Μαζεύουμε τα πράγματα μας για την επιστροφή... Δηλαδή όχι αυτή τη στιγμή, αυτή η ώρα με το χάραγμα της μέρας είναι δική μου. Τη απολαμβάνω στη μικρή αυλή της Χαρίκλειας, η Σούλα κοιμάται ακόμα. Παίρνουμε μαζί μας αναμνήσεις...


Όπως αυτή χθες το μεσημέρι στο σπίτι του Ιωσήφ και της Χαρίκλειας που μας φιλοξένησαν τις τελευταίες ημέρες. Το ζητήσαμε να φωτογραφηθούμε μαζί και δεν μας χάλασαν το χατίρι. Μαζί μας και η Άννα που ήρθε να απολαύσουμε όμορφη αδελφική παρέα με την υπηρεσία σταντ.


Και μια φωτογραφία πολύ τρυφερή και ανθρώπινη από ένα μεσημεριανό φαγητό στο σπίτι τους... Με τον Ιωσήφ, ένα πρόβατο του Θεού, κουβεντιάζουμε απολαυστικές συζητήσεις. Θα μας μείνουν κάποιες κουβέντες με πολύ βάθος...


Όπως υπέροχα και μοναδικά περάσαμε με τους αδελφούς μας Λεωνίδα και Δήμητρα... Ο Λεωνίδας δεν έχει βαφτιστεί ακόμα, αλλά είμαι βέβαιος ότι είναι ζήτημα χρόνο. Τέτοια διάθεση προσφοράς είχα χρόνια να δω. Και οι δυο εκπληκτικοί άνθρωποι.


Νά τους κι εδώ σε μια βόλτα που κάναμε μαζί στο Μπατσί, ένα απόγευμα. Χάρη στην αγάπη τους γνωρίσαμε καλά ολόκληρη την Άνδρο. Είχαν προετοιμαστεί με πρόγραμμα και δεν άφηναν πουθενά χαμένο χρόνο. Με διακριτικότητα και χωρίς καμιά καταπίεση.


Κι εδώ στο σπίτι της αγαπημένης μας Εριφύλης, όπου φάγαμε μαζί της μεσημέρι. Μαζί μας στη φωτογραφία δίπλα μου ο Τζίμης, ένας υπέροχος αδελφός μας που γνωρίσαμε εδώ. Αγαπά τη γη και ασχολείται μ' αυτή φροντίζει τους κήπους της Εριφύλης και της Ευαγγελίας.


Η Εριφύλη κάτω από την καλαμωτή της αυλής του σπιτιού της. Κάνει σχέδια πάνω στο πρόσωπο της, αλλά είναι αδύνατο η όποια σκιά και τα παιχνιδίσματα της να κρύψουν τη μεγάλη αγάπη της για τους ανθρώπους. Άνοιξε την ψυχή της για μας και την ευχαριστούμε...


Κράτησα για τελευταίο στη σημερινή ανάρτηση ένα μακρινό πλάνο της Ευαγγελίας στον πανέμορφο κήπο της, έτσι για να πάρετε μια γεύση του μικρού παράδεισου που ζει με το σύζυγο της, Μανώλη. Ευχαριστούμε όλους τους αδελφούς, από την Άνδρο, για την αγάπη τους.