Σας είχαμε δώσει ένα δημοσίευμα από το ξήλωμα της παλιάς κουζίνας. Δείτε το ΕΔΩ. Και σήμερα θα κάνουμε ένα βήμα παραπέρα στην ενότητα "τα δικά μας", επειδή θέλουμε να το καταγράψουμε ως ένα βήμα μεγάλο για μας. Την αρχή έφτασε το φορτωμένο φορτηγό με τα νέα έπιπλα...


Ήταν κομμάτια κι εγώ που είμαι άσχετος με όλα αυτά, δεν ήξερα πως θα μονταριστούν και θα φτιαχτούν ως ένα ενιαίο και λειτουργικό σύνολο. Αλλά οι άνθρωποι ήταν της δουλειάς και ήξεραν ακριβώς πώς να κινηθούν. Τα ανέβασαν λοιπόν πάνω στο σπίτι και άρχισαν να τα τοποθετούν.


Τίποτα δεν είναι απλό και εύκολο... Δυο μέρες χρειάστηκαν μέχρι να το ολοκληρώσουν. Σήμερα δεν θα τη δείτε ολοκληρωμένη. Είπα να ακολουθήσουμε τα βήματα τους, για να πάρουμε μια γεύση από το πώς στήνεται μια κουζίνα. Και κατέγραψα καρέ καρέ τη δουλειά τους.


Με προσοχή και χωρίς βιασύνη. Με αλφάδιασμα για να έχουν την απαραίτητη αισθητική ακόμα κι αν οι τοίχοι είχαν ατέλειες, όλα λειτούργησαν άψογα. Και σιγά σιγά άρχιζε να παίρνει σχήμα. Τι μικρά ξύλινα κιβώτια, άρχιζαν να σχηματίζουν κάτι εξαιρετικά ωραίο.


Κάθε φωτογραφικό στιγμιότυπο, έχει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από το άλλο. Κι αυτό έγινε σκόπιμα. Ήθελα να το δω εγώ που το παρατηρούσα και να το μοιραστώ μαζί σας και το έκανα προσεκτικά, επειδή έτσι ακριβώς έπρεπε να γίνει ένα ζωντανό ρεπορτάζ.

Θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμα για να τη δείτε ολοκληρωμένη. Αλλά το πράγμα μπήκε σε μια σειρά. Καιρός τώρα να ρίξουμε το βάρος μας στα υδραυλικά, στα ηλεκτρικά και στον πλακά... Εκτιμώ ότι την ερχόμενη εβδομάδα θα είμαστε έτοιμοι.

Δυο φωτογραφίες, δυο τόσο διαφορετικές προσεγγίσεις για τη ζωή... Επάνω ένα πολύ μικρό παρκάκι στα Σεπόλια, φωτογραφημένο από μένα το 2014. Οκτώ χρόνια μετά, οι άνθρωποι ξήλωσαν τους μικρούς κώνους έτσι ώστε να εξαφανίσουν τη λέξη ΑΓΑΠΗ. Κάτω, η εμπορική εκμετάλλευση. Σούπερ μάρκετ, διαφημίζει τις βάφλες σε σχήμα καρδιάς. Φαντάζομαι θα έχετε δει κι εσείς πολλά αυτές τις μέρες.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/02/2022

Τη Δευτέρα που μας έρχεται ετοιμαστείτε για άλλο ένα σώου… αγάπης! Οι άνθρωποι που φτιάχνουν τις γιορτές, κατά πώς τους βολεύει, «εφηύραν» την πιο μεγάλη, την πιο δυνατή, με παγκόσμια εμβέλεια, ευκαιρία, προκειμένου να εμβολίσουν και να εκμεταλλευτούν το πιο όμορφο συναίσθημα της αγάπης, στη μέγιστη εμπορική του εκμετάλλευση.

Ξανά λοιπόν σοκολατένιες καρδούλες και τούρτες (από τα ζαχαροπλαστεία) μπουκέτα με λουλούδια και δήθεν εκπλήξεις (τα ανθοπωλεία) ασημένιες και χρυσές καρδούλες που παραπέμπουν στον Βαλεντίνο, έτσι για να κινείται η αγορά.

Ίσως, πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει να ξαναδούμε και να ορίσουμε από την αρχή τι είναι αγάπη. Σύμφωνα λοιπόν με κάποια λεξικά η αγάπη είναι συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης.

Στη φιλοσοφία η αγάπη είναι αρετή που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, συμπόνια, στοργή. Επίσης σε πολλές θρησκείες, ιδιαίτερα στον Χριστιανισμό θα συναντήσει κανείς τη φράση «Ο Θεός είναι αγάπη», στο ευαγγέλιο κατά τον Ιωάννη.

Η λέξη αγάπη μπορεί να αναφέρεται και σε μια πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων, καταστάσεων και συμπεριφορών. Τέτοια συναισθήματα, μπορεί να ποικίλουν από την επιθυμία για ρομαντική αγάπη (έρωτας) την πλατωνική αγάπη που ορίζει τη φιλία, την οικογενειακή αγάπη μεταξύ ατόμων με συγγενικούς δεσμούς μέχρι τη θρησκευτική αγάπη και αφοσίωση.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως αυτή η μεγάλη ποικιλία των χρήσεων και των εννοιών της λέξης σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων που περιλαμβάνει, καθιστά δύσκολο τον ορισμό της αγάπης συγκριτικά με άλλες συναισθηματικές καταστάσεις.

Ψάχνοντας το σχετική λήμμα στα λεξικά, βλέπουμε ότι και η επιστήμη έχει άποψη γι’ αυτήν. Θεωρεί ότι η αγάπη είναι μια εξέλιξη του ενστίκτου επιβίωσης που αρχικά είχε σαν σκοπό να κρατήσει τους ανθρώπους κοντά, απέναντι σε απειλές καθώς και να διευκολύνει τη συνέχιση του είδους μέσω της αναπαραγωγής.

Φοβερό να έχουν όλοι άποψη για την αγάπη, αλλά αντί να την καλλιεργούν με πρότυπα κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, να αφιερώνουν μια μέρα τον χρόνο, την 14^η Φεβρουαρίου γι’ αυτήν… Σας κάνει εντύπωση εσάς, αυτή η επιλογή; Αν ναι, τότε προσέξτε, παρακαλώ μερικές λογικές σκέψεις που θα μπορούσε να κάνει ένα σοβαρός άνθρωπος.

Όλοι εκείνοι που προωθούν αυτές τις μέρες με διαφημιστικά μηνύματα την αγάπη, στοχεύουν απλά να χρησιμοποιήσουν τη λέξη ως ένα ακόμα μπραντ για να πουλήσουν το προϊόν τους. Εκείνο που θα κάνει τον πελάτη να αισθανθεί πιο όμορφος, πιο ξεχωριστός, πιο σπουδαίος, πιο σπέσιαλ για μια έστω μέρα. Ύστερα θα βρουν ένα άλλο μπραντ να επενδύσουν πάνω του.

Καθόλου, δεν τους απασχολεί και δεν τους ενδιαφέρει η πραγματική αγάπη. Εξάλλου θα ήταν οξύμωρο σχήμα σ’ αυτούς τους τόσο σκληρούς και απάνθρωπους καιρούς να βλέπεις την αγορά να υπερασπίζεται ανθρώπινες αξίες. Το εμπόριο αγάπησε αποκλειστικά και μόνο το χρήμα, ποτέ τον άνθρωπο.

Σε ότι μας αφορά, λέμε ναι στην αγάπη, την άδολη, την αληθινή αγάπη που γεμίζει τη ζωή και της δίνει νόημα, αναδεικνύοντας τις μικρές καθημερινές στιγμές. Λέμε ναι στο χαμόγελο, στη χαρά, στο μοίρασμα, στην εμπιστοσύνη σε καθετί που κάνει δυο ανθρώπους να λάμπουν από ευτυχία κάθε στιγμή.

Και λέμε όχι στην εμπορευματοποίηση της, όποιο μανδύα κι αν της βάζουν. Μας είναι αδιάφορο και απέχουμε συνειδητά από όλο αυτό τα πανηγυράκι που όλο το σύστημα σιγοντάρει, αφού κερδίζει τεράστια ποσά.

Αν πραγματικά είμαστε από εκείνους που εκτιμούν ότι αυτός ο κόσμος είναι ανάγκη να γίνει καλύτερος μια λύση θα μπορούσε να βοηθήσει: Η αγάπη! Και οι άνθρωποι το ξέρουν αυτό, αλλά για έναν περίεργο και παράξενο λόγο, δεν το εφαρμόζουν στην καθημερινότητα τους.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Το να καταφέρνει κανείς σε τέτοιους καιρούς που βιώνουμε, δύσκολους και να κάνει μικρής έκτασης αλλαγές είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Και ως τέτοιο το σημειώνουμε. Επειδή ήταν ανάγκη και έπρεπε να γίνει, παρατείνοντας λίγο τη ζωή τους μαζί μας και αναβαθμίζοντας λίγο την ποιότητα της. Κάτι που θέλαμε, όσο σύντομο κι αν είναι το πέρασμα μας από αυτόν τον κόσμο.


Πώς προχωρείς λοιπόν σε μια τέτοια κίνηση; Μετράς πολύ, όλα τα πράγματα. Βάζεις τα υπέρ και τα κατά και καταλήγεις σ’ αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου. Τα δύο τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Από τη μια ο κορονοϊός Covid-19, η αγωνία, το άγχος και από την άλλη, καταστάσεις που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε, αφού δεν ήταν στο χέρι μας.


Και να τώρα, που φτάσαμε να ξηλώνουμε την κουζίνα που βρήκαμε, το 2008, όταν ήρθαμε σ’ αυτό το σπίτι. Νέα κατασκευή σε μια ήσυχη περιοχή της Αθήνας, αλλά με πολλές ατέλειες. Ο εργολάβος τοποθέτησε υλικά φτηνά και γρήγορα αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα. Ωστόσο όλα διορθώνονται, φτάνει να υπάρχει όρεξη και θέληση για ζωή.


Από την αρχή κάναμε πολλά πράγματα για να συνεφέρουμε το ακίνητο. Σε πολλά επίπεδα. Δυο πράγματα ήταν καθοριστικά. Από τη μια ο οικονομικός παράγοντας και από την άλλη η αισθητική άποψη, για το πώς θα γίνουν καλύτερες οι όποιες παρεμβάσεις. Και τώρα φτάσαμε στην κουζίνα. Χωρίς να είναι και το τέλος. Καλά να είμαστε και θα υπάρξει συνέχεια…


Πάντα αγαπούσα τους δραστήριους και δημιουργικούς ανθρώπους. Αν και εγώ, λόγω της δουλειάς μου, ήμουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού, οπότε πιο πολύ ως υπνωτήριο το έβλεπα το σπίτι, παρά ως έναν ζεστό τόπο, για να περνώ ένα κομμάτι της ζωής μου. Τα τελευταία δυο χρόνια και η συνταξιοδότηση μου με έκαναν να αλλάξω άποψη πάνω σ' αυτό το θέμα.


Επιπλέον κάθε αλλαγή χρειάζεται δύο, για να πάει δυο βήματα πιο μπροστά το πράγμα. Απαραίτητη η κουβέντα, ο σχεδιασμός, η έρευνα και φυσικά η αίσθηση του ωραίου και το να ζεις πια μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Καθοριστική η βοήθεια και η προσωπική συνεισφορά της Σούλας. Και την ευχαριστώ που μοιράστηκε μαζί μου, όμορφες σκέψεις για το καλύτερο που το βλέπω να έρχεται…

Η είδηση έκανε για μερικές μέρες ντόρο… Όλα ξεκίνησαν όταν ένας μαθητής εμφανίστηκε στο σχολείο του φορώντας φούστα. Μόλις τον είδε ο καθηγητής, άρχισε να φωνάζει και να τον προσβάλει μπροστά στους συμμαθητές του. Σημειώνεται ότι ο μαθητής πηγαίνει στην 1η Γυμνασίου.

Πολύς ντόρος έχει γίνει για τον καθηγητή που προσέβαλε ένα παιδί λόγω της ενδυμασίας του στο σχολείο. Προφανώς και κανείς δεν έχει δικαίωμα να κακομεταχειρίζεται λεκτικά κανέναν. Παράλληλα, βγαίνουν τώρα πολλοί και μιλάνε για το δικαίωμα του καθενός στο σεξουαλικό προσανατολισμό. Ανοησίες. Δεν έπρεπε να υπάρχει ο όρος "επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού".

Η φύση σου επιβάλλεται. Γεννιέσαι με αντρικό μόριο, είσαι άντρας. Γεννιέσαι με γυναικεία γεννητικά όργανα, είσαι γυναίκα. Η φύση κάνει από μόνη της την επιλογή. Και βάλε καλά στο μυαλό σου πως, όσες φορές ο άνθρωπος έχει αγνοήσει τη φύση ή της έχει πάει κόντρα δεν του έχει βγει σε καλό. Ο Δημιουργός αρκέστηκε στο να φτιάξει μόνο 2 φύλα. Τι θα κάνουμε τώρα δηλαδή; Επειδή δεν αρέσει σε κάποιους θα αλλάξει το σύμπαν όλο;

Και έχω και δυνατό επιχείρημα. Γίνεται περιστατικό βίας, κλοπής κλπ. Καλούν την αστυνομία. Παίρνει καταθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες του χι ψι περιστατικού. Λέει ένας μάρτυρας ότι είδε έναν άντρα να φεύγει τρέχοντας από το σημείο του συμβάντος. Όπα... Πώς ξέρει ο αυτόπτης μάρτυρας πως αυτός που έφευγε τρέχοντας ήταν άντρας; Από τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά. Και αν είναι gay; Κάνεις δεν το ξέρει. Αυτόματα λοιπόν ο άνθρωπος κατηγοριοποιεί τους συνανθρώπους του σε άντρες και γυναίκες, βάση των εξωτερικών χαρακτηριστικών τους. Ο Δημιουργός έτσι τα έφτιαξε. Ποιός είναι ο άνθρωπος που θα τα αλλάξει;

Και για να στο πω και αλλιώς. Έχεις ένα βάζο. Βάζεις μέσα λουλούδια. Έρχομαι και σου λέω πως το βάζο αυτό είναι χαλάκι για την πόρτα για να σκουπίζουμε τα πόδια μας και μάλιστα το βάζω στην πόρτα. Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει το βάζο και να γίνει χαλάκι; Όχι. Θα μείνει βάζο. Αντίστοιχα, οι επιλογές του ανθρώπου δεν αλλάζουν τη φύση του. Οι άντρες είναι άντρες και οι γυναίκες είναι γυναίκες.

Αν κάποιος δεν θέλει να το δεχτεί αυτό είναι πρόβλημα του. Αλλά δεν θα βγάλετε τρελούς εμάς τους λογικούς. Όταν γεννιέται ένα μωρό, μήπως περιμένουν να μεγαλώσει για να αποφασίσει μόνο του τι φύλο είναι, ώστε να το γράψουν στο δημοτολόγιο; Προφανώς και όχι. Το δηλώνουν ανάλογα με τα γενετήσια χαρακτηριστικά του.

Κλείνοντας, το ότι κάποιος ασκεί το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης που έχει και χρησιμοποιεί με λάθος τρόπο το σώμα του, (η φύση μας διδάσκει πώς να χρησιμοποιούμε το σώμα μας σωστά), δεν σημαίνει ότι θα βγαίνει και από πάνω και θα έχει και το πάνω χέρι. Επαναλαμβάνω, δεν θα βγάλει τρελούς εμάς του λογικούς.

Τα σχολεία είναι κέντρα μόρφωσης και πολιτισμού. Τουλάχιστον ήταν στις παλιότερες γενιές και εξακολουθούν να πρέπει να είναι. Κανείς δεν πρέπει να τα εξευτελίζει με τέτοιους τρόπους συμπεριφοράς (καθηγητής) και ενδυμασίας (μαθητής). Κανείς δεν θέλει να γίνεται κοινωνός διεστραμμένων σεξουαλικών απόψεων και τάσεων. Τέτοια πρότυπα δεν πρέπει να προβάλλονται ούτε να αναπαράγονται ως αποδεκτά στην κοινωνία.

Υ.Γ. : Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου, αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Εγώ έχω αυτή την άποψη.

Αυτό τα ταξίδι, σας το υποσχεθήκαμε... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ το πρώτο και το δεύτερο δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με διαφορά ημερών... Ύστερα ήρθε ο χιονιάς που μας απορρόφησε για λίγο κι εμείς το βάλαμε κάτω από... χαλάκι για να επανέλθουμε σε άλλες καλύτερες μέρες. Και να, που ήρθαν!


Ταξίδι για την Προύσα από την Κωνσταντινούπολη, μέσω της γέφυρα Γιαβούζ Σουλτάν Σελίμ". Κι αυτή, όπως βλέπετε, δεν είναι μόνο μια γέφυρα αλλά ένα έργο τέχνης. Περπατώντας πάνω της, θαυμάζεις  την υβριδική της σχεδίαση, καθώς η γέφυρα είναι κρεμαστή και καλωδιωτή, ως «θαύμα της μηχανικής».


Η Προύσα είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας Προύσας στη Βορειοδυτική Τουρκία. Με πληθυσμό 2.562.828 κατοίκους και είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. Η πόλη είναι γνωστή για τα χιονοδρομικά κέντρα του όρους Ουλού (εκεί έχει φωτογραφιθεί ο φίλςο μας Μπάμπης), τα μαυσωλεία των Οθωμανών Σουλτάνων και την εύφορη πεδιάδα που την περιβάλλει.


Την τρίτη γέφυρα τη σχεδίασαν ο Γάλλος αρχιτέκτονας Μισέλ Βιρλοζέ και ο Ελβετός συνάδελφός του Ζαν Φρανσουά Κλαϊν, ενώ την κατασκεύασε μια νοτιοκορεατική κοινοπραξία και προστίθεται στον κατάλογο των εντυπωσιακών έργων στην πόλη της Κωνσταντινούπολης.


Η τουρκική κουζίνα με τις μεθόδους μαγειρέματος, την ποικιλία και τη γεύση της, έχει να παρουσιάσει πολλά περισσότερα από το κεμπάπ και το ντονέρ. Τα παραδοσιακά πιάτα της ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή και επομένως είναι αδύνατο να χωρέσουν  σε μια μικρή λίστα. Εδώ, κάτι από την Προύσα.


Η γέφυρα "Γιαβούζ Σουλτάν Σελίμ" αποτελεί μέρος του μεγαλόπνοου οδικού σχεδίου που θα επιτρέψει στη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, την Κωνσταντινούπολη, να επεκταθεί έως τη Μαύρη Θάλασσα. Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό να κινείσαι πάνω στο οδόστρωμα της...

Ο καλός μας φίλος Γιώργος Κοντογιάννης, ανέβασε στο Facebook, αυτές τις φωτογραφίες από τον τόπο του, την Terpsithea Orinis Nafpaktias και τις χαρήκαμε. Ξεχάσαμε για μιας, το κρύο στην Αθήνα που ζούμε. 'Ετσι γράφαμε πριν λίγες μέρες στην κορυφή του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ...


Και συμπληρώναμε: Με τον Γιώργο είμαστε χρόνια διαδικτυακοί φίλοι και αδελφοί στην πίστη. Το, Ιούλιο του 2019 μάλιστα, στη Διεθνή Συνέλευση της Αθήνας, στο ΟΑΚΑ, συναντηθήκαμε και γνωριστήκαμε και από κοντά. Και η χαρά μας ήταν μεγάλη!


Σήμερα φιλοξενούμε τις όμορφες, χιονισμένες, φωτογραφίες του χωριού του, που έχει τραβήξει ο ίδιος, αλλά γι' αυτό έχουμε ξαναγράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ στις 19 Νοεμβρίου του 2019. Δείτε το ΕΔΩ. Η ορεινή Ναυπακτία, ήταν πάντα ένας προορισμός στα υπόψη...


Και δεν ήταν η μόνη φορά. Και στις 21 Απριλίου, πέρσι, καθώς έμπαινε η άνοιξη, φιλοξενήσαμε δέντρα πού άνθιζαν, λίγο πριν δέσει ο καρπός τους από τον τόπο του. Πάλι δικές του φωτογραφίες. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι εξαιρετικός τόπος.


Έτσι είναι, άμα αγαπάς τον τόπο σου. Είσαι σε θέση να δεις τα πιο όμορφα πράγματα και τα προβάλλεις για να τα μοιραστείς με άλλους. Επειδή ξέρεις, πώς όταν η χαρά μοιράζεται, γίνεται διπλή! Πραγματικά διπλή! Ο καθένας που το έχει κάνει το γνωρίζει.


Από αυτή τη φωτογραφία μπορούμε να δούμε πως, τουλάχιστον την ώρα που ο Γιώργος την τράβηξε, το χιόνι δεν ήταν πολύ. Αλλά ήταν πανέμορφο, πάνω στο μικρό επαρχιακό δρόμο. Ευχαριστούμε αδελφέ. Έκανες όμορφη τη μέρα μας!