Σήμερα είναι η πανσέληνος του Μαϊου, το «Φεγγάρι των Λουλουδιών». Δείτε τη!

panselinos.likavitos1.050520

Η πανσέληνος του Μαΐου 2025, γνωστή ως «Φεγγάρι των Λουλουδιών» (Flower Moon), θα φτάσει στο αποκορύφωμά της σήμερα, Δευτέρα, 12 Μαΐου, στις 19:55 ώρα Ελλάδας. Το όνομα αυτό προέρχεται από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τις διάφορες φάσεις της Σελήνης για να ονοματίσουν τις περιόδους του χρόνου, βασιζόμενοι σε φυσικά φαινόμενα και γεωργικές δραστηριότητες.
panselinos1.lolos.301220

 

Η συγκεκριμένη πανσέληνος αντιστοιχεί στη στιγμή που στη Βόρεια Αμερική ανθίζουν τα λουλούδια με την άνοιξη να είναι σε πλήρη ανάπτυξη, γεγονός που εξηγεί την ονομασία της. Εκτός από το «Φεγγάρι των Λουλουδιών», άλλες παραδοσιακές ονομασίες περιλαμβάνουν την «Πανσέληνο του Κουνελιού», τη «Φεγγάρι της Φύτευσης του Καλαμποκιού»...

panselinos2.lolos.301220

Θα τη δείτε ακόμα και ως την «Πανσέληνο του Γάλακτος». όλες αυτές οι ονομασίες αναφερόνται σε διαφορετικές γεωργικές και φυσικές διαδικασίες που συνδέονται με αυτή την εποχή του χρόνου. Αξιοσημείωτο είναι ότι η πανσέληνος του Μαΐου 2025 θα είναι μια «μικροπανσέληνος» (micromoon), καθώς η Σελήνη θα βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς της γύρω από τη Γη, περίπου 405.278 χιλιόμετρα μακριά.

panselinos3.lolos.301220

Αυτή η απόσταση θα κάνει τη Σελήνη να φαίνεται ελαφρώς μικρότερη από το κανονικό, αν και η διαφορά μπορεί να μην είναι εύκολα αντιληπτή με γυμνό μάτι. Θα την απολαύσουμε κι αυτή την πανσέληνο. Μας αρέσει να σηκώνουμε τα μάτια μας στον ουρανό, τέτοιες μοναδικές στιγμές και να απολαμβάνουμε τη δημιουργία, δοξάζοντας τον Δημιουργό! Τα πάντα, τα έφτιαξε με Σοφία...

Πάμε στην Οξιά, ένα όμορφο ορεινό χωριό στις πλαγιές του όρους Βίτσιου, στην Καστοριά...

Posted in Επικαιρότητα

oxia1
Η Οξιά (παλαιότερα γνωστή ως Βλάτσι, Μπλάτσι, Μπλάτση ή Μπλάτζα, είναι ορεινό χωριό του νομού Καστοριάς. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στις πλαγιές του Βέρνου (Βιτσίου) και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Μακεδονίας. Οι φωτογραφίες είναι του Mixalis Skazas στην ομάδα "Ζωή στο Χωριό". Να είναι καλά, μας ταξίδεψε...

oxia2
Μέχρι το 2010 υπάγονταν στον Δήμο Βιτσίου, ενώ από τον Ιανουάριο του 2011 ανήκει στο Δήμο Καστοριάς. Την Οξιά επέλεξε για τα γυρίσματα του δεύτερου μέρους της κινηματογραφικής του ταινίας "Ουρανός" ο σκηνοθέτης Τάκης Κανελλόπουλος που εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Φεστιβάλ Καννών το 1963.

oxia3
Βρίσκεται κάτω από την κορυφή του Βιτσίου και εκτείνεται μέσα σε οροπέδιο που περιβάλλεται από οξιές και φυσικούς λειμώνες. Διαρρέεται από ένα μικρό ποτάμι και χωρίζεται σε δυο οικισμούς που ανάμεσά τους είναι το Σχολείο του χωριού. Τοποθετημένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων βρίσκεται στον οδικό άξονα Φλώρινας- Καστοριάς μέσω Βιτσίου και απέχει από την πόλη της Καστοριάς 18 χιλιόμετρα και 36 από την πόλη της Φλώρινας.

oxia4
Γειτνιάζει με τα χωριά Πολυκέρασος, Βυσσινιά, Περικοπή και Τοιχιό. Το χιονοδρομικό κέντρο απέχει 5 χιλ.και το Νυμφαίο μέσω Περικοπής 14 χιλιόμετρα. Οι κάτοικοι είναι συλλέκτες των μανιταριών που αφθονούν στην περιοχή. Το προτελευταίο Σάββατο του Ιουλίου κάθε έτους, βραδινές ώρες, οργανώνεται από τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο Οξυάς η γιορτή του μανιταριού, όπου τα καλογεράκια και τα βασιλομανίταρα προσφέρονται υπό τους ήχους της ορχήστρας σ΄ όλους τους παρευρισκομένους.

oxia5
Σχετική ανακοίνωση γίνεται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Καστοριάς από τις αρχές Ιουλίου. Επίσης η περιοχή είναι ιδιαίτερα προσφιλής στους μοτοσικλετιστές που συναντά κανείς τακτικά. Ο Μοτοσικλετιστικός Όμιλος Καστοριάς διοργάνωσε στο χιονοδρομικό κέντρο την 20η Πανελλήνια Συγκέντρωση Enduro 2010‏, την 3η, 4η και 5η Σεπτεμβρίου.

oxia6
Είναι από τα ελάχιστα χωριά που ολόκληρη η δασική έκταση ανήκει στην κοινότητα. Από τις αρχές της 10ετίας του 1960 συστήθηκε και δραστηριοποιείται έκτοτε αδιάλειπτα ο Δασικός Υλοτομικός Συνεταιρισμός Βιτσίου. Για τη συνέχιση της δραστηριότητας του έγινε τροποποίηση του καταστατικού ούτως ώστε να συμπεριληφθούν ως μέλη όλοι οι ενδιαφερόμενοι της Διοικητικής Ενότητας Βιτσίου.

Με τα λουλούδια της Σούλας στο μπαλκόνι μας, θα σας πάμε σήμερα… Ακολουθήστε μας!

Posted in Επικαιρότητα

anthi.balkoniu1.301219
Αν και Παρασκευή σήμερα, θα σας πάμε, όχι όπως σας έχουμε συνηθίσει, δηλαδή δημοσιογραφικά, αλλά με τα λουλούδια της Σούλας στο μπαλκόνι μας… Κι αυτό γιατί, αυτή την εβδομάδα το ΡΕΘΕΜΝΟΣ η κρητική εφημερίδα που φιλοξενεί τις «Επισημάνσεις» μου, είναι σε διακοπές.

anthi.balkoniu2.301219
Βλέπεις το συνηθίζουν εκεί, στην εφημερίδα, να κάθονται λίγο το καλοκαίρι και λίγο το χειμώνα. Επειδή, όλοι οι επαγγελματίες έχουν ανάγκη από μικρές ανάσες, από αλλαγές στις συνήθειες μας… Και οι δημοσιογράφοι, αλλά και το τεχνικό προσωπικό έχουν κι αυτοί ανάγκη να ξεκουραστούν. Τους καταλαβαίνουμε…

anthi.balkoniu3.301219
Τα έχουμε περάσει όλα αυτά τον καιρό που εργαζόμασταν… Αλλά τώρα, στην ιδιόμορφη κατάσταση που ζω, τα πράγματα είναι αλλιώς. Ας επιστρέψουμε τώρα στα λουλούδια της Σούλας... Όπως αυτά εδώ τα κυκλάμινα. Ήμερα μεν, όμορφα δε. Της αρέσουν και τα φροντίζει ακόμα και αυτή την εποχή που δεν είναι και η καλύτερη.

anthi.balkoniu4.301219
Και είναι που αγνοούν τον χειμωνιάτικο καιρό και κρατούν τα άνθη τους… Ή προσέξτε παρακαλώ , αυτό το κακτοειδές που είναι ολάνθιστο. Χαίρεσαι να το βλέπεις. Κάτι τέτοιες ώρες αισθάνεσαι ότι αξίζουν οι προσπάθειες της και η φροντίδα που τους δείχνει. Και χαίρομαι με τη χαρά της.

anthi.balkoniu5.301219
Δες λίγο πιο κοντά… Είναι μοναδικά και υπέροχα τα άνθη του. Και ακριβώς αυτές οι δημιουργίες είναι που τονίζουν την ύπαρξη του Δημιουργού. Μπορεί το μπαλκόνι μας να μην έχει τον ήλιο που χρειάζονται για να θεριέψουν, επειδή οι απέναντι πολυκατοικίες «πέφτουν» πάνω μας. Και όμως, αυτά ανθίζουν!

anthi.balkoniu6.301219
Με υπομονή και επιμονή, όλα μπορούν να συμβούν. Ας παίρνουμε μαθήματα για τη ζωή. Τότε που στην πρώτη δυσκολία και το πρόβλημα το βάζουμε στα πόδια. Κάποιοι μένουν εκεί και παλεύουν και αντέχουν και ζουν και θεριεύουν! Μπορούμε να τους μοιάσουμε; Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα στον κόσμο… Ας το δοκιμάσουμε. Μπορεί και να τα καταφέρουμε.

Εικόνες όμορφες, αισιόδοξες, από την αγαπημένη μας Άνδρο... Με τα μάτια των φίλων μας...

Posted in Επικαιρότητα

andros1.010120
Μπόλικο γαλάζιο από το Αιγαίο, σας έχουμε σήμερα... Φωτογραφίες με τα μάτια του φίλου μας Λεωνίδα, που αγαπά το νησί του, τον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει με τη σύζυγο του και τα παιδιά του... Μας άρεσε πολύ, επειδή αυτόν τον τόπο μας τον γνώρισε εκείνος με τη Δήμητρα και έτσι τον αγαπήσαμε κι εμείς.

andros2.010120
Αυτή είναι η Άνδρος, το νησί των Κυκλάδων, που οι άνθρωποι του με την όμορφη συμπεριφορά τους και την φιλοξενία τους, άνοιξαν έναν τόπο για μας, αγαπημένο που θα θέλαμε να πάμε, κάθε φορά που νιώθουμε την ανάγκη για λίγη ξεκούραση. Ναι, αυτή η ηρεμία κι αυτή η ομορφιά της, είναι μοναδική.

andros3.010120
Αλλά το νησί δεν είναι μόνο αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Ξερολιθιές και θάλασσα... Μπόλικη πέτρα και μια λεπτή φλούδα γης που τη βολοδέρνουν οι δυνατοί άνεμοι... Σε αντίθεση με άλλα κυκλαδονήσια, έχει και πολύ νερό και πολύ πράσινο. Πηγές, τρεχούμενα νερά και μέρη, όπου το πράσινο περισσεύει, προσθέτοντας στην ομορφιά του.

andros4.010120
Εμείς, που το περπατήσαμε σπιθαμή προς σπιθαμή, μπορούμε να σας το επιβεβαιώσουμε αυτό... Το έχετε δει άλλωστε στα κομμάτια που έχουμε ανεβάσει από το νησί, κατά καιρούς. Δείτε μόνο μερικά ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Λες και ο Θεός τον αγάπησε πολύ, αυτόν τον τόπο και τον ευλόγησε, ιδιαίτερα.

andros5.010120
Και κάπου, όχι πολύ μακριά από τη χώρα, μπορείς να συναντήσεις υπέροχιες ακρογιαλιές που δεν είναι πάντα προσβάσιμες με το αυτοκίνητο. Αλλά τέτοια υπέροχα μέρη αξίζει να τα περπατήσεις, αξίζει να αφιερώσεις χρόνο, για να γευτείς αυτά που προσφέρουν ώς την τελευταία γουλιά. Ναι, η Άνδρος είναι υπέροχη!

andros6.010120
Δες μια τέτοια παραλία, πεντακάθαρη... Ποιος, που αγαπάει τη θάλασσα, δεν θα ήθελε να κάνει εδώ, μια βουτιά; Κοίτα, η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από ψηλά, από μακριά κι όμως τα νερά είναι τόσο καθαρά που διακρίνονται τα βράχια στο βυθό της... Τι άλλο να θες, από ένα τέτοιο νησί των Κυκλάδων; Αυτή είναι η Άνδρος της καρδιάς μας.

Το πρώτο δημοσίευμα για το 2020 θα ήθελα να είναι όλο αγάπη και νοσταλγία για τα παλιά!

Posted in Επικαιρότητα

giaxnera1
Και η αγάπη είναι δεδομένη! Διαπνέεται σε όλο το Site, από όποια μεριά κι αν το πιάσετε, χρόνια τώρα... Όσο για τη νοσταλγία, αυτή ήρθε μέσα από μερικές φωτογραφίες που πήρα χθες... Τις βλέπετε... Είναι χόρτα γιαχνερά που τα μάζεψαν το πρωί της ίδιας μέρας. Υπάρχουν άφθονα, εκεί έξω. Φτάνει να τα ξέρεις

giaxnera2
Η Στασούλα μας λέει: "Βρήκα, επειδή ο Ιεχωβά έχει γεμίσει τη γη του". Και σημειώνει με καλή διάθεση, ότι επρόκειτο να βράσει το μεσημέρι της ίδιας μέρας, τα λίγα ραδίκια που επίσης βρήκε. Θα τα βράσει και σήμερα θα τα έχει στο τραπέζι της, με μπριζόλες και λουκάνικο. Ξέρετε φαντάζομαι τις μπριζόλες του Αγησίλαου.

giaxnera3
Και για το κρητικό λουκάνικο, το ξιδάτο ξέρετε, επίσης... Αν και δεν είναι γνωστό σε όλη την Ελλάδα, τώρα πια μπορείς να το βρεις κι εδώ, στην Αθήνα. Κι εμείς συχνά - πυκνά, το τιμούμε δεόντως... Τα γιαχνερά θα τα έφτιαχνε παραδοσιακές βρουβόπιτες... Και ιδού, κάτι από την προετοιμασία... Δεν είναι μια ομορφιά;

giaxnera4
Και να που είναι κιόλας έτοιμα, κομμένα. Τα έκοψε. Και στη συνέχεια θα τα τσιγαρίσει και με λίγο νερό θα ομορφοψηθούν... Και μετά, αφού κρυώσουν θα ετοιμάσει την όμορφη καλοζυμωμένη ζύμη της, για να φτιάξει τις βρουβόπιτες! Η Στασούλα φροντίζει να έχει πάντα στο καταψύκτη της τέτοιες ευλογίες.

fagito
Φυσικά όλη αυτή η προετοιμασία και η διαδικασία για τα γιαχνερά, απαιτεί χρόνο... Γι' αυτό και η ίδια, ετοίμασε και το φαγητό της ημέρα. Ντολμαδάκια με λάχανο. Και φυσικά κοκκινιστό, επειδή δεν νοήται τραπέζι που πάνω του δεν έχει και λίγο κρέας. Ο Αγησίλαος τα αγαπά πολύ και εκείνη φροντίζει να υπάρχει, πάντα.

lemonia
Και τι θέλουν τα λεμόνια στο τραπέζι τα λεμόνια, μέσα στη σακούλα; Της τα έφερε ο γιος της, ο Μανώλης, φρέσκα μοσχομυρισμένα λεμόνια από τα δέντρα τους. Αυτή είναι η χαρά και η ευτυχία στην επαρχία... Κάνεις μια έτσι και τα έχεις όλα μπροστά σου. Εδώ, στην πόλη, μόνο από τη λαϊκή μπορείς να τα προμηθευτείς...

Αφήνουμε πίσω μας το 2019! Ο χρόνος περνάει, είτε μας αρέσει, είτε όχι, ποιος δεν το ξέρει;

Posted in Τα δικά μου

ximeroma1
Θα μπορούσε να παρουσιάσει κανείς το χρόνο κάπως έτσι, σαν μια ανατολή; Πόσο κρατάει; Όχι και πολύ! Μόνο μια όμορφη στιγμή έχει μείνει από τα χρώματα του ουρανού. Στιγμές, όμορφες στιγμές που μας σημάδεψαν…

ximeroma2
Αυτό θα επιχειρήσουμε να κάνουμε στο δικό μας απολογισμό μιας χρονιάς. Χωρίς να είναι καθόλου εύκολο μιας και όλα όσα ζούμε δεν εξαρτώνται από εμάς κι αυτό νομίζω σιγά – σιγά, το κατανοούμε… Έτσι δεν είναι;


ximeroma3Ας κρατήσουμε, καθώς θα επιχειρήσουμε μια βουτιά στα βαθιά, αυτές τις όμορφες εικόνες στο ξημέρωμα της νέας χρονιάς… Φυσικά δεν είμαστε αιθεροβάμονες να πιστεύουμε ότι εκείνη θα μας φέρει καλά. Εμείς, θα το παλέψουμε στο βαθμό που μπορούμε…

penΑς ξεκινήσουμε λοιπόν αυτή τη μικρή αναδρομή στη χρονιά που φεύγει, το 2019! Γενικά, θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε καλή και παραγωγική, χωρίς να σημαίνουν τίποτα για τους περισσότερους, αυτά τα λόγια… Αυτοβιογραφικό, είναι εξάλλου το σημείωμα.


Λέμε καλή, γιατί καταφέραμε να υλοποιήσουμε τους περισσότερους από τους στόχους που βάλαμε και αν μας έμειναν και μερικοί, νομίζω πως υπάρχει ο χρόνος να το κάνουμε, καθώς κάτι νέο ανοίγεται από αύριο, μπροστά μας.

Και λέμε παραγωγική, επειδή λειτουργώντας με τον σωστό τρόπο, πετύχαμε να δώσουμε τη χαρά στον εαυτό μας να κάνουμε το καλύτερο που μπορούσαμε μέσα στα συγκεκριμένα όρια που είχαμε στη διάθεση μας και τη δυνατότητα να κινηθούμε…

Κρατάμε μερικά πράγματα για μας, όπως άλλωστε δικαιούται κάθε άνθρωπος, αλλά μερικά άλλα τα γνωρίζουν οι πολύ κοντινοί φίλοι μας κι άλλα τα γνωρίζετε εσείς οι αναγνώστες μας, με τους οποίους μοιραζόμαστε τόσα, καθημερινά.

Οι εμπειρίες, μας κάνουν να γινόμαστε πιο ώριμοι και να ξεχωρίζουμε τους αληθινούς φίλους από τους κίβδηλους, εκείνους δηλαδή που μόνο για τα μάτια του κόσμου ρωτούν, πώς τα πάμε και πώς αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας, με ότι αυτό συνεπάγεται…

Κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για όλους και δεν θα μπορούσε να είναι τα πράγματα διαφορετικά για μας… Το σημαντικό είναι ότι ξέρουμε το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν όλα αυτά κι έτσι δεν πιανόμαστε στον ύπνοι, απροετοίμαστοι…

Το Νοέμβρη, την πρώτη του μήνα, κατέθεσα τα χαρτιά μου για τη συνταξιοδότηση μου. Πότε θα προκύψει αυτή; Κανείς δεν ξέρει. Και ίσως να μην το μάθω νωρίτερα από τον Φλεβάρη της καινούριας χρονιάς. Μάλιστα μέχρι την ώρα που χαράσσω αυτές τις γραμμές, δεν έχω κανένα νέο.

Όμως μετά τον Φλεβάρη σχεδιάζω να αρχίσω τις οχλήσεις προς τους αρμόδιους φορείς… Λίγο φως για την πορεία της υπόθεσης αυτής, το χρειάζομαι…

Σε όλα τα άλλα πράγματα, το 2019 αφήνει πίσω του μια σχετικά γλυκιά γεύση… Περνάμε όμορφα με τη σύντροφο της ζωής μου και οργανώνουμε μαζί όσα μας δίνουν ελπίδα και χαρά για ένα καλύτερο αύριο. Κι αυτό μας δένει ακόμα πιο πολύ, αφού οι καθημερινές δράσεις μας είναι συντονισμένες.

Συνεχίζω να κρατώ ζωντανό τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, για τον οποίο κάποια στιγμή είχα εκφράσει τη σκέψη να τον κλείσω κι αυτό το μοίρασμα που κάνω μαζί σας, μου δίνει χαρά, επειδή πέρα από την καταγραφή της επικαιρότητας, με τη γλώσσα της αλήθειας, λειτουργεί λυτρωτικά, τροφοδοτώντας το… δημοσιογραφικό ζουζούνι που θέλει να έχει μια μικρή, έστω, θέση στη ζωή μου.

Φωτογραφίζω, γράφω, διαβάζω, μιλώ, χωρίς να παραμελώ τις άλλες, πολύ σοβαρές υποχρεώσεις μου. Και τελικά, ορίζω εγώ, ότι αξίζει για να ασχοληθώ μαζί του…

Μια χρονιά, λοιπόν τελειώνει απόψε το βράδυ, αλλά για μας δε λέει και τίποτα σπουδαίο… Έχουμε φύγει πολύ μακριά από τις εποχές που νομίζαμε πως η χρονιά είναι αυτή που φτιάχνει τα πράγματα.

Ξέρουμε πια καλά πως με τη σταθερή στάση μας και τη συμπεριφορά μας, εμείς ορίζουμε τα πράγματα. Εμείς, με τις πράξεις μας. Κανένας άλλος!

Οι ανθισμένες λεμονιές του φίλου μας Πέτρου, στέλνουν μήνυμα αισιοδοξίας για όλους μας...

Posted in Επικαιρότητα

anthismeni.lemonia1.291219
Την ώρα που τα κοινωνικά δίκτυα είχαν γεμίσει με χιονισμένα τοπία φετινά ή άλλων εποχών και τα ειδησεογραφικά Site μας ενημέρωναν ότι τα χιόνια όλο και πλησιάζουν την Αθήνα από την Πάρνηθα, την Πεντέλη, τον Υμηττό κ.α., ο φίλος μας Πέτρος Πατσαλαρήδης γέμιζε τον τοίχο του μ' αυτά τα άνθη λεμονιάς.

anthismeni.lemonia2.291219
Κάτι τέτοιες ώρες κοιτάζεις μπροστά αγνοώντας όλα τα κακά... Η αισιοδοξία είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί και ο προβληματισμός του Πέτρου, όπως τον εντοπίζει στο μικρό σχόλιο που συνοδεύει τις εξαιρετικές φωτογραφίες... Κάτι πρέπει αν κάνει για προστατεύσει αυτά τα άνθη από τον παγετό του χειμώνα.

anthismeni.lemonia3.291219
Τι θα κάνει, δεν ξέρω... Ίσως καταφέρει να σκεπάσει τη λεμονιά με ένα μεγάλο πανί... Λεω, ίσως, γιατί πραγματικά δεν είναι η δουλειά μου... Αλλά μου άρεσε που έχει την έγνοια της. Και είμαι σίγουρος ότι θα έκανε το καλύτερο που μπορούσε, ώστε να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Να μην καεί ανθός και να γίνουν όλα αυτά λεμόνια.

anthismeni.lemonia4.291219
Μοσχομύρισε το τάπλετ μου! Οι λεμονανθοί, ότι πιο όμορφο μπορεί να σου συμβεί από άποψη ευωδίας... Ναι, ομολογώ με ξεσήκωσαν την ώρα που η θερμοκρασία έξω λόγω της κακοκαιρίας έπεφτε αισθητά. Ίδια μ' αυτές τις μυρωδιές που νιώθει κανείς, όταν τη σωστή εποχή βρίσκεται σε ένα λεμονόδασος.

anthismeni.lemonia5.291219
Τι μπορεί να σου κάνουν μερικές πολύ κοντινές φωτογραφίες τραβηγμένες με πολύ αγάπη με το κινητό, ενός φίλου από τη Χαλκίδα. Και δεν ξέρω καν αν πρόκειται για ένα δέντρο ή είναι κάτι περισσότερο... Μόνο την αγωνία του ένιωσα, να την προστατέψει από τον παγετό. Και συγκινήθηκα με την ευαισθησία του...

anthismeni.lemonia6.291219
Αυτός είναι ο Πέτρος! Έχει ένα τρομερό πλεονέκτημα... Κρατά τα πόδια του στη γη και εκτιμά καθετί που έχε φτιάξει με φροντίδα ο Δημιουργός. Όποιος τον παρακολουθεί στις αναρτήσεις του, θα το διαπιστώσει εύκολα αυτό. Τα σχόλια του και οι φωτογραφίες που επιλέγει να μοιραστεί μαζί μας, το δείχνουν ξεκάθαρα αυτό.

Φαίνετε, τελικά, ότι θα το δούμε να λειτουργεί το νέο πολιτικό αεροδρόμιο του Καστελίου…

Posted in Κρήτη

aerodromio.kasteliu1.251219
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι δεν το θέλουν, ούτε το ήθελαν από την αρχή που εξαγγέλθηκε ως ιδέα, αυτό το αεροδρόμιο, αλλά οι μπουλντόζες έχουν μπει ήδη και το φτιάχνουν στο Καστέλι Ηρακλείου Κρήτης, εννιά (9) χιλιόμετρα, δίπλα μας. Όπως βλέπουμε όμως προχωρούν οι χωματουργικές εργασίες… Ναι, έχουμε λόγους να μην το θέλουμε, όπως και όλοι στην περιοχή, που πιστεύουν το ίδιο…

aerodromio.kasteliu2.251219
Αν κρίνουμε από τα έργα που έχουν ήδη ξεκινήσει, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες, δεν θα είναι και τόσο μακριά μας ο αεροδιάδρομος. Οι φωτογραφίες με τα έργα είναι κοντά μας στην περιοχή Κηπεράς, κοντά στα Γεράνια και το χωριό Μουχτάρο. Δηλαδή μια ανάσα από το Θραψανό! Φανταστείτε τι θα γίνεται το καλοκαίρι…

aerodromio.kasteliu3.251219
Κι αφού αυτό το αεροδρόμιο, όπως ακούμε, σχεδιάζεται για να αντικαταστήσει το διεθνές αεροδρόμιο του Ηρακλείου «Νίκος Καζαντζάκης», ξέρουμε ήδη τι τεράστιο αριθμό πτήσεων τσάρτερς έχουμε χρόνο, καθώς στη φουλ τουριστική σεζόν ή κίνηση των επιβατών που μας έρχονται μέσω των αεροσκαφών είναι πάρα πολύ μεγάλη…

aerodromio.kasteliu4.251219
Σκέφτομαι με τρόμο, να έχω κατέβει για διακοπές στο χωριό μου, στο πατρικό μου και να ακούω συνεχώς πάνω από το κεφάλι μου το θόρυβο από τα αεροσκάφη που θα προσγειώνονται και θα απογειώνονται… Και δεν μιλάω για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Αθήνα θα φαντάζει παιδική χαρά μπροστά σ’ αυτό που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

aerodromio.kasteliu5.251219
Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που διαμαρτυρήθηκαν σθεναρά, όταν ακόμα η υπόθεση του αεροδρομίου ήταν στα χαρτιά. Μπορεί να είναι και δική μας ευθύνη που δεν ενώσαμε τότε τη φωνή μας μαζί τους για να προστατέψουμε τον τόπο μας. Τώρα πια όμως, μάλλον, όπως δείχνουν τα πράγματα είναι αργά…

aerodromio.kasteliu6.251219
Ακόμα κι αυτοί που έδωσαν τα χωράφια τους για να εισπράξουν ένα ποσόν ως αποζημίωση, δεν είμαι βέβαιος ότι θα χαρούν όταν δουν τι ακριβώς δημιουργήθηκε μέσα στο σπίτι τους. Και τότε θα μετανιώσουν για την προσωρινή χαρά που πήραν. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σε τίποτα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA