Αυτό είναι το τ. 149 της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος", ιδιοκτησίας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ που ολοκληρώσαμε την περασμένη εβδομάδα και κυκλοφορεί, ήδη. Δείτε την ΕΔΩ, ολόκληρη, όπως ακριβώς είναι τυπωμένη. Θεώρησα σκόπιμο πως έτσι έπρεπε να γίνει και το έκανα πράξη, καθώς σχεδίαζα το τ. 149 του
"ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηροδρόμου", του πρώτου τεύχους μετά την έξαρση του κορονοϊού Covid-19, γι' αυτό και του έβαλα μάσκα.
Η φωτογραφία του πρωτοσέλιδου το δείχνει αυτό καθαρά... Κι αν ανοίξετε το PDF, να το διαβάσετε ολόκληρο, αν έχετε το κουράγιο, θα το δείτε πολύ καθαρά.
Θα θυμάστε ότι
είχα κάνει ένα δημοσίευμα όταν πήρα την ύλη και άρχισα να το σχεδιάζω... Αν δεν το θυμάστε (που δεν είστε υποχρεωμένοι...) δείτε
ΕΔΩ. Και είχα υποσχεθεί τότε, ότι
θα έκανα ένα δημοσίευμα αμέσως μόλις το ολοκλήρωνα... Αυτό ακριβώς κάνω τώρα. Για μένα είναι μεγάλη χαρά όταν προκύπτει κάτι τέτοιο... Ειδικά όταν συνεργάζομαι με τους συγκεκριμένους ανθρώπους,
νιώθω πολύ όμορφα. Φυσικά το εξώφυλλο και το PDF "παίζει" στην μπάρα δεξιά, όπως
και "Ο ΤΥΠΟΣ των Σιδηροδρομικών", η άλλη δουλειά μου με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών Ελλάδος (ΠΟΣΣ), που αυτή τη βδομάδα θα βάλουμε μπροστά, δεξιά όπως τα βλέπετε οθόνη υπολογιστή ή άμπλετ ή "περπατώντας" αρκετά, αν το βλέπετε μέσα από ένα κινητό τηλέφωνο.
Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που ολοκληρώνω μια έκδοση και φεύγει για το πιεστήριο, προκειμένου να εκτυπωθεί, να βοβλιοδετηθεί, να σακουλοποιηθεί και να μπουν οι ετικέτες κατά ταχυδρομικούς τομείς, για να πάει μέσω των ΕΛΤΑ, στα σπίτια των μελών του Σωματείου σε όλη την Ελλάδα.
Σύμφωνα με όσα ξέρουμε μέχρι τώρα, θα επανέλθουμε μετά το καλοκαίρι, εφόσον η κατάσταση με τον κορονοϊό Covid-19 θα συνεχίσει να είναι καλή, όπως τώρα και δεν θα έχουμε τίποτα πισωγυρίσματα.
Αλλά ας μη σκεφτόμαστε απαισιόδοξα. Πάντα ήθελα να βλέπω θετικά τα πράγματα. Το ίδιο και τις προοπτικές... Όμως αυτή τη φορά είναι κάπως διαφορετικά. Ο εχθρός είναι αόρατος και χρειάζεται υπευθυνότητα από όλους, πράγμα δύσκολο για να μην επιστρέψουμε στις άσχημες μέρες της καραντίνας.
Ο
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ με έκανε να αισθανθώ καλά... Για να λέμε την αλήγθεια, βήθησε. Ένοιωσα ξανά ο
επαγγελματίας δημοσιογράφος που μπορώ να δημιουργήσω πάνω σε μια λευκή κόλλα χαρτιού. Συνεργάστηκα ξανά με τους τεχνικούς τύπου, που υλοποιούν τις προτάσεις μου, για το στήσιμο της εφημερίδας και είδα να παίρνουν σάρκα και οστά οι προτάσεις μου.
Ζωντάνια και δημιουργικότητα, αυτό είναι το ζητούμενο στη δημοσιογραφία. Και ίσως το βλέπετε καθημερινά και εδώ, στον
ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, τη συντροφιά μου σε δύσκολους καιρούς, μέσα από την οποία, τίποτα δεν αφήνω στην τύχη του, αλλά
προσπαθώ να έχει τη δική μου προσωπική πινελιά. Και πραγματικά
καθετί μέσα εδώ είναι μελετημένο και τοποθετημένο με τρόπο που να λέει κάτι και να με εκφράζει. Αλλά είναι αρκετά μεγάλο και θέλει καλή διάθεση, υπομονή και όρεξη για να τον συντηρείς, φαντάσουν να πείτε ότι το
διαβάζετε προσεκτικά. Επιπλέον καθετί
επικαιροποιείται συνεχώς. Για μένα, από την πρώτη στιγμή που το έφτιαξα, εδώ και μια 15ετία περίπου,
το περιποιούμαι, καθημερινά. Αλλάζω ότι χρειάζεται και προσθέτω ότι είναι αναγκαίο...
Κατά κάποιο τρόπο είναι κι αυτό εφημερίδα, αλλά... ηλεκτρονική! Και μπορεί στη δική μας γενιά το χαρτί να συνεχίζει να έχει τη γοητεία του, ενώ η νέα γενιά δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό, αλλά τελικά,
αυτό που μετράει, είναι η ζωντανή επικοινωνία με τον αναγνώστη. Και αν προσέξετε, εδώ είναι άμεση. Μπορείτε κάθε θέμα που βλέπετε να το σχολιάσετε.
Κι εδώ τα όρια επιρροής μεγαλώνουν, αφού ολόκληρος ο κόσμος είναι πια ένα μικρό χωριό. Και ότι ανεβαίνει εδώ, μπορεί να διαβαστεί την ίδια στιγμή από παντού όπου γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. Είτε με τις εφημερίδες λοιπόν, είτε με τον
ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, εγώ συνεχίζω να δημιουργώ.
