Η φωτογραφία τραβήχτηκε σήμερα το μεσημέρι καθώς επέστρεφα από τον Άι Νικόλα στη βόλτα που επεχείρησα να κάνω. Είναι η είσοδος του χωριού από το δρόμο για το Αρκαλοχώρι. Ένα τελευταίο αντίο για το φετινό καλοκαίρι στο Θραψανό που με φιλοξένησε για ένα ολόκληρο μήνα και κάτι... Το χωριό που έχω ακριβά φυλαγμένο στην καρδιά μου

Αυτό είναι το μουρέλο που είχα αναλάβει να ποτίζω το καλοκαίρι που ήμασταν εδώ. Η ντενέκα δεξιά ήταν μόνιμα εκεί. Την είχε πάει ο Αγησίλαος με το τρακτέρ. Τώρα που άδειασε την πήγα σπίτι, να την ξαναγεμίσουν και να την πάνε πάλι πίσω. Έχει δρόμο ακόμα μπροστά του το καλοκαίρι...

Αγριομπουρνελιά, στις όχθες της λίμνης στις Λειβάδες. Είχα εντοπίσει άλλη μία εκεί δίπλα , μα τούτη εδώ είναι φορτωμένη μικρούς καρπούς που αρχίζουν και γλυκίζουν πια... Πόσο θα κρατήσουν; Κανείς δεν ξέρει... Κάποιες νοικοκυρές θέλουν αυτούς τους καρπούς για να φτιάξουν γλυκό του κουταλιού... Και δημόσιες όπως είναι, όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε...

Δίπλα στο σπίτι του Γιάννη Θεοδωράκη στο χωριό είδα αυτή την ήμερη μπουρνελιά, μάλλον βανίλια. Φορτωμένη. Τα κλαδιά της δεν αντέχουν το βάρος των καρπών της. Άνοιξα το φράκτη και πήγα κοντά να τη φωτογραφίσω. Έκοψα και δυο για να φάω επιτόπου. Νόστιμα που είναι...

Αυτή είναι σίγουρα η τελευταία καλοκαιρινή βόλτα στο χωριό μου... Ήθελα να την κάνω, να αποχαιρετίσω τον τόπο μου. Ξεκίνησα γύρω στις 9.30 το πρωί και την ολοκλήρωσα, αν μπορεί να πει κανείς εύκολα μια τέτοια κουβέντα, στις 12 το μεσημέρι. Είχα πολύ όρεξη να συνεχίσω, μα άρχισε να ζεσταίνει υπερβολικά κι αυτή την Κυριακή κι ο αέρας δεν ήταν αρκετός να δροσερέψει κάπως τα πράγματα...

Πήγα στου Μπουρμά να δω το λιόφυτο εκεί... Δεν έχει πολύ καρπό φέτος μα είναι σε πολύ καλή κατάσταση τα δέντρα. Συνέχισα για τον Άι Νικόλα, έκανα μια στάση στην παλιά εκκλησία και είδα πόσο όμορφα έχουν επιμεληθεί τους εξωτερικούς χώρους...

Ύστερα πήγα στους Τροχάλους να βάλω το τελευταίο νερό που είχε η πλαστική ντενέκα στο μικρό μουρελάκι... Ήταν η τρίτη φορά που το πότιζα το φετινό καλοκαίρι. Να πάρει τα πάνω του, να φτάσει τα διπλανά στην ανάπτυξη. Πήγα τη ντενέκα στη Στασούλα, να την ξαναγεμίσει και να την πάει με το τρακτέρ ο Αγησίλαος και συνέχισα για τη λίμνη στις Λειβάδες...

Είναι ήσυχα τέτοια ώρα... Δεν κυκλοφορεί ψυχή στους δρόμους. Βρήκα την άγρια μπουρνελιά στις όχθες της λίμνης και γεύτηκα μερικά φρούτα. Στο φόρτε τους είναι τώρα. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσουν, υπάρχουν μου είπαν νοικοκυρές που τα κυνηγούν για να τα κάνουν γλυκά του κουταλιού.

Πέρασα μια βόλτα και από το συνεργείο του Λευτέρη, του ανιψιού μου. Έχει και σήμερα, κυριακάτικα, πελάτες. Τα προβλήματα στις μηχανές δεν περιμένουν... Ούτε κι ενδιαφέρει τι μέρα θα είναι για να παρουσιαστούν. Κάναμε μια καλή κουβέντα εκεί με τους πελάτες και τον Λευτέρη. Για τι άλλο, τα οικονομικά προβλήματα έτσι όπως μας έχουν προκύψει...

Έφυγα για να πάω να βάλω βενζίνη στη μηχανή. Έχω ταξίδι το απόγευμα και φορτωμένος όπως θα 'μαι δεν θα έχω τη δυνατότητα να φουλάρω το ντεπόζιτο...

Ακόμα λίγο έξω από το χωριό. Κάθε μέρος εδώ το ξέρω καλά... Το 'χω περπατήσει μικρός. Όλα είναι ίδια. Ένα μόνο μου φαίνεται να έχει αλλάξει: Οι αποστάσεις που κάποτε μου φαίνονταν μεγάλες, τώρα μου προκύπτουν πολύ μικρές...

Μεσημέριασε... Μια στάση στο πατρικό μου για να γράψω και μετά στη Στασούλα. Φαΐ, λίγη ξεκούραση και μετά, κατά τις 8 το απόγευμα την κάνουμε για το λιμάνι του Ηρακλείου. Ως εδώ ήταν. Επιστρέφουμε...