Ο σημερινός τίτλος του ΒΗΜΑΤΟΣ ίσως βάζει τα πράγματα στη θέση τους… Τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα μια εβδομάδα μετά τις εκλογές; Ιδού μερικοί τίτλοι εφημερίδων…


Όλες οι χθεσινές εφημερίδες επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο επεισόδιο που προέκυψε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, ανάμεσα στον Βαρουφάκη και τον Ντάισελμπλουμ. Εδώ η ΠΑΤΡΙΔΑ Ηρακλείου Κρήτης.


Η ΑΓΟΡΑ είναι μια νέα εβδομαδιαία οικονομική εφημερίδα που εξέδωσε το συγκρότημα Τύπου του δημοσιογράφου Νίκου Χατζηνικολάου που βγαίνει στα περίπτερα κάθε Σάββατο. Ιδού ο χθεσινός τίτλος της..

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/01/2015

Η επωδός της επομένης των εκλογών είναι: Και τώρα δουλειά! Και ως προς το κεντρικό σύνθημα που είχε διαλέξει ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα, φαίνεται ότι έχει αρχίσει και πιάνει τόπο. Όχι γιατί είχε το χρόνο να κάνει όσα υποσχέθηκε, αλλά επειδή η νίκη του η εκλογική και η συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ του δίνει μια ευρεία πλειοψηφία ώστε να κριθεί για το έργο του σε εύλογο χρόνο.

Την πρώτη νίκη την πέτυχε ήδη με το να σπάσει το φόβο και να ξεπεράσει τα εκβιαστικά διλλήματα που του έβαζε ο Σαμαράς και το επικοινωνιακό επιτελείο του στο οποίο είχε εμπιστευθεί την προεκλογική καμπάνια του κόμματος του.

Η καταστροφή που έλεγαν δεν ήρθε την επομένη των εκλογών. Οι τράπεζες συνέχιζαν να λειτουργούν και να εξυπηρετείται ο κόσμος και είμαι βέβαιος ότι -θα φανεί αυτό καλύτερα στο άμεσο μέλλον- θα χαλαρώσουν τον ασφυκτικό κλοιό απέναντι στους δανειολήπτες που με δόλο τροφοδότησαν με μεγάλα ποσά, ενώ γνώριζαν ότι δεν ήταν σε θέση να αποπληρώσουν υπό τις παρούσες συνθήκες την εύλογη υποχρέωση τους.

Δεν θα μείνω στους πολιτικούς συμβολισμούς των κινήσεων των πρώτων ημερών, διότι είχαν συγκεκριμένους αποδέκτες, ώστε να δοθούν μηνύματα, αλλά θα σχολιάσω τη απόφαση Τσίπρα, όπως και της μεγάλης πλειοψηφίας του υπουργικού συμβουλίου να ορκιστούν με πολιτικό όρκο.

Αν μη τι άλλο έδειξαν με τη στάση τους πως θα σεβαστούν την όποια ιδιαιτερότητα και επιτέλους παύει να υπάρχει αυτός ο ισχυρός εναγκαλισμός με την Ορθοδοξία… Αυτό βέβαια μένει να το δούμε πώς θα εξελιχθεί και στη συνέχεια.

Άκουσα ανθρώπους να λένε πως είναι μικρός (ο 40ρης…) και άπειρος στην πολιτική διακυβέρνηση. Αλλά διάβασα επίσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έχουν πάρει «φωτιά» αυτή την περίοδο λόγω έξαρσης των πολιτικών παθών, πως και ο Νώε που έφτιαξε την κιβωτό ήταν άπειρος, ενώ ο ναυπηγός του «Τιτανικού» ήταν καλά σπουδαγμένος… Λοιπόν; Λέει κάτι αυτό, αν το πας ένα βήμα πιο πέρα στη σκέψη και στο συλλογισμό;

Δεν ξέρω πώς θα λειτουργήσει αυτή η πρώτη αισιοδοξία που έχει μέσα της στοιχεία ελπίδας ότι ίσως υπάρχουν μικρά περιθώρια να γίνει κάτι, να πέσει χρήμα, ώστε να κινηθεί η αγορά, να μειωθούν οι άδικοι και παράλογοι φόροι έτσι που να ανασάνουν οι οικογενειάρχες, να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, όπως υποσχέθηκαν, να ανοίξουν οι δουλειές που θα έχουν μια αξιοπρεπή αμοιβή και μια στοιχειώδη σιγουριά, όσον αφορά τα ανθρώπινα μέτρα.

Περιμένουν ακόμα να δουν βήματα στην Παιδεία, στην Υγεία, να μαζευτούν λίγο οι εθνικοί εργολάβοι και τα ολιγοπώλια που λειτουργούν ασύδοτα, να μπουν στοιχειώδεις κανόνες στην αγορά εργασίας και να επανέλθουν εκεί που ήταν τα πράγματα πριν βάλουν μπροστά να μας… σώζουν οι πολιτικάντηδες που έθεσε στο περιθώριο των εξελίξεων με την ψήφο του ο ελληνικός λαός.

Ασφαλώς έχουν το αναμφισβήτητο δικαίωμα του χρόνου που θα τους επιτρέψει να δώσουν δείγματα γραφής… Αλλά γνωρίζουν πως αυτά τα περιθώρια έχουν ημερομηνία λήξεως. Δεν έχει δοθεί λευκή επιταγή. Οι πολίτες είναι πια συνειδητοποιημένοι. Το έδειξαν οι επιλογές στην κάλπη… Κι αυτό οφείλουν, αν μη τι άλλο να το σεβαστούν.

Περίσσεψαν τα μεγάλα λόγια, δεν χρειάζονται άλλα... Τα έχουν φάει με το κουτάλι από τα προεκλογικά μπαλκόνια και είδαν μετά να συμβαίνουν άλλα πράγματα. Το σύστημα που υπηρετούν δείχνει ξεκάθαρα πως η απόσταση από το χειροκρότημα στην αποστροφή δεν είναι μεγάλο. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή τα χωρίζει…

Ο λαός περιμένει να δει, να ακούσει και μια καλή είδηση, να σκάσει ένα χαμόγελο, να φτιάξει λίγο η ψυχολογία του και να αρχίσει να ελπίζει για το αύριο, όχι μακροπρόθεσμα, αλλά να ελπίζει βρε αδελφέ…

Η ευθύνη τους αν διαψεύσουν το συναίσθημα των ψηφοφόρων θα είναι πολύ μεγάλη. Μένει να δούμε πώς θα κυλήσει η Πολιτεία τους. Ο καιρός, ξέρετε, περνάει γρήγορα και η απόδοση λογαριασμού θα τους περιμένει αναπόφευκτα στη γωνία… Αυτό ας μη το ξεχνούν…

• Το κείμενο αυτό είναι δημοσιευμένο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ που κυκλοφόρησε χθες Σάββατο 31/01/2015, σελίδα 9 στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Στους δρόμους της χαράς της διακονίας για τα καλά νέα… Έτσι ας υποδεχτούμε και τον καινούριο μήνα, τον Φλεβάρη, που θα μπει από αύριο στη ζωή μας…

Και να, που φτάσαμε στο τέλος και του Ιανουαρίου του πρώτου μήνα του 2015. Και περάσαμε όμορφα παρά τις «τρομοκρατικές» ανακοινώσεις, μερικές φορές από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (Ε.Μ.Υ.) ότι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε «ακραία καιρικά φαινόμενα»…

Η επισήμανση έγινε σλόγκαν ανάμεσα στους δημοσιογράφους που καταγράφουν την επικαιρότητα, τόσο που ένας γνωστός δημοσιογράφος, ο Γιώργος Παπαδόπουλος – Τετράδης, ο άνθρωπος που έγραφε τον «καιρό» στην πάλαι ποτέ όμορφη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ να γράψει στο προφίλ του στο Facebook: «Προσοχή, ακραία καιρικά φαινόμενα, βρέχει…»

Ας είναι… Είχε τα κρύα του, τις παγωνιές του, τα χιόνια… Κάποιοι τυχεροί τα έζησαν και τα είδαν στον τόπο τους… Εμείς, οι της Αθήνας κάτοικοι του ιστορικού κέντρου, μόνο από φωτογραφίες τα είδαμε, ίσα για να καλύψουμε την ανάγκη μας από την ομορφιά του λευκού τοπίου.

Είχαμε και εκλογές φάστ φούντ, μετά την αποτυχία της συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και πριν τελειώσει ο μήνας είδαμε μια άλλου τύπου συγκυβέρνηση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ να παίρνουν την πλειοψηφία στα έδρανα της Βουλής.

Αν και έχουμε δεδηλωμένη την έλλειψη εμπιστοσύνης στη διακυβέρνηση από ανθρώπινα συστήματα και διακρατούμε ουδετερότητα απέναντι σε όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην πούμε πως δεν χαρήκαμε την τιμωρία της αλαζονείας των επαγγελματιών «σωτήρων»…

Κατά τα άλλα, σε προσωπικό επίπεδο, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Συνεχίζω να γνωρίζω νέους, πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους στη ζωή μου, να κάνω πολύ όμορφες κοινωνικές συναναστροφές, να διαβάζω τα βιβλία μου τώρα που έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεση μου και να σκύψω πάνω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ώστε με περισσότερη αγάπη και προσοχή να προσελκύσει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον.

Ναι, ήταν, απολογιστικά αν το δεις, καλός ο Γενάρης μαζί μου. Και στον τομέα των επαγγελματικών μου κινήθηκαν καλά τα πράγματα. Οι εφημερίδες που επιμελούμαι «περπάτησαν» και θα «περπατήσουν» στο Φλεβάρη που έρχεται στη ζωή μας από αύριο, ενώ μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση μου έγινε που ακόμα κι αν δεν ολοκληρωθεί, μου έδωσε φτερά και δύναμη, ότι κάποιοι εκτιμούν την ποιότητα της δουλειάς μου και θεωρούν μεγάλο εφόδιο και βοήθεια στα επιχειρηματικά τους ανοίγματα , την εμπειρία μου… Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο, πάνω σ’ αυτό, για την ώρα… Θα τα πούμε πιο αναλυτικά, όταν έρθει η ώρα. Αν έρθει…

Ξέρετε, στη ζωή μου δεν μετάνιωσα ποτέ για τα επαγγελματικά σχέδια που έκανα, αρκετά μεγάλα και όμορφα… Τα καλύτερα δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και πάντως όχι με δική μου ευθύνη.

Τώρα, καθώς οι τελευταίες ώρες του Γενάρη είναι ακόμα μπροστά μας, χαμογελώ, καθώς σκέφτομαι και τα δικά μου όμορφα… Γιατί, υπάρχουν κι αυτά… Θα τα μάθετε όμως στην ώρα τους. Δεν χρειάζονται, ούτε βιασύνες, ούτε ενθουσιασμοί. Τα μεγάλα βήματα γίνονται συνετά και μετρημένα. Έτσι δεν είναι; Τι λέτε κι εσείς;

Ένα ιδιότυπο έργο κάνουμε κι εμείς καθημερινά εδώ… Φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με το σπουδαίο και σημαντικό έργο των σταντ, αλλά έχει μια άλλου είδους παρέμβαση και ομορφιά…

Παρακολουθείτε μαζί μας φαντάζομαι την πορεία απογείωσης του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σε ότι αφορά την αναγνωσιμότητα. Βήμα – βήμα, χωρίς καμιά βιασύνη, όλο και πληθαίνουν οι άνθρωποι που έρχονται κοντά μας και ενώνονται στην παρέα μας. Να, όπως βλέπετε ξεπεράσαμε κιόλας τις 840.000 επισκέψεις από ξεχωριστές Ι.Ρ. και πάμε ολοταχώς για τις 850.000!

Οι δέκα χιλιάδες νέοι επισκέπτες – φίλοι που έρχονται και πλαισιώνουν την παρέα μας, έρχονται πια πολύ γρήγορα. Το έχετε διαπιστώσει κι εσείς, φαντάζομαι… Κι ωστόσο δεν παύει να είναι κάτι πολύ όμορφο που κάνει την καθημερινότητα μας ξεχωριστή.

Δείχνει, αν μη τι άλλο πως υπάρχει μια ανάγκη να είμαστε μαζί και κοντά, να μοιραζόμαστε εμπειρίες, ανεξάρτητα από το ποιος γράφει… Εξάλλου, ξέρουμε πια τι θα δούμε εδώ και πώς θα χειριστούμε τις καταστάσεις… Και αναζητούμε πάντα το καλύτερο, χωρίς να επιζητούμε ή να «εκβιάζουμε» αναγνωσιμότητα.

Αυτή έρχεται από μόνη της με πολύ γρήγορους ρυθμούς, τόσο που κι εμείς, μερικές φορές δεν καταφέρνουμε να τους καταγράψουμε. Διότι προφανώς, έχουμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα, πιο ουσιαστικά στη ζωή… Και δε γίνεται, εμείς που συστήνουμε να βάζουμε προτεραιότητες για να έχουμε επιτυχία στο έργο μας και τη ζωή μας, να μην το κάνουμε πρώτοι πράξη… Έτσι πορευόμαστε και έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε…

Έχουμε απόλυτη συναίσθηση του τι είναι το διαδίκτυο και του τι προσφέρει η ζωή στην αυθεντική της εκδοχή και έκφραση… Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα… Και ορίζουμε εμείς τους χρόνους και τα όρια που βάζουμε στο ένα και στο άλλο.

Το όμορφο όμως που συμβαίνει εδώ είναι ότι «μιλάμε» στην παρέα. Είτε απ’ ευθείας με σχόλια στο Siteπου δημοσιεύονται χωρίς έγκριση, είτε με e-mail… Παρατηρώ ακόμα ότι και στα κοινωνικά δίκτυα που έχουμε παρουσία και στα οποία στην ουσία η συμμετοχή και η συνεισφορά μας είναι η αναδημοσίευση και η προβολή του ιστότοπου, έρχεστε πολύ συχνά και σχολιάζετε ή κοινοποιείτε με τη σειρά σας στους φίλους σας, οπότε μεγαλώνει κι άλλο η παρέα.

Και αυτό είναι ευχάριστο, όπως και να το κάνεις… Χαίρομαι ιδιαίτερα που χωρίς να παίρνει πολύ χρόνο στην προετοιμασία των καθημερινών αναρτήσεων μου δίνει τόση χαρά, καθώς έχω γνωρίσει τόσους αξιόλογους ανθρώπους, είτε από κοντά, είτε μέσω τηλεφώνου .

Τα σημαντικά, τα σπουδαία και τα μεγάλα, δεν θέλουν οπωσδήποτε πάρα πολύ ενδιαφέρον για αν αναπτυχθούν. Φτάνει να βρουν γόνιμο έδαφος…

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας εφημερίδας « Ο ΤΥΠΟΣ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών» τ. 403 που ολοκληρώσαμε την περασμένη Παρασκευή και τη στείλαμε για εκτύπωση στο πιεστήριο. Για να τη διαβάστε, πατήστε ΕΔΩ.

Σίγουρα είναι ένα έντυπο που αφορά μια ειδική ομάδα συνταξιούχων, αυτούς που προέρχονται από τον σιδηρόδρομο. Και όσο και αν οι μέχρι χθες κυβερνώντες προσπάθησαν να απαξιώσουν το τραίνο, πουλώντας σε ιδιώτες τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του, ενώ σε πολλές περιπτώσεις απαξίωσαν τις γραμμές και το δίκτυο, όπως στην Πελοπόννησο, είναι μερικές χιλιάδες οι απόμαχοι της δουλειάς, εκεί, σε όλη την Ελλάδα.

Και όλοι αυτοί περιμένουν να ενημερωθούν από την εφημερίδα που εκδίδει κάθε δίμηνο η Ομοσπονδία τους, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (Π.Ο.Σ.Σ.), τον «ΤΥΠΟ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών».

Μαζί τους συνεργάζομαι τέσσερα χρόνια τώρα, προσπαθώντας να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα, ικανοποιητικό, ενημερωτικό, πληροφοριακό ως προς τα ζητήματα που τους απασχολούν και είναι πανομοιότυπα, λίγο – πολύ με όλους τους συνταξιούχους από άλλους κλάδους που, φυσιολογικά περίμεναν ύστερα από μια ζωή προσφοράς στη δουλειά να ζήσουν με αξιοπρέπεια όσα χρόνια τους απομένουν ώς το τέλος του βίου τους.

Δυστυχώς είδαν κι αυτοί τις συντάξεις τους να μειώνονται και να μην είναι σε θέση να καλύψουν τις ουσιαστικές τους ανάγκες. Είδαν να μην έχουν πια επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να αγωνιούν για το αύριο των παιδιών και των εγγονιών τους.

Μαζί τους συνεργάζομαι για την έκδοση της εφημερίδας τους. Δεν είναι μεγάλη. Ένα 4σέλιδο σε ταμπλόιτ, 4χρωμο είναι, μα δεν τους πειράζει. Διότι το ταχυδρομείο κοστολογεί με το βάρος το έντυπο κι αυτό είναι η μεγαλύτερη οικονομική τους αιμορραγία.

Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να βγάζουν το έντυπο στην ώρα του και να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες τους για την ενημέρωση. Και μάλλον αυτό το καταφέρνουν σε συνεργασία με το Blog τους, όπου τοποθετούν την άμεση επικαιρότητα τους. Κι αυτό δεν κοστίζει, γιατί η Google προσφέρει δωρεάν τη φιλοξενία. Δείτε το ΕΔΩ.

Όλα είναι απλά εδώ, δεν υπάρχουν πολυσύνθετα πράγματα που να προβληματίζουν… Σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας απευθύνονται…

Προσωπικά χαίρομαι γι’ αυτή τη συνεργασία... Είναι για μένα μια θετική πρόκληση σε επαγγελματικό επίπεδο, και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν. Ιδιαίτερα τον πρόεδρο της Π.Ο.Σ.Σ., Βασίλη Αποστολόπουλο που  η συνεργασία μαζί του, στην προετοιμασία και έκδοση του ΤΥΠΟΥ είναι εξαιρετική.

Υπάρχει αυτό που λέμε «χημεία» και έχει να κάνει με το να είμαι σε θέση να αντιλαμβάνομαι γρήγορα τα «μηνύματα» που εκπέμπει η γλώσσα του σώματος για να τα… μεταφράζω σε δημοσιογραφική εργασία.

Αυτό βοηθάει ουσιαστικά ώστε το φύλλο να βγαίνει γρήγορα, εύκολα και με σίγουρα καλή απόδοση. Ας είναι καλά οι άνθρωποι…