Κυριακή μεσημέρι... Με έναν ήλιο λαμπρό, πάνω από τα κεφάλια μας στον Αττικό ουρανό, ήρθα μια βόλτα στο λόφο του Σκουζέ, στα Σεπόλια, έναν πράσινο πνεύμονα, μια ανάσα από το κέντρο της Αθήνας. Έψαχνα ένα μικρό διάλειμμα σε μέρη γνώριμα. Εδώ στο λόφο το καλοκαίρι είναι χαρά Θεού... Έχω περάσει πολλές όμορφες στιγμές... Και η μνήμη λειτουργεί, κανονικά...

Πήγα στο μικρό καφέ – εστιατόριο... Θλίψη για την κατάντια στην οποία βρίσκεται... Πόσα χρόνια τώρα η δημοτική αρχή λέει ότι θα το αξιοποιήσει και είναι αφημένο στην απόλυτη εγκατάλειψη... Κι ενώ γύρω – γύρω έχει λουκέτα που δυσκολεύουν την πρόσβαση, από την πίσω πλευρά η είσοδος είναι απολύτως ελεύθερη. Δεν υπάρχει ούτε ένας στοιχειώδης φράκτης. Ορθάνοιχτα όλα. Μπορείς να μπεις, ακόμα και με ποδήλατο...

Στάθηκα λίγο στην αυλή του... Εδώ ο μισθωτής του χώρου, όταν λειτουργούσε η ταβέρνα “Ο Λόφος” είχε τα τραπέζια του. Και μια τέντα πάνω από τα κεφάλια μας, είχε την έννοια της προστασίας από τον ήλιο ή τα πουλιά που ήταν μπόλικα στα δέντρα που το περιβάλλουν... Τι γεύματα, τι παρέες έχω κάνει εδώ... Και τώρα... Δεν υπάρχει ίχνος από την τέντα. Έχει καταστραφεί από τον ήλιο, τις βροχές, τον αέρα... Η απόλυτη εγκατάλειψη!

Η ίδια θλιβερή εικόνα κι εδώ, στις σκάλες που οδηγούν στην ταράτσα... Θυμάμαι καλοκαίρια, που παίρνουμε εδώ το ποτό μας με την παρέα μας. Και μπροστά στα πόδια μας, πιάτο, η Αθήνα. Να είναι ορατή ώς πέρα, την Ακρόπολη. Τώρα λουκέτα παντού... Κλειδωμένες πόρτες και κτίρια εγκαταλειμμένα στην τύχη τους... Πόσο θα αντέξουν ακόμα; Στην ταράτσα 5 -6 πιτσιρικάδες έχουν πάρει τον καφέ τους και απολαμβάνουν τον ήλιο του Φλεβάρη...

Φεύγω... Δεν μπορώ να κρατήσω άλλο την καρδιά μου μπροστά σ' αυτό το δράμα. Έχει τις μνήμες της η ψυχή μου. Και δίνει μάχες να ανατρέψει αυτή την αρνητική εικόνα. Θα καθίσω λίγο στο πάρκο με την υποτυπώδη παιδική χαρά και τις κούνιες. Ένα παιδί παίζει υπό την επίβλεψη της μαμάς του. Απέναντι, στον ήλιο, κάθονται τέσσερις γέροντες και κουβεντιάζουν μεγαλόφωνα... Ακούγονται καθαρά, μέχρι το δικό μου παγκάκι και τους χαίρομαι. Παρεούλα όμορφη, κυριακάτικη...