Μια όψη του χωριού μου από την εισοδο του καθώς ερχόμαστε από το Ηρακλειο, όπως τον αποτύπωσα ένα απόγευμα στις απογευματινές βόλτες μου...

Το χωριό μου Θραψανό επίσης στην είσοδο του από το Αρκαλοχώρι... Φωτογραφία που ανέβασα στο Facebook και έτυχαν θερμής επιδοκιμασίας εκ μέρους σας...

Λιγοστεύει ο καιρός στο Θραψανό... Τελειώνει Ο Ιούλιος και μαζί του η άδεια μου... Πότε ήρθε, πότε φεύγει, ούτε που το κατάλαβα, που σημαίνει ότι πέρασα καλά... Κάθε μέρα ήταν για μένα και μια ξεχωριστή μέρα...

Έκανα πολλές βόλτες, περπάτησα στο χωριό, είδα φίλους ήπια ένα ποτό κουβεντιάζοντας μαζί τους και διέθεσα χρόνο γράφοντας... Το βλέπετε από τις εγγραφές που έκανα σε τούτο το Site. Και μια και δυο, καθημερινά...

Την αρχή χρειαζόμουν οπωσδήποτε να πάω σε ένα καφέ, συνήθως στου ΦΩΚΙΩΝΑ, αλλά και στου Αραβιάκη και στο ΕΙΔΩΛΟ...

Ύστερα διαπίστωσα πως αν έβαζα σε ένα συγκεκριμένο σημείο το μηχανάκι της WIND με το WiFi, είχα σήμα 3G με αποτέλεσμα οι ταχύτητες του να είναι πολύ ικανοποιητικές για τη δουλειά που το χρειαζόμουν...

Δεν υπήρξε μέρα που να μην τροφοδοτήσω με εγγραφές όλα τα Blog ξεκινώντας από αυτό της Δημοσιογραφικής μου Ομάδας, μέχρι της Ένωσης Συλλόγων Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας και του Λυκείου που πηγαίνει ο γιος μου και το έχουν υπό διάλυση... Το έκανα, όποτε αυτό χρειαζόταν... Και χρειαζόταν τις περισσότερες φορές...

Αλλά δεν βαρυγκωμούσα. Μου άρεσε. Ένοιωσα ότι πρόσφερα κάτι καλό, κάτι χρήσιμο και τελικά, έτσι πρέπει να ήταν... Το έβλεπα στα σχόλια που έκαναν οι αναγνώστες μου που, πια, είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί και δεν αρκούνται σε μια οποιαδήποτε ανάρτηση... Ζητάνε και καλά κάνουν, το καλύτερο...

Ωστόσο μου ήρθε ταμπλάς το Σάββατο το μεσημέρι που είχα πάει στη... συκιά μου να κόψω μερικά μαυρόσυκα, όταν ένας χωριανός μου που με έχει φίλο στο Facebook μου είπε ότι “με βλέπει που γράφω, αλλά δεν με διαβάζει”. “Δεν θέλω να σε προσβάλω”, μου λέει, “αλλά γράφεις πολλά πολιτικά και στην Αμερική που ζω εγώ, δεν με ενδιαφέρουν”. Τον ευχαρίστησα για την ειλικρίνεια του και κράτησα τον προβληματισμό του. Μπορεί και να έχει δίκιο. Ο κόσμος βαρέθηκε, απηύδησε, κουράστηκε με την πολιτική. Ζητά πιο απλά, καθημερινά πράγματα...

Το βλέπω αυτές τις μέρες που είχα το χρόνο να γράψω στο χωριό πολλά πράγματα έξω από την πολιτική. Καθημερινά 600 διαφορετικοί άνθρωποι συνωστίζονταν εδώ, να δουν και να διαβάσουν απλά πράγματα από τη ζωή του χωριού. Έτσι όπως τα βίωσα όλες αυτές τις μέρες, χωρίς καλολογικά στοιχεία και ωραίες εικόνες που μπορεί να κάνουν καλό στη λογοτεχνία, αλλά δεν έχουν θέση εδώ, στην άπλα ενός προσωπικού Site.

Ναι, οι μέρες κύλησαν όμορφα και γι' αυτό έφυγαν γρήγορα. Μπορεί να μην κατάφερα να ολοκληρώσω όσα είχα προγραμματίσει για το φετινό καλοκαίρι, στο πατρικό μου, αλλά μερικά πράγματα έγιναν. Τα πλακάκια θα μπουν, οι βουκαμβίλιες φυτεύτηκαν, τα ηλεκτρικά και τα υδραυλικά λειτουργούν άψογα...

Και ο χώρος άρχισε να μου εμπνέει την ίδια αγάπη, όταν ξεκίνησα να τον φτιάχνω... Διότι μια απογοήτευση από τον εργολάβο που είχε αναλάβει το έργο, την είχα... Ούτε έκανε όσα είχε υποσχεθεί, ούτε λειτούργησε με υπευθυνότητα... Ας είναι, περασμένα, ξεχασμένα...

Άλλη μια όψη του χωριού μου, Θραψανού... Οι βόλτες μου, με τη μηχανή ή με τα πόδια ήταν πολλές, τις μέρες που είμαι εδώ...