Μπάσκετ στο Αιγάλεω. Τα παιδιά παίζουν, το παιχνίδι κάνει καλό όπως κι αν το δεις...
Ο ίδιος δεν παίζω μπάσκετ. Δεν κατέχω το άθλημα, γενικότερα δεν θα μπορούσα να πω ότι βρέθηκα στο δημοτικό αθλητικό κέντρο του Αιγάλεω με την ονομασία της Ολυμπιονίκου Εύας Χριστοδούλου με δική μου πρωτοβουλία... Πήγα τον Λάμπρο και τους φίλους του να παίξουν.
Αυτό ήταν κι ένας από τους βασικούς λόγους που μου άρεσε. Πέρα από το γεγονός ότι τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν πολύ, είχα την ευκαιρία μετά τις φωτογραφίες που τράβηξα από μακριά, να περπατήσω στον περιβάλλοντα χώρο και να δω και τους άλλους αθλητικούς χώρους που ήταν γεμάτοι δράση και κίνηση.
Πέρα από το μπάσκετ λοιπόν, είδα γήπεδα τένις και ποδοσφαίρου... Στο τελευταίο κάθισα λίγο περισσότερο. Είναι λίγο πιο λαϊκό άθλημα... Αλλά, όπως κάνω πάντα, πιο πολύ στάθηκα στα όσα συνέβαιναν στις κερκίδες παρά στον αγωνιστικό χώρο. Μου έκανε εντύπωση το πόσο πολύ ήταν το θηλυκό στοιχείο.
Έκανε κρύο την περασμένη Κυριακή... Πήρα ένα ζεστό καφέ, διπλό ελληνικό, σκέτο κι ένα μικρό νερό και κάθισα σε ένα τραπεζάκι πτυσσόμενο με μια πλαστική καρέκλα, απ' όπου έβλεπα και τα παιδιά που έπαιζαν μπάσκετ και τα χαιρόμουν... Ήταν ένα ωραίο απόγευμα. Όλη η ατμόσφαιρα ήταν όμορφη. Έτσι έβγαλα τα σύνεργα μου κι άρχισα να γράφω...
Στις κερκίδες από μπετόν, σχεδόν μόνος θεατής στο μπάσκετ των παιδιών... Τα οποία πολύ σύντομα βρήκαν συμπαίκτες, άγνωστους, αλλά λένε ότι ο αθλητισμός ενώνει όπως και ο πολιτισμός. Αλήθεια είναι. Εξάλλου, όποιος τέτοια δύσκολη απογευματινή ώρα αφήνει το σπίτι του για να έρθει στο γήπεδο, τουλάχιστον έπρεπε να το αγαπούσε...
Όταν λέω έβγαλα τα σύνεργα μου κι άρχισα να γράφω, εννοώ χρησιμοποιημένα χαρτιά από τον εκτυπωτή με λευκή την πίσω όψη, από τη δουλειά και στυλό. Για μένα που ανήκω στη γενιά που ακόμα γράφει στο χέρι, που κρατάω σημειώσεις πριν ολοκληρωθεί, το εγχείρημα, το γράψιμο είναι είναι χαρά και απόλαυση. Και η δακτυλογράφηση των χειρογράφων μου, καθόλου δεν με κουράζει...
Οι εικόνες μπροστά μου ήταν ωραίες... Τα παιδιά ευχαριστιόνταν από το παιχνίδι τους. Έβλεπα τις εκφράσεις στα πρόσωπα τους, τις συσπάσεις και τις φωνές τους. Ναι, χρειάζονται πότε – πότε τέτοια ξεσπάσματα. Είναι βαρύ το φορτίο των σχολικών υποχρεώσεις...
Σχόλια (0)