Στα 10 χρόνια πια και είμαστε καλά! Τι άλλο να θέλουμε σ' αυτόν τον παράξενο κόσμο;

gamos6Στις 4 Απριλίου 2025, κλείσαμε δέκα (10) χρόνια παντρεμένοι, με την σύντροφο της ζωής μου, Σούλα Αργυροπούλου. Και μπήκαμε στον 11ο!

Και επειδή εκτιμούμε ότι ο γάμος, ήταν και παραμένει ένα μεγάλο γεγονός που άλλαξε τις ζωές μας, θέλουμε να το θυμόμαστε, αφού εκτιμούμε ότι άξιζε το βήμα που κάναμε...

Όπως και τις όμορφες στιγμές στη ζωή μας...

Και είμαστε πολύ χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι στον κοινό δρόμο που χαράσσουμε στη ζωή μας...

Στο μεταξύ, κάθε μέρα για μέρα, είναι για μας ξεχωριστή και την τιμούμε όπως της πρέπει, επειδή ξέρουμε καλά πως είναι Θείο Δώρο...

Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, σε εποχές πολύ δύσκολες και έχουμε καταφέρει να είμαστε καλά, καθώς μοιραζόμαστε πράγματα...

Ακόμα και τώρα που περνάμε μια ιδιόμορφη περίοδο, στον απόηχο της πανδημίας του κορονοϊού Covid-19 που μας κράτησε δυο χρόνια σε καραντίνα σπίτι μας, ή σε μια ιδιότυπη κοινωνική αποστασιωποίηση, εμείς προσπαθήσαμε να είμαστε καλά και να κάνουμε πράγματα, μαζί...

Τα σχέδια, έτσι κι αλλιώς τα αφήνουμε για αργότερα, όταν φτιάξουν τα πράγματα... Μέχρι τότε μπορούμε να ζούμε με ευχάριστες αναμνήσεις από ταξίδια που προλάβαμε να κάνουμε...

Και αν το θέλει ο Ιεχωβά, τώρα που περασε το κακό, σχεδιάζουμε κι άλλα. Όσο αντέχουμε και μπορούμε!

Θέλουμε να το γιορτάσουμε λίγο διαφορετικά και... λίγο αργότερα. 2-7 Μαϊου θα πάμε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Το ήθελε πάντα η Σούλα. Κι εγώ που την έζω ζήσει την Πόλη, πολλά χρίνια πριν, είναι όντως, ένα σταυροδρόμι πολιτισμού ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή.

Αξίζει λοιπόν και θα το τολμήσουμε! Έτσι κι αλλιώς μας αρέσει να γνωρίζουμε νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτσμούς.

Επειδή αυτό είναι κάτι που μας αρέσει και το θέλουμε, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν, μαζί!

Σ' αυτό το πλαίσο εντάξαμε και το ταξίδι μας στο Πήλιοβπριν μερικά χρόνια... Μια όμορφη ανάσα σε ένα μέρος που αγαπούμε πολύ και θέλαμε να το γνωρίσουμε καλύτερα... 

Είχαμε την ευκαιρία να ξαναδούμε τον Στηβ, την Έστερ και τα κορίτσια τους, Βικτώρια και Χλόη τον Ιούνιο του 2023, όταν περάσαμε μαζί στην Πάρο ένα δεκαήμερο φανταστικών διακοπών... Και συνεχίζουμε!

kanoni1.060416

Ας γυρίσουμε λιγάκι πίσω το χρόνο... Το 2016 πήγαμε για έξι μέρες στην Κέρκυρα. Και περάσαμε υπέροχα, όπως μπορείτε να δείτε και στις δημοσιεύσεις που κάναμε γι' αυτό το ταξίδι μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Μας αρέσει να το κάνουμε αυτό ως άνθρωποι. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε ένα σοβαρό, μεγάλο γεγονός, να γιορτάσουμε στη ζωή μας...

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ταξιδεύει, γνωρίζει νέους τόπους, ανθρώπους, συνήθειες, ήθη και έθιμα, πολιτισμούς και τα ζει. Από εδώ τα λέγαμε καθημερινά, κι εκείνες τις μέρες των ταξιδιών μας, όπως κάνουμε χρόνια τώρα, με τα μέρη που επισκεπτόμαστε… 

Και το 2017 πήγαμε στο Αβινιόν της Γαλλίας κοντά στους πνευματικούς και σαρκικούς αδελφούς μας Γιώργο και Αστρίντ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αλλά, επειδή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε την αρχή, στα λίγκ που ακολουθούν μπορείτε επίσης να δείτε μαζεμένες όλες τις αναρτήσεις που έκανα από το Βανκούβερ του Καναδά, τότε που μείναμε κοντά στον Στήβ και την Έστερ, την κόρη και τον γαμπρό της Σούλας, για δεκαπέντε ολόκληρες μέρες..

Εκεί, το 2015, στις 4 Απρίλη, έγινε ο γάμος μας με τη Σούλα... Αξίζει να τα θυμηθούμε όλα αυτά, γιατί άλλαξαν τον ρου της δικής μας ιστορίας...

Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

psarakia

Ο γάμος όπως είπαμε, είναι θεϊκός θεσμός, τον οποίο καθιέρωσε και εδραίωσε ο Ιεχωβά στην Εδέμ, φέρνει σε ύπαρξη την οικογενειακή μονάδα, τον οικογενειακό κύκλο. 

Ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός, έπλασε τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό και θέσπισε το γάμο ως την κατάλληλη διευθέτηση για τον πολλαπλασιασμό της ανθρώπινης φυλής. (Γε 1:27, 28)

Ο πρώτος ανθρώπινος γάμος τελέστηκε από τον Ιεχωβά, σύμφωνα με την περιγραφή των εδαφίων Γένεση 2:22-24. Όλα αυτά αποτελούν μέρος της ζωής μας. Τα σεβόμαστε και τα τιμούμε, όπως τους πρέπει...

akrovatis

Τι κάναμε και πώς το γιορτάσαμε το 2020; Δείτε ΕΔΩ. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας... Όπως το ταξίδι μας στο Πήλιο... Δείτε ΕΔΩ το 2021, Το 2022 το ψάχνουμε. Ήταν δύσκολα χρόνια λόγω της πανδημίας. Αλλά μετά το 2023, όλα έδειχναν να παίρνουν ένα άλλο ρυθμό... Πιο φυσιολογικό! Κάτι έχουμε στο νου μας και για φέτος...

avgo.tukokora

Εκτύπωση

Η Πάρνηθα, το βουνό στην αυλή μας μια βροχερή μέρα του Μάρτη...

Γράφτηκε από τον/την Νίκος Θεοδωράκης. Posted in Γενικά

elata1.020314
Έχετε δει ήδη μια ανάρτηση του καταφυγίου στο Μπάφι που βρίσκεται στην κορυφή της Πάρνηθας. Ήταν μια πρώτη γνωριμία με το χώρο. Σήμερα θα σας δώσουμε περισσότερες φωτογραφίες από τον εξωτερικό χώρο.

elata2.020314
Η Πάρνηθα ήταν πάντα ένα καταπράσινο βουνό. Λέω ήταν, γιατί δυστυχώς οι φωτιές κατέκαψαν ένα μεγάλο τμήμα της και σήμερα είναι υπό αναδάσωση. Θα πάρει όμως πολύ χρόνο έως ότου τα δέντρα μεγαλώσουν...

elata3.020314
Όπως και να έχει, ακόμα και μ' αυτήν την ομίχλη που συνόδευε τη βροχή την περασμένη Δευτέρα που την είδαμε για περίπου πέντε ώρες από κοντά ήταν όμορφη. Ήταν μαγευτική. Δε χορταίνεις να τη βλέπεις. Ίσως μπορείτε να διακρίνετε τον Πύργο του ΟΤΕ ανάμεσα στα έλατα.

elata4.020314Όταν την είδα για πρώτη φορά εγώ, γεννημένος σε ένα νησί όπου τα βουνά είναι άγονα κι έχουν μόνο πέτρα και θυμάρι, τη θαύμασα και είπα: “Απορώ που δεν τα καλλιεργούν,  μάλλον λείπει το νερό...” Η Πάρνηθα δεν ήταν από τα βουνά που ήξερα...

elata5.020314
Συχνά ανέβαινα μια βόλτα ώς εδώ, όταν η οικονομική μου κατάσταση ήταν καλύτερη από τη σημερινή. Έβρισκα και βρίσκω μια γαλήνη και ομορφιά ξεχωριστή. Με παρέα ή όχι, εδώ μπορείς να κάνεις στοχασμούς γι' αυτή την υπέροχη δημιουργία και για εκείνον που την έφτιαξε...

elata6.020314
Ποτέ δεν χορταίνω αυτό το βουνό. Και επειδή οι φωτογραφίες που πήρα είναι πολλές, με χαρά θα επιστρέψω να δώσω κι άλλα πράγματα από τις θύμισες μου. Ελπίζω μόνο να αρέσουν και σε σας και να μοιραστούμε αυτή τη χαρά των ματιών και των αισθήσεων.
Εκτύπωση

Κάθε μέρα και κάτι νέο και ωραίο στο Mission της Βρετανικής Κολομβίας κοντά στην Άννυ...

Γράφτηκε από τον/την Νίκος Θεοδωράκης. Posted in Γενικά

spiti.kosta.annis
Ύστερα από δεκαπέντε μέρες στο Νόρθ Βανκούβερ, κοντά στην Έστερ και τον Στήβ. ήρθαμε για μερικές μέρες στο Mission, κοντά στην Άννυ, ο Κώστας έπρεπε να είναι στη δουλειά του. Εδώ σ' αυτό το σπίτι μείναμε. Και κάθε μέρα φρόντιζε εκείνη το πρόγραμμα, ώστε να είμαστε σε μια ενεργή κινητικότητα. Ας είναι καλά!

me.sula
Αυτή τη φωτογραφία την τράβηξε η Άννυ, ένα πρωινό που είχαμε πάει στο σπίτι μια αδελφής μετά το ξεκίνημα του Σαββάτου. Μας έδωσε τη δυατότητα να περπατήσουμε μέσα στον κήπο του σπιτιού της και να το καταγράψουμε στην κάμερα μας. Κάτι μοναδικό! Ήταν δυνατόν να μη θέλουμε να βγάλουμε και μια αναμνηστική φωτογραφία;

annie.sula
Το σκηνικό το επέλεξαν οι δυο τους κι απλά εγώ υλοποίησα την επιθυμία τους και ιδού το αποτέλεσμα! Η Άννυ και η Σούλα, η νύφη και η πεθερά, σε ένα όμορφο, τρυφερό, ανθρώπινο στιγμιότυπο. Την ευχαριστούμε που είναι έτσι όμορφα στη ζωή μας. Και για όλα όσα έκανε και κάνει για μας. θα προσπαθήσουμε να ανταποδώσουμε τον Άυγουστο που θα έρθουν Ελλάδα.

sto.ergo
Άλλο ένα ό ορφο σκηνικό που ζήσαμε στο Mission, στις λίγες μέρες που μείναμε. Οι άνθρωποι είναι καλόκαρδοι κι ανοίγουν την καρδιά τους και τα σπίτια τους. Πολύ περισσότερο όταν σε νιώθουν σαν αδελφό τους. Και αυτή η περίπτωση ισχύει πάντα, δεδομένου ότι αποτελεί ευλογία σε μια εποχή που στον κόσμο κυριαρχεί ο φόβος και η βία. Ευγνώμονες!

milos.xarisson
Περπατήσαμε αρκετά και όχι αναγκαστικά με τα πόδια, για να γνωρίσουμε (πιο πολύ εγώ που τα έβλεπα για πρώτη φορά) νέους τόπους. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που πέφταμε πάνω σε ελληνικό στοιχείο, εκεί που υπήρχε τουρισμός, όπως εδώ στο Χάρισον Χοτ Σπριγκ, που είδαμε αυτό το εστιατόριο με τον χαρσκτηριστικό τίτλο "Μήλοε" το όμορφο νησί των Κυκλάδων. 

parkomission
Έχουμε πάρει πολλές φωτογραφίες. Φυσικά σ' αυτό το χώρο, δεν μπορούμε να σας δώσουμε περισσότερες από έξι, επειδή έτσι έχουμε σχεδιάσει τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και παρά το γεγονός ότι βρισκόσαστε στο άρχειο του site μας. Εντούτοις σε τακτά χρονικά διαστήματα, διαπιστώνετε κι εσείς ότι αυτό πιάνει το νήμα της ζωής, όπως τώρα που βρισκόμαστε στον Καναδά.
Εκτύπωση

Καταφύγιο ύπνου για πενήντα αστέγους στην περιοχή του Κολωνού και των Σεπολίων...

Γράφτηκε από τον/την Νίκος Θεοδωράκης. Posted in Γενικά

kinonikes.domesΦωτογραφία από το υπνωτήριο του Δήμου Αθηναίων με την υποστήριξη των Γιατρών του Κόσμου στην περιοχή Κολωνού – Σεπολίων. Εδώ που μας έφτασαν ακόμα και μια τέτοια προσφορά έχει την αξία της...

eleftherotiia170214Διότι πρωτοσέλιδα σαν αυτό της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ αναδεικνύουν ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα... Οι νοικοκυρές και όσοι έχουν την ευθύνη της διαχείρισης ενός σπιτιού το γνωρίζουν καλά αυτό...


dimokratia170214
Από το πρωί σήμερα “παίζει” το σοβαρό πρόβλημα που έχει προκύψει με τον ΕΟΠΥΥ. Δείτε πως παραπληροφορεί η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι γιατροί φταίνε και όχι το κράτος που έχει κόψει κάθε κοινωνική έννοια προσφοράς.

efimeridesΔιαβάστε μερικές ανθρώπινες ιστορίες από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για το υπνωτήριο αστέγων που λειτουργεί στη γειτονιά μας από το Δήμο Αθηναίων και του Γιατρούς του Κόσμου...

«Δούλευα σε μεταφορική εταιρεία, νοίκιαζα σπίτι. Έπαψα να πληρώνομαι όμως. Κάποια μεροκάματα·δεν έφταναν για το νοίκι. Πριν 6-7 μήνες κατέληξα στον δρόμο», αρχίζει να λέει ο Δανιήλ, 41 χρόνων, άστεγος. Φιλοξενείται προσωρινά στο υπνωτήριο του Δήμου Αθηναίων στην Ακαδημία Πλάτωνος (Αλικαρνασσού 49, τηλ. 210-32.13.150), το οποίο υποστηρίζεται από τους Γιατρούς του Κόσμου και αποτελεί μία από τις Κοινωνικές Δομές Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας.

Πώς έφτασε εδώ ο Δανιήλ; «Ενα βράδυ, έφαγα μαχαιριά από ένα πρεζόνι, που πήγε να με κλέψει. Πήγα στους Γιατρούς του Κόσμου για βοήθεια. Εκεί με ενημέρωσαν για το υπνωτήριο». Οπως εξηγεί ο χειρουργός κ. Γιώργος Κασσάρας, υπεύθυνος του Πολυϊατρείου των Γιατρών του Κόσμου και μέλος Δ.Σ., ο οποίος μας ξεναγεί στον χώρο, «η προσπάθεια είναι ενταγμένη σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Αυτή τη στιγμή, έχουμε δυνατότητα για 50 άτομα, ευελπιστούμε σύντομα να φιλοξενούμε περισσότερους. Πέντε διανυκτερεύσεις είναι η “ανάσα” που προσφέρουμε στους άστεγους, με δυνατότητα ανανέωσης».

Η διευθύντρια των Γιατρών του Κόσμου, Ευγενία Θάνου, δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για το εγχείρημα: «Είναι σαν να έχεις ένα μικρό παιδί που θέλεις να ξεκινήσει καλά. Αδιαφορούμε για την κούραση, το πρωί στη δουλειά, εδώ μέχρι τις 11 το βράδυ. Με τη βοήθεια των 7 εργαζομένων και των εθελοντών, έχουμε διαμορφώσει το χώρο σαν ξενοδοχείο! Τους υποδεχόμαστε με ευγένεια, γεγονός που γρήγορα νικά τη διστακτικότητά τους».

Συναντάμε την Αρτεμη Λιανού, κοινωνική λειτουργό, να κουβαλάει μια στοίβα κουβέρτες: «Είναι δωρεά του Ελληνικού Στρατού, ενώ τα κρεβάτια δωρεά από ξενοδοχείο», διευκρινίζει. Σε ό,τι αφορά τις προϋποθέσεις των ενδιαφερομένων να εξασφαλίσουν μία θέση στο υπνωτήριο, η κ. Λιανού θα πει: «Απαιτείται να επισκεφθούν πριν τη ΜΚΟ Κλίμακα, όπου γίνεται καταγραφή των αναγκών και παραπομπή στην ανάλογη δομή - υπνωτήριο, συσσίτιο, κοινωνικό φαρμακείο κ.ο.κ.

Συγκεκριμένα για το υπνωτήριο, θα πρέπει να υπάρχει κάποιας μορφής αστεγία, καθώς άστεγος δεν θεωρείται μόνο όποιος μένει στον δρόμο αλλά κι εκείνος που κατοικεί σε σπίτι χωρίς ρεύμα ή νερό». Οι άστεγοι έρχονται στο υπνωτήριο καθημερινά από τις 18.00 μέχρι τις 21.00, ενώ πρέπει να φεύγουν στις 9 π.μ. «Δεν παραλείπουν, μάλιστα, να στρώσουν πρώτα το κρεβάτι τους», επισημαίνει η κ. Θάνου.

Στην είσοδο, αυστηρός σωματικός έλεγχος για ανίχνευση μεταλλικών αντικειμένων, μου θυμίζει αεροδρόμιο! Ακολουθεί η λήψη κοινωνικού ιστορικού στο αρμόδιο γραφείο και, αμέσως μετά, ντους. «Αν υπάρχει ανάγκη, τους δίνουμε ρούχα», προσθέτει η κ. Λιανού. «Ευπρόσδεκτες, επομένως, προσφορές του κόσμου σε -ανδρικό κυρίως- ρουχισμό, εσώρουχα αλλά και σεντόνια, μαξιλάρια. Επίσης, μπισκότα, ψωμί, τσουρέκια, μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού, τσάι ή ζάχαρη κι ό,τι άλλο έχουν ευχαρίστηση», παρεμβαίνει ο κ. Κασσάρας. Στον κοινόχρηστο χώρο του 1ου ορόφου, η νεοαφιχθείσα τηλεόραση μαγνητίζει τους πάντες και τους μαζεύει γύρω από το στρογγυλό τραπέζι.

Οι εμπειρίες τους

«Εδώ συχνά μοιράζονται ό,τι φέρνουν από το συσσίτιο, είναι συγκινητικό», αναφέρει η διευθύντρια. Πλησιάζω την 53χρονη Μαρία, πρώην ξενοδοχοϋπάλληλο, με άπταιστα αγγλικά και γαλλικά. Οι δυσκολίες, πολλές: «Από τον Νοέμβριο του2011, δεν έχω σταυρώσει δουλειά. Φιλοξενήθηκα σε συγγενείς, φίλους, εξαντλήθηκαν τα αποθέματα. Τότε, μπήκα στην πραγματικότητα του άστεγου, 6 μήνες είμαι στον δρόμο. Με φιλοξένησε σε μία καρέκλα έξω ο περιπτεράς της γειτονιάς, οπότε δεν κινδύνευα. Ο ίδιος μου βρήκε αυτή τη δομή, γιατί όταν είσαι έξω, είσαι πελαγωμένος».

Πώς καταγράφει την εμπειρία της από το πρώτο βράδυ στο υπνωτήριο; «Ήμουν πολύ επιφυλακτική. Σκεφτόμουν, είναι δυνατόν να μου προσφέρουν όλα αυτά χωρίς να ζητούν κάτι; Τώρα, πρέπει να φύγω αλλά... εδώ; Έζησα την πολυτέλεια». Ανάλογη και η διαδρομή του Διονύση, άστεγου το τελευταίο δίμηνο: «Έχω κοιμηθεί στον Εθνικό Κήπο, σε στοές, σε λεωφορεία. Στο υπνωτήριο είχαν την καλοσύνη να με κρατήσουν περισσότερα βράδια». Τη μέρα, τι κάνετε; «Πηγαίνω σε βιβλιοπωλεία, μπαίνω από το ένα στο άλλο. Διαβάζω». Πώς σχολιάζει ο ίδιος την προσπάθεια; «Πρόκειται για ένα εξαίρετο δείγμα πολιτισμού, που διατηρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αξίζουν συγχαρητήρια». Εξίσου ευγνώμων και ο Δανιήλ: «Εξω φοβόμουν, εδώ νιώθω ασφάλεια».

  • Τηλεφωνική γραμμή για την έλλειψη στέγης: 10520.
  • Αναδημοσίευση από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Της Βασιλικής Χρυσοστομίδου

 

Εκτύπωση

Κλείνει ένας πρώτος κύκλος των φωτογραφιών με τα χιόνια... Αν χρειαστεί, επανερχόμαστε

Γράφτηκε από τον/την Νίκος Θεοδωράκης. Posted in Γενικά

sula.xionias1.2021
Και κάπως έτσι κλείνει ο πρώτος κύκλος των δημοσιευμάτων για τον χιονιά που κράτησε κοντά 10 μέρες. Η ανταπόκρισή σας, πρέπει να το ομολογήσουμε, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Και έχουμε κι άλλες φωτογραφίες στην καβάτζα μας. Αλλά πρέπει να πάμε και στα δικά μας.

sula.xionias2.2021
Ιδού λοιπόν το μπαλκόνι μας με τις χιονονιφάδες καθισμένες πάνω στα λουλούδιά. Τα κοντινά πλάνα είναι της Σούλας και αποδίδουν ρεαλιστικά μια πολύ όμορφη εικόνα που θα τη ζήλευαν πολλοί... Ναι, μας άρεσε πολύ το πρωινό της 15/2, όταν είδαμε χιονισμένα τα πάντα γύρω μας.

sula.xionias3.2021
Να και η Κλειούς χιονισμένη! Ποιός να το περίμενε, 10 πόντους χιόνι στο κέντρο της Αθήνας. Αλλά εμείς το είδαμε και το χαρήκαμε, όπως του άξιζε, άσχετα που δεν βγήκαμε έξω προνοητικοί όντες, μην αρπάξουμε κανένα κρυολόγημα... Θυμάμαι καλά, πως, όλη την ημέρα σχεδόν έριχνε χιόνι.

sula.xionias4.2021
Η ομορφιά στο βάθος είναι η συκιά, χωρίς φύλλα αυτή την εποχή... Ναι, εκείνη συκιά που απειλεί να ρίξει το μαντότοιχο του ακατοίκητου σπιτιού για την οποία έχουμε γράψει επανειλημένα... Για λίγο ξεχάσαμε όλα τα αρνητικά της και τη θαυμάσαμε με το χιόνι πάνω της. Πώς αλλάζουν έτσι οι εικόνες μπροστά μας!

sula.xionias5.2021
Σκηνικό μοναδικό! Λευκός ο δρόμος μπροστά μας... Περισσότερους από δέκα πόντους το χιόνι φτάνει σχεδόν το ύψος του μικρού πεζοδρομίου... Θυμάμαι εκείνη την ημέρα πήγαινα πότε στα τζάμια των δυο μπαλκονιών και πότε στο διαδίκτυο για να παραλαμβάνω τις φωτογραφίες των φίλων.

sula.xionias6.2021
Αυτά τα μικρά λουλουδάκια άντεξαν... Ευτυχώς δεν έκανε ζημιές. Δεν κράτησε πολύ και οι θερμοκρασίες δεν ήταν υπερβολικά χαμηλές... Έτσι τίποτα δεν πάγωσε. Η ζωή συνεχίστηκε κανονικά με ένα μικρό διάλειμμα που το είχαμε τόσο ανάγκη. Έτσι είναι. Τώρα ακούμε ότι ίσως ξανάρθει τον Μάρτιο. Καλοδεχούμενο...
Εκτύπωση

Με λουλούδια από Άνδρο και Αναστασιά Σερρών, θέλουμε να σας ταξιδέψουμε σήμερα...

Γράφτηκε από τον/την Νίκος Θεοδωράκης. Posted in Γενικά

andros1.210920
Λουλούδια εποχής που μας έστειλαν φίλοι μας, σας έχουμε σήμερα. Αυτό όπως και τα τελευταίο στη σειρά των έξι είναι από την Άνδρο, σταλμένα από τη φίλη μας Ευαγγελία. Τα ενδιάμεσα τέσσερα, είναι από τη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα από τον κήπο του Ηλία και της Κατερίνας, στην Αναστασιά Σερρών.

ilias.lul2.250920
Τις λένε και ντάλιες, αν θυμάμαι καλά. Έτσι τις έλεγε η μάνα μου και είχε πάντα στην αυλή του σπιτιού μας. Δείτε τι όμορφες που είναι στον κήπο του Ηλία και της Κατερίνας. Χρειάζονται τη φροντίδα τους, αλλά σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω με το αποτέλεσμα.

ilias.lul1.250920
Κι αυτά, δεν ξέρω πως τα λένε, αλλά η ομορφιά τους είναι κάτι το εκπληκτικό. Μέρος της δημιουργίας που θα μας συναρπάζει πάντα και θα μας υπενθυμίζει πάντα πως τίποτα γύρω μας δεν έχει γίνει τυχαία. Όλα έχουν κάποιο σκοπό. Και κάποιος μας τα πρόσφερε γιατί θέλει να νιώθουμε καλά!

ilias.lul3.250920
Να τα βλέπεις, να τα ζεις και να τα χαίρεσαι! Υπέροχα λουλούδια εποχής. Γεμάτα πράσινο την ώρα που κάποια άλλα δέντρα αρχίζουν να κιτρινίζουν τα φύλλα τους και να ετοιμάζονται να πέσουν, αφού το φθινόπωρο τις έχει αυτές τις δυσκολίες. Κι όμως ότι ωραίο είναι εδώ, μας υπενθυμίζει ότι, η ζωή έχει και τα πάνω της.

ilias.lul.250920
Κίτρινα κρινάκια που βγαίνουν, θαρρείς από μόνα τους, για να προσθέσουν μια πινελιά ομορφιά στην όλη δημιουργία. Παρατηρήστε πως ξεπροβάλλουν από το χώμα "από μόνα τους". Και κάτω μια βουκαμβίλια από αυτές που μας αρέσουν γεμάτη από τα λουλούδια της. Ευχαριστούμε Ευαγγελία, ευχαριστούμε Ηλία!

andros2.210920

Περισσότερα Άρθρα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA