Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες... Ο κόσμος εδώ στο χωριό στην πρώτη όψη του φαντάζει ιδανικός... Ποιος ξέρει όμως τι κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες;

Εσείς που με παρακολουθείτε όλες αυτές τις μέρες που είμαι στο χωριό να γράφω με τα καλύτερα λόγια για τον τόπο μου θα έχετε σχηματίσει την εντύπωση ότι ζω σε ένα από τα ομορφότερα σημεία του πλανήτη γη, όπου μόνο το καλό συμβαίνει και δεν υπάρχει τίποτα το κακό. Λάθος...

Μπορεί να έχω κι εγώ τις ευθύνες μου που κατευθύνω το βλέμμα μου, ηθελημένα στα καλά πράγματα, όσα με αναζωογονούν και μου φέρνουν καλές μνήμες μπροστά μου...

Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω από τις κλειστές πόρτες ή πίσω από τις χαμογελαστές ανθρώπινες φάτσες... Οικονομικές δυσκολίες, οικογενειακά προβλήματα, στις δοσοληψίες με τις τράπεζες, η άγνοια για το τι επιφυλάσσει το αύριο, είναι το ίδιο σκληρά παντού...

Μόλις προχθές, το χωριό το ταλάνιζε μια σκληρή είδηση... Μια 25χρονη, μητέρα τριών παιδιών το πρωί (ξημερώματα...) που οδηγούσε το αυτοκίνητο της για να πάει στο ξενοδοχείο της Χερσονήσου όπου δούλευε, της έστησαν καρτέρι δυο άντρες που επέβαιναν σε μοτοσυκλέτα, της έκλεισαν το δρόμο, τη σταμάτησαν και ο ένας τουλάχιστον τη βίασε...

Αυτά σ' ένα χωριό είναι πια θέμα τεράστιο... Το πήραν τα ειδησεογραφικά Blog της Κρήτης και ευτυχώς το χειρίστηκαν κάπως διακριτικά. Δεν έγραψαν το όνομα του χωριού μας (Δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Μινώα, είπαν...), ούτε το όνομα της παθούσας. Κι ωστόσο μέχρι το μεσημέρι της ίδιας ημέρας στη μικρή κοινωνία του χωριού, όλα ήταν πια γνωστά... Το ονοματεπώνυμο της κοπέλας και ίσως κι εκείνο του δράστη που εκείνη γνώρισε, όταν πάνω στην ώρα της κακοποίησης της έβγαλε το κράνος του...

Φανταστείτε πόσο ισοπεδωτικά περνά πάνω από τη γυναίκα όλη αυτή η ιστορία... Να είναι έτοιμη να δεχτεί στο σπίτι της επισκέψεις συγγενών και φίλων που ρωτούν και θέλουν να μάθουν λεπτομέρειες... Να θυμάται και να ξαναθυμάται μια στιγμή, που πολύ θα ήθελε να ξεχάσει... Μια στιγμή που έχει ήδη περιγράψει λεπτομερώς στον αστυνομικό διοικητή Καστελλίου όπου κατέθεσε την καταγγελία της, στον ιατροδικαστή που την εξέτασε όταν υποχρεώθηκε να πάει στο νοσοκομείο, προκειμένου να καταγραφεί ιατρικά η κακοποίηση της...

Μικρή κοινωνία, μεγάλα προβλήματα και κλειστές πόρτες... Και άνθρωποι που ζητάνε να μάθουν περισσότερα όχι πάντα από ανθρώπινο ενδιαφέρον, αλλά και με μια διάθεση κουτσομπολιού...

Έμεινα μακριά από αυτή την ιστορία... Πρόκειται για μια προσωπική υπόθεση και σέβομαι καθετί το προσωπικό, θεωρώντας ότι πρέπει να υπάρχουν και όρια που περιφρουρούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια... Κι αν γράφω αυτό το κομμάτι είναι γιατί ήθελα να σας πω, πως ότι φαίνεται λαμπερό και όμορφο επειδή έτσι πεθυμά να το δει η ψυχή μας, δεν είναι πάντα έτσι...

Μακάρι να έρχονταν μια μέρα που οι άνθρωποι να ένοιωθαν ασφαλείς, χωρίς τον κίνδυνο, κάθε στιγμή, της βουλιμίας για ότι βάλει το μυαλό και παροδηγεί τη σκέψη μας... Και μακάρι αυτή η κοπέλα να βοηθηθεί στο σπίτι της για να ξεπεράσει το σοκ μιας σκληρής δοκιμασίας που δεν επιζητούσε πηγαίνοντας στη δουλειά, όπου έβγαζε τίμια το ψωμί του σπιτικού της...

Και η άλλη, η φωτεινή πλευρά της Κρήτης...

Κι επειδή μπορεί να μαύρισε η ψυχή σας ας δούμε μια άλλη πλευρά της Κρήτης, όμορφη, αυτή που θέλει να ξέρει η καρδιά μας... Είναι από τους “Πρωταγωνιστές” του Σταύρου Θεοδωράκης από τα Χανιά... Δεν είναι είμαστε συγγενείς, παρ' όλο που έχουμε το ίδιο επίθετο κι ωστόσο μ' αρέσει η δουλειά του. Το θέμα είναι σπασμένο σε τέσσερα κομμάτια. Είναι εύκολο να δείτε μόνοι σας και τα υπόλοιπα τρία κομμάτια. Αν όμως υπάρχει πρόβλημα, πείτε το μου να τα βάλω κι αυτά...

Κανένας προγραμματισμός, όλα τα κάνουν στο πόδι... Νύχτα έριξαν το μαύρο στην ΕΡΤ. Στο σκοτάδι και με αδιαφάνεια προσπαθούν τώρα να ανοίξουν ένα πειρατικό κανάλι και να... προσαρμοστούν σχεδόν 37 μέρες μετά, στην απόφαση του ΣτΕ. Κι αυτό το κάνουν μ' έναν τρόπο αστείο και επικίνδυνο... Άντε μετά να τους εμπιστευτείς.... Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, συνεχίζουν να εκπέμπουν πρόγραμμα, μέσω internet, με αξιοπρέπεια. Δείτε τους ΕΔΩ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/07/2013

Έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την πρόσληψη δημοσιογράφων σ' αυτό το εξάμβλωμα που ονομάζουν Δημόσια Τηλεόραση. Μ' έναν τρόπο που είναι για γέλια και για κλάματα. Οι πρώτοι 500 που θα στελεχώσουν το πρόγραμμα προσλαμβάνονται με δίμηνες συμβάσεις ώς... δασοπυροσβέστες. Εποχιακό επάγγελμα η δημοσιογραφία! Αν είναι δυνατόν... Και όμως ζούμε τέτοιες καταστάσεις και το επαγγελματικό μας Σωματείο δεν αντιδρά διότι απλά, ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές ακόμα δεν έχει συνέλθει ακόμα σε Σώμα. Τα μικροκομματικά παιχνιδάκια δεν τους αφήνουν...

Με την προκήρυξη φωτογραφίζονται συγκεκριμένες θέσεις, για τις οποίες φαίνεται να έχουν ήδη επιλεγεί τα πρόσωπα που θα τις επανδρώσουν. Προβλέπονται παραδείγματος χάριν διευθυντές ειδήσεων και ενημέρωσης, οι οποίοι μπορεί να είναι απόφοιτοι είτε πανεπιστημιακής, είτε τριτοβάθμιας ή και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης!
Προβλέπονται επίσης θέσεις για 32 ηλεκτρολόγους μηχανικούς, ενώ στην ΕΡΤ δούλευαν μέχρι τώρα μόλις 12!

Παρά τις σχετικές διαβεβαιώσεις που είχε δώσει ο αρμόδιος υφυπουργός Π. Καψής, η προκήρυξη αποκλείει πολλές κατηγορίες εργαζομένων (όπως τα μουσικά σύνολα και ολόκληρη την νομική υπηρεσία) ενώ ανοίγει θέσεις εργασίας σε ειδικότητες που σχετίζονται με την κυβερνητική προπαγάνδα. “Προβλέπονται όμως 20 συν 10 πολιτικοί συντάκτες” λένε συνάδελφοι από την Ένωση Συντακτών Μακεδονίας - Θράκης. “Είναι το ράδιο ΟΝΝΕΔ, με ταμπέλα ΔΤ”.

Σημειώνεται επίσης ότι, παρά τις σχετικές υποσχέσεις, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν πριμοδοτούνται από την προκήρυξη παρά με 200 μόρια, που αντιστοιχεί σε μόλις 1,5 χρόνο εργασίας για κάποιον που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα και θα θέσει υποψηφιότητα.

Επίσης, παρά τις σχετικές εξαγγελίες, δεν προβλέπονται θέσεις για το ίντερνετ, ενώ οι δημοφιλείς και ιστορικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί της ΕΡΤ απαξιώνονται πλήρως. Δημιουργείται ένα ραδιόφωνο με 37 ανθρώπους προσωπικό στην Αθήνα, ενώ καταργούνται οι περιφερειακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Σε περιοχές όπως ο Έβρος, το Ιόνιο ή οι Κυκλάδες δεν θα υπάρχει κανένας δημοσιογράφος, ενώ σε ολόκληρη την Κρήτη προβλέπεται μόνον ένας!

“Σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές, όπως η Κομοτηνή, η Ξάνθη ή η Φλώρινα οι ξένοι σταθμοί κάνουν πάρτι” σχολιάζει οι γνωρίζοντες “χάρις σε μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι ήταν ευαίσθητη στα εθνικά θέματα. Πρόκειται για εθνικό έγκλημα”.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η πλήρης απαξίωση της ΕΤ-3, που είχε καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να αποκτήσει την δική της φυσιογνωμία και το δικό της κοινό. “Πρόκειται για ταφόπλακα της εικοσιπενταετούς πορείας της ΕΤ-3, γυρνάμε στο 1978 όταν είχε ένα γραφείο κάπου στη Βενιζέλου”.

“Στην πόλη απ' όπου ξεκίνησε η ραδιοφωνία στην Ελλάδα, καταργείται ο 9,58, το πολιτιστικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Η προχειρότητα είναι κωμικοτραγική. Προβλέπονται δύο παρουσιαστές ειδήσεων και 2 αθλητικών εκπομπών, αλλά καμία μακιγιέζ. Ακόμη και το δημοσιογραφικό ταμείο ονομάζεται ΤΣΠΕΑΘ, ενώ εδώ και χρόνια έχει αντικατασταθεί από το ΤΑΠ ΜΜΕ”. Τόση προχειρότητα πια; Ούτε αυτό δεν το γνωρίζουν;

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι υπόλοιπες 1.500 θέσεις θα προκηρυχθούν μόλις εκκενωθεί το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, αλλά οι εργαζόμενοι στην Αγία Παρασκευή αμφισβητούν όλη την διαδικασία. Σύμφωνα με νομικούς κύκλους στην Αθήνα, όποιος υπογράψει τις δίμηνες συμβάσεις δεν θα μπορεί να διεκδικήσει νομικά την ακυρότητα της απόλυσης του με το λουκέτο στην ΕΡΤ, τα αναδρομικά χρήματα που του αναλογούν καθώς και την επαναπρόσληψη του από το διάδοχο σχήμα.

Στην Αγία Παρασκευή έχει σχηματιστεί η πεποίθηση ότι, σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεν προτίθεται να επαναπροσλάβει τους 2000 από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, όπως είχε υποσχεθεί.

Το μοντέλο πρόσληψης που επιλέγεται με την προκήρυξη δεν στηρίζεται σε κάποια σύμβαση, που γνωρίζουν όσοι υποβάλλουν υποψηφιότητα. Πρώτα θα επιλεγούν και μετά θα τους παρουσιάσουν την σύμβαση, που θα πρέπει να δηλώσουν ότι αποδέχονται, έστω και αν η σύμβαση διαρκεί μόνο για 2 μήνες. Αν μετά το τέλος του διμήνου δεν είναι αρεστοί στην διοίκηση, απολύονται χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. Πιθανότατα το ίδιο ελαστικό μοντέλο, χωρίς συμβάσεις αορίστου χρόνου αλλά με πληρωμή με μπλοκάκι, να εφαρμοστεί και για τις μελλοντικές προσλήψεις, όσες τελικά πραγματοποιηθούν.

Θα το γράψω για άλλη μια φορά κι ας γίνομαι κουραστικός: Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάζουμε να εκπέμπουν ένα πειρατικό πιλοτικό πρόγραμμα και δεν αντιδρούμε. Τι άλλο περιμένουμε να δούμε, αλήθεια;

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται το Σάββατο 27/7/2013 στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Θέλω, έχω ανάγκη να βλέπω λίγο πιο μακριά από το τώρα... Να κάνω σχέδια για το αύριο, προσεγγίσιμα. Και τα άνθη από τις βουκαμβίλιες θαρρώ πως μπορούν να υποστηρίξουν αυτή την προοπτική...

Τους έδωσα ονόματα, που κάτι λένε σε μένα... Την πρώτη, αριστερά όπως μπαίνουμε στο σπίτι την έβγαλα “Ανάβυσσο”, μια όμορφη περιοχη της Αττικής που έχω ζήσει καλές στιγμές...

Τη δεύτερη την έβγαλα "Τέμενη", ένα μέρος που επίσης έχω να θυμάμαι όμορφα πράγματα... Οι μνήμες είναι αυτές που μας κρατούν ζωντανούς... Αυτές που μπορούν να υποστηρίξουν το όνειρο...

Το φετινό καλοκαίρι πέρασα πολλές ώρες στο πατρικό μου, σε μια προσπάθεια να διεκπεραιώσω δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Ίσως δεν καταφέρω να ολοκληρώσω το κοντοπρόθεσμα σχέδια μου να βάλω, ενώ είμαι εδώ, τα πλακάκια στο μπάνιο και την κουζίνα μα έχουν πάρει το δρόμο τους και οπωσδήποτε θα γίνουν το καλοκαίρι αυτό...

Έχω συνεννοηθεί και περιμένω τους μαστόρους... Μα, πρέπει να εγκλιματιστώ στον τρόπο σκέψης των ντόπιων... Ο καιρός γι' αυτούς μετράει αλλιώς, δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη βιασύνη. “Να τελειώσουν πρώτα τις δουλειές τους” λες κι αυτή δεν είναι δουλειά. Ας είναι... Περνώ καλά εδώ και δεν θέλω να χαλάσω τις διακοπές μου. Σε κάθε περίπτωση οι ανοχές μου είναι αρκετά μεγάλες και έχω όση υπομονή χρειάζεται, αν και η ζωή δείχνει πως δεν πρέπει να είναι ατέλειωτη αν θέλω να έχω ένα κάποιο αποτέλεσμα...

Κι έτσι αποφάσισα να κάνω δυο βήματα στο μέλλον για το πατρικό μου. Υλοποίησα λοιπόν ένα όνειρό μου. Βρήκα, αγόρασα και φύτεψα στην είσοδο του σπιτιού, δυο βουκαμβίλιες. Εκεί που κάποτε η μητέρα μου είχε περιβολάκια γεμάτα όμορφα λουλούδια που πρόσθεταν στην ποιότητα της ζωής μας.

Τις παρακολουθώ μια εβδομάδα τώρα... Τις ποτίζω καθημερινά, μέχρι να ξεπεράσουν το σοκ της αλλαγής περιβάλλοντος, να πιάσουν και να αρχίσουν να αναπτύσσονται... Και φαίνεται πως τα καταφέρνουν... Τα λουλούδια τους είναι στη θέση τους σαν να ζωντάνεψαν από μαραμένα που ήταν...

Αν, όπως μου είπε η Μαρία, η κόρη του ανιψιού μου Μανώλη που διαβάζει στο σπίτι της Μαλάμως αυτές τις μέρες, τα φροντίσει λίγο όταν φύγω, ποτίζοντας τα δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα μέχρι να έρθουν οι βροχές του χειμώνα τότε μπορώ να υπολογίζω πως του χρόνου τέτοιον καιρό θα έχουν κιόλας αναπτυχθεί και θα ομορφαίνουν τον τόπο...

Πάντα μου άρεσαν οι βουκαμβιλιες... Θα είναι υπέροχο να μένω σε ένα σπίτι όπου η ομορφιά τους θα γεμίζει το εξωτερικό τοπίο... Έχω αρκετή υπομονή, περισσότερη κι απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος... Για την ώρα έρχομαι κάθε απόγευμα και τις περιποιούμαι...

Πήρα κι ένα σκαλιστήρι από το Αρκαλοχώρι. Έχω ακούσει πως τους κάνει καλό να “αναπνέουν” τα φυτά. Και τους μιλώ, όταν είμαι μόνος μου στο σπίτι... Όπως τώρα που γράφω αυτές τις σημειώσεις... Έτσι εκτιμώ ότι θα μείνουν ζωντανές και θα αναπτυχθούν απλώνοντας στους τοίχους...

Και θα κάνουν το πατρικό ακόμα πιο ζεστό και πιο όμορφο απ' ότι είναι ήδη στην καρδιά μου...Οι ανθισμένες βουκαμβίλιες που φύτεψα φέτος...

Το εξώφυλλο του τ. 128 της εφημερίδας τα “Τα Νέα του Ελληνικού”, όπου εμφανίζομαι ως... συνεργάτης. Τα παιδιά του Συλλόγου χρησιμοποίησαν στη σελ. 3 ένα κομμάτι που έγραψα εδώ, στο Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη την εφημερίδα και διαβάστε το κομμάτι μου...

Εδώ, ένα κομμάτι από το δημοσίευμα που πήραν από το Site μου... Έχουν χιούμορ όμως κι αυτό είναι ωραίο στις μέρες μας. Ειλικρινά το χάρηκα...

Με τα παιδιά του Συλλόγου του Ελληνικού Αρκαδίας έχουμε μια πολύ καλή σχέση. Θαυμάζω το έργο τους κι εκείνοι εκτιμούν το ενδιαφέρον μου για το χωριό τους. Στο προτελευταίο φύλλο της εφημερίδας τους “Τα Νέα του Ελληνικού” τ. 128 είδα με έκπληξη να... αναδημοσιεύουν ένα κομμάτι που έγραψα για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με πολύ χιούμορ... Βεβαίως είμαι έτοιμος για όλα. Δεν έχουν τα κομμάτια που δημοσιεύονται εδώ κοπιράιτ. Ελεύθερα διατίθενται...

Βεβαίως είναι όμορφο να αναφέρει κανείς την πηγή. Και είναι σωστό γιατί τα πνευματικά δικαιώματα του όποιου έργου έχουν την αξία τους...

Αυτούς τους ανθρώπους στο Σύλλογο του Ελληνικού τους χαίρομαι. Αγαπούν το χωριό τους και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία... Μακάρι να τους μιμούνταν κι άλλοι... Ευτυχώς βλέπω και στο δικό μου το χωριό και κάνουν αξιόλογες προσπάθειες. Και τους αξίζουν έπαινοι γι' αυτό...

Αντί να ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για το τομάρι τους, βάζουν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών τους και επιζητούν το καλύτερο που μπορούν για το χωριό που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και, όπου κι αν πήγαν δεν τον ξεχνούν... Τον αγαπούν και ονειρεύονται να έρθουν μια μέρα ξανά πίσω και να “τελειώσουν” εκεί που είναι οι ρίζες τους...

Λέω στο μότο αυτού του Site σχετικά με τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ “επειδή οι ρίζες είναι ιερές” και το εννοώ με την έννοια της κουλτούρας και της πολιτισμικής παράδοσης... Και το βλέπετε, ακόμα και τώρα που προβάλω μια αξιόλογη προσπάθεια, μιας ομάδας ανθρώπων από ένα άλλο χωριό. Έχω στο νου μου πόσο σπουδαίος είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε.

Αυτό που μου αρέσει με το Σύλλογο του Ελληνικού είναι ότι όλες οι διοικήσεις, διαχρονικά, έχουν προσανατολιστεί στον ίδιο στόχο και σκοπό, να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για το χωριό τους.

Δείτε ΕΔΩ το τελευταίο φύλλο των “Των Νέων του Ελληνικού” και διαβάστε το. Κι ΕΔΩ περιηγηθείτε στο Site τους... Πολύ αξιόλογη η προσπάθεια... Μπράβο τους!

Τα Σταφύλια. Τα πρώτα για φέτος, τα λιάτικα (κόκκινα που βάζουν για το κρασί...), όταν κατά τον Σεπτέμβρη ζαχαρώσουν, είναι κιόλας ώριμα. Τόσο που να μ' αρέσουν να τα κόβω και να τα απολαμβάνω επιτόπου...

Το ίδιο και τα σύκα... Αν και είναι νωρίς ακόμα, εν τούτοις πραγματικά είναι ότι καλύτερο για μένα που μπορώ να φάω άφοβα, αφού ακόμα δεν έχουν “μελώσει”, ούτε έχουν ζαχαρώσει επικίνδυνα για την υγεία μου...

Μ' αρέσει όταν βρίσκομαι στο χωριό, όπως τώρα να τριγυρνώ έξω στα χωράφια... Είναι μια αφορμή να δω σε τι κατάσταση είναι οι ελιές μου και ταυτόχρονα βρίσκω φρούτα εποχής πάνω στα δέντρα για να απολαύσω...

Κι είναι ανείπωτη η χαρά να τα κόβεις και να τα απολαμβάνεις επιτόπου. Έχω λοιπόν ξεχωρίσει τόπους που μπορώ να βρω τέτοια δέντρα... Αυτή την εποχή έρχονται τα σύκα και τα σταφύλια...

Πρώιμα, αλλά πάντα νόστιμα και καθαρά, απαλλαγμένα από φυτοφάρμακα ή ιδιαίτερα λιπάσματα που μπορούν να τους δώσουν ίσως μια καλύτερη εμφάνιση, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούν να συναγωνιστούν με τα φρούτα που θα βρεις στη λαϊκή αγορά.

Το ένα είναι αγνό, απλό, καθαρό, όπως το προσφέρει η φύση στον άνθρωπο, ενώ το άλλο έχει ποτιστεί ώς το μεδούλι με φάρμακα προκειμένου να γίνει ελκυστικό στην όψη, στην εμφάνιση...

Άσε που είναι και δωρεάν... Επιπλέον έχω διαπιστώσει ότι τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν τα φρούτα... Στην ηλικία τους εμείς τα ψάχναμε, εντοπίζαμε τα καλύτερα δέντρα με τους υπέροχους καρπούς και... στήναμε καρτέρι, με το φόβο πάντα του αγροφύλακα που μας κυνηγούσε για την κακιά συνήθεια μας να μην περιοριζόμαστε μόνο στα δικά μας δέντρα, αλλά σε οποιοδήποτε δέντρο, ακόμα και ξένης ιδιοκτησίας με επιθυμητό καρπό που δελέαζε το μάτι μας και τον ουρανίσκο μας...

Σήμερα μόνο τα σταφύλια μπορείς να τα βρεις σε καλλιεργημένους αμπελώνες... Όπως ας πούμε εγώ που πάω στο χτήμα του Αγησίλαου και της Στασούλας στου Γρέγο.

Σύκα όμως μπορείς να βρεις παντού. Το ζήτημα είναι να βρεις εκείνα που είναι ώριμα αυτή την εποχή... Γιατί τα σύκα είναι σε πλήρη ανάπτυξη τον Αύγουστο... Από τώρα όμως υπάρχουν πρώιμες ποικιλίες λευκών ή μαύρων σύκων.... Και μπορούν να φτάσουν ώς τον Σεπτέμβρη...

Με τη μηχανή έχω εύκολη πρόσβαση... Εξάλλου, όπως έχω πει πολλές φορές ώς τώρα και οι τακτικοί αναγνώστες μου έχουν εντοπίσει πια την αδυναμία μου, μου αρέσει ιδιαίτερα να περπατώ στα χωράφια... Ανάμεσα στα λιόδεντρα, παρέα με τους ανέμελους τραγουδιστάδες, τα τζιτζίκια, που συναγωνίζονται το ένα, το άλλο, ποιο θα φωνάξει πιο δυνατά...

Καμιά φορά παίρνω τα σύνεργα μου, χαρτί και στυλό και κάθομαι στη ρίζα και τον ίσκιο μιας ελιάς για να γράψω... Είναι για μένα, τον άνθρωπο της πόλης και του γραφείου, μια ξεχωριστή εμπειρία... Γι' αυτό και την επιδιώκω, δεν την αφήνω να εμφανιστεί από μόνη της. Εξάλλου δεν είναι και τόσο τρομερός, ένας τέτοιος στοιχειώδης προγραμματισμός. Αρκεί να το θέλεις και συνωμοτεί το σύμπαν να τα καταφέρεις να το υλοποιήσεις...

Η... εξυπνάδα του καταστηματάρχη δεν έχει όρια... Αυτή τη φορά όμως με την πίεση να ανοίγει και την Κυριακή βλέπει το τέλος του να έρχεται γρήγορα...

Οργισμένο δελτίο Τύπου εξέδωσε η ΓΣΕΕ σχετικά με το νομοσχέδιο που κατέθεσαν σήμερα στη Βουλή και αφορά στο άνοιγμα των καταστημάτων και τις Κυριακές:

Τη χαριστική βολή στους εμπόρους και στους εμποροϋπαλλήλους δίνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης το οποίο εισέρχεται προς ψήφιση σήμερα στη Βουλή.

Η ΓΣΕΕ βρίσκεται στο πλευρό της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και των υπόλοιπων φορέων του εμπορίου που αντιδρούν στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και πραγματοποιούν από κοινού σήμερα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Κοραή και πορεία στη Βουλή.

Ας καταλάβουν επιτέλους οι κυβερνώντες ότι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές σημαίνει λουκέτο των καταστημάτων τις καθημερινές.

Εάν η Κυβέρνηση θέλει να στηρίξει τα πολυκαταστήματα και τις πολυεθνικές, ας το πει ξεκάθαρα. Το επιχείρημά της ότι ο καταναλωτής δεν έχει χρόνο για αγορές είναι τουλάχιστον αστείο.

Η ΓΣΕΕ θα συνεχίσει τον αγώνα για την ανατροπή των πολιτικών που οδηγούν στη φτώχεια, στην εφιαλτική αύξηση της ανεργίας και κατ΄ επέκταση στα λουκέτα στην αγορά.

Λίγο πιο χαλαρά, ας δούμε ολόκληρη την ταινία "Ποτέ την Κυριακή" με τη Μελίνα Μερκούρη που ξαναγίνεται επίκαιρη μετά την απόφαση της κυβέρνησης να ανοίξει τα μαγαζιά και τις Κυριακές...