Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας έκδοσης της εφημερίδας ο “ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών". Μπορείτε να τη διαβάστε πατώντας ΕΔΩ. Ένα πλούσιο 4σέλιδο, 4χρωμο...

Από την επικαιρότητα... Σημερινοί τίτλοι στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Πανηγυρική φωτογραφία στο ΕΘΝΟΣ. Δίνουν την αίσθηση ότι κάτι το... ουσιαστικό πετύχαμε στο Ζάππειο.

Για να προσγειωθούμε λιγάκι δείτε πώς παρουσιάζει το θέμα η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Δώδεκα προϋποθέσεις για να μας δώσουν το πολυπόθητο δάνειο... Τώρα, έχει σημασία που επιλέγουν το μαρτύριο της σταγόνας;

Ευφυής ο τίτλος του ΛΟΓΟΥ. Η δόση θα δοθεί με... δόσεις. Έτσι για να αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν είναι απλό κι εύκολο. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να δούμε λίγο φως στην άκρη του τούνελ.

Στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ κάνουν μια προσπάθεια να δώσουν λίγο κουράγιο στον πολίτη που καλείται να πληρώσει το μάρμαρο. Μιλάει ο πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ. Δεν μπορείς να την πεις αποκλειστική τη συνέντευξη μια και την έχουν όλες οι συνεργαζόμενες εφημερίδες.

Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα δεν είναι και τόσο ειδυλλιακά... Από τη μια, για πρώτη φορά από το 1974 και μετά, δεν θα υπάρχει στις Ευρωεκλογές, ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, αλλά της... ΕΛΙΑΣ, ενός παγκοσμίως άγνωστου κόμματος. Ο τίτλος από την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Στον κόσμο της η ΕΣΤΙΑ... Δαφνοστεφανωμένη, λόγω της ιστορίας της που επικαλείται... Αλλά δεν την σέβεται με τέτοιους πρωτοσέλιδους τίτλους. Άκου “Απογείωσις!”... Στο καιρό που όλος ο κόσμος υποφέρει, αυτή μιλάει με όρους εξωπραγματικούς...

Την προπερασμένη Παρασκευή, λίγο πριν φύγουμε για την Τέμενη πήρα την ύλη του “ΤΥΠΟΥ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 399. Την πήρα μαζί μου, αλλά ήταν πολύ η δουλειά εκεί, καθώς έπρεπε να καλύψω την 34η Συνέλευση Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ και έτσι δεν κατάφερα να της ρίξω μια ματιά...

Το έκανα την περασμένη Δευτέρα και την Τρίτη καθώς υπήρχε και η εκκρεμότητα σε ένα κείμενο της 2ης σελίδας. Τετάρτη μεσημέρι, ύστερα από τηλεφωνική επικοινωνία με την Πόπη, πήγα στη Σαλαμίνα και παρέδωσα την ύλη σχεδιασμένη σε σελίδες...

Με αφορμή μάλιστα από αυτό το ταξίδι έβγαλα τις φωτογραφίες πάνω από την παντόφλα, το καραβάκι που με πέρασε απέναντι και τις έκανα ανάρτηση τις προηγούμενες μέρες. Ανάλογες φωτογραφίες έβγαλα και από τη Σαλαμίνα που υπόσχομαι να τις δημοσιεύσω εδώ τις επόμενες ημέρες.

Μου άρεσε πάντα αυτό το ταξίδι όταν γίνεται... Μπορεί να μου “τρώει” ένα δίωρο, να είναι κάπως κουραστικό πάνω στη μηχανή τόση απόσταση από το κέντρο της Αθήνας, να πηγαίνω και να έρχομαι στο Πέραμα, αλλά όλη η διαδρομή είναι ευχάριστη. Ιδιαίτερα η δεκάλεπτη διαδρομή από το Πέραμα στη Σαλαμίνα και η επιστροφή προσθέτει όμορφες εντυπώσεις.

Για την Πόπη την γραφίστρια, σας έχω γράψει και άλλη φορά εδώ. Είναι ένα εξαιρετικό κορίτσι, συνεπέστατο σε ότι αναλαμβάνει και η συνεργασία μου μαζί της, κάπου δυο χρόνια τώρα στην έκδοση του ΤΥΠΟΥ είναι μια πολύ καλή εμπειρία.

Αντιλαμβάνεται τι ζητώ και το υλοποιεί παίρνοντας πρωτοβουλίες για να πάει ακόμα ένα βήμα πιο πέρα το σχεδιασμό μου. Να τα ξεκαθαρίσω άλλη μια φορά: Για μένα δεν έχει καμιά διαφορά αν το έντυπο που φτιάχνω είναι μικρό ή μεγάλο, πολυσέλιδο ή όχι. Η ίδια ακριβώς ευθύνη με βαραίνει...

Ιδιαίτερα όταν πίσω τους υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Βασίλης Αποστολόπουλος, ο πρόεδρος, που με εμπιστεύεται και μου δίνει εν λευκώ τη δυνατότητα να υλοποιώ ένα έντυπο που τους εκφράζει και καταγράφει τη συνδικαλιστική τους δράση.

Αν είχα ακόμα δυο πελάτες σαν αυτόν και το Θύμιο στους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους, όλα θα ήταν διαφορετικά και για μένα, από οικονομική άποψη...

Μια βδομάδα είναι στην ουσία όλος ο χρόνος που χρειάζεται η κάθε δουλειά... Με την προϋπόθεση βεβαίως ότι από τη μεριά μου θα δώσω (και το δίνω γιατί αγαπώ τη δουλειά μου) τον καλύτερο εαυτό μου.

Είναι το πρώτο πασχαλιάτικο φύλλο που ετοιμάστηκε. Ακολουθεί ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ που την ύλη του θα πάρω σήμερα και θα τη δουλέψω για να την ετοιμάσω και να κάνω το κασε της μέχρι την Πέμπτη – Παρασκευή στο τυπογραφείο...

Ελπιδοφόρα κινητικότητα... Πραγματικά, ότι καλύτερο χρειάζομαι αυτή την περίοδο για να νιώσω καλύτερα...

Οι εξελίξεις τρέχουν... Και τρέχουν με τρελούς ρυθμούς... Οι εφημερίδες ασχολούνται όπως πάντα με διάφορα θέματα...

Αυτό το Site δεν έγινε ούτε και σκέπτεται να γίνει κραυγαλέο, εντυπωσιακό, για να “πουλήσει” τα πάντα, για λίγα λεπτά δημοσιότητας. Φτιάχτηκε για να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, να λέει τις θέσεις, τις απόψεις του ιδιοκτήτη του και καμιά φορά, να χαλαρώνει μαζί σας... Διότι υπάρχουν στιγμές που το χρειαζόμαστε κι αυτό...

Αποφάσισα λοιπόν να γράψω ένα μικρό βιογραφικό για μένα... Έτσι που να ξέρετε κι εσείς, ποιος βρίσκεται πίσω από αυτές τις γραμμές. Το συζήτησα με φίλους που ξέρουν πώς γίνεται η παρουσίαση ενός ιστότοπου. Και την αρχή έκανα ένα μικρό κείμενο που το δημοσίευσα στη μπάρα δεξιά, ψηλά... Αλλά έκρινα ότι δεν είναι αυτός ο κατάλληλος χώρος.

Τρέχει τόση ειδησεογραφία γύρω, που μάλλον είναι υπερβολή να δίνω τόσο χώρο για μένα... Έτσι το έβγαλα από κει και το έβαλα σε μια κανονική ανάρτηση.

Εξάλλου η “ζωή” των θεμάτων στην κεντρική σελίδα δεν κρατάει περισσότερο από μια εβδομάδα. Ύστερα, χωρίς να χάνεται “πηγαίνει πίσω”, διακριτικά και δίνει χώρο στα νέα δημοσιεύματα. Έτσι είναι σχεδιασμένο αυτό το Site. Νομίζδεις ότι είσαι σε ένα Blog...

Ποιος είναι λοιπόν ο τύπος ,που έχει την επιμέλεια και την ευθύνη αυτού του Site που διαβάζετε; Ας συστηθούμε:

Με λένε Νίκο Ελ. Θεοδωράκη. Για περισσότερα από 34 χρόνια υπηρετώ με ευσυνειδησία τη δημοσιογραφία, με γνώμονα την υπεράσπιση και την προβολή της αλήθειας, χωρίς παραμορφωτικούς φακούς που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα.

Βιώνω την έκτη δεκαετία της ζωής μου και σε λίγο ίσως τα καταφέρω να βγω στη σύνταξη, αν και όπως έκαναν την Ελλάδα οι κυβερνώντες μας, κανείς πια δεν είναι σε θέση να κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια. Δυστυχώς.

Ωστόσο, οι παλιοί λέγανε πως, δημοσιογράφος είσαι μέχρι να πεθάνεις... Και καθώς περνούν τα χρόνια συσσωρεύεις όλο και περισσότερη εμπειρία γύρω από το γραπτό λόγο. Έχω δουλέψει στις ημερήσιες εφημερίδες ΓΝΩΜΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΥΡΙΑΝΗ, ΛΟΓΟΣ. ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Στην τελευταία δούλεψα κοντά δεκαπέντε χρόνια. Πριν με πάρει η μπάλα των επιπτώσεων από τα χρόνια των μνημονίων και απολυθώ για να προσληφθεί στη θέση μου, κάποιος νέος συνάδελφος με λιγότερα χρήματα...

Η δουλειά μου ήταν η σύνταξη ύλης... Δεν ξέρω τι μπορεί να λέει αυτό στους πολλούς που θεωρούν δημοσιογράφους μόνο κάτι άπειρα παιδαρέλια που με αμοιβές 3,60 βγαίνουν στα κανάλια της τηλεόρασης ή βάζουν τις υπογραφές τους σε αμφίβολης ποιότητας δημοσιεύματα των εφημερίδων, ανάλογα με το βάρος που έχουν...

Η ύλη είναι από τις σημαντικότερες τομείς μιας εφημερίδας και είναι οι άνθρωποι αυτοί, που μαζί με τους διευθυντές και τους αρχισυντάκτες, ετοιμάζουν ότι παίρνετε εσείς καθημερινά στα χέρια σας. Τίτλους, φωτογραφίες, κασέ, εμφάνιση... Ολόκληρη την εφημερίδα, δηλαδή... Αν τις εμπιστεύεστε ακόμα. Κι αν είστε από εκείνους τους λίγους, αλλά σπάνιους αναγνώστες που αναζητούν το κάτι παραπάνω στην ενημέρωση τους...

Αυτό το Site είναι το τελευταίο “πνευματικό” παιδί μου... Το φροντίζω, το περιποιούμαι και βγάζω καθημερινά τα σώψυχα μου. Αν το μελετήσετε με προσοχή θα διαπιστώσετε πως είμαι διάφανος στα μάτια σας. Όλα είναι γραμμένα στις σελίδες του. Οι δουλειές μου, οι εφημερίδες που βγάζω, τα τηλέφωνα μου, το e-mail επικοινωνίας, τα πάντα... Κι αυτό γιατί πιστεύω ακράδαντα πως αν το διαδίκτυο το φοβάστε ή δεν το εμπιστεύεστε, είναι καλύτερα να βγείτε και να κάνετε κάτι άλλο, πιο χρήσιμο και πιο εποικοδομητικό.

Αποτελεί πεποίθηση μου, πως ένας δημοσιογράφος που μέσα από τα γραφτά του κρίνει τους άλλους, δεν πρέπει να έχει τίποτα κρυφό. Βγαίνω λοιπόν καθαρά με το ονοματεπώνυμο μου και την αληθινή φωτογραφία μου.  Τα τελευταια χρόνια έχω στρέψει το ενδιάφέρον του, σε μαρτυρίες γύρω από την πίστη που με κρατά όρθιο και δυνατό για να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Εκτιμ'ώ ότι είναι ότι καλύτερο έχω γνωρίσει στη ζωή μου.

Έτσι έχουν προστεθεί πολλοί νέοι αναγνώστες, σταθεροί και με άποψη. Και σας χαίρομαι. Κάνουμε καλή παρέα εδώ. Και σας ευχαριστώ που είστε συνταξιδιώτες σ΄αυτά τα ταξίδια που κάνουμε καθημερινά... Για όσους έχουν διαφορετική άποψη για την καθημερινότητα και τη ζωή, ας χωρίσουν οι δρόμοι μας. Εκεί έξω είναι βέβαιο ότι θα βρουν πιο ενδιαφέροντες ιστότοπους.

Αναζητούσα εργασία οταν απολύθηκα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, γιατί έτσι όπως στριμώχτηκαν τα πράγματα από τα συνεχή μνημόνια, έπρεπε να ζήσω αξιοπρεπώς... Και το είπα δημόσια, γιατί αυτό έμαθα να κάνω και το κάνω καλά. Με ευσυνηδεισία και επαγγελματική επάρκεια. Φυσικά, δεν βρέθηκε τίποτα πέρα απο τα δύο συνδικαλιστικά έντυπα που έχω, τον ΤΥΠΟ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ και τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ... Μαζι τους είμαι καλά. Οι άνθρωποι εκτιμούν τη δουλειά μου και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους.

Από την 1 Νοέμβρη του 2017, λίγο πριν βγω στη σύνταξη, οι συνδικαλιστές της ΠΕΤ ΟΤΕ, ως εργοδότες, έκριναν φρόνημο, να με απολύσουν... Τι να κάνουν οι άνθρωποι πρέπει να... ζήσουν κι αυτοί και το κόστος ενός δημοσιογράφου, σε εποχές που δεν είναι ότι καλύτερο γι' αυτούς η διαφάνια, η σωστή και ολοκληρωμένη ενημέρωση μέσα από έναν επαγγελματία του είδους, είναι βάρος. Προσπάθησαν να με πείσουν ότι αυτό ήταν για το... καλό μου! Ας είναι καλά οι άνθρωποι... Εκτιμώ ότι σε δύσκολες εποχές για μένα, από την ΠΕΤ ΟΤΕ έφαγα ψωμί...

Σας καλωσορίζω στον ιστότοπο μου. Και σας ευχαριστώ που φτάσατε ώς εδώ, αναζητώντας να μάθετε για μένα...

Η OnScreen με τη σοβαρή και υπεύθυνη υποστήριξη της έκανε αυτό το Site να τα καταφέρει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του...

Από την προηγούμενη εβδομάδα αλλάξαμε τεχνική υποστήριξη. Η FRIKTORIA ανέλαβε την ευθύνη να είναι δίπλα μας. Με το χαμόγελο που χρειαζόμαστε στις μέρες μας.

Αν και αυτό το Site φτιάχτηκε από το 2008, την αρχή σε μια δοκιμαστική φάση κι ένα χρόνο αργότερα σε μια πιο σταθερή επικοινωνιακή βάση, θεωρώ ότι τώρα κάνουμε μια νέα αρχή. Όλα αυτά τα χρόνια η εξυπηρέτηση γινόταν από την OnScreen. Μάλιστα πέρσι τον Αύγουστο αυτά τα παιδιά σχεδίασαν (επί πληρωμή...) τη νέα μορφή του, όπως το βλέπετε σήμερα.

Ένα σύγχρονο Site που έχει τη δυνατότητα να προσαρμόζεται αυτόματα, ανάλογα με το μέσο το οποίο χρησιμοποιείτε για να το δείτε. Κομπιούτερ, τάμπλετ ή smartfone. Από την προηγούμενη εβδομάδα ωστόσο περάσαμε σε μια νέα εποχή. Η FRIKTORIA ανέλαβε να το φιλοξενήσει στους σέρβερ της.

Από την Αγία Παρασκευή, πήγαμε... Βόλο. Και τι είναι τέτοιου είδους αποστάσεις στο διαδίκτυο; Τίποτα. Μηδενικές... Αυτό που προέχει είναι ο σεβασμός στην καλή συνεργασία και η δυνατότητα να επιλύονται προβλήματα, όταν προκύψουν.

Σ' αυτή τη νέα εποχή που θεωρούμε αρχή, συνέπεσε να καλύψουμε τις 640.000 επισκέψεις από μοναδικές Ι.Ρ. κι αυτό έγινε αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση.

Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν αλλάζει στη λογική που είχαμε από την αρχή που φτιάχτηκε. Το Site είχε στόχο να μας φέρει πιο κοντά, να μοιραστούμε πράγματα, να γνωριστούμε καλύτερα. Κι αυτό κάνει, χρόνια τώρα, σε καθημερινή σχεδόν βάση.

Λυπάμαι που έχασα τους ανθρώπους της OnScreen από αυτό το ταξίδι, αλλά δεν ήταν δική μου αποκλειστικά η επιλογή. Τον τελευταίο καιρό το κανάλι επικοινωνίας έκανε παράσιτα και οι ίδιοι που είναι καλοί τεχνικοί, δεν φρόντισαν να τα εξαφανίσουν και να ανοίξει ο δίαυλος επικοινωνίας, όπως ήταν πάντα. Ας είναι... Ο καθένας πράττει αυτό που θεωρεί σωστό στα μάτια του.

Πάντως αν και χρησιμοποιώ το ίδιο εργαλείο για τις αναρτήσεις μου, το joomla, αξίζει να αναφέρω ότι τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπιζα ελαχιστοποιήθηκαν έως εξαφανίσεως. Έτσι έχω την αίσθηση ότι εγώ που το όριζα ως παιχνίδι στα χέρια μου, έχει επανέλθει στην προτέρα κατάσταση.

Για μένα ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν εμπεριέχει κανένα από τα στοιχεία του άγχους. Ενημερώνεται στο περιθώριο των καθημερινών δραστηριοτήτων που δεν είναι και λίγες και καταφέρνει να κρατά τη φρεσκάδα μιας ζωντανής επικοινωνίας, όπως θα έπρεπε να είναι κάθε αξιοπρεπές Site που σέβεται τον εαυτό του...

Σας ευχαριστώ, γιατί με τις εκατοντάδες καθημερινές επισκέψεις μας δίνετε την εγκυρότητα, περιβάλλοντας μας με την εμπιστοσύνη σας. Αυτό που προσπαθούμε και κάνουμε καθημερινά σας υποσχόμαστε να συνεχίσουμε να το κάνουμε απρόσκοπτα. Έτσι εδώ θα βρίσκετε να διαβάζετε κάτι σοβαρό και θα σας κρατάμε μια καλή συντροφιά. Σας φιλώ!

Σας τις χρωστούσα... Το υποσχέθηκα στην ανάρτηση που έκανα την περασμένη Πέμπτη με έξι φωτογραφίες από τη βόλτα μου στο πάρκο ανήμερα της 25ης Μαρτίου. Θα συνεχίσω σήμερα ξεκινώντας με ένα 6λεπτο βίντεο με τους φυσικούς ήχους του. 


Βλέποντας το βίντεο μπορείτε να αντιληφθείτε τι έζησα... Ιδού και μερικές φωτογραφίες... Η ηλιοφάνεια έβγαλε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους. Στην Ακαδημία Πλάτωνα το κάνουν αυτό στην πρώτη ευκαιρία. Έρχονται με τα μουσικά όργανα τους να παίξουν με την παρέα τους...


Ή έρχονται απλά να περάσουν καλά, συζητώντας, διασκεδάζοντας... Ο άνθρωπος την έχει αυτή την ανάγκη. Διαρκώς θέλει να είναι κοντά σε άλλους ανθρώπους και κοντά στη φύση. Κι εδώ μπορεί να τα έχει και τα δυο και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα....


Το ξέρω, γιατί το κάνω κι εγώ συχνά... Κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη να ξεφύγω λιγάκι. Να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου, το μυαλό μου... Καταφύγιο είναι το πάρκο. Τέσσερα στρέμματα πράσινο όπου μπορείς να παρατηρήσεις και να δεις τα πάντα...


Ακόμα κι έναν πιτσιρικά πάνω σε μια χαρουπιά που έχει σκαρφαλώσει για να παίξει, φωτογράφισα. Με είδε που φωτογράφιζα τη φύση και μου φώναξε: “Εμένα, κύριε, δεν θα με πάρετε μια φωτογραφία; ". Του το υποσχέθηκα και το έκανα. Ατσίδας ο μικρός...

Κλείνοντας το σημερινό σημείωμα θέλω να σας δώσω και το βίντεο που είχα γράψει την περασμένη εβδομάδα στη Φτέρη Αιγίου, όταν πήγαμε με τον συνάδελφο μου Δήμο να ψάξουμε για φτέρη. Το είχα δημοσιεύσει με τη μορφή λίγκ, αλλά δεν ξέρω πόσοι το είδατε. Αξίζει να ρίξετε μια ματιά. Θα σας ηρεμήσει...