Μέχρι τώρα σας έχουμε παρουσιάσει μέσα από τα δημοσιεύματα μας, μια καταπράσινη Άνδρο (δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ) Αλλά υπάρχει κι αυτή η πλευρά της, που θυμίζει τα ξερονήσια των Κυκλάδων μέρος του συμπλέγματος των οποίων ανήκει και η ίδια.


Τις μέρες που μείναμε εκεί, είχαμε τη δυνατότητα μια μέρα να κάνουμε μια εκδρομή σ' αυτά τα μέρη και να τα γνωρίσουμε καλά. Ήμασταν μαζί με τον Λεωνίδα και την Δήμητρα και χάρη σ' αυτούς γνωρίσαμε κι ετούτη την πλευρά της. Και γι' αυτό, ανάμεσα στα άλλα, τους είμαστε ευγνώμονες.


Φυσικά κάπου - κάπου στη διαδρομή μας, έβλεπες και λίγο πράσινο... Ιδιαίτερα εκεί που ήταν οικισμοί και οι κάτοικοι είχαν φροντίσει να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν. Τραβώντας φωτογραφίες από όλα αυτά τα μέρη που περάσαμε, νομίζω πως το υλικό με τις ξέρες που ακολουθεί θα σας αποζημιώσει.


Τέτοιες ξερολιθιές ήταν συχνές στη διαδρομή μας... Παλιές ελιές ακαλλιέργητες και χέρσα χωράφια στις πλαγιές των λόφων φτιαγμένες με τέτοιο τρόπο που τα νερά να μην παρασέρνουν τα ελάχιστα χώματα. Γιατί είχε και τέτοια. Τα ξερά χορτάρια το μαρτυρούσαν.


Τέτοια χωράφια μπορεί να συναντήσεις συχνά. Και όπως μου είπε ο Λεωνίδας, θυμάται πως κάποτε τα καλλιεργούσαν για να σπείρουν τον καρπό που χρειάζονταν στο σπίτι τους. Τώρα είναι εγκαταλειμμένα. Οι κληρονόμοι είτε ζουν εκεί, είτε στην Αθήνα, δεν ενδιαφέρονται πια.


Κάπου - κάπου θα δεις ιδιόμορφες κατασκευές με πέτρα. Αυτά τα κτίσματα είναι μαντριά για πρόβατα, εκεί τα μαντριζαν για να τα αρμεξουν ή να τα κουρεύουν και με τον άσχημο καιρό, εκεί έβρισκαν καταφύγιο. Υπαρχουν πολλά τέτοια στο νησί.


Ήταν Ιούνιος μήνας όταν πήγαμε και τα χόρτα στα χωράφια είναι κιόλας ξερά... Και ο δρόμος χωματένιος, αλλά βατός, φτάνει μέχρι κάτω στη θάλασσα. Λίγο πιο κάτω ήταν το Πήδημα της Γριάς. Το φωτογραφίσαμε, καθώς αποτελεί από μόνο του ένα φυσικό κάλλος. Θα το δούμε όμως, άλλη φορά.


Από αυτή την περιήγηση, κρατήστε την πέτρα και το φώς της Άνδρου. Η άλλη πλευρά της, αυτή που πραγματικά θυμίζει νησί των Κυκλάδων. Τη ζήσαμε για δέκα μοναδικές μέρες κοντά σε φίλους και αδελφούς και ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που μας αξίωσε να το κάνουμε...