Στο περιθώριο της έκθεσης μαστόροι – πιθαράδες δείχνουν στα παιδιά πως μπορούν, αν θέλουν, να τα καταφέρουν να φτιάξουν τα δικά τους πήλινα αντικείμενα στον τροχό. Τα βοήθησαν για να έχει επιτυχία η προσπάθειά τους. Και τα καταφέρνουν...

Λίγο πιο δίπλα οι μαστόροι του πηλού, οι πιθαράδες, δουλεύουν τα δικά τους μεγάλα αντικείμενα. Υπομονετικά... Οι επισκέπτες της έκθεσης παρακολουθούν όλη τη διαδικασία με το στόμα ανοιχτό... Πως παίρνει σχήμα ο πηλός... Είναι μια σπουδαία τέχνη...

Επειδή για τις ανάγκες της έκθεσης δουλεύουν νύχτα, υπήρχε ανάγκη να στεγνώσει ο πηλός για να πάνε στο επόμενο χέρι... Και τα τελευταία χρόνια το μυαλό του Θραψανιώτη έχει εφεύρει πατέντες αποτελεσματικές γι' αυτή τη δουλειά...

Άλλα δυο μικρά παιδιά επιχειρούν μόνα τους στον τροχό... Και δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο... Πιστέψτε με. Ο πατέρας μου ήταν από τους καλύτερους πιθαράδες. Πήγα σε πολλές βεντέμες μαζί του. Ε, λοιπόν δεν τα κατάφερα ποτέ μου να κάνω ένα καψάκι με τα χέρια μου στον τροχό...

Αργά το βράδυ της Δευτέρας... Ο μάστορας έχει τελειώσει τα αγγεία που ξεκίνησε να φτιάχνει το απόγευμα και βάζει τις τελευταίες πινελιές που θα το ομορφύνουν. Ήρεμα, χωρίς να βιάζεται... Σαν πραγματικός καλλιτέχνης...

Αρκετοί ήταν αυτοί που επισκέφτηκαν την έκθεση στη Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη που οργάνωσε φέτος, για 26 συνεχή χρονιά, ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού... Το στιγμιότυπο είναι παρμένο την τρίτη και τελευταία μέρα της Γιορτής. Θα μπορούσαν να είναι περισσότεροι μαστόροι στα περίπτερα...

Στο χωριό των πιθαράδων, Θραψανό... Γλάστρες με ειδική τεχνοτροπία φτιαγμένες. Λες και έχουν υποστεί εικαστική παρέμβαση. Πανέμορφες για να στολίσεις τη βεράντα σου. Χειροποίητες, όχι από καλούπι...

Ο Μάνθος Κωστάκης πίσω από τους πάγκους με το “Θραψανιώτικο ψητό”. Τα πρώτα ταψιά, ζεστά – ζεστά ήρθαν από τους φούρνους του χωριού...

Δείτε το πήλινο ταψί τι όμορφο που είναι με τα κρέατα ψημένα στο ζουμί τους. Έσπαγε η μύτη από τις μυρωδιές... Άλλο να σας το λέω κι άλλο να το αισθάνεστε...

Ακόμα μια φωτογραφία από το στέκι των παιδιών με το “Θραψανιώτικο ψητό”. Και σήμερα εκεί θα είναι. Αν περάσετε από 'κεί κάντε μια στάση... Θα με θυμηθείτε...

Το είδα χθες και το παρατηρώ χρόνια τώρα ως φαινόμενο. Νέοι κυρίως άνθρωποι, αλλά και κάποιας ηλικίας ξεκινούν τέτοιες μέρες πεζή να πάνε στο πανηγύρι της Αγιάς Μαρίνας στη Βόνη. Παρέες – παρέες είναι. Με εφόδια ένα παγούρι νερό για το δρόμο. Κάνουν τα αστεία τους, έχουν όρεξη και το 'χουν τάμα που πρέπει να εκπληρώσουν.

Δεν θα σχολιάσω το θέμα. Η πίστη είναι ένα περίεργο πράγμα που δε χωράει αμφισβήτηση. Ο καθένας, άλλωστε, έχει αυτό το δικαίωμα...

Τους βλέπω στο δρόμο... Πρέπει να έχουν ξεκινήσει νωρίς τ' απόγευμα... Δεν ξέρω, αλλά μάλλον θα μείνουν εκεί. Δεν είναι δυνατόν να κάνουν τον ίδιο δρόμο πίσω με τα πόδια και αυθημερόν...

Κι αυτό συμβαίνει από πολύ μακρινές περιοχές. Ακόμα και από το Ηράκλειο... Η Χαρούλα η Βερίγου μου είπε κάποτε πως συχνά, θυμάται παιδί να κατεβαίνουν με τα πόδια από το Οροπέδιο Λασιθίου. Και έχει να το λέει.... Ξεχνιούνται τέτοια πράγματα; Δεν ξεχνιούνται...

Στη Βόνη βεβαίως γίνεται το αδιαχώρητο... Ένας απέραντος τσαντιρομαχαλάς στήνεται για ένα τριήμερο. Λίγοι είναι εκείνοι που ενώ γνωρίζουν το μικρό της ζωής μιας τέτοιας κατασκευής προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν από μεριάς εμφάνισης... Τέτοιο είναι και το κιόσκι των παιδιών που για πρώτη φορά φέτος έβαλαν “Θραψανιώτικο ψητό” να πωλούν, ελπίζοντας πως θα το φέρουν σε επαφή με τους χιλιάδες επισκέπτες – προσκυνητές της Αγίας Μαρίνας.

Φυσικά ο δρόμος που ενώνει τη Βόνη με το ναό είναι μια απέραντη λαϊκή στο χειρότερό της. Κάθε καρυδιάς καρύδι θα βρεις πίσω από τους πάγκους που πωλούν παιχνίδια, ρούχα, ενθύμια του τόπου. Κινέζοι οι περισσότεροι, αναρωτιέμαι πώς το μαθαίνουν από ποιους και πιάνουν τις θέσεις με τα φτηνά, μιας χρήσεως παιχνίδια τους...

Ο Δήμος Μίνωα μισθώνει το χώρο που καταλαμβάνουν, χωρίς να παρέχει ουδεμία διευκόλυνση. Έκανα ένα σχόλιο στο Fecebook σε εγγραφή του δημάρχου κ. Καλογεράκη επισημαίνοντας την ανάγκη ηλεκτροδότησης των ανθρώπων αυτών που ασχολούνται με το εμπόριο. Να σταματήσει το απαράδεκτο φαινόμενο με τις γεννήτριες που και αντιαισθητικό είναι και θορυβώδες. Δεν μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει ο ίδιος. Προσφέρθηκε ένας... κολαούζος, ελπίζω εν αγνοία του, γράφοντας ειρωνικά: “Σιγά μην του δώσουμε και στέγαστρα... Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Ξέρει ο δήμαρχος...” Ωραία απάντηση...

Δεν αμφιβάλω ότι μπορεί να ξέρει ο δήμαρχος... Απλά, το 1984 που του πήρα συνέντευξη για τον έντυπο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ως τον πιο νέο, ηλικιακά, κοινοτάρχη Αρκαλοχωρίου, ήταν τελείως αλλιώτικος. Ενεργητικός, δραστήριος, χάρηκα όταν άκουσα ότι εξελέγη στον διευρημένο καλλικρατικό δήμο Μίνωα... Και ήλπιζα ότι κάτι θα είχε μείνει από 'κείνον τον Ζαχαρία, ότι θα συζητάει, αντί να αποφεύγει τα ζητήματα που του θέτουν οι δημότες του...

Όμορφες κοντυλιές από του Μελεσσανάκη και Κακλή που παίζουν απόψε στη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων για τη Γιορτή του Θραψανιώτη Αγγειοπλάστη στην αυλή του δημοτικού σχολείου.

Ως αργά, τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα κράτησε η χθεσινή πρώτη μέρα των μουσικών εκδηλώσεων με τα ανθρώπους της “Πύλης του Ήχου”. Που αποδείχτηκαν και πολύ χορευτικοί... Να και τον τεράστιο πίνακα ζωγραφική που σηματοδοτεί τις εκδηλώσεις...

Τελευταίες πινελιές χθες το απόγευμα στα περίπτερα της έκθεσης... Λίγο αργότερα θα μουν στη μέση και τα τροχιά, για να κάνουν επιτόπου πιθάρια οι μαστοροι. Μπροστά στα μάτια των επισκεπτών...

Τα τραπεζάκια είναι στρωμένα, έτοιμα να υποδεχτούν τους καλεσμένους στην εκδήλωση. Σήμερα αναμένεται περισσότερος κόσμος. Οι Μελισσανάκης και Κακλής εγγυώνται για καλό κρητικό γλέντι. Άμα σας πάρει ο δρόμος σας, ελάτε μια βόλτα από το Θραψανό σήμερα και αύριο...

Λίγο αργότερα στο κέντρο διασκέδασης “Βίγλα” του Δημοσθένη, όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχθούν τους καλεσμένους. Η διακόσμηση άψογη. Τα τραπέζια στρωμένα και οι μπομπονιέρες ξεχωριστές... πιθάρια με χαραγμένα πάνω τους το όνομα του μικρού Αγησίλαου. Δείτε δυο στο τραπέζι μου...

Νωρίτερα πήγαμε και φωτογραφήσαμε το χώρο της ταβέρνας. Έχουν κάνει καλή δουλειά εδώ οι άνθρωποι. Αρκεί να 'χεις υπομονή και να περιμένεις... Στο τέλος είναι σίγουρο ότι θα αποζημιωθείς με το παραπάνω...

Άψογη η διακόσμηση των τραπεζιών. Χάρτινα καραβάκια γεμάτα καραμέλες, γλειφιτζούρια και μπαλόνια για τα παιδιά. Και δίπλα τα ποτήρια της ρακής και του κρασιού, απαραίτητα στο δείπνο που θα ακολουθήσει της βάφτισης. Και φυσικά ρεσώ παντού. Όλα στο μπλε του ουρανού... Για το αγόρι που βαφτίστηκε σήμερα...

Ψηλά σ' ένα λόφο, αριστερά πριν φτάσουμε στο Ζοφόρο από το Θραψανό, είναι η ταβέρνα “Βίγλα” όπου έγινε το γλέντι για τα βαφτίσια του μικρού Αγησίλαου. Πανόραμα όλος ο κάμπος κάτω από τα πόδια μου. Το αεράκι γλυκαίνει την ατμόσφαιρα και παίρνει από πάνω μας, όλη τη ζέστη της μέρας... Τόσο που το βράδυ έκανε ψυχρούλα πια...

Οι οργανοπαίκτες έδωσαν μια άλλη ξεχωριστή νότα στην όλη γιορτινή ατμόσφαιρα της βάφτισης. Ο λυράρης, ένα πολύ ωραίος πιτσιρικάς, είναι λέει δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο του Θραψανού.... Αν διδάσκει με το ίδιο κέφι που έπαιζε τις κοντυλιές χθες βράδυ, είναι τυχερά τα παιδιά του...

Η οικογένεια Μαράτση πρώτη στο χορό. Μπροστά ο Νίκος, ο γιος του Παναγιώτη που τον κρατά και δίπλα του ο μεγάλος Αγησίλαος, παππούς, που το όνομά του πήρε ο μικρός που βαφτίστηκε σήμερα. Ο Νίκος έκανε απίστευτης ομορφιάς χορευτικές φιγούρες, όπως και ο πατέρας του... Τους θυμάμαι κι από το γάμο της Ειρήνης. Έκλεψαν την παράσταση...

Άλλο ένα στιγμιότυπο από το χορό που ακολούθησε ώς τις πρωινές ώρες της Κυριακής. Εμείς αντέξαμε ώς τη μία... Ήταν όλα όμορφα... Και τα φαγητά και το σέρβις του μαγαζιού και η ατμόσφαιρα με τους οργανοπαίκτες. Αν ήξερες να χορεύεις, το λέω αυτό γιατί εγώ ήμουν... παρατηρητής, θα μπορούσες να καθίσεις πολύ ευχαριστημένος ώς το τέλος...