Τα Σταφύλια. Τα πρώτα για φέτος, τα λιάτικα (κόκκινα που βάζουν για το κρασί...), όταν κατά τον Σεπτέμβρη ζαχαρώσουν, είναι κιόλας ώριμα. Τόσο που να μ' αρέσουν να τα κόβω και να τα απολαμβάνω επιτόπου...

Το ίδιο και τα σύκα... Αν και είναι νωρίς ακόμα, εν τούτοις πραγματικά είναι ότι καλύτερο για μένα που μπορώ να φάω άφοβα, αφού ακόμα δεν έχουν “μελώσει”, ούτε έχουν ζαχαρώσει επικίνδυνα για την υγεία μου...

Μ' αρέσει όταν βρίσκομαι στο χωριό, όπως τώρα να τριγυρνώ έξω στα χωράφια... Είναι μια αφορμή να δω σε τι κατάσταση είναι οι ελιές μου και ταυτόχρονα βρίσκω φρούτα εποχής πάνω στα δέντρα για να απολαύσω...

Κι είναι ανείπωτη η χαρά να τα κόβεις και να τα απολαμβάνεις επιτόπου. Έχω λοιπόν ξεχωρίσει τόπους που μπορώ να βρω τέτοια δέντρα... Αυτή την εποχή έρχονται τα σύκα και τα σταφύλια...

Πρώιμα, αλλά πάντα νόστιμα και καθαρά, απαλλαγμένα από φυτοφάρμακα ή ιδιαίτερα λιπάσματα που μπορούν να τους δώσουν ίσως μια καλύτερη εμφάνιση, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούν να συναγωνιστούν με τα φρούτα που θα βρεις στη λαϊκή αγορά.

Το ένα είναι αγνό, απλό, καθαρό, όπως το προσφέρει η φύση στον άνθρωπο, ενώ το άλλο έχει ποτιστεί ώς το μεδούλι με φάρμακα προκειμένου να γίνει ελκυστικό στην όψη, στην εμφάνιση...

Άσε που είναι και δωρεάν... Επιπλέον έχω διαπιστώσει ότι τα νέα παιδιά δεν γνωρίζουν τα φρούτα... Στην ηλικία τους εμείς τα ψάχναμε, εντοπίζαμε τα καλύτερα δέντρα με τους υπέροχους καρπούς και... στήναμε καρτέρι, με το φόβο πάντα του αγροφύλακα που μας κυνηγούσε για την κακιά συνήθεια μας να μην περιοριζόμαστε μόνο στα δικά μας δέντρα, αλλά σε οποιοδήποτε δέντρο, ακόμα και ξένης ιδιοκτησίας με επιθυμητό καρπό που δελέαζε το μάτι μας και τον ουρανίσκο μας...

Σήμερα μόνο τα σταφύλια μπορείς να τα βρεις σε καλλιεργημένους αμπελώνες... Όπως ας πούμε εγώ που πάω στο χτήμα του Αγησίλαου και της Στασούλας στου Γρέγο.

Σύκα όμως μπορείς να βρεις παντού. Το ζήτημα είναι να βρεις εκείνα που είναι ώριμα αυτή την εποχή... Γιατί τα σύκα είναι σε πλήρη ανάπτυξη τον Αύγουστο... Από τώρα όμως υπάρχουν πρώιμες ποικιλίες λευκών ή μαύρων σύκων.... Και μπορούν να φτάσουν ώς τον Σεπτέμβρη...

Με τη μηχανή έχω εύκολη πρόσβαση... Εξάλλου, όπως έχω πει πολλές φορές ώς τώρα και οι τακτικοί αναγνώστες μου έχουν εντοπίσει πια την αδυναμία μου, μου αρέσει ιδιαίτερα να περπατώ στα χωράφια... Ανάμεσα στα λιόδεντρα, παρέα με τους ανέμελους τραγουδιστάδες, τα τζιτζίκια, που συναγωνίζονται το ένα, το άλλο, ποιο θα φωνάξει πιο δυνατά...

Καμιά φορά παίρνω τα σύνεργα μου, χαρτί και στυλό και κάθομαι στη ρίζα και τον ίσκιο μιας ελιάς για να γράψω... Είναι για μένα, τον άνθρωπο της πόλης και του γραφείου, μια ξεχωριστή εμπειρία... Γι' αυτό και την επιδιώκω, δεν την αφήνω να εμφανιστεί από μόνη της. Εξάλλου δεν είναι και τόσο τρομερός, ένας τέτοιος στοιχειώδης προγραμματισμός. Αρκεί να το θέλεις και συνωμοτεί το σύμπαν να τα καταφέρεις να το υλοποιήσεις...

Διαφημιστικά που έχει κάνει η Περιφέρεια Κρήτης για να προβάλει καλύτερα το νησί σ' όλο τον κόσμο. Το συγκεκριμένο σποτάκι το ξαναέβαλα προχθές, όταν μου το επεσήμανε η φίλη μου Άννα από την Αθήνα. Ξαναδείτε όμως, αξίζει...

Η κρητική ομορφιά... Απαράμιλλη στο πέρασμα των χρόνων... Θαυμάστε αυτό το βίντεο... Χωρίς υπερβολές, είναι η Κρήτη που ζω και απολαμβάνω τα καλοκαίρια μου... Η δική μου Κρήτη και του κόσμου...

Η ζωή αλλιώς, στα πιο όμορφα της, πέρα από το άγχος και την αγωνία της καθημερινότητας...Πραγματικά οι άνθρωποι της πόλης αξίζει να το δοκιμάσουν. Θα είναι σα να βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο...

Η κρητική φιλοξενία, ξακουστή σ' ολο τον κόσμο... Δείτε το κι αλλιώς...Ότι κι αν δείτε σ' αυτό το βίντεο είναι λίγο μπροστά στην αλήθεια. Ανοίγουν την καρδιά τους να ε καλοδεχτούν στο σπιτικό τους οι Κρητικοί...

Κρήτη πανέμορφη! Πόσα έχεις να δώσεις ακόμα στους ανθρώπους! Κάθε μέρα που περνάει είναι μοναδική. Εδώ έχει νόημα η φράση "φορτίζω τις μπαταρίες μου για το χειμώνα" που έτσι κι αλλιώς θα 'ναι δύσκολος...

Κάτι ακόμη από την Κρήτη που ζω 22 μέρες τώρα το φετινό καλοκαίρι... Μια πινελιά σαν σε πίνακα ζωγραφικής που ο καλλιτέχνης έχει δώσει κάτι από τον καλύτερο εαυτό του, ώστε να προκύψει το καλύτερο αποτέλεσμα. Και χαίρεται η καρδιά σου και αγαλιάζει...

Με την πρώην πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Πόπη Πλουμάκη, στη φετινή Γιορτή του Θραψανιώτη αγειοπλάστη... Τη συζήτηση μας απαθανατίζει ο Χάρης Λαμπράκης. Είδα τυχαία τη φωτογραφία ανάμεσα στις εκατοντάδες που ανέβασε ο Χάρης στο Facebook, είναι εκφραστική και είπα να την ανεβάσω κι εγώ στο Site μου...

Η 20η Ιουλίου είναι κατά παράδοση από τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Ευτυχώς φέτος η ζέστη μετριάζεται μ' ένα ελαφρύ αεράκι που κάνει τις μέρες λίγο πιο δροσερές και πιο όμορφες στην επαρχία...

Υπέροχο να το νιώθεις αυτό στις διακοπές σου... Κι ακόμα πιο όμορφο που το βράδυ χρειάζεται οπωσδήποτε ένα σεντόνι για να μην... κρυώνεις...

Τώρα ξέρω, θα το διαβάζουν κάποιοι φίλοι στην Αθήνα, όπου η ζέστη με το ατέλειωτο μπετόν της πόλης γύρω γίνεται αφόρητη και θα λένε, “μα,είναι δυνατόν;”. Αλλά σας λέω την αλήθεια που βιώνω...

Πραγματικά αυτές οι μέρες είναι οι πιο ζεστές... Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που θέλω να είμαι τέτοιον καιρό στο χωριό μου κάθε χρόνο...

Το παραμικρό αεράκι δίνει την αίσθηση του φυσικού αιρκοντίσιον... Αυτό, βεβαίως, ενέχει τον κίνδυνο του... κρυολογήματος, αλλά αξίζει να εκτεθεί κανείς στο ρεύμα του αέρα. Η δροσιά του είναι μοναδική...

Έτσι, το καλοκαίρι φεύγει γρήγορα... Να, χωρίς καλά – καλά να το καταλάβω, πέρασαν κιόλας οι είκοσι από τις 30 ημέρες που έχω τη διάθεση μου για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου. Αλλά περνάνε όμορφα...

Διαβάζω, γράφω, κάνω βόλτες, βλέπω ανθρώπους – φίλους από τα παλιά, κουβεντιάζω μαζί τους... Οι άνθρωποι με ξέρουν, με καλοδέχονται, με χαιρετούν...

Εγώ πάλι, λόγω της πολύχρονης απουσίας μου συμβαίνει να μου είναι γνωστές οι φυσιογνωμίες τους, αλλά όχι και το πλήρες ονοματεπώνυμο τους... Φυσικά αυτό δεν αλλάζει τίποτα από τα συναισθήματα μου. Κι όπου μπορώ, ρωτάω περισσότερα σχετικά με το συνομιλητή μου... Όπως συνέβη πριν λίγες μέρες μ' έναν υπερήλικα παππού, σεβάσμιο, το Θεοδωρομανωλάκη... Με πλησίασε όμορφα στην αυλή του σχολείου και με χαιρέτησε: “Το ξέρεις ότι είμαστε συγγενείς;” μου λέει. Δεν το ήξερα, αλλά μου εξήγησε το πως κι από πού κρατάνε οι ρίζες... Κι ύστερα πρόσθεσε: “Έχω όλα τα φύλλα του έντυπου ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που κυκλοφόρησε για δυο χρόνια, κάθε μήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1980”... Το εντυπωσιακό ήταν ότι θυμόταν, 30 χρόνια μετά, ειδήσεις που είχα δημοσιεύσει και αφορούσαν κατοίκους του χωριού.

Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι ένας κινητός θησαυρός... Η μνήμη τους βοηθάει πολύ...

Ήθελα να τον γράψω στο βίντεο... Του το είπα. Δεν δέχτηκε. Νόμιζε πως θα είχα κανένα ιδιαίτερο εξοπλισμό απ' αυτόν που φοβίζει τους ανθρώπους, αλλά εγώ είχα στο νου μου να το κάνω απλά με το τηλέφωνο μου... “Μια άλλη φορά” μου είπε... Ήθελα να “κρατήσω” για πάντα μια τέτοια κουβέντα σοφών ανθρώπων... .

Καλοκαίρι 2013... Όμορφα περνά ο καιρός... Ακόμα και τις πιο δύσκολες, από πλευράς θερμοκρασίας μέρες, όπως είναι αυτές οι μέρες του Ιουλίου... Και μ' αρέσει που ότι ζω, το μοιράζομαι μαζί σας, εδώ...

Συναυλία το βράδυ με τον Θηβαίο στο Αρκαλοχώρι...

Τον έχετε ακούσει τον Χρήστο Θηβαίο να τραγουδά αυτό το όμορφο κρητικό τραγούδι που πρωτακούσαμε από τα χείλη του Μουντάκη; Ακούστε τον. Είναι μαζί με τον Γιάννη Χαρούλη. Και σήμερα μάλιστα (Κυριακή 21 Ιουλίου 2013) το βράδυ μπορείτε να τον απολαύσετε στη συναυλία του στο Αρκαλοχώρι με 12 ευρώ εισιτήριο...

Ο Θοδωρής Παπαδουλάκης ο σκηνοθέτης του ΝΗΣΙΟΥ, της Σπιναλόγγας, έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά για την προβολή της Κρήτης. Τη δουλειά την πήρε από της Περιφέρεια του νησιού κι αυτό σημαίνει πως υπάρχουν ακόμα ανοιχτά μυαλά που αγαπούν τον τόπο τους... Ευχαριστώ Άννα που μου το επεσήμανες...

Μια βόλτα σε κοντινά χωριά... Εδώ στον Μποδιά, ένα χωριό κοντά στο Αρκαλοχώρι που βρεθήκαμε τις προηγούμενες μέρες. Το ανέβασα σαν φωτογραφία στο Facebook και έτυχε μεγάλης αποδοχής...

“Φρέσκα κοτόπουλα από την Ελιά!”φωνάζει το μεγάφωνο με το αυτοκίνητο του γυρολόγου... “Δέκα ευρώ το κομμάτι, 2,5 κιλά κρέας 10 ευρώ!” Το αυτοκίνητο έχει γράψει σε κασέτα το κείμενο που διαφημίζει το εμπόρευμά του.

“Πρωινό σφάξιμο” συνεχίζει σε μια προσπάθεια να δώσει την αίσθηση ότι το προϊόν που πουλάει είναι φρέσκο. “Τρέξατε, προλάβετε!” λέει, αλλά δεν βλέπω τους ανθρώπους να... τρέχουν. Κάποιοι, βεβαίως, ανταποκρίνονται. Προφανώς ο έμπορος είναι γνωστός. Εγώ τον έβλεπα για πρώτη φορά και μου έκανε εντύπωση ο τρόπος του...

***

Στο δημόσιο δημόσιο δρόμο... Λίγο πριν το μεσημεράκι ενώ ο ήλιος είναι ζεστός στα κεφάλια μας... Η γιαγιά με τα εγγόνια της... Μπροστά πάει ένα μικρό κοριτσάκι με το ποδήλατο του που έχει βοηθητικές ρόδες... Ακολουθεί πίσω εκείνη, κρατώντας από το χέρι άλλο ένα μικρό κοριτσάκι. Δίνει νουθεσίες προσοχής...

Ο δρόμος κρύβει παγίδες... Δεν έχει κίνηση μα αυτό ακριβώς είναι και η δυσκολία του. Από το πουθενά μπορεί να προκύψει ο κίνδυνος, το αυτοκίνητο που θα έρθει τρέχοντας... Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά. Δεν υπάρχει θέμα. Η γιαγιά πήγε με ασφάλεια τα εγγονάκια της στον προορισμό της...

Συνεχίζεται και ολοκληρώνεται σήμερα η τριήμερη γιορτή του Θραψανιώτη αγγειοπλάστη...