Στους δρόμους της χαράς της διακονίας για τα καλά νέα… Έτσι ας υποδεχτούμε και τον καινούριο μήνα, τον Φλεβάρη, που θα μπει από αύριο στη ζωή μας…

Και να, που φτάσαμε στο τέλος και του Ιανουαρίου του πρώτου μήνα του 2015. Και περάσαμε όμορφα παρά τις «τρομοκρατικές» ανακοινώσεις, μερικές φορές από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (Ε.Μ.Υ.) ότι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε «ακραία καιρικά φαινόμενα»…

Η επισήμανση έγινε σλόγκαν ανάμεσα στους δημοσιογράφους που καταγράφουν την επικαιρότητα, τόσο που ένας γνωστός δημοσιογράφος, ο Γιώργος Παπαδόπουλος – Τετράδης, ο άνθρωπος που έγραφε τον «καιρό» στην πάλαι ποτέ όμορφη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ να γράψει στο προφίλ του στο Facebook: «Προσοχή, ακραία καιρικά φαινόμενα, βρέχει…»

Ας είναι… Είχε τα κρύα του, τις παγωνιές του, τα χιόνια… Κάποιοι τυχεροί τα έζησαν και τα είδαν στον τόπο τους… Εμείς, οι της Αθήνας κάτοικοι του ιστορικού κέντρου, μόνο από φωτογραφίες τα είδαμε, ίσα για να καλύψουμε την ανάγκη μας από την ομορφιά του λευκού τοπίου.

Είχαμε και εκλογές φάστ φούντ, μετά την αποτυχία της συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και πριν τελειώσει ο μήνας είδαμε μια άλλου τύπου συγκυβέρνηση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ να παίρνουν την πλειοψηφία στα έδρανα της Βουλής.

Αν και έχουμε δεδηλωμένη την έλλειψη εμπιστοσύνης στη διακυβέρνηση από ανθρώπινα συστήματα και διακρατούμε ουδετερότητα απέναντι σε όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην πούμε πως δεν χαρήκαμε την τιμωρία της αλαζονείας των επαγγελματιών «σωτήρων»…

Κατά τα άλλα, σε προσωπικό επίπεδο, όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Συνεχίζω να γνωρίζω νέους, πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους στη ζωή μου, να κάνω πολύ όμορφες κοινωνικές συναναστροφές, να διαβάζω τα βιβλία μου τώρα που έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεση μου και να σκύψω πάνω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ώστε με περισσότερη αγάπη και προσοχή να προσελκύσει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον.

Ναι, ήταν, απολογιστικά αν το δεις, καλός ο Γενάρης μαζί μου. Και στον τομέα των επαγγελματικών μου κινήθηκαν καλά τα πράγματα. Οι εφημερίδες που επιμελούμαι «περπάτησαν» και θα «περπατήσουν» στο Φλεβάρη που έρχεται στη ζωή μας από αύριο, ενώ μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση μου έγινε που ακόμα κι αν δεν ολοκληρωθεί, μου έδωσε φτερά και δύναμη, ότι κάποιοι εκτιμούν την ποιότητα της δουλειάς μου και θεωρούν μεγάλο εφόδιο και βοήθεια στα επιχειρηματικά τους ανοίγματα , την εμπειρία μου… Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο, πάνω σ’ αυτό, για την ώρα… Θα τα πούμε πιο αναλυτικά, όταν έρθει η ώρα. Αν έρθει…

Ξέρετε, στη ζωή μου δεν μετάνιωσα ποτέ για τα επαγγελματικά σχέδια που έκανα, αρκετά μεγάλα και όμορφα… Τα καλύτερα δεν υλοποιήθηκαν ποτέ και πάντως όχι με δική μου ευθύνη.

Τώρα, καθώς οι τελευταίες ώρες του Γενάρη είναι ακόμα μπροστά μας, χαμογελώ, καθώς σκέφτομαι και τα δικά μου όμορφα… Γιατί, υπάρχουν κι αυτά… Θα τα μάθετε όμως στην ώρα τους. Δεν χρειάζονται, ούτε βιασύνες, ούτε ενθουσιασμοί. Τα μεγάλα βήματα γίνονται συνετά και μετρημένα. Έτσι δεν είναι; Τι λέτε κι εσείς;