Ανοίγεις το βιβλίο εντυπώσεων και “πέφτεις” ακριβώς εδώ. Ο λογότυπο του καφέ “Καταφύγιο” και δυο – τρεις λέξεις από τους ιδιοκτήτες ικανές να σε χαλαρώσουν και να σε κάνουν να γράψεις κι εσύ...

Σημειώσεις από πελάτες. Χειρόγραφες. Λόγια απλά, καθημερινά ή βγαλμένα κατευθείαν από την ψυχή. Διαβάζω και μ' αρέσει που μοιράζομαι μαζί τους τις εμπειρίες τους...

Άλλο ένα δισέλιδο γεμάτο όμορφες καταθέσεις ψυχής. Τελικά είναι ωραία η ιδέα του καφέ “Καταφύγιο”. Βιβλίο εντυπώσεων από τους πελάτες τους και μάλιστα χωρίς καμιά λογοκρισία..

Στη Στεμνίτσα, ένα πολύ όμορφο χωριό στα 820 μ. υψόμετρο κάνουμε συχνά βόλτα όταν ερχόμαστε στο Ελληνικό. Το καλοκαίρι βέβαια είναι πιο όμορφα εδώ, αλλά οι άνθρωποι το 'χουν συνδέσει και με τον χειμερινό τουρισμό κι έρχονται συχνά. Εξάλλου υπάρχουν πολλά αναπαλαιωμένα σπίτια -ξενώνες που μπορεί να μείνει κανείς κι αν είναι ντυμένοι καλά υπάρχουν μέρη μοναδικής ομορφιάς που μπορείς να τα συνδυάσεις με εκδρομές και να τα απολαύσεις

Το Σάββατο είπαμε να πάμε μια βόλτα. Φυσικά ούτε σκέψη να καθίσουμε στην πλατεία. Ένα τεράστιο... θερμόμετρο στον εξωτερικό τοίχο μιας καφετέριας, μπροστά στον κεντρικό δρόμο, ενημερώνει τους περαστικούς ότι η θερμοκρασία είναι μόλις 8 βαθμούς. Στο φευγιό μας είχε κατέβει τους 7.

Πρώτη μας σκέψη το “Καταφύγιο” ένα όμορφο καφέ, στα ενδότερα του χωριού. Πρέπει να το ξέρεις για να έρθεις ή να ακολουθήσεις πιστά τις πινακίδες από την πλατεία δίπλα στην εκκλησία και να προσέξεις μη τυχόν και βγεις σε κάποιο σπίτι που κατοικείται. Παραλίγο να την πατήσουμε κι εμείς που ξέραμε. Ένα σπίτι πριν είναι κατάφωτο και οι μουσικές του πιο δυνατές από αυτές του καφέ.

Το ίδιο το καφέ έχει μια ζεστασιά πολύ όμορφη Το τζάκι του ανάβει, ενώ όλα τα τραπέζια είναι κατειλημμένα. Οι παρέες που λέγαμε... Παραγγέλνουμε ποτό και ψάχνουμε πάνω στο τζάκι. Έχει τουριστικούς οδηγούς κι ένα βιβλίο εντυπώσεων. Το 5ο στη σειρά όπως λέει στην πρώτη του σελίδα.

Το ξεφυλλίζω. Μ' αρέσει να διαβάζω τις απόψεις ανθρώπων... Οι περισσότεροι έχουν φτάσει εδώ ως εκδρομείς... Κι έχουν χιούμορ. Σκέφτομαι: Θα έχουν έρθει εδώ με την παρέα τους, χαλαροί και έγραψαν. Με χιούμορ άλλοι, σοβαρά κάποιοι άλλοι και πάντως με καλή διάθεση.

Μένω λίγο περισσότερο. Η μουσική που έχει είναι ξεχωριστή... Καθαρός ήχος κι ας υπάρχει οχλαγωγία από τον κόσμο που κουβεντιάζει φωναχτά με την παρέα του και γελάει.

Λέω να γράψω... Το έχω κάνει στη μονή του Αϊ Γιάννη του Προδρόμου, παλιότερα σε μια εκδρομή που είχαμε κάνει. Όμως για βιβλίο εντυπώσεων στο καφέ μου φαίνεται κάπως. Γι' αυτό και φωτογραφίζω με το κινητό μου μερικές σελίδες του που έκαναν ένα “κλικ”. Ο άνθρωπος ψάχνει να βρει ευκαιρίες να ξεφύγει από τα καθιερωμένα. Ανοίγει τα φτερά της σκέψης του και ταξιδεύει σε μέρη που εξειδανικεύει η φαντασία του και το μυαλό του. Το χρειάζεται αυτό για να νοιώσει καλύτερα.

Μπράβο στους ιδιοκτήτες που είχαν την ιδέα και τη διατηρούν άσβηστη στο πέρασμα των χρόνων. Δεν ξέρω καν τα ονόματα των παιδιών που δουλεύουν το “Καταφύγιο”, αλλά σίγουρα μ' αρέσει αυτή η σχέση που έχουν αναπτύξει με τους πελάτες τους. Κι όποιος έρθει μια φορά είναι βέβαιο ότι θα ξανάρθει.

Το “Καταφύγιο” πέρα από το υπέροχο τζάκι του που καίει ακατάπαυστα έχει και τη “ζεστασιά” της προσωπικής επαφής. Αυτό το διαπίστωσα,

Οι άνθρωποι έχουν βρει το χρυσό μυστικό για μαγαζί. Ένα καλό περιβάλλον χρειάζονται οι άνθρωποι, ένα χάδι ποιότητας στην προσφορά υπηρεσιών, μια καλή κουβέντα ενθάρρυνσης κι όλα είναι καλύτερα...

Πόσοι από μας αγνοούμε συνειδητά μια τόσο μεγάλη και συνάμα τόσο απλή αλήθεια;