Δυο γεμάτες μέρες στην Κρήτη
Ο πίσω τοίχος του σπιτιού, από τη μεριά του Μανώλη, του ανιψιού μου...
Το Ταξίδι έγινε αστραπή. Αυτό που σου παίρνει πολύ χρόνο είναι ο
σχεδιασμός, αλλά η υλοποίηση τους κρατάει λίγο. Παρασκευή στην Αθήνα, το βράδυ στο καράβι, το βράδυ για Πειραιά.
Το σωστό θα ήταν να το χαρακτηρίσουμε «χωρίς ανάσα», αλλά τελικά προλάβαμε και κάναμε τις προγραμματισμένες εργασίες μας. Κι όλα πήγαν καλά, πιο καλά και απ' ότι είχαμε υπολογίσει στη φάση των σχεδίων. Κατ' αρχήν ξεχείλιζε από αγάπη, διάθεση για προσφορά κάθε κίνηση που κάναμε στο χωριό. Ανοιχτές πόρτες, ζεστά χαμόγελα, διαθέσιμοι άνθρωποι. Ο μεζές για τη ρακή εύκολος, βρισκόταν σε κάθε σπίτι και τα ποτηράκια γέμιζαν το ένα μετά το άλλο.
Ναι, στην επιστροφή δεν φάγαμε στην τραπεζαρία του πλοίου, είμαστε όλοι φουσκωμένοι από τα φαγητά και στα καλολοϊδια που μας πρόσφεραν στα σπίτια των συγγενών που πήγαμε.
Και, δεν θα το πιστέψετε, αλλά βρήκαμε και λίγο χρόνο να πάμε στο γήπεδο του χωριού και να δούμε έναν αγώνα του «Ανθεστίωνα», της ομάδας του χωριού που παίζει στο τοπικό πρωτάθλημα Β' κατηγορία και νίκησε 2-0. Είδα, έτσι και το γήπεδο για το οποίο μου μιλούσε το καλοκαίρι ο Λάμπρος. Και ήταν πραγματικά καλό, όπως ακριβώς μου το περιέγραφε εκείνος που είχε πάει αρκετές φορές.
Φεύγοντας, ήταν μπροστά στο δρόμο μια φορτωμένη ελιά και είπα να τη φωτογραφίσω. Με είδανε κάτι πιτσιρίκια κι άρχισαν το δούλεμα: «δεν έχεις ξαναδεί, θείο, ελιά;» Τι να του πεις τώρα του μπόμπιρα; Πως τις ελιές που έχω μαζέψει εγώ δεν τις έχω δει ούτε στο όνειρό του; Γέλασα κι έφυγα.
Στο FESTOS το βράδυ διαπιστώνω με οργή ότι το WiFi δεν λειτουργεί. «Τσάμπα» η κάρτα της Forthnet που πήρα, των 5 ευρώ και δουλεύει κανονικά στο KNOSOS. Μα δεν ντρέπονται...Ένα τόσο σύγχρονο πλοίο και να σηκώνουν τους ώμους τους αδιάφορα λέγοντας ότι απλά δεν λειτουργεί.
Υπολόγιζα για κάνα δυο ώρες που κρατά η μπαταρία του υπολογιστή μου, να έκανα κάποιες«αναρτήσεις» που είχα έτοιμες από το σπίτι, να σερφάριζα στις σελίδες μου, να κοίταζα λίγο τις Φυλετικές μου... Τίποτα απ' αυτά δεν μπόρεσα να κάνω. Έκλεισα το P.C. μου και άνοιξα τα πρόχειρα χαρτιά των σημειώσεων μου, Κλασικά. Αυτά τουλάχιστον δεν σε... προδίδουν ποτέ.
Ευτυχώς οι νεαροί βρήκαν στην τηλεόραση τη ζωντανή μετάδοση του ποδοσφαιρικού αγώνα ΠΑΟ -ΑΕΚ που ήθελαν κι έτσι πέρασε καλύτερα η ώρα τους. Κάθισα κι εγώ με τη Μαλάμω στο σαλόνι του πλοίου όσο αντέχαμε και κοιμηθήκαμε νωρίς στην καμπίνα μας. Τουλάχιστον εκεί τα πράγματα είναι καλύτερα. Έχει και αρκετή ψύξη...
Οι ελιές, θέλουν λίγο ακόμα να ωριμάσουν πριν τις μαζέψουν...
Σχεδόν έχει ολοκληρωθεί το έργο στο πατρικό μου σε ότι αφορά τη δουλειά του Μηνά. Και είναι μια καλή ευκαιρία να κατέβουμε Κρήτη αυτό το Σαββατοκύριακο, παρέα με τα ανίήψια μου Παναγιώτη και Λευτέρη. Να δούμε από κοντά την πρόοδο που έχει γίνει και να κάνουν τα παιδιά από κοντά τα δικά τους σχέδια για το κομμάτι του σπιτιού που τους ανήκει ως κληρονόμοι της αδελφής μου Μαλάμως.
