Ψάχνω μέσα στο αμπέλι με τα λιάτικα σταφύλια και τα μοσχάτα, να βρω γινομένα σταφύλια για να τσιμπολογήσουμε επιτόπου και να πάρουμε μαζί μας στο σπίτι. Και βρήκα μπόλικα...

Δείτε από κοντά ένα υπέροχο γινομένο σταφύλι. Το βαθύ κόκκινο χρώμα του προδίδει και τη γλύκα του. Από δω και πέρα οι χυμοί του θα παίρνουν, κάθε μέρα που περνάει, ξεχωριστά αρώματα...

Καταπράσινο απλώνεται το αμπέλι μέσα στην όμορφη φύση... Ο Αγησίλαος έχει φροντίσει να το ποτίσει μερικές φορές για να αντέξει στις ζέστες και να κάνει ακόμα καλύτερους καρπούς...

Λοιπόν από μακριά δεν του φαίνεται, αλλά από κοντά διαπιστώνεις πως είναι φορτωμένα τα κλίματα ώριμα σταφύλια. Θα τα αφήσουν βέβαια μέχρι τον Σεπτέμβρη οπότε τα σάκχαρα τους θα πάνε στο ζενίθ και θα βγάλουν καλό κρασί...

Η μπλε σακούλα προδίδει πως βρήκα κάμποσα ώριμα σταφύλια για το σπίτι. Ωστόσο συνεχίζω να τσιμπολογώ αμέριμνος ρόγες σταφυλιού που ξεχωρίζω...

Πέρσι δεν τα είχαμε προλάβει... Άσε που δεν υπήρχαν έτσι κι αλλιώς σταφύλια. Ήταν κακή η χρονιά... Φέτος όμως είχαμε τις πληροφορίες μας και πήγαμε στα σταφύλια, στ' αμπέλι που ξέρουμε πως έχει λιάτικα που ωριμάζουν γρήγορα. Πήγαμε μαζί με τον Λάμπρο που θέλει να γυρίσουμε γρήγορα για να βγει με τις παρέες του. Του άρεσε όμως να φάει πρώιμο λιάτικο σταφύλι. 'Επεσε ξερός μόλις γυρίσαμε από τον Τσούτσουρα, διαλυμένος από την κούραση κι όμως σηκώθηκε να πάμε μαζί...

Το απόγευμα, ύστερα που γυρίσαμε σπίτι και ξεβγαλθήκαμε από το αρμυρό νερό της θάλασσας πήραμε τη μηχανή και πήγαμε. Ήθελα και για συναισθηματικούς λόγους αυτή την επαφή με τη φύση. Πάντα μου άρεσαν τα αμπέλια και οι καρποί τους. Το ίδιο όπως οι ελιές, μόνο που τ' αμπέλια είναι μικρά, πιο βολικά, διαχειρίσιμα...

Ο ήλιος έπαιρνε τα κάτω του, την ώρα που φτάσαμε στου Γρέγο. Το αμπέλι δεν είναι μεγάλο και βρήκαμε αμέσως σταφύλια, να τσιμπολογήσουμε και να πάρουμε μαζί μας για το σπίτι σε μια νάιλον μπλε σακούλα του σούπερ μάρκετ.

Είναι πανόραμα εδώ πάνω. Μοιάζει να εποπτεύεις το έμπα του χωριού από το Ηράκλειο. Όμορφη ώρα να είσαι μέσα στο αμπέλι... Ο Λάμπρος με τράβηξε δυο φωτογραφίες. Ήθελα να τις έχω και να θυμάμαι το πέρασμά μου από το αμπέλι το φετινό καλοκαίρι...

Το γύρισα όλο. Ήξερα πού ήταν οι κουρμούλες με τον γινομένο καρπό. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα να τσιμπολογείς από κει. Ούτε να το κόψεις, ούτε να το πλύνεις, ούτε τίποτα. Να το φας όπως είναι. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Δεν είναι ραντισμένα με φάρμακα...