική ομορφιά...

Με... κίνηση στο χωριό

Posted in Επικαιρότητα

Δεν φτάνει που πλήρωσα 2.8 ευρώ στην Αττική Οδό προς Ελευσίνα. Ανάμεσα στην 4 και τη 2 έξοδο ταλαιπωρηθήκαμε από το μεγάλο μποτιλιάρισμα. Δεν το περίμενα και δεν μου άρεσε καθόλου...

Είχε κίνηση στη διαδρομή από την Αθήνα ώς το Ελληνικό. Ιδιαίτερο μποτιλιάρισμα είχαμε στην Αττική Οδό προς Ελευσίνα, από την 4 ώς την 2 έξοδο, όπου τα αυτοκίνητα για μισή ώρα σχεδόν πήγαιναν βήμα – βήμα. Σκέψου, να δίνεις 2.8 ευρώ στα διόδια και να αντιμετωπίζεις τέτοιο πρόβλημα. Επιεικώς απαράδεκτοι!

Τι κι αν είναι 28η Οκτωβρίου, ημέρα Παρασκευή; Να τους δικαιολογήσουμε και να πούμε ότι συμβαίνουν αυτά στις μεγάλες εξόδους; Δεν έχω καμία διάθεση να το κάνω. Υποτίθεται ότι πληρώνεις τον ιδιώτη για να μην ταλαιπωρείσαι, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με το κράτος...

Ευτυχώς η μέρα είναι όμορφη. Έχει ένα ζεστό ήλιο πολύ φωτεινό και το θερμόμετρο δείχνει 19 βαθμούς. Στην Αλέα, έξω από την Τρίπολη, αμέσως μετά τη σήραγγα του Αρτεμισίου έμαθα από το Twitter τα νέα από τις σημερινές παρελάσεις. Όπου δηλαδή έγιναν γιατί σε πολλές περιπτώσεις δεν έγιναν καν... Η κεντρική στρατιωτική παρέλαση, ας πούμε, της Θεσσαλονίκης δεν έγινε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδοκιμάστηκε. Ο ίδιος αποχώρησε εσπευσμένα για Αθήνα κάνοντας δηλώσεις, ενώ στην Αθήνα η μπάντα του δήμου παρέλασε και έπαιξε με μαύρες κορδέλες στα μουσικά τους όργανα. Ο δήμαρχος απειλεί με απολύσεις. Σιγά ρε Καμίνη μη σκιστεί το καλτσόν... Δείτε κι ΕΔΩ ένα συγκινητικό στιγμιότυπο. Κι ΕΔΩ κάτι δίπλα μας, στο Χαϊδάρι. Κι ΕΔΩ στην Πρέβεζα. Κι ένας Χάρρυ Κλύνν φοβερός ΕΔΩ.

Γύρω στις 3 το μεσημέρι φτάσαμε στο χωριό. Κάνει λίγη ψυχρούλα κι ας έχει ακόμα ήλιο.

Μας περιμένει ζεστό το γουρουνόπουλο στο φούρνο που έχουν ετοιμάσει. Αύριο θα φτιάξουμε μπακαλιάρο που συνηθίζεται για σήμερα, αν και δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι' αυτό. Νομίζω πως ο μπακαλιάρος πάει με την 25η Μαρτίου... Ας είναι, έτσι κι αλλιώς μ' αρέσει...

Σε λίγο θα ανάψουν τη σόμπα. Το απογευματάκι θα χρειαστεί οπωσδήποτε. Κάποιοι εδώ τη θέλουν αναμμένη από τώρα. Την ανάβουν... Η ζωή στο χωριό, σαν ανάπαυλα, ξεκίνησε...

Μπορεί να έχει μια μεγαλαγχολία, όπως λέει ο Ηλίας, αλλά εγώ δεν πρόλαβα να τη δω...

Φρέσκα, φετινά καρύδια μας περιμένουν στο τραπέζι κάτω από τη βεράντα...

Τα δικά μας ΟΧΙ

Posted in Δημοσιογραφικά

Μέρα που είναι σήμερα ας ακούσουμε ένα τραγούδι της Βέμπος κι ας θυμηθούμε την ιστορία μας. Καλό κάνει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 29/10/2011

Θα ακούσουμε λόγους και λογίδρια αυτές τις μέρες λόγω της εθνικής επετείου... Οι ήρωες Έλληνες που αντέταξαν την περιφάνεια τους στον κατακτητή και είπαν το δικό του μεγάλο ΟΧΙ, αποτρέποντας τον εισβολέα Ιταλό από την κατοχή της Ελλάδας. Ήρθε βέβαια αργότερα, αλλά με τη βοήθεια των δυνάμεων του άξονα...

Όλα αυτά τα ξέρουμε από την ιστορία... Τα έχουμε ακούσει πολλές φορές ως τώρα. Τα έχουμε εμπεδώσει... Μόνο που φέτος όλα θα είναι διαφορετικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε ως χώρα.

Κανείς δεν έχει κέφι για μεγαλόστομους πανηγυρισμούς. Η ΟΛΜΕ στο φετινό χαιρετισμό της επικεντρώνει την προσοχή της στη μεγάλη επίθεση που δέχεται ο κλάδος των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης ως δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι μάλιστα λάβουν μέρος στις παρελάσεις θα τους δούμε να φοράνε ένα μαύρο περιβραχιόνιο, ένδειξη πένθους.

Σ' αυτές τις εποχές ζούμε. Μην το ξεχνάμε...Κανείς δεν έχει διάθεση για ηρωισμούς. Η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα επίπεδα είναι απίστευτα μεγάλη. Κι αφού οι ηγέτες μας δεν έχουν, κατά πως διαπιστώνουμε, καμιά διάθεση να αρθρώσουν τα δικά τους ΟΧΙ, είναι η δικιάμας ώρα να το ξαναπούμε.

Ενθαρρυντικό στοιχείο είναι ότι ένα μέρος των Ελλήνων έχει ξεφύγει από την εθνική κατάθλιψη που μας σπρώχνουν τα ΜΜΕ σ' αυτό και βγαίνει στους δρόμους στις μεγάλες διαδηλώσεις που οργανώνουν τα συνδικάτα.

Το πιο σπουδαίο είναι ότι επανεξετάζουμε την έννοια της λέξης αλληλεγγύη και οργανωνόμαστε στις γειτονιές. Οι συνάνθρωποι μας σ' αυτό τον πόλεμο δεν πρέπει να νοιώθουν μόνοι. Είμαστε δίπλα τους. Δίνουμε κουράγιο και παίρνουμε δύναμη...

Η ιστορία επαναλαμβάνεται... Μόνο που αυτή τη φορά είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα. Ο εχθρός είναι καμουφλαρισμένος και χρειάζεται προσπάθεια για να τον αποκαλύψουμε. Και δεν χρειάζονται πια μεγαλόστομες διακηρύξεις και μεγάλα λόγια.

Απλά, λιτά, περιεκτικά... Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση. Και μοίρασμα. Λέμε ΟΧΙ στην απογοήτευση. Δεν βοηθά πουθενά αυτό. Στις μάχες που θα χρειαστεί να δώσουμε, τώρα και στο μέλλον, πρέπει να αντιτάξουμε τηναισιοδοξία μας και τη γροθιά μας.

Αυτός ο λαός έχει ιστορία. Και δεν γίνεται να την απεμπολήσει έτσι... Όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται πιο εμφανές. Δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην την έχει αγγίξει το πρόβλημα. Που να μην έχει έναν άνεργο ή έναν νέο που αδυνατεί να μπει στην παραγωγή.

Καμιά ανοχή δεν έχει διάθεση να επιδείξει σ' αυτούς που τον κορόιδεψαν, τον παραμύθιασαν και τώρα τον καλούν να... πληρώσει τα σπασμένα. Από το «λεφτά υπάρχουν» περάσαμε στην δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδο να πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Ας είναι τώρα έτοιμοι να δεχτούν τις δικές τους αρνήσεις, τα δικά τους ΟΧΙ που έχουν τις ρίζες του πίσω, βαθιά, στην ιστορία. ΟΧΙ λοιπόν σ' αυτούς που υφάρπαξαν την ψήφο τους με ψέματα και υποκρισίες. ΟΧΙ στους εθελόδουλους και υποταγμένους στην τρόικα και τα αφεντικά τους.

Οι απειλές για πτώχευση δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα. Έχουν ήδη χάσει τα πάντα. Το μόνο που κινδυνεύουν να χάσουν πια είναι οι αλυσίδες τους. Κι ένας ελεύθερος από τη φύση του λαός δεν είναι συνηθισμένος να δίνει και να δίνει και να δίνει, χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.

Να τώρα, παρασύρθηκα και ξανάγραψα για όλα αυτά που μας καίνε... Δεν το ήθελα έτσι το κομμάτι. Είναι που είναι μαυρισμένη η καρδιά μας με όσα βιώνουμε καθημερινά, αλλά δεν μου έβγαινε, όσο κι αν προσπάθησα... Εδώ είμαστε να το παλέψουμε μαζί. Ψηλά το κεφάλι. Θα τα καταφέρουμε...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.

Ας μην ξαναζήσουμε τέτοιες εικόνες... Πόλεμος τότε, η Ελλάδα σε καυτοχή, πόλεμος και τώρα, η Ελλάδα ξανά σε κατοχή...

Μια δύσκολη νύχτα για τις εφημερίδες...

Posted in Επικαιρότητα

Σημερινά πρωτοσέλιδα τριών απογευματινών εφημερίδων όπως «κρεμάστηκαν» στα περίπτερα μετά τις 10 το πρωί. Οι απανωτές έκτακτες εκδόσεις και οι εξελίξεις στις Βρυξέλλες καθυστέρησαν την εκτύπωση...

Όταν συμβαίνουν γεγονότα σαν το χθεσινό στις Βρυξέλλες τα ΜΜΕ είναι απίκο, να περιγράψουν την είδηση, να τη δώσουν αναλυτικά στους αναγνώστες του.

Ιδιαίτερη πίεση τέτοιες ώρες έχουν οι εφημερίδες, που πρέπει να ακολουθήσουν χρονοδιαγράμματα στην έκδοση τους. Κι είναι η επαρχία που δε θέλουν να χάσουν διότι αποτελεί ένα σοβαρό κομμάτι του αναγνωστικού τους κοινού. Έτσι πάνε όσο πιο αργά γίνεται την Α' έκδοση κι από κει και πέρα ακολουθούν η Β', Γ' έκδοση και πάει λέγοντας. Παλιότερα που κυριαρχούσαν οι εφημερίδες, τέτοια φαινόμενα ήταν συχνά στα μεγάλα γεγονότα.

Σήμερα υπάρχει η τηλεόραση και το ραδιόφωνο για την άμεση ενημέρωση. Υπάρχει ακόμα και το διαδίκτυο.

Αλλά οι εφημερίδες που ξεχωρίζουν για τη σοβαρότητά τους, συνεχίζουν να βγάζουν έκτακτες εκδόσεις. Μια τέτοια δύσκολη νύχτα ήταν η χθεσινή. Το πρωί στις 9 που πήγα στο περίπτερο που παίρνουμε τις εφημερίδες υπήρχαν μόνο η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και το ΠΟΝΤΙΚΙ από τις πολιτικές. “Οι απογευματινές θα έρθουν αργότερα” μου είπε η Κωνσταντίνα, η κοπέλα που έχει το περίπτερο στη Στουρνάρη 64.

Όντως, μετά τις 12 πήγα και πήρα τα απογευματινά φύλλα, παράξενο γιατί παρά το χαρακτηρισμό τους ως «απογευματινά» στην πραγματικότητα βγαίνουν μαζί με τα πρωινά.

Η τηλεόραση έχει το χάρισμα στις ζωντανές συνδέσεις, όμως το πλεονέκτημα να δεις και να ξαναδείς το κείμενο, να κρατήσεις σημειώσεις και να κάνεις υπογραμμίσεις μόνο η εφημερίδα στο δίνει. Γι' αυτό δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ από κανένα internet. Το μελάνι και το χαρτί είναι και παραμένει μια σταθερή αξία...

Πιο λάιτ οι τίτλοι του πρωτοσέλιδου των ΝΕΩΝ «παίζουν» και με το αξειρετικό σκίτσο της Β. Ξένου που δίνει μια άλλη αισθητική στον αναγνώστη...

Αποφάσεις Εκτελεστικής Επιτροπής ΓΣΕΕ

Posted in Επικαιρότητα

Η αφίσα με το ποίημα του Κώστα Σκηνιώτη για τη διαδήλωση. Πάντα επίκαιρος ο Κώστας...

Σε χθεσινή της συνεδρίαση η Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ αποφάσισε:

α) Κοινή συνεδρίαση του Εθνικού συνδικαλιστικού συμβουλίου ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ, την Τρίτη 1/11/2011 ώρα 12:00 στα γραφεία της Συνομοσπονδίας.

β) Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Διοίκησης της ΓΣΕΕ την Τετάρτη 2/11/2011 και ώρα 10:00 πμ

Τα τεράστια και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι οξύνονται και διευρύνονται καθημερινά.

Αξιολογώντας και εκτιμώντας τις εξελίξεις, το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, θα συζητήσει και θα αποφασίσει τα περαιτέρω αγωνιστικά βήματα και τις δράσεις των συνδικάτων ενόψει και του νέου προϋπολογισμού έτους 2012.


Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA