Ο δήμαρχος, Ζαχαρίας Καλογεράκης, συνομιλεί με την πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Πόπη Πλουμάκη, την τρίτη ημέρα των εκδηλώσεων που ηταν αφιερωμένες στους χωριανούς μου αγγειοπλάστες. Δεν ξέρω τι λένε και ούτε έχω την περιέργεια να μάθω, μου άρεσε όμως που είδα τους εκπροσώπους δύο φορέων να συζητούν τόσο ανθρώπινα...

Τα κρητικά γλέντια λειτουργούν αγχολυτικά... Το διαπίστωσα, όταν είδα να τα στήνουν στο λεφτό με την παραμικρή αφορμή. Και καλά κάνουν, τελικά... Εδώ γλέντι από την τριήμερη γιορτή για τους αγγειοπλάστες...

Θέλω να καταθέσω μερικές ακόμα σκέψεις, τώρα που κατακάθισε ο... κουρνιαχτός των γιορτών και πλησιάζει η ώρα της επιστροφής μου στην Αθήνα... Διότι πρέπει να ομολογήσω, μου άρεσε αυτή η κινητικότητα στο χωριό που γινόταν με πρωτοβουλία είτε του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, είτε του Αθλητικού Ομίλου “Ανθεστίωνα”...

Αν και τις περισσότερες φορές είδα τα ίδια παιδιά να μοιράζονται ρόλους σε διαφορετικές εκδηλώσεις, θεώρησα ότι είναι πολύ φυσικό να συμβαίνει αυτό στις μικρές κοινωνίες, σαν του χωριού μου, όταν μάλιστα αυτό γίνεται με περισσή αγάπη για προσφορά στον συνάνθρωπό μας.

Όλες αυτές τις μέρες που κάθισα στο χωριό, είδα μια ζωντάνια και μια ενεργητικότητα αξιέπαινη. Ναι, αυτό χρειάζεται στις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Να μην κλειστούμε στον εαυτό μας, στη μιζέρια μας, στο μικρόκοσμό μας και να κλαίμε τη μοίρα μας, ωσάν να ήταν δική μας η ευθύνη γι' αυτή την κατάσταση.

Πήγα σε όλες τις εκδηλώσεις, σε γλέντια φαντάρων που έφευγαν στα στρατό, σε βαφτίσια, στις γιορτές που διοργάνωναν οι φορείς. Στήριξα τις πρωτοβουλίες που διοργάνωναν, είτε ατομικά, είτε ομαδικά γιατί νομίζω πως όλοι στη δράση μας χρειαζόμαστε λίγη ενθάρρυνση, ένα καλό λόγο, μια καλή κουβέντα για να νοιώσουμε καλύτερα...

Και πρέπει να πω ότι μου άρεσε όλη αυτή η ιστορία... Εισέπραξα κι εγώ πολύ δύναμη, όπως φαντάζομαι και οι συγχωριανοί μου, επειδή δεν αισθάνθηκα ούτε στιγμή μόνος... Προσέξτε, αυτό το τελευταίο είναι ίσως το πιο σπουδαίο στις μέρες μας... Να μην αισθάνεται κανείς ότι δίνει μόνος του, μάχες που δεν θα έχουν αποτέλεσμα.

Διότι αυτό είναι που επιδεινώνει το πρόβλημα από την επίθεση που δεχόμαστε αυτή την εποχή στο εισόδημά μας και ανατρέπει όλα όσα σχεδιάζαμε στη ζωή μας. Κοντοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα...

Σε λίγο φεύγω... Θα επιστρέψω στη βάση. Γεμάτος όμως από δύναμη και αισιοδοξία για όλα αυτά που έζησα και μοιράστηκα, που γεύτηκα, που άγγιξα στον ένα μήνα περίπου που έζησα στον ουρανό του Θραψανού.

Αισθάνομαι υποχρεωμένος να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνέβαλαν σ' αυτό, συνειδητά ή ασυνείδητα... Είσασταν υπέροχοι! Μου θυμίσατε το παλιό Θραψανό των παιδικών μου χρόνων που κρατώ ακριβά φυλαγμένο στην καρδιά μου. Ήταν για μένα, η παραμονή μου εδώ, μια ανάσα ζωής...

• Δείτε ΕΔΩ τι έγραψε για τη γιορτή μας και η εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ.