Χιονισμένη η Ελλάδα… Έτσι μού ‘ρχεται στο μυαλό, καθώς ακούω και διαβάζω και περιμένω να το δω και στην αυλή μου… Για την ώρα ας λειτουργήσει μόνο στη φαντασία μας. Όταν είναι σε καλό δρόμο, μπορεί να κάνει πολλά. Αμφιβάλετε;


Οι φίλοι συνεχίζουν να ανεβάζουν φωτογραφίες από τα χιονισμένα τοπία… Μερικές φορές είναι τόσο ενθουσιασμένοι από αυτό που ζουν, που ξεχνούν να γράψουν από πού είναι παρμένη η φωτογραφία τους. Μένουν μέσα στη μαγεία της και αρνούνται να δεχθούν ότι ο κόσμος, είναι πια ένα μικρό χωριό…

Ξύπνησα με λαχτάρα σήμερα να δω το χιόνι έξω από το μπαλκόνι μου… Με είχε ξεσηκώσει από χθες η ΕΜΥ και οι διάφοροι μετεωρολόγοι της με τα έκτακτα καιρικά ανακοινωθέντα που τόνιζαν ότι, δεν αποκλείεται να δούμε το χιόνι και στο κέντρο της Αθήνας.

Αλλά στις 7:30 που σηκώθηκα, δεν υπήρχε ίχνος χιονιού στο δρόμο, έξω από το σπίτι μου ή όπου έφτανε η ματιά μου, όχι και πολύ μακριά, λόγω των ψηλών πολυκατοικιών που με περιβάλλουν και του χαμηλού ορόφου που ζω.

Απογοητεύτηκα λίγο… Αλλά ευτυχώς το ξεπέρασα γρήγορα… Είπα μέσα μου: Άλλοι συνάνθρωποι μου αυτή την ώρα δεν έχουν στέγη και τροφή και γώ, για μια στιγμή, ήθελα την πολυτέλεια να βρω χιόνι έξω από το σπίτι μου και να το απολαύσουν τα μάτια μου…

Είμαστε, μερικές φορές, υπερβολικοί… Θέλουμε πράγματα που γνωρίζουμε με τη λογική ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε… Αλλά είναι επιθυμητά, όπως το χιόνι.

Τις τελευταίες ημέρες, αμέσως μετά τον ερχομό της νέας χρονιάς 2015, είδαμε πολλές περιοχές της χώρας μας, ντυμένες στα λευκά και ζηλέψαμε… Θέλαμε για λίγο, να είμαστε εκεί, να φτιάξουμε έναν χιονάνθρωπο, να παίξουμε με τις χιονόμπαλες, να γελάσουμε με τους φίλους μας στο παιχνίδι, αυτό το λυτρωτικό γέλιο που κάνει καλό, που ωφελεί, καθώς φτάνει μέχρι την ψυχή και την μαλακώνει και δημιουργεί αντιστάσεις και οργανώνει ότι χρειαζόμαστε, αυτά τα λίγα, για να λειτουργούμε και να απολαμβάνουμε τι καθετί, μικρό ή μεγάλο.

Επίτηδες δεν έκανα καμιά προετοιμασία από χθες, ήθελα να έχω το προνόμιο να περιγράψω ζωντανά, ότι οι αισθήσεις μου θα απολάμβαναν… Αλλά, όπως είπα ήδη, δεν συνέβη... Τουλάχιστον, ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, λίγο πιο μετά, στην πρώτη γουλιά του ζεστού πρωινού καφέ…

Κι ωστόσο, δεν πρόκειται να το αφήσω αυτό να μου χαλάσει τη μέρα. Θα επωφεληθώ από την αργία και θα δώσω στον εαυτό μου τη δυνατότητα να κινηθώ χαλαρά και να απολαύσω, άλλες στιγμές στο σπίτι.

Κι αν προκύψει στη διάρκεια της ημέρας, εδώ είμαστε και θα τα πούμε, σίγουρα… Το Site έχει αναπτυγμένα τα ανακλαστικά του και οι αντιδράσεις του είναι βέβαιο ότι τα είναι άμεσες. Αποκλείεται να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα… Όσοι με γνωρίζετε από κοντά, είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνετε τι λέω…

Η παρέα μας χθες το βράδυ, στον «Λεμονόκηπο», μια όμορφη ταβέρνα της Νέας Φιλαδέλφειας. Οι φίλοι ξέρουν να ζουν την κάθε στιγμή… Και ήταν μια πολύ όμορφη παρέα. Από αριστερά οι άντρες, Θοδωρής, εγώ, ο Ακης και ο Στέφανος. Απέναντι του η σύζυγος του, Μέλανη, δίπλα της η Τερέζα, σύζυγος του Άκη και η Στέλλα…

Χθες έκανα ένα μεγάλο βήμα για τις τεχνολογικές δυνατότητες του συστήματος. Σε μια ανάρτηση έβαλα το… μισό βιβλίο του Θανάση Ρέππα, ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ (Γνωμοδοτήσεις μιας Ζωής), τόμος Β΄. Και σήμερα συνεχίζω με το άλλο μισό.

Δεν σημαίνει αυτό πως δεν πρέπει να αναζητήσετε το βιβλίο για τη βιβλιοθήκη σας, εγώ απλά με τη βοήθεια του συγγραφέα, σας δίνω τη δυνατότητα να το διαβάσετε ηλεκτρονικά… Αλλά έχουμε πει κι άλλοτε: Η αίσθηση του χαρτιού και του μελανιού, είναι πολύ διαφορετική…

Όπως θα δείτε και στον πρόλογο του πρώτου μέρους, ο Θανάσης Ρέππας γράφει καθαρά, τι ήταν αυτό που τον ώθησε να εκδώσει αυτό το βιβλίο, όπως και το προηγούμενο τ. Α΄, αλλά και του επόμενους δύο τόμους που θα δούμε στη συνέχεια… Τέτοιες σταλαγματιές σοφίας για τη ζωή μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα από μας να ξαναδεί αλλιώς τη ζωή, πιο όμορφα, πιο θετικά και να ωφεληθεί, καθώς θα είναι σε θέση να αντιληφθεί τι να κρατήσει και τι να πετάξει από αυτήν…

Το βιβλίο ήταν πάντα για μένα, όπως και για πολλούς ακόμα, ένας θησαυρός όπου, πέρα από τον πλούτο της γνώσης, μπορείς να μάθεις και πολλά πράγματα για την ίδια τη ζωή.

Δείτε το μόνοι σας. Διαβάστε τα γνωμικά ή αποφθέγματα ή όπως αλλιώς τα πείτε αυτά τα διαμαντάκια και μετά, πείτε μου:


751

Αν έχεις εσωτερική αξία, μην ανησυχείς,

δεν κινδυνεύεις από τους απέξω κακόβουλους υποτιμητές.

.

752

Μην τον θαυμάζεις, δεν μεγάλωσε ξαφνικά,

απλά φαίνεται μεγάλος, γιατί μίκρυναν οι άλλοι.



753

Την απόφευγε γιατί ήταν κάμπια.

Αν περίμενε λίγο θα την έβλεπε πεταλούδα!



754

Παραπονιέσαι πως έζησες λίγο.

Γιατί; είχες πληρώσει για περισσότερο;



755

Δεν πρόλαβε να αρρωστήσει.

Πέθανε απ’ το φόβο του μήπως αρρωστήσει.



756

Όταν λες την αλήθεια,

δεν χρειάζεσαι σημειώσεις να την επαναλάβεις.



757

Να αποφεύγεις τα χειροφιλήματα.

Τις περισσότερες φορές είναι δαγκωματιές με δηλητήριο.



758

Ψηφίζουμε ελεύθερα για να βρίζουμε όπως θέλουμε,

εκείνους που εκλέγουμε να κάνουν ελεύθερα ό,τι θέλουν.



759

Κάποτε έπνιγε τα δάκρυά του για να μην κλάψει.

Εκείνα τα πνιγμένα δάκρυα είναι που τον πνίγουν σήμερα.



760

Εγκλημάτησε και αναζήτησε καταφύγιο στη συνείδησή του.

Εκείνη όμως τον οδήγησε αμέσως στη δικαιοσύνη.



761

Το σπουδαιότερο από τα πολλά που έμαθε στη ζωή του,

ήταν πως μπορούσε να ζήσει καλά και με τα λίγα που ήξερε.



762

Επειδή δεν έχει δική του υπερηφάνεια,

φροντίζει να κυκλοφορεί πάντα αγκαζέ με την εθνική.



763

Όταν έφυγε το πλοίο,

δεν κατάλαβε ότι τον πήρε μαζί του.

Και το περιμένει ακόμα με το εισιτήριο στο χέρι.



764

Χάθηκε ψάχνοντας για το σωστό δρόμο.



765

Δεν έμεινε ποτέ μόνος.

Γι’ αυτό ζηλεύει την ησυχία των πεθαμένων.



766

Εκείνο που σε κάνει να χάνεις τον ύπνο σου,

σε λίγα χρόνια δεν θα το θυμάται κανείς, ούτε κι εσύ.



767

Αρρώστησε η μάνα του και πλήρωσε πολλά:

Φάρμακα, φακελάκια στους γιατρούς, τάματα στους άγιους...



768

Ο οδηγός και ο χάρτης μου έδειχναν,

πως είχα πάρει το δρόμο που οδηγεί στην πόλη.

Κι όμως, χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα στην έρημο.



769

Μην ψάχνεις για θέση στον Ήλιο κρατώντας ομπρέλα.



770

Οι νόμοι προβλέπουν και επιβάλλουν πολλά,

εκτός από την αγάπη, που δεν επιβάλλεται δια νόμου.



771

Του μίλησα για τη Σαχάρα αλλά δεν έδωσε σημασία.

Την ξέρει καλά αφού, χρόνια τώρα, έχει την ερημιά μέσα του.



772

Κάθε μέρα μετράει τα λάθη του,

με την ελπίδα να βρει ανάμεσά τους και κάτι σωστό.



773

Μέγας ειδωλολάτρης,

ο λειτουργός της έπαρσης στο ναό του εγωισμού του.



774

Ο Ιησούς Χριστός ήταν μεγάλος δάσκαλος.

Φρόντισε όμως να έχει και ανάλογους μαθητές.



775

Πέθανε και του εύχονται: «αιώνια μνήμη».

Ας ήξεραν πόσο ήθελε να ξεχαστεί και να ξεχάσει..



776

Σπουδαία η ανθρωπιά, αλλά ευάλωτη,

αφού ένα «απ»... μπροστά της μπορεί να τη σκοτώσει.



777

Την αγάπησε γοητευμένος από τη μελωδία της φωνής της

και δεν πρόσεξε το δηλητήριο της ψυχής της.



778

Η ζωή στα μάτια του γέρου φαίνεται ομορφότερη,

επειδή τη ντύνει γιορτινά για την ώρα του αποχωρισμού.



779

Πολλοί γεννιούνται άνθρωποι.

Ελάχιστοι καταφέρνουν να παραμείνουν μέχρι τέλους.



780

Πριν τον κατηγορήσεις για την πλάνη του, αναρωτήσου:

Μήπως πίσω της κρύβει την ευτυχία του;



781

Θα βρίσκεις πάντα, αν ζητάς όσα έχεις ανάγκη

και όχι όσα νομίζεις, ή άλλοι σου λένε, πως σου χρειάζονται.





782

΄Οταν μιλάς να προσέχεις,

όχι μόνο τί και πώς το λες, αλλά και σε ποιόν το λες.



783

Όσο πλησιάζουμε προς την ησυχία,

τόσο εντονότερα ακούμε και νοσταλγούμε,

τους θορύβους της ζωής, ιδιαίτερα της νιότης μας.



784

Μιλούσε παντού για κείνη, αλλά την έχασε,

γιατί δεν διέθεσε ποτέ χρόνο να μιλά και μ’ εκείνη.



785

Άρχισες να φοβάσαι για τη ζωή σου; Γέρασες!



786

Πρόσεχε και περιόρισε τις ερωτήσεις σου.

Αν δεν θέλεις να προσβάλεις, ούτε να σε προσβάλουν.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΟΜΟΥ

Στον πρόλογο του πρώτου τόμου γράφω ότι δεν ήταν στις προθέσεις μου να δημοσιεύσω εκείνο το βιβλίο.

Με τη δήλωση αυτή δεν εννοούσα το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά το λογοτεχνικό είδος των αφορισμών που το θεωρούσα πολύ δύσκολο και απαιτητικό.

Όπως αναφέρω εκεί στην έκδοση του πρώτου τόμου με οδήγησε η ανακάλυψη των διάσπαρτων σημειωμάτων με τέτοιους στίχους,

Επειδή αυτά τα σημειώματα ήταν πολλά στο τέλος του προλόγου επιφυλάχτηκα για την έκδοση και δεύτερου τόμου.

Πολλοί φίλοι αλλά και άγνωστοι αναγνώστες, με πρότρεψαν να προχωρήσω στην έκδοση του δεύτερου τόμου. Περισσότερο όμως με παρότρυναν τα ίδια τα σημειώματα, που κάθε φορά που τα βλέπω στα συρτάρια μου και διαβάζω κάποιο από αυτά, δείχνουν παραπονεμένα.

Θα ήταν παράληψή μου να μην αναφέρω πως, ύστερα από την κυκλοφορία του πρώτου τόμου και καθώς προετοίμαζα την ύλη του δεύτερου, είδα πως άρχισαν να με ενδιαφέρουν οι αφορισμοί σαν έκφραση, γιατί, αν και είναι αποσπασματικοί, στο σύνολό τους, διαμορφώνουν μια ενότητα και έχουν μέσα τους έντονη την ειλικρίνεια και την αμεσότητα, που επιβάλλει η συντομία.

Έτσι πήρα την απόφαση να τυπώσω και αυτόν τον τόμο, ελπίζοντας πάντα στην επιεική κρίση του αναγνώστη.

Με αυτές τις σκέψεις στέλνω στο τυπογραφείο το «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ - Β΄ ΤΟΜΟΣ» και, αν κρίνω από τα υπόλοιπα που βλέπω στα συρτάρια μου, σίγουρα θα επακολουθήσει και τρίτος.

Νοέμβρης 2008                                                                   



501

Ας κάνουμε ενός λεπτού σιγή.

Όχι για να τιμήσουμε τους νεκρούς,

αλλά για να ξαποστάσουμε εμείς οι ζωντανοί.



502

Δεν κατάλαβα πότε πέρασα

από το «έχουμε καιρό» στο «δεν προφταίνω».



503

Μετρώ τη σοδιά μου: τρείς φίλοι.

Καλό εισόδημα με τέτοια ανθρώπινη ανομβρία.



504

Αγωνίζεσαι να πας μπροστά, καλά κάνεις.

Μάθε όμως να χειρίζεσαι και την όπισθεν.

Σίγουρα θα σου χρειαστεί.



505

Στο άδικο και στο κακό,

μην ψάχνεις για θέση ουδετερότητας.

Αν δεν σταθείς απέναντι, είσαι σύμμαχός τους.



506

Αν πιστεύεις πως είσαι σημαία,

να είσαι πάντα έτοιμος και για την υποστολή σου.



507

Το πορτοφόλι του είναι συνήθως άδειο.

Έχει όμως την καρδιά του γεμάτη κολλαριστά χαμόγελα.



508

Στο στρατό μας έλεγαν

να έχουμε πάντα μαζί μας το φύλλο πορείας.

Η ζωή μας έμαθε τι σημαίνει να πορεύεσαι χωρίς φίλο.



509

Διαβάζω στις στατιστικές:

Έξη δισεκατομμύρια και βάλε ο πληθυσμός της Γης.

Τέσσερα εκατομμύρια της πόλης που ζω... και είμαι μόνος.



510

Δεν βρήκα κανένα αληθινό ψέμα.

Βρήκα όμως πολλές ψεύτικες αλήθειες.



511

Θέλεις να μαλακώσει ο πόνος σου,

από κάποια μεγάλη ζημιά ή κακό που έπαθες;

Σκέψου για λίγο και το χειρότερο που δεν έπαθες.



512

Όσο ψηλά κι αν ανεβείς πάντα θα ζητάς μια σκάλα

ν’ ανεβείς ψηλότερα ή να κατεβείς.



513

Για κάποια λάθη μου δεν μετάνιωσα,

γιατί η θύμησή τους με προστατεύει από μεγαλύτερα.



514

Αφού ξέρεις πως πήρες λάθος δρόμο,

γιατί γνέφεις και σε άλλους να σ’ ακολουθήσουν;



515

Στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους να θυμάσαι:

Ο Χριστός είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας,

όχι να τον εμπιστευόμαστε.



516

Είπες πως με πας όπως είμαι.

Δεν σ’ ακολούθησα, γιατί δεν μου είπες πού με πας.



517

Μην παραπονιέσαι ότι σου πήραν πολλά,

όταν μπορείς να ζήσεις με τα ρέστα που σου άφησαν.




518

-Αφού έχει θέση, γιατί δεν κάθεσαι;

-Δεν έχω ποιος να με βοηθήσει να σηκωθώ.



519

Λέμε το ελάχιστο του χρόνου στιγμή.

Κι όμως κανένας δεν ζήσαμε ούτε μία ολόκληρη.



520

Μην κλοτσάς ποτέ γυμνό κόκαλο στο δρόμο.

Πού ξέρεις τι δέρμα το σκέπαζε;



521

Θέλησε να τους πει την αλήθεια,

Άρπαξαν πέτρες να τον λιθοβολήσουν.

Για να γλιτώσει άρχισε να τους λέει παραμύθια.

Τότε, άφησαν αμέσως τις πέτρες και τον χειροκρότησαν.



522

Ήταν αυστηρός αλλά μόνο στον εαυτό του.

Για τους άλλους είχε πάντα πρόχειρη την επιείκεια.



523

Ποτέ δεν είσαι πιο κοντά στην τρέλα και την ανοησία,

από τότε που νομίζεις πως είσαι μακριά τους.

Η διαστημική υπηρεσία ΝΑΣΑ ξεχώρισε τις πιο όμορφες φωτογραφίες του διαστήματος που απεικόνισαν οι δορυφόροι της κατά την διάρκεια της χρονιάς που πέρασε.

Στην επιλογή της υπηρεσίας υπάρχει μια έκρηξη χρωμάτων και σχηματισμών , εντυπωσιακές φωτογραφίες του ήλιου και μας αποκαλύπτουν αυτά που δεν μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι από την επιφάνεια της γης.

Οι εικόνες μας μαγεύουν και προκαλούν δέος για τα κρυμμένα μυστικά του σύμπαντος που μεταμορφώνουν τον γαλαξία μας σε μια απέραντη έκθεση ζωγραφικής. Τις φωτογραφίες τις πήραμε από το site: http://www.iefimerida.gr

Το μάτι του σύμπαντος.

Τα πυροτεχνήματα του διαστήματος.

Το νεφέλωμα του Μαγγελάνου.

Ο αστερισμός των Πλειάδων.

Έκρηξη στην επιφάνεια του Ήλιου.

Κρυμμένες μαύρες τρύπες.

Τα παιχνίδια του φωτός.

Το νεφέλωμα του Περήφανου Αετού.

Το νεφέλωμα του πιθήκου.

Λεπτομέρεια από τον αστερισμό του Ωρίωνα.

Η γέννηση ενός άστρου.

Παγωμένοι αμμόλοφοι του Άρη.

Χριστουγεννιάτικες εκρήξεις στον Ήλιο.

Πανοραμική άποψη του Ωρίωνα.

Απολαύστε μερικές εικόνες από την ταινία «Μεγάλα Μάτια» (Big eyes, ΗΠΑ, 2014) σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρτον, με τους Εϊμι Ανταμς, Κρίστοφ Βαλτς, Τέρενς Σταμπ, Ντάνι Χιούστον που παίζεται στου κινηματογράφους. Δείτε ΕΔΩ το τρέιλερ της ταινίας από το επίσημο Site της. Η πρωταγωνίστρια επί το έργον…


Στιγμιότυπο από την ταινία «Big eyes»… Κουρασμένη η ηθοποιός που υποδύεται την ζωγράφο, Margaret Keane μπροστά σε ένα έργο της… Μια εμμονή του υπερφύαλου συζύγου της να κυριεύσει τον κόσμο της Τέχνης με το ψέμα του… Κάτι που δεν άντεξε στο χρόνο.


Μαζί και οι δύο… Αριστερά η ηθοποιός Εϊμι Ανταμς που υποδύεται στην ταινία «Big eyes» την ζωή της πραγματικής ζωγράφου Margaret Keane. Η ταινία, καλοδουλεμένη, δίνει πολύ όμορφα την αίσθηση στον θεατή ότι παρακολουθεί από κοντά τα γεγονότα.


Ακόμα μια σκηνή από την ταινία, μπροστά στο καβαλέτο της... Πραγματικά εκπληκτική στην ερμηνεία της η Εϊμι Ανταμς. Ο ρόλος είχε γραφτεί γι’ αυτήν. Επιτυχία του σκηνοθέτη και αληθινή αποκάλυψη. Άσε που παίρνουμε πολλαπλά μαθήματα και διδάγματα…


Η αληθινή ζωγράφος και αδελφή πια, Margaret Keane , φωτογραφημένη μπροστά σε δυο έργα της. Και στην εποχή της, όπως και τώρα, τα πράγματα ήταν δύσκολα… Κι όμως τόλμησε να υπερασπιστεί την αλήθεια της, με όλο της το είναι…

Το ήθελα πολύ και τα κατάφερα… Παρά το γεγονός ότι με περιτριγυρίζει μια γρίπη εποχιακή, το συζήτησα με τον φίλο μου, Αρμάντο και πήγαμε σταVILLAGE CINEMAS στου Ρέντη και είδαμε στην αίθουσα 16 την πρώτη δημόσια προβολή των «Μεγάλων Ματιών».

Αισθάνθηκα πολύ ικανοποιημένος όταν διαπίστωσα, ύστερα από δύο περίπου ώρες που κράτησε η ταινία, ότι το Hollywood στην υπερπαραγωγή του, σεβάστηκε την αλήθεια της πραγματικής ιστορίας.

Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα… Πρόκειται για μια ανθρώπινη ιστορία από αυτές που συμβαίνουν καθημερινά στον κόσμο που ζούμε, αλλά συνήθως δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, επειδή πολλά πράγματα, ωθούν σ’ αυτό ή επειδή τα συμφέροντα, οικονομικά ή άλλα, είναι μεγάλα…

Κι ωστόσο, έρχεται η στιγμή που αισθάνεσαι την ανάγκη να πεις και να υπερασπιστείς την αλήθεια με τη βοήθεια του Ιεχωβά Θεού. Εκεί, στη Χαβάη, όπου είχε πάει για να ζήσει με την κόρη της, μακριά από τον απατεώνα πρώην σύζυγό της, φαίνεται ότι καθόλου τυχαία δεν της χτύπησαν την πόρτα οι αδελφές που την επισκεύτηκαν κάνοντας έργο… Αμέσως μετά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Αλλά καλύτερα να τη δείτε μόνοι σας. Προγραμματίστε το, οπωσδήποτε…

Για την ταινία, έχουμε ξαναγράψει ΕΔΩ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Σας λέγαμε τότε ότι θα το παρακολουθήσουμε όταν θα βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες... Και ιδού, παίζεται.

Δείτε στο κείμενο που ακολουθεί μια κριτική παρουσίαση από τον δημοσιογράφο Γιάννη Ζουμπουλάκη τι έγραψε για την ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑΤΟΣ:

Ενδιαφέροντα ερωτήματα που ισορροπούν πάνω στην λεπτή γραμμή που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, την γνησιότητα από την πλαστογραφία επιχειρεί ο Τιμ Μπάρτον στην τελευταία ταινία του η οποία είναι βασισμένη σε πραγματικά πρόσωπα και περιστατικά: τι μπορεί να συμβεί από την στιγμή που η ζωγράφος Μάργκαρετ Κιν (Εϊμι Ανταμς) βλέπει τα έργα της να γίνονται ανάρπαστα με το όνομα ενός άλλου; Πώς νιώθει που ο «άλλος», ο οποίος μάλιστα είναι ο σύζυγός της, Γουόλτερ Κιν (Κρίστοφ Βαλτς) γίνεται διάσημος, ενώ η ίδια παραμένει στο περιθώριο; Και πού μπορεί να οδηγήσει η κλοπή της ευαισθησίας του ψυχικού της κόσμου ο οποίος μεταφέρεται στον καμβά μέσα από τα τεράστια μάτια θλιμμένων προσώπων αφού, όπως η ίδια λέει, «τα μάτια είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζω τα συναισθήματά μου»;

Ο Μπάρτον που είναι συλλέκτης έργων της Κιν, αντιμετωπίζει με συμπάθεια την κεντρική ηρωίδα του επισημαίνοντας όμως και την δική της ευθύνη, αφού η ίδια αναγκάστηκε να συμφωνήσει με το σχέδιο του συζύγου της, έστω και αν αργότερα «ξύπνησε» με την βοήθεια των μαρτύρων του Ιεχωβά!

Η πολύ καλή ηθοποιός Εϊμι Ανταμς πλάθει μια νοικοκυρά με καλλιτεχνικές ανησυχίες, άρα μια ακόμη ενδιαφέρουσα ηρωίδα στην φιλμογραφία της (είναι υποψήφια για την Χρυσή Σφαίρα). Αντιθέτως, με το έντονο βλέμμα και το σατανικό χαμόγελό του, ο Αυστριακός Κρίστοφ Βαλτς (επίσης υποψήφιος στις Σφαίρες) επεξεργάζεται μια μάλλον γκροτέσκα παραλλαγή των κυνικών ηρώων στους οποίους έχει διαπρέψει στις ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο.

Αν κάτι πάντως μου έλειψε από την ταινία που είναι εποχής (αρχίζει το 1958 και κλείνει κάπου μέσα στην δεκαετία του 1960) είναι η δημιουργική «τρέλα» του σκηνοθέτη, τόσο χαρακτηριστική στις ταινίες του. Παρά το σκοτεινό θέμα, όλα εδώ είναι πολύ στρογγυλεμένα, πολύ στιλπνά.

Θα το δείτε στους κινηματογράφους: EMBASSY ODEON - ΔΑΝΑΟΣ - ΚΗΦΙΣΙΑ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ - ΑΤΛΑΝΤΙΣ ΔΑΦΝΗ - ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - VILLAGE MALL - VILLAGE PENTH ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - VILLAGE COSMOS - STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ.

Αναζητήστε τη και στους τοπικούς κινηματογράφους σε όλη την Ελλάδα…

Με χιόνια καλωσορίσαμε τη νέα χρονιά, 2015, στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας και της Ευρώπης. Εδώ, στο κέντρο της Αθήνας δεν χιόνισε, μόνο χιονόνερο ρίχνει από χθες και κάνει πολύ κρύο… Όμως οι φίλοι γέμισαν χιόνια το διαδίκτυο… Η φωτογραφία είναι από τον Βόλο.


Τα ίδια και στην Κατερίνη… Τα μικρά παιδιά είχαν την ευκαιρία να παίξουν και να διασκεδάσουν παίρνοντας τα απαραίτητα μέτρα γιατί το κρύο είναι δυνατό και ένα απρόσκλητο κρυολόγημα, τέτοιες ώρες καραδοκεί να μας ρίξει στο κρεβάτι. Αλλά εμείς, δεν του δώσουμε την ευκαιρία…


Πολύ όμορφη και η φωτογραφία με το χιονισμένο τοπίο από το Moosach της Γερμανίας, όπου, όπως μας είπαν οι φίλοι χιονίζει πέντε μέρες τώρα, συνέχεια… Κάπου, όλοι τέτοιες ώρες, αισθανόμαστε παιδιά… Και νοσταλγούμε να μπορούσαμε να φτιάξουμε έναν χιονάνθρωπο ή να παίξουμε χιονοπόλεμο με αγάπη…


Τα ίδια και στην Έδεσσα που έχουν πάει φίλοι να περάσουν αυτές τις μέρες κοντά σε συγγενείς τους… Η φωτογραφία τραβηγμένη από το μπαλκόνι τους, γεμάτη ομορφιά και υποσχέσεις πως αυτό το χιόνι που είναι απλωμένο μπροστά τους, θα τους αλλάξει προς το καλύτερο, τη διάθεση…


Να και η κοντινή μας, σχετικά, Πάρνηθα! Φαίνεται πως τα ζώα, μάλλον δεν το βλέπουν και τόσο ρομαντικά το θέμα, βγαίνουν προς αναζήτηση τροφής, πράγμα δύσκολο τέτοιες παγωμένες μέρες… Ιδού, λοιπόν που ποτέ μια φωτογραφία, δεν έχει μια, αποκλειστικά, ανάγνωση…

Αν και δεν πιστεύουμε στην τύχη και κατ’ επέκταση στο ποδαρικό, είναι όμορφο που συνέπεσε να μπούμε στη νέα χρονιά, το 2015 με 820.000 επισκέψεις από μοναδικές Ι. Ρ. Δείτε τον μετρητή, δεξιά στη μπάρα… Αδιάψευστος μάρτυρας.

Η παρέα μας, σταθερή εδώ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αισθάνεται πιο μεγάλη και πιο ισχυρή… Και συνεχίζει να δίνει καθημερινή μάχη με απόλυτη ψυχραιμία, εστιάζοντας στα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα και όχι στη σκανδαλοθηρία και τον εντυπωσιασμό που, πολλές φορές, η ειδησεογραφία δίδει τη δυνατότητα.

Έχουμε ξεκαθαρίσει ότι την καθημερινότητα, εκτός του ότι τη ζει ο καθένας μας διαφορετικά, έχει τη δυνατότητα να την ψάξει, εφόσον ενδιαφέρεται και μέσα από τα εξειδικευμένα Site, λιγκ των οποίων δίνουμε επίσης στην μπάρα δεξιά…

Σ’ αυτή την κεντρική σελίδα, με ειδική σήμανση και αναφορά στα «κουμπιά» που ως ομάδες μπορείτε να δείτε στην κορυφή της ιστοσελίδας, προσπαθούμε να έχουμε κάθε μέρα, ξεχωριστά, φιλτραρισμένα θέματα που έχουν κάτι να δώσουν ή να πουν.

Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη… Αποτελεί ευθύνη μας η ορθολογική διαχείριση τους, σε όλα τα επίπεδα… Ακόμα και στη μπάρα προσπαθούμε τα θέματα που βάζουμε να έχουν μια κάποια συνάφεια με τις μέρες μας… Να επικεντρώνουν κάπου χρήσιμα και να δώσουν κάτι.

Ζούμε σε εποχή όπου η παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ παραείναι σοβαρή και μεγάλη… Τα αφεντικά τους «παίζουν» παιχνίδια, που πολλές φορές δεν είναι ορατά κι ωστόσο διαμορφώνουν συνειδήσεις και οδηγούν ως πρόβατα τους ψηφοφόρους, εκεί που επιθυμούν.

Εδώ, δεν θα δείτε κάτι τέτοιο. Εξάλλου η πολιτική, ούτε μας αφορά, ούτε μας ενδιαφέρει… Όμως μας ελκύει η ζωή και ότι την αφορά, επειδή είναι δώρο που οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να της δώσουμε την προσοχή που της αρμόζει… Κάπως έτσι διαμορφώνουμε τη ζωή μας. Όχι όπως μας την προσφέρουν, αλλά όπως εμείς θέλουμε να τη διαμορφώσουμε…

Σκέψεις στο άνοιγμα μιας νέας χρονιάς που δεν αναμένουμε από αυτήν μαγικά, να μην έχει προβλήματα… Ούτε και κάνουμε ανούσιες ευχές, χωρίς νόημα, απλά και μόνο για να… χαϊδεύουμε αυτιά φίλων… Ξέρουμε πως τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι και πιο δύσκολη.

Αλλά, είμαστε ζωντανοί και μπορούμε να παλεύουμε με αξιοπρέπεια για να κάνουμε το καλύτερο… Αυτή η μάχη για να κερδηθεί θέλει υπομονή, επιμονή και συνεχή προσπάθεια… Δεν σκύβουμε το κεφάλι, δεν απογοητευόμαστε, δεν μηδενίζουμε το αύριο. Καθώς το βλέπουμε να έρχεται, ξέρουμε πώς θα είναι και με τη δύναμη που έρχεται από πάνω, μπορούμε να αντέξουμε…

Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που κάνετε με τις σταθερές επισκέψεις σας όλο και πιο δυνατό το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ευχαριστώ επίσης που επικοινωνείτε μαζί μου, με όποιο τρόπο επιθυμείτε, είτε με e-mail, είτε με τηλέφωνο, είτε με SMS… Σχολιάστε κι εδώ, ελεύθερα… Ο διάλογος που είναι ειλικρινής, κάνει καλό… Και βελτιώνει ακόμα περισσότερο, αυτή την επικοινωνία…

Σήμερα, πρώτη μέρα του 2015, απολαύστε αυτό το υπέροχο βίντεο, επιλογή του φίλου μου, Πέτρου Συμεωνίδη... Ο κόσμος μας, όπως θα θέλαμε να είναι...