Άλλη μια παράπλευρη απώλεια των ημερών είναι τα πάρκα, στις μικρές ή τις μεγάλες πόλεις... Συνήθως, ήταν για μας μια λύση, καθώς είχαμε τη δυνατότητα ανάμεσα στις επιλογές μας, να βγούμε από τα σπίτια μας και να περπατήσουμε λίγο εκεί ή να κάτσουμε στα παγκάκια τους. Τώρα τα περισσότερα είναι κλειστά...


Έτσι κλειστό για το κόσμο είναι το πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, εδώ στη γειτονιά μας... Κάποια άλλα όμως, είναι ακόμα ανοιχτά. Αλλά φυσικά είναι έρημα, όπως η πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου που κατέγραψα ΕΔΩ... Παρ' όλα αυτά αξίζει μια μικρή βόλτα, παίρνοντας τα αναγκαία μέτρα και τις αποστάσεις, που λένε οι ειδικοί.


Είναι βέβαιο ότι θα συναντήσετε όμορφα μέρη, εκεί έξω... Θα αλλάξετε παραστάσεις και κυρίως θα ξεφύγετε για λίγο από την κλεισούρα των τεσσάρων τοίχων, του σπιτιού σας. Άσε που, παρά την ψυχρούλα ο φωτεινός και κάπως ζεστός ήλιος, είναι σκέτη πρόκληση για μια μικρή απόδραση, τηρώντας φυσικά τους όρους εξόδου.


Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ακόμα η καραντίνα... Άλλοι λένε πώς από την επόμενη εβδομάδα, ίσως αρχίσουμε να έχουμε μια σχετική χαλάρωση. Και ίσως δούμε κάποια μαγαζιά να ανοίγουν. Αλλά, όλα αυτά είναι σενάρια. Στην πραγματικότητα, κανείς μας δεν ξέρει τι του ξημερώνει η επόμενη μέρα...


Μέχρι τότε, τα άδεια πάρκα θα είναι μια κάποια λύση... Ας το δοκιμάσουμε, προσεκτικά. Στο SMS που θα στείλετε στο 13033., για να πάρετε την άδεια για την έξοδο σας, μπορείτε να βάλετε τον αριθμό 6 που παραπέμπει στη σωματική άσκηση. Και ας μη ζητάτε παρέα. Μόνοι ή με τον ή την σύντροφό σας, μια χαρά είναι.

Οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος πάρθηκαν την Κυριακή που μας πέρασε, όταν τα καταφέραμε να πάμε μια βόλτα για περπάτημα στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα, χρησιμοποιώντας τον κωδικό 6 για το επιβαλλόμενο SMS. Μια μέρα ήρεμη αν και συννεφιασμένη. Και τα είδαμε όλα, από παππούδες που κάθονταν ήρεμοι στα παγκάκια, μέχρι άλλους που έπαιζαν!


Στην αρχαία Ελλάδα από τον 6ο αιώνα π.Χ. υπήρχε το κλασικό παιχνίδι ρίψης νομισμάτων, τα οποία στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από επίπεδες πέτρες και αργότερα από πέτρινους βόλους, με στόχο να φτάνουν όσο το δυνατόν μακρύτερα. Αργότερα οι Ρωμαίοι εμπλούτισαν το παιχνίδι προσθέτοντας και μια μπάλα-στόχο την οποία προσπαθούσαν να πλησιάσουν με τους πέτρινους βόλους όσο το δυνατόν περισσότερο.


Εικόνες όμορφες, ανθρώπινες, από το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Ηλικιωμένοι κυρίως άνθρωποι έχουν ανάγκη από μια επαφή. Τους αρκεί να καθίσουν σε ένα παγκάκι με τους φίλους τους, να κουβεντιάσουν λιγάκι. Τους έχει λείψει πολύ τον τελευταίο καιρό, καθώς από την μια καραντίνα πάμε στην άλλη, χωρίς για την ώρα να φαίνεται φως στον ορίζοντα.


Αυτή η εκδοχή του παιχνιδιού έφτασε στην Προβηγκία από Ρωμαίους στρατιώτες, ναυτικούς αλλά και περιπλανώμενους ταξιδιώτες. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι πέτρινες μπάλες αντικαταστάθηκαν από ξύλινες και το παιχνίδι άρχισε να παίζεται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Στη Νότια Γαλλία γύρω στο 1910 το παιχνίδι εξελίχθηκε στο jeu provençal, τον πρόγονο του σημερινού pétanque.


Ή μπορεί να ήταν η αφορμή για να βγάλουν βόλτα τα σκυλιά τους, όπως αυτή η άγνωστη σε μας, κυρία. Είχε δύο μαζί της, μεγάλου μεγέθους και προσπαθούσε να τα κουμαντάρει, όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία. Αλλά το πάλευε με αξιοπρέπεια, όσο τουλάχιστον μπορέσαμε να δούμε στη βόλτα μας.


Το pétanque το συναντάμε σήμερα κυρίως στη Γαλλία, αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι η Παγκόσμια Ομοσπονδία του αθλήματος απαριθμεί πάνω από 600.000 μέλη σε 52 χώρες. Το παιχνίδι παίζεται πάντα μεταξύ δύο ομάδων. Υπάρχουν 3 παραλλαγές: tete-a-tete ένας εναντίον ενός με 3 μπάλες ο καθένας, doublette δύο εναντίον δύο με 3 μπάλες ο κάθε παίκτης και triplette τρεις εναντίον τριών με 2 μπάλες για τον κάθε παίκτη.

Μια ενημερωτική μέρα ιδιαίτερη χρήσιμη και γοητευτική στο περιεχόμενο της ήταν χθες για τους κατοίκους της ΕΚΑΠ. Είδαμε και ακούσαμε πολλά πράγματα για το ψηφιακό Μουσείο του Πλάτωνα που ετοιμάζεται...

Τι είναι αυτό το Ψηφιακό Μουσείο; Πού θα το τοποθετήσουν για να λειτουργήσει; Πότε θα γίνει αυτό; Και τι περιέχει, ήταν μερικά από τα ερωτήματα των παρευρισκομένων στο στέκι της ΕΚΑΠ και δόθηκαν απαντήσεις από τα μέλη της ομάδας εργασίας του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.

Μέσα σ' αυτή τη χρονιά ελπίζουν να είναι έτοιμο ένα ειδικά διαμορφωμένο κοντέινερ περίπου 160 τ.μ. Και θα μπει στην πλατεία Πλάτωνα, δίπλα ακριβώς από το πάρκο. Επειδή αυτό είναι δουλειά του δήμου Αθηναίων, περιμένουμε να το δούμε...

Παρ' ότι οι άνθρωποι, νέοι άνθρωποι οι περισσότεροι που συμμετέχουν στην ομάδα υποστήριξης έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, μερικά ερωτήματα, όπως αυτό που έθεσε ο Βασίλης, έμειναν αναπάντητα. Τελικά αυτό που θα φτιαχτεί θα είναι Μουσείο ή Έκθεση;

Σε κάθε περίπτωση πάντως η παρουσίαση έκλεισε με το χειροκρότημα των παρόντων για τη δουλειά που έκαναν. Επιστήμονες από διάφορες ειδικότητες έκαναν πραγματικά το καλύτερο που μπορούσαν. Κι αυτό έγινε αισθητό.

Η μόνη ένταση, αγωνία ή όποια άλλα συναισθήματα των ανθρώπων που αγαπούν την περιοχή τους είναι να μη ν εμπλακεί το θέμα του ψηφιακού Μουσείου στην προεκλογική περίοδο για το δρόμο προς τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η ιστορία του τόπου δεν έχει να κάνει μ' αυτό.

Εμείς εδώ στην Αθήνα, τις τελευταίες μέρες έχουμε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Κι ενώ ακούμε ή διαβάζουμε στην ειδησεογραφία, τις προβλέψεις των μετεωρολόγων για μια κακοκαιρία που θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες, μόνο κρύο έχουμε...


Και παρ' όλο που φίλοι μας σε άλλα μέρη της Ελλάδας, ιδιαίτερα της κεντρικής, υποφέρουν από τις υπερβολικές βροχοπτώσεις, στην Αναστασιά των Σερρών, το χωριό του φίλου μας Ηλία Θεολόγου, το έστρωσε το χιόνι, έστω και λίγο. Η ομορφιά όμως, είναι αισθητή παντού.


Ο Ηλίας, σαν παιδί το χαίρονταν, φωτογράφιζε και ανέβαζε φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα, για να τις μοιραστεί με φίλους. Τις είδαμε, μας άρεσαν και τις δανειστήκαμε για μια δημοσίευση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Ο Ηλίας, μας έχει δώσει αυτή χαρά, από το παρελθόν και τον ευχαριστούμε.


Μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής τα δέντρα, καθώς ή άχνη του χιονιού έχει καθίσει πάνω στα κλαδιά τους. Σε όποια μέρη μπορούσε να είναι απάνεμο, το έστρωσε κιόλας. Δεν ξέρω αν ήταν αρκετό για να... παίξουν χιονοπόλεμο, πάντως όλα έδειξαν να το χάρηκε πολύ ο φίλος μας.


Ο Ηλίας, στο δικό του το σχόλιο, κάνει λόγο για τον μεγάλο Δημιουργό και την ομορφιά στο καθετί που κάνει. Και δεν έχει άδικο. Στις λεπτομέρειες, μπορεί κανείς να διακρίνει αυτά τα σημεία. Εκεί βλέπει και τη μεγάλη αγάπη του για το δημιούργημα του, τον άνθρωπο.


Μας αρέσουν τέτοιου είδους προσεγγίσεις... Δείχνουν βαθιά εκτίμηση για το έργο Του. Ένας ακόμα σοβαρός λόγος για να Τον αγαπούμε, να τον λατρεύουμε και να τον υπηρετούμε με ευλάβεια και σεβασμό. Εκείνος έχει κάνει όλα γύρω μας, για την ευχαρίστηση μας...


Κοίτα, τι όμορφος που είναι χιονισμένος ο κήπος του... Δεν χορταίνουμε να τον βλέπουμε. Ακόμα κι εδώ που πίνει τον καφέ του, θα χρειαστεί για λίγες μέρες και όσο κρατά η κακοκαιρία να... αλλάξει συνήθειες. Στο αναμμένο τζάκι του, μάλλον θα είναι καλύτερα.