Τα λουλούδια ομορφαίνουν τις ζωές μας. Και μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα!

Durmaz1.060522
Ο φίλος μας Yaşar Durmaz από τη Σμύρνη της Τουρκίας, "ανεβάζει" καθημερινά υπέροχες φωτογραφίες με λουλούδια, σαν αυτά που σας έχουμε σήμερα, στον τοίχο του στο Facebook. Μας αρέσουν πολύ και δεν παραλείπουμε να κάνουμε ένα λάικ στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη. Δείτε ΕΔΩ μερικά λουλούδια του.

durmaz1.240522
Είναι από τις όμορφες αναρτήσεις στο διδίκτυο που μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για τη ζωή. Και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αν αυτά τα λουλούδια αντέχουν και συνεχίζουν να είναι τόσο όμορφα, μπορούμε κι εμείς, σίγουρα, να συνεχίζουμε να δίνουμε, με αξιοπρέπεια, τις μάχες μας στην καθημερινότητα μας. Δείτε άλλο ένα δημοσίευμα του ΕΔΩ.

Durmaz2.060522
Ομορφιές ξεχωριστές, με τις οποίες είναι γεμάτη ολόκληρη η γη και όχι μόνο ο μικρόκοσμος μας. Για την Σμύρνη, την πόλη της Τουρκίας που μένει ο Yaşar Durmaz έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αν και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πάμε. Δείτε ΕΔΩ καθώς, στόχος μας είναι να γνωρίσουμε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου, μπορούμε. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

durmaz2.240522
Θα συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε σ' αυτό το site, όσο η αφορμή με τα λουλούδια είναι εδώ... Κι όσο τα λουλούδια "κρατάνε" τη ζωντάνια τους, τόσο αυτά θα γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, όλο και πιο όμορφα. Κάθε εποχή έχει πραγματικά υπέροχα πράγματα να μας δώσει. Ακόμα κι όταν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, λόγω των οιώσεων της εποχής...

Durmaz3.060522

Δημοσιογραφικά

Ήρθε ο καιρός! Επιστρέφουμε στα γνωστά δημοσιογραφικά μας λημέρια με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ

ilektrikos.148
Παρέλαβα την ύλη χθες και το μεγαλύτερο μέρος της το προώθησα κιόλας στο τυπογραφείο και ξαναμπαίνει σε μια σειρά μια όμορφη συνήθεια που μου αρέσει, στην ενασχόληση μου με τη δημοσιογραφία… Αυτή την εφημερίδα φτιάχνω, τώρα. Κι αυτό που βλέπετε είναι το προηγούμενο φύλλο που κυκλοφόρησε τον… Ιανουάριο του 2020.

ilektrikos.94
Ποτέ στο παρελθόν στα 25 χρόνια που έχω την ευθύνη της επιμέλειας της έκδοσης δεν έχει ξανασυμβεί αυτό το πράγμα. Να μην μπορούμε να βγάλουμε εφημερίδα για πέντε ολόκληρους μήνες. Το σημαντικό βέβαια είναι ότι διαφυλάξαμε τη ζωή μας. Έτσι μπορούμε να επιστρέψουμε σήμερα στο πόστο μας.

Το περίμενα πώς και πώς... Η καραντίνα είχε και τις, από επαγγελματική άποψη, συνέπειες της. Αφού οι συνταξιούχοι θεωρούνται (και είναι...) από τις πιο ευάλωτες κοινωνικά ομάδες, ήταν από τους πρώτους που κλείστηκαν σπίτια τους, στον καιρό της καραντίνας.

Έτσι σταμάτησαν και να εκδίδονται και οι εφημερίδες που τους έβγαζα κάθε σίμηνο. Αναφέρομαι στην "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο" των συνταξιούχων στον ΗΣΑΠ και τον "ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών" από τον ΟΣΕ, ιδιοκτησία της ΠΟΣΣ. Είχα βγάλει τότε τον πόνο μου με σχετικό δημοσίευμα ΕΔΩ.

Ναι, είναι ένας δικός μου τρόπος έκφρασης, αυτός... Να βγάζω από μέσα μου, ότι με πληγώνει και με πονάει, γράφοντας... Πέρασε αρκετός καιρός, κάνοντας υπομονή... Κι εδώ που τα λέμε δεν είχα και τι άλλο να κάνω.

Σε συνεννόηση με τους ανθρώπους που διοικούν το Σωματείο και την Ομοσπονδία, απλά κρατούσα σε μια κατάσταση συντήρησης τους διαδικτυακούς τους ιστότοπους... Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Και να, που τα πράγματα αλλάζουν. Παρέλαβα κιόλας την υλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. Νέο φύλλο, γεμάτο ζωντάνια, δύναμη και θέληση των ανθρώπων του, προκειμένου να σταθούν όρθιοι σε ένα, ομολογουμένως, δύσκολο περιβάλλον, προκειμένου να συνεχίσουν τη δράση τους από εκεί που την άφησαν λόγω της πανδημίας και των συνεπειών της.

Από την μάχη του κορονοϊού Covid-19 βγαίνουν λαβωμένοι... Χωρίς να έχουν καταφέρει να κάνουν τις προγραμματισμένες Γενικές Συνελεύσεις τους, χωρίς όλοι να είναι εκεί και να δίνουν ένα χέρι βοήθειας...

Ευτυχώς, δεν υπήρξαν απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, σε καμιά από τις δύο συνδικαλιστικές οργανώσεις και αυτή είναι η καλή πλευρά του πράγματος. Διότι γνωρίζοντας τους τόσα χρόνια που συνεργάζομαι μαζί τους, είμαι βέβαιος ότι θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο.

Τις βλέπω ήδη στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ, καθώς επεξεργάζομαι την ύλη τους και σχεδιάζω τις σελίδες για να τις πάω στο τυπογραφείο...

Οι άνθρωποι που είναι δημιουργικοί (και είμαι ευγνώμων που έχω τέτοιους συνεργάτες...) είναι και πεισματάρηδες και κάνουν σωστό προγραμματισμό, ώστε να είναι σε θέση να υλοποιούν τα πλάνα και τους στόχους που βάζουν.

Κατ’ αποκλειστικότητα, σας δίνω το πρώτο θέμα της εφημερίδας:
Μετά από μία δύσκολη περίοδο αναγκαίου για τη δημόσια υγεία αυτοπεριορισμού όλων μας, περνάμε σε μία νέα φάση της ζωής μας, που καλούμαστε να πιάσουμε ξανά το νήμα της καθημερινότητάς μας. Η πανδημία του κορωνοϊού δεν αφήνει μόνο βαθειά σημάδια στην κοινωνία και στη ζωή μας, αλλά ήδη έχει αρχίσει να αποτυπώνεται ανεξίτηλα και στην οικονομία μας.
Είναι η ώρα τώρα μετά τα νέα δεδομένα που έφερε στην επικαιρότητα η νέα πανδημία του κορωνοϊού Covid-19 να προσπαθήσουμε για να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον τηρώντας τα μέτρα που υποδεικνύουν οι αρμόδιες αρχές για την προστασία μας από τον κορωνοϊό. Σιγά-σιγά θα πρέπει να επανερχόμαστε στην κανονικότητα, η οποία βέβαια δεν είναι ιδία με το χθες, είναι τελείως διαφορετική.
Θα πρέπει να εφαρμόσουμε τη σημερινή πραγματικότητα αναλογιζόμενοι ότι η πανδημία που ενέσκηψε σε όλη την υφήλιο δεν έχει ακόμη εξαφανιστεί, και τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει το ανάλογο εμβόλιο, είναι δίπλα μας, καιροφυλαχτεί και δεν πρόκειται να μας συγχωρήσει έστω και το παραμικρό λάθος που θα κάνουμε.
Είμαστε υποχρεωμένοι από δω και μπρος να ζούμε με τον φόβο του κορωνοϊού και να ζούμε πάντα κάτω από τις οδηγίες των ειδικών λοιμοξιολόγων, αναλογιζόμενοι ότι το μεγαλύτερο αγαθό για τον άνθρωπο είναι η υγεία. Η επαγρύπνηση για τον ιό θα πρέπει να συνεχιστεί αμείωτη. Θα πρέπει να γίνει πιστεύω όλων μας ότι ακόμη και αν το αρχικό κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού έχει τεθεί επιτυχώς υπό έλεγχο, μπορεί αν δεν εφαρμόσουμε σωστά τις οδηγίες των ειδικών να εμφανιστούν και νέα κύματα κρουσμάτων.
Σήμερα δεν είμαστε μόνοι – είμαστε όλοι μαζί πρωταγωνιστές στην ίδια περιπέτεια με έναν αντίπαλο πανίσχυρο, που πρέπει όμως να αποδείξουμε ότι δεν είναι αήττητος. Είναι καθήκον όλων μας σήμερα να πράξουμε υπεύθυνα για να καταπολεμήσουμε αυτήν την απειλή και να την αφανίσουμε και εφόσον οι εξελίξεις μας το επιτρέψουν να συναντηθούμε και πάλι με ανανεωμένη διάθεση και αισιοδοξία.

Ξεκινήσαμε λοιπόν, με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και είμαι πολύ χαρούμενος... Ναι, μου είχε λείψει αυτή η επαφή, όλη αυτή η δημοσιογραφική δημιουργικότητα. Και κάνουμε αυτό που αγαπούμε και θέλουμε όντας καλά στην υγεία μας, επειδή ακολουθήσαμε και συνεχίζουμε να το κάνουμε, όσο γίνεται πιο πιστά, τις οδηγίες που μας έδιναν οι ειδικοί, όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Όπως σε όλους, είναι βέβαιο ότι θα έχει τις δυσκολίες του, αυτό το εγχείρημα της ενσωμάτωσης... Και μεσολαβεί και το καλοκαίρι με τις δικές τους ξεχωριστές δυσκολίες. Αλλά γνωρίζουμε τις δυνατότητες μας και είμαστε βέβαιοι, ότι θα τα καταφέρουμε και θα ανταποκριθούμε με τον καλύτερο τρόπο.

Τελικά, η υπομονή επιβραβεύεται, το έχουμε δει πολλές φορές στη ζωή μας ώς τώρα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν να ασκούμε υπομονή και ας εμπιστευόμαστε Εκείνον που πρέπει και μπορεί να φέρει την καλύτερη έκβαση στη ζωή μας. Κι ότι, ακόμα κι αν μπροστά μας μοιάζει να ορθώνεται ένας τοίχος με αδιέξοδο, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Στο τέλος αυτής της εβδομάδας πιστεύω ότι θα έχουμε ολοκληρώσει το στόχο μας και το 16σέλιδο ταμπλόιτ, από τεχνική άποψη, για να οδηγηθεί στο πιεστήριο και στη συνέχεια στα μέλη του σωματεία, σπίτια τους, που το περιμένουν με λαχτάρα, όπως σε κάθε έκδοση.

Και από τώρα σας αναγγέλλω πως θα είναι τόση και τέτοια η χαρά μου, που θα κάνω άλλο ένα δημοσίευμα γι' αυτόν τον ιστότοπο...

Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή μας, τόσο χαρακτηριστικές, που αξίζει να μένεις λίγο παραπάνω... Ναι, το αξίζουν!

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA