Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Με χειμώνα καιρό, και τα χιόνια να έχουν φτάσει χαμηλά στην Πάρνηθα Όλα όμως θα γίνουν όπως ακριβώς πρέπει, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μας "γεμίζει" και να μας ενθουσιάζει. 
Ο Θανάσης Ρέππας έγραψε και πολύ όμορφα θεατρικά έργα, όπως «Τα Αποκαλυπτήρια»…
«Τα Αποκαλυπτήρια» είναι ένα θεατρικό έργο σε τρεις πράξεις. Το βιβλίο που έχουμε στα χέρια μας είναι από τις εκδόσεις "Φανάρι", δεύτερη έκδοση, Αθήνα 2007. Δεν είναι μεγάλο, μόλις 103 σελίδες, αλλά είναι εξαιρετικό. Και τα διδάγματα του πολλά… Στέλλα, δεν του ρίχνεις μια ματιά μήπως και το ανεβάσουμε στην Εκκλησία μας;
Φανταστείτε το λίγο με βάση το σκηνικό, όπως το δίνει ο συγγραφέας… Είμαστε στο τέλος της δεκαετίας του ’50, αρχές της δεκαετίας του ’60. Η πολιτική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, λίγο - πολύ γνωστή. Μόλις έχουμε βγει από έναν πολύ επώδυνο εμφύλιο πόλεμο που άφησε θύματα από όλες τις πλευρές. Ωστόσο οι νικητές έχουν μεγάλα πλεονεκτήματα. Γράφουν την ιστορία κατά πώς τους βολεύει. Ζουν την κάθε στιγμή με ‘κείνη την αλαζονεία που χαρακτηρίζει τους κατακτητές…
Ο θίασος δεν είναι πολυπληθής. Μια οικογένεια, μπορείς να την πεις κι έτσι αν και ο καπάτσος Νικολός, που εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις κι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο δεν ανήκει σ’ αυτήν… Αν σας θυμίζει κάτι, είναι γιατί σ’ αυτή τη χώρα μεγαλώσαμε κι όλοι έχουμε βιώματα…
Σκηνή πρώτη. Έτσι για να μπούμε στο θέμα… Διότι αυτό είναι το θέατρο. Απαιτεί να είσαι διατεθειμένος ως θεατής να αδειάσεις όλος και να μπεις στην υπόθεση που απασχολεί τους ήρωες. Να βυθιστείς σις καταστάσεις που ζουν… Έχουν χάσει στον εμφύλιο τον αδελφό τους Ανέστη, νομίζοντας ότι «έπεσε» από τη μεριά του έθνους… Και τώρα η Πολιτεία ετοιμάζεται να τον τιμήσει…
Συνηθισμένη ιστορία, θα πείτε… Το κάνει αυτό συχνά το επίσημο κράτος. Χρησιμοποιεί τη δύναμη και την εξουσία του για να εξαγοράζει συνειδήσεις… Δεν το έχετε νιώσει εσείς ποτέ στον περίγυρο σας; Σίγουρα. Απλά η μνήμη, καμιά φορά δεν είναι πολύ καλή συνεργάτιδα ή εμείς επιλέγουμε να πάρουμε διαζύγιο μαζί της, μιας και δεν έχει σπουδαία πράγματα να μας δώσει…. Τα δυο σαρκικά αδέλφια συζητούν πόσα έχουν πετύχει με αφορμή το θάνατο του ήρωα αδελφού τους. Βολεύτηκαν όλοι στη ζωή…
Κάπου εδώ μπαίνει ο Νικολός, ο μόνος όπως είπαμε εκτός οικογένειας που κι αυτός όμως «τρυγάει» από τον ήρωα. Και ίσως τα περισσότερα. Στο πρόσωπο του μπορούμε να δούμε όλους εκείνους τους αργόσχολους που το παίζουν «ξύπνιοι» και τρώνε το καλύτερο κομμάτι, πετώντας κι από ένα κοκαλάκι στους άμεσα ενδιαφερόμενους…
Πράξη δεύτερη. Τα εγκαίνια της προτομής έγιναν στην πλατεία. Ήρθε η ώρα της εξαργύρωσης… Τα παζάρια μπορούν να γίνουν πίσω από κλειστές πόρτες. Ο Θανάσης Ρέππας , ωστόσο, φωτίζει με τους προβολείς του, αυτή τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων. Όλα τελικά έχουν μια τιμή; Όλα ξεπουλιούνται για κάποιους;
Η απόλυτη ανατροπή… όλα γυρίζουν ανάποδα στην τρίτη σκηνή, πρώτη πράξη… Ο Ανέστης που θεωρείται πεθαμένος, ζει! Και, όπως φαίνεται τους χαλάει τα σχέδια… Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια. Να βρεθούν μπροστά σε μια νέα κατάσταση και να χάσουν ότι είχαν κερδίσει… Και η αλήθεια, μάλλον δεν τους βολεύει…
Πράξη δεύτερη. Το πράγμα ζητάει επείγουσα αντιμετώπιση… Η απειλή να «χαθούν» όλα, είναι ορατή… Πρέπει να δουν τι θα κάνουν… Ο θεατής παρακολουθεί, ζει μαζί τους την αγωνία τους και τον πανικό τους. Οι αποκαλύψεις πέφτουν σαν βροχή… Απίστευτα πράγματα μαθαίνουν για τον αδελφό τους… Αντί για «δικός τους ήρωας», αποκαλύπτει ότι ήταν στέλεχος του «εχθρού»
Η αγωνιά κορυφώνεται… Πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Μόνοι τους. Το πράγμα δε σηκώνει διαρροές. Μυστικό που το ξέρουν τρεις, δεν είναι μυστικό. Εξάλλου πού μπορούν να το πουν, έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το σύστημα; Ο θεατής παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την αποκαθήλωση της οικογενειακής «γαλήνης» και «ευτυχίας».
Ο Ανέστης λέει ότι προδόθηκε από τις ιδέες που πίστεψε με πολύ πάθος και αγωνίστηκε γι’ αυτές… η διαπίστωση του είναι πολύ σοβαρή. Κόλαση κι από δω, κόλαση κι από κει… Δεν μπορεί πια να εμπιστευτεί τα ανθρώπινα συστήματα… Πόσο δίκιο έχει… Εμείς το γνωρίζουμε αυτό, καλά…
Αυλαία τέλους με μια πικρή, στυφή γεύση αλήθειας στο στόμα και με πολλά διδάγματα για τη ζωή. Μακάρι να το δει η Στέλλα, έτσι ζεστά όπως το είδα εγώ, διαβάζοντας το και να βρούμε τους ανθρώπους για να το ανεβάσουμε. Δεν χρειάζεται να είναι επαγγελματίες ηθοποιοί. Η επιτυχία θα είναι σίγουρη και όλοι θα ωφεληθούμε πολλαπλά… Μέχρι τότε αναζητήστε το να το διαβάσετε… Είναι φανταστικό…
Σχόλια (0)