Στην ταράτσα ο μικρός Αγησίλαος γιος του Μανώλη με τον συνονόματο παππού του, προσπαθούν να κατεβάσουν τον ιστό της κεραίας της τηλεόρασης για να βάλουν πάνω της και την άλλη κεραία. Χρειάστηκε να της αλλάξουμε θέση για να λειτουργήσει σωστά...

Παρακολουθώ με προσοχή όλη τη διαδικασία. Μαθαίνω... Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για επιστήμη. Σοβαρότητα χρειάζεται με τη διαχείριση του ζητήματος και επιμονή για να υπάρξουν καλά αποτελέσματα σε σχέση μ' αυτό που ζητάμε. Να δείχνει δηλαδή η τηλεόραση τα κανάλια.

Ολοκληρώνουν τη διαδικασία με την κεραία... Αφού έβαλαν πάνω στον ιστό της κεραίας του Μιχάλη και την κεραία της δικής τους τηλεόρασης, άλλαξαν και το καλώδιο. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά στην ποιότητα του σήματος. Τίποτα πια δεν ήταν όπως πριν. Όλα ήταν καλύτερα...

Ο ανιψιός μου, Μανώλης Βολυράκης, ελέγχει τις τελευταίες τεχνικές λεπτομέρειες... Αμέσως μετά η δοκιμή απέδειξε πως όλα είχαν δρομολογηθεί άψογα. Η ψηφιακή εικόνα των καναλιών στο δέκτη μας ήταν πραγματικά καλή σε απόδοση, η επιθυμητή. Όλα πήγαν καλά!

Το έζησα από κοντά στην Κρήτη... Ο πομπός της Ρογδιάς στο Ηράκλειο άρχισε να εκπέμπει από τις 26/06/2013 και πολλοί δεν έχουν πάρει ακόμα αποκωδικοποιητή. Οι άνθρωποι, προφανώς έχουν άλλες προτεραιότητες πιο σοβαρές στη ζωή τους, από το να βλέπουν καθαρά τα... σκουπίδια που τους σερβίρουν από την τηλεόραση.

Μια από τις προηγούμενες μέρες, ωστόσο, είπα καθώς ήμουν στο Αρκαλοχώρι να πάρω έναν αποκωδικοποιητή. Στο κατάστημα ηλεκτρικών ειδών που τον αγόρασα μου το παρουσίασαν σχετικά εύκολο να το προσαρμόσω στη συσκευή αφού, κατά την αποψη τους, δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο νομίζα. Ατέλειωτες, μικρές λεπτομέρειες δημιουργούν μια σειρά από προβλήματα, γεγονός που επιβάλει να βρεθεί ο τεχνικός εκείνος που διαθέτει γνώσεις για να μπορέσει να διορθώσει την κατάσταση.

Έτσι ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση μας. Πέντε και πλέον κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας δεν έπαιζαν.

Χρειάστηκε να... επιστρατεύσουμε τις μεγάλες δυνάμεις, τον ανιψιό μου Μανώλη με το γιο του Αγησίλαο, να διαβουλευθούμε μερικές ώρες προσπαθώντας να εντοπίσουμε το πρόβλημα και να το... λύσουμε (λύσουν...) μετά...

Το ψηφιακό σήμα κάνει παιχνιδάκια... Το αντιληφθήκαμε εκ των υστέρων... Κάτι να μπει μπροστά στην κεραία, ένα μικρό φυσικό εμπόδιο (ένα σπίτι, ας πούμε...) δημιουργεί πρόβλημα στη λήψη σήματος. Έτσι μεταφέραμε την κεραία δέκα μέτρα πιο κει και ιδού το θαύμα, επετελέσθει. Τα κανάλια που δεν έπαιζαν πριν, τώρα έπαιζαν “τζάμι”.

Όπως ήταν φυσικό το γιορτάσαμε με ρακές... Όλα εδώ στην Κρήτη τα γιορτάζουν με ρακές...

Χαρήκαμε που, επιτέλους, θα ολοκληρώνονταν μια κατάσταση με την τηλεόραση... Διότι τα σχόλια είχαν αρχίσει να γίνονται... Κι έτσι τώρα μπορούμε, αν καταφέρουμε να βρούμε ένα καλό πρόγραμμα, να το δούμε, αν και προσωπικά δεν είμαι λάτρης της. Πιο πολύ μ' αρέσει το γράψιμο, το διάβασμα και η ενασχόληση μου με το διαδίκτυο, παρά αυτή καθεαυτή η τηλεόραση... Αυτό για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους...

Μια βόλτα στα καμίνι του αδερφού μου, Κωστή. Όρθιος! Ακόμα είναι εκεί, κάθε μέρα κι έχει και τους μαστόρους του...

Το μυστικό για να νοιώθει κανείς καλά στις διακοπές του είναι να να μη βιάζεται να ζήσει καταστάσεις τέτοιες ώστε να μπει στα βαθιά αυτών που λέμε διακοπές. Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι υποκειμενικό και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένας δεδομένος κανόνας για να μας εκφράζει ανεπιφύλακτα.

Μικρά βήματα ενσωμάτωσης... Μια βόλτα στο χωριό ή στο Αρκαλοχώρι συνδυασμένη με δουλειές, στο σπίτι για να βάλω κάποιες προτεραιότητες από βδομάδα μάλλον, μετά στα χωράφια, να βρω φρούτα “ζωντανά” πάνω στα δέντρα για να γευτώ την νοστιμιά τους...

Ύστερα να δω κάποιους ανθρώπους συγγενείς, φίλους, γνωστούς... Να πιάσω λίγο το νήμα στις ρίζες μου. Να περπατήσω στα σοκάκια του χωριού, στα καμίνια του ανιψιού μου Μανόλη και του αδερφού μου Κωστή, στους κήπους τους, όπου μπορώ να κόψω ένα ξυλάγγουρο ή μια ντομάτα...

Η κουβέντα μαζί τους μ' αρέσει. Επικεντρώνω το ενδιαφέρον μου σε πράγματα απλά καθημερινά, σπουδαία για τους ίδιους που σε μένα παίρνουν πια μια άλλη μορφή πιο σημαντική...

Τίποτα δεν αφήνω στην τύχη... Επειδή απλά δεν την εμπιστεύομαι δημιουργώ προσωπικά τις προϋποθέσεις εκείνες που θα με κάνουν να νιώσω καλά και να εγκλιματιστώ πιο γρήγορα... Εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται να καταβάλω και καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Αρκεί να αφήσω τους ρυθμούς να κυλήσουν, όπως εκείνοι ξέρουν κι εγώ να τους παρακολουθήσω ως παρατηρητής μιας εξαιρετικής και μοναδικής κατάστασης.

Γράφω, διαβάζω, συζητώ, κάνω βόλτες, κοιμάμαι, αυτή είναι για μένα η ομορφιά των διακοπών. Χωρίς προγράμματα και χωρίς άγχος για την επόμενη μέρα... Εξάλλου, καθεμιά έχει τα δικά της πράγματα. Τις έγνοιες της, τις ανησυχίες της...

Σήμερα θα ξαναπάω στο Αρκαλοχώρι. Να καταθέσω τα χαρτιά της μικρής επιδότησης που παίρνω για τις ελιές μου στην Αγροτική Τράπεζα, να δω την αγορά και εγκατάσταση ενός αποκωδικοποιητή προκειμένου να βρει την εικόνα της η τηλεόραση που πέρασε στην ψηφιακή εποχή με ένα σχεδόν βίαιο τρόπο και στην Κρήτη.

Τέτοιες είναι οι δουλειές... Μη φανταστείτε τίποτα σοβαρό. Κάθε άλλο... Το πρωί έγραψα και τις “Επισημάνσεις” μου για το “Ρέθεμνος”, ένα κομμάτι μέσα από τη ζωή, όπως κάνω έτσι κι αλλιώς κάθε εβδομάδα 13 χρόνια τώρα, ανελλειπώς...

Και η επαφή μου με το διαδίκτυο δεν είναι πια, όπως στο γραφείο. Ξεχωρίζω τις ώρες ως προς το τι μπορώ να έχω και τι μπορώ να δώσω. Και δίνω στη διαχείριση του χρόνου ιδιαίτερη σημασία...

Μια εικόνα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει πίσω από τα λασιθιώτικα βουνά... Μια νέα μέρα, η πρώτη, ξημερώνει στο χωριό που γεννήθηκα για να ξεκινήσουν όμορφα οι φετινές καλοκαιρινές διακοπές μου...

Πόση νοσταλγία, πόση διάθεση για ζωή στον τόπο που γεννήθηκε πρέπει να έχει κανείς για να ξυπνάει χωρίς κανένα βοήθημα, ηλεκτρονικό ή άλλο από τις 6 τα ξημερώματα, προκειμένου να χαράξει δυο γραμμές στο Site του; Συνέβη σε μένα σήμερα... Και το χάρηκα που μου βγήκε έτσι όμορφα κι απλά, ως ανάγκη κι όχι ως υποχρέωση...

Έφτιαξα καφέ και κάθισα στο γραφείο... Έξω ξημερώνει. Φωτίζει κιόλας η μέρα... Ησυχία απόλυτη... Που και που ένα σκυλί αλυχτά, κάπου μακριά και κάποια πουλιά ακούγονται να κελαηδούν. Η μαγευτική πρωινή εικόνα του Θραψανού... Πόσο μ' αρέσει αυτό ξημέρωμα... Ρουφώ σαν σφουγγάρι την κάθε στιγμή. Είναι μέρος των διακοπών μου αυτή η απόλαυση...

Το σημερινό μου πρόγραμμα δεν είναι βαρύ. Καθόλου. Μερικά πράματα, συγκεκριμένα, θα κάνω για να κυλήσει όμορφα η μέρα. Αλλά το ξεκίνημα της, με ήρεμο και καθαρό μυαλό και σκέψη, θέλω να έχει μέσα του κάτι από τη χθεσινή μέρα.

Καταρχήν είδαν την άφιξη μου στο Θραψανό με τη χθεσινή ανάρτηση μου οι φίλοι, Θραψανιώτες ή μη και μου ευχήθηκαν στο Facebook καλή διαμονή, ξεκούραση κλπ. Θα μπορούσαν βέβαια τα σχόλια να γίνουν κι από δω, απευθείας στο Site, αλλά η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν εύκολα, όσο κι αν το προσπαθούμε. Άσε που δεν είμαι βέβαιος ότι το προσπαθούμε... Εξάλλου με κάποιο τρόπο διαμορφώνεται αυτή η επικοινωνιακή κουλτούρα...

Χθες το μεσημέρι πρέπει να κοιμήθηκα για δυο ωρίτσες... Ούτε εγώ δεν το περίμενα. Η αλήθεια είναι ότι η ζέστη ήταν δυνατή κι εγώ έπεσα λίγο να ξεκουραστώ από το ταξίδι... Ο Μορφέας ήρθε πολύ διακριτικά και μου έκλεισε τα μάτια...

Ξύπνησα κατά τις 5 το απόγευμα και σηκώθηκα να φάω... Ήταν το μεσημεριανό μου και το βραδινό μαζί. Απολαυστικό όταν είναι σερβιρισμένο μ' αγάπη. Κι εκεί, κατά τη διάρκεια του φαγητού, ήρθε η θεία Άννα. Α, ξέχασα να σας πω, ότι βρήκα την Αναστασία, την εγγονή της Στασούλας, όταν κατέβηκα κάτω. Η κουβέντα με δυο ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας και κουλτούρας πάντα μου άρεσε. Αλλιώς ζει ένα κορίτσι γύρω στα 20 που σπουδάζει στο Ηράκλειο κι αλλιώς μια γυναίκα συνταξιούχος που έχει γνωρίσει ήδη τόσα πράγματα από τη ζωή. Το να ανιχνεύει κανείς, δυο τόσο διαφορετικά πράγματα είναι από μόνη της μια πρόκληση...

Ένα από τα ζητήματα που απασχολούν αυτή την εποχή τους ανθρώπους εδώ, είναι η υποχρέωση να καταθέσουν τις φορολογικές τους δηλώσεις. Το πρωί ο Αγησίλαος, σύζυγος της Στασούλας της αδερφής μου, έτρεχε στο Καστέλλι στη λογίστρια του να φτιάξει τη φορολογική του δήλωση. Υπάρχει, βεβαίως, η παράταση που δόθηκε αλλά θέλουν να τελειώνουν και να κλείνουν μια – μια τις υποχρεώσεις τους. 50 ευρώ για τον ίδιο και άλλα τόσα για τον αδερφό του, Μιχάλη, είναι υπολογίσιμα από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, όπως και να το κάνεις. Με μια σύνταξη του ΟΓΑ ζουν και με κάποια μικρά, έως ελάχιστα εισοδήματα. Την περιουσία τους, κατά το μεγαλύτερο μέρος, την έχουν μοιράσει στα παιδιά τους. Έχουν κι αυτά τις δικές τους οικογένειες και πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους.

Ξημερώματα Τετάρτης με ανοιχτό τον υπολογιστή μου και τις χαμηλές ταχύτητες στο internet... Πρέπει να πάω στο καφέ το μεσημέρι να κάνω αυτή την ανάρτηση. Ελπίζω να είναι ανοιχτή σήμερα η Αριστέα, χθες βράδυ ήταν κλειστή...

Εγώ, μπορεί να μην είμαι στην Αθήνα αυτή την περίοδο, μα όσοι μπορούν ας πάνε αύριο στην κινητοποίηση που οργανώνεται για να μη γίνουν οι συγχωνεύσεις στα σχολεία μας...

Με το FESTOS PALLAS έφτασα το πρωί της Τρίτης 2/72013 στο Ηράκλειο της Κρήτης Όπως ακριβώς είχαν ανακοινώσει χθες το βράδυ από τα μεγάφωνα στο πλοίο. 6.30 το πρωί είχε δέσει στο λιμάνι...

Να 'μαι στο Θραψανό από το πρωί σήμερα... Ο καιρός κάνει παιχνιδάκια. Είναι μεν καλοκαιρινός, αλλά ώρες -ώρες βγάζει τις συννεφιές του.

Από σήμερα στο Θραψανό! Όλα πήγαν καλά στο ταξίδι μου. Και η κίνηση στο δρόμο καλή. Ούτε ιδιαίτερο τράφικ, ούτε τίποτα...

Να, λοιπόν που κάπως έτσι, χαλαρά, αρχίζουν οι φετινές καλοκαιρινές μου διακοπές. Σε μέρη γνώριμα,αγαπημένα...

Ήρθα κατ' ευθείαν στο σπίτι της αδερφής μου Στασούλας. Με περίμενε. Όπως τον παλιό καλό καιρό... Με πρωινό έτοιμο και καφέ ζεστό...

Πήρα τα κλειδιά και πήγα στο σπίτι μου, το πατρικό. Έχουν προχωρήσει τα πράγματα, αλλά έχει όντως πολύ δουλειά ακόμα. Θα επιχειρήσω φέτος να κάνω κάποια πράγματα παραπάνω. Ελπίζω να τα καταφέρω... Σημασία έχει να το θέλει κανείς και να το παλεύει προς τη σωστή κατεύθυνση...

Με τη μηχανή κάνω μια βόλτα στο χωριό. Να το δω, να το γνωρίσω ξανά όπως έχει χαραχτεί στην καρδιά μου... Πήγα και μέχρι τη λίμνη της Λειβάδας. Ήθελα η “δόση” που θα πάρω να είναι μεγάλη.

Ύστερα ήρθα σπίτι. Μεσημέριαζε και παρά το γεγονός ότι κοιμήθηκα στο κρεβάτι της καμπίνας μου, δεν νιώθω ξεκούραστος... Η ηρεμία και η ησυχία του σπιτιού είναι αλλιώς... Εδώ το μεσημέρι είναι όμορφο. Φυσάει κι ένα ελαφρό αεράκι που κάνει υποφερτό τον μεσημεριανό καυτό ήλιο...

Κάπου εδώ βάζω και το γράψιμο μου. Νιώθω καλύτερα όταν καταφέρνω να εξωτερικεύω τα αισθήματα μου. Κι αυτή την ώρα είναι και μεγάλα και δυνατά. Είμαι στο χωριό μου από το πρωί και θα μπορέσω να μείνω εδώ, τριάντα ολόκληρες μέρες...

Θα έχω την ευκαιρία, να δω τόπους, ανθρώπους, να κάνω δουλειές και πράγματα... Όχι με πίεση όμως, αλλά με πιο ανθρώπινους ρυθμούς... Για μένα αυτό είναι, αυτό ήταν πάντα, διακοπές...

Ένα διάλειμμα από την πιεστική καθημερινότητα, δυο κουβέντες με ανθρώπους που αγαπάς, ένα μοίρασμα... Οι σκέψεις που επανατοποθετούνται, η αγάπη γι' αυτά που είναι χαραγμένα στις παιδικές μνήμες... Κι έρχονται, ανοίγουν ρωγμές στο χρόνο και ταράζουν δυνατά τα νερά του ώριμου εφησυχασμού μας...

Είμαι κουρασμένος από το ταξίδι. Το μεσημέρι θα επιδιώξω να ξαπλώσω λίγο. Κι όχι μόνο σήμερα...Κάθε μέρα που θα υπάρχουν περιθώρια θα το κάνω...

Καλοκαίρι 2013 στο Θραψανό... Άλλη μια όμορφη περιπέτεια αρχίζει... Κι εμένα μ' αρέσει που ζω όλο αυτό το όνειρο των θερινών διακοπών. Μέσα στη σκληρή πραγματικότητα ανοίγει μια ρωγμή αισιοδοξίας. Κι όλα αυτά με καλή διάθεση που είναι καλοδεχούμενη...