Ας λένε οι επικριτές του ότι θέλουν, φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα χώρος για βιβλίο!
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Λιβάνη” και έχει γίνει στόχος επικρίσεων...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/03/2014
Φαίνεται πως τελικά υπάρχει ακόμα χώρος για το βιβλίο αντίθετα με ότι διατείνονται μερικοί... Πως θα περάσει πολύς καιρός ακόμα για να εξοστρακίσει (αν τα καταφέρει...) το internet, το τυπωμένο βιβλίο... Πως το χαρτί, το μελάνι, η αίσθηση να το κρατάς στο χέρι και να το ξεφυλλίζεις, να το αναζητάς στην πρώτη ευκαιρία, έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του...
Τι μας κάνει να το πιστεύουμε; Δείτε την περίπτωση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα, “Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη” που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Λιβάνη” και δίνει τη δική του εκδοχή για ότι πριν από δέκα και πλέον χρόνια ταλάνισε την ειδησεογραφία, μετά τη σύλληψη εκείνων που θεωρήθηκαν κορυφαίοι σ' αυτή την τρομοκρατική οργάνωση.
Ένας κόσμος ξεσηκώθηκε. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι καυτηρίασαν τον εκδοτικό οίκο που δραστηριοποιείται κοντά μισό αιώνα στην Ελλάδα... Αναρωτιέμαι γιατί; Τι φοβούνται από ένα βιβλίο; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι που στις ιδιωτικές συζητήσεις τους μιλούν με μεγάλη καταφρόνηση και απαξίωση για τα βιβλία; Ότι κι αν λέει μέσα ο συγγραφέας, τι έχουν να φοβηθούν από ένα βιβλίο...Και πότε αλήθεια οι ίδιοι άνοιξαν να διαβάσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους ένα βιβλίο; Επιπλέον, αφού είναι τόσο σίγουροι ότι οι άνθρωποι επίσης δεν διαβάζουν, από πού προκύπτει η αγωνία τους και ο φόβος τους;
Στον μεσαίωνα αυτοί που ασκούσαν εξουσία τα έκαιγαν για να “προστατεύσουν”ανυποψίαστους πολίτες. Από τότε, πόσο άλλαξαν τα πράγματα; Πολλοί θα ήθελαν να είμαστε ακόμα εκεί και να ελέγχουν την κατάσταση. Κι ας δούμε το πράγμα ψύχραιμα: Κανένα βιβλίο, από μόνο του, δεν είναι σε θέση να κάνει τίποτα. Ο άνθρωπος που θα το διαβάσει θα του δώσει τη θέση που του αξίζει στην καρδιά του ή θα το απορρίψει διαπαντός...
Η απαγόρευση που δεν μπορούν να κάνουν στις μέρες μας, αφού οι εισαγγελείς δεν συνεργάζονται, αντιστέκονται και αρνούνται να πάρουν θέση θεωρώντας ότι δεν είναι δουλειά τους, δημιουργεί μια αίσθηση αγωνίας σχετικά με το περιεχόμενο. Έτσι αρκετοί θα τρέξουν να το αγοράσουν μόνο από περιέργεια...
Το σύστημα όμως δεν έχει λόγους να φοβάται... Κανένα βιβλίο, αν δεν αγκαλιαστεί από τους αναγνώστες του, δεν είναι επικίνδυνο. Έκανα μια μικρή έρευνα προσπαθώντας να κωδικοποιήσω τις αντιδράσεις που προέκυψαν. Οι πιο αλλοπρόσαλλες που μπορούσες να φανταστείς. Στην ίδια γραμμή συγγενείς ανθρώπων που χάθηκαν από τρομοκρατικές επιθέσεις στην πρώτη γραμμή μαζί με πολιτικούς που ανήκουν ιδεολογικά στο αντίθετο στρατόπεδο από αυτό του συγγραφέα.
Το έχουμε αυτό στην Ελλάδα. Τα ελεγχόμενα ΜΜΕ μεγαλοποιούν τέτοιες ειδήσεις με μικρό περιεχόμενο. Είναι ότι καλύτερο έχουν να κάνουν προκειμένου να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά. Τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι πολίτες στα χρόνια των μνημονίων είναι και πολλά και μεγάλα. Κάπου αλλού πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους. Στο βιβλίο του Κουφοντίνα.
Και ξαναγυρνάμε στην αρχή των προβληματισμών μας, όπως καταγράφονται σ' αυτό το σημείωμα... Φαίνεται, λοιπόν, πως υπάρχει χώρος για το βιβλίο. Τα πρωινάδικα θα πάρουν φωτιά... Άνθρωποι που δεν έχουν πιάσει ποτέ στα χέρια τους βιβλίο θα το κρίνουν, όχι για το περιεχόμενο του, αλλά ως πολιτική προέκταση των επιθυμιών τους.
Ας το ξαναδούμε προσεκτικά: Ένα βιβλίο μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, εάν βεβαίως, η Πολιτεία είχε φροντίσει να μας δώσει μέσω της Παιδείας ένα επίπεδο τέτοιο, ώστε να μπορούμε να διαλέγουμε τα βιβλία που διαβάζουμε. Να έχουμε το κριτήριο να το κάνουμε σωστά. Σε κάθε περίπτωση τα βιβλία μάλλον μπορούν ακόμα να προσφέρουν πολλά πράγματα. Κι αυτό φαίνεται ότι κάποιοι έχουν λόγους να το φοβούνται...
- Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιάια εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Αυτές είναι ειδήσεις!... Από το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δυστυχώς αυτές είναι οι ειδήσεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα... Κάποιες βεβαίως εκτιμούν ότι μάλλον πρέπει να συνεχίζουν να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην Ουκρανία...
Ειρωνεία, αλλά ο πρώτος μήνας της άνοιξης 
