Ο Λάμπρος ξαπλωμένος στον ήλιο... Δίπλα του η Στασούλα και ο παππούς Αγησίλαος που ήρθαν από το χωριό το μεσημέρι να μας βρουν κι είχαν μαζί τους τα εγγόνια τους, την Αναστασία και τον μικρό Αγησίλαο...

Τα τρία κορίτσια, Μαρία, Αναστασία του Λευτέρη και Αναστασία του Μανόλη κάνουν βουτιές στη θάλασσα. Παιχνίδι και θάλασσα είναι συνυφασμένες... Σε ποιον δεν αρέσει; Ε, φανταστείτε τώρα τα παιδιά... Δεν έβγαιναν έξω μέχρι να... μουλιάσουν.

Ο μικρός Αγησίλαος πάλι με το φτυαράκι του, δοκίμαζε με το κουβαδάκι κατασκευές για κάστρα με την άμμο που υπάρχει σε μεγάλη ποσότητα στην παραλία του Τσούτσουρα. Σκληρή δουλειά, όχι αστεία... Αλλά αυτός εκεί, απτόητος. Συνέχιζε ακόμα κι όταν οι κατασκευές του είχαν... μικρά ατυχήματα.

Άλλη μια φωτογραφία στην παραλία του Τσούτσουρα... Ο Αγησίλαος, η Στασούλα κι ο Λάμπρος έχουν καθίσει στις ξαπλώστρες του Cafe κάτω από τις ομπρέλες θαλάσσης. Ο φακός τους... συλλαμβάνει από πίσω. Ούτε που το κατάλαβαν γι' αυτό και είναι πολύ φυσικοί στη συμπεριφορά τους.

Όμορφη θάλασσα, να την πιεις στο ποτήρι... Αν κι εδώ που τα λέμε, έχει πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι. Το νιώθεις: πετρώνουν τα μαλλιά σου. Όποιος μπορεί παίζει... Μαμάδες και παιδιά, ένα πράγμα... Οι άλλοι απολαμβάνουν από τις ξαπλώστρες τους, αυτή την υπέροχη φυσική ομορφιά τους καλοκαιριού...

Και κάπως έτσι τελειώνει το δικό μας φετινό καλοκαίρι στην Κρήτη. Μ' ένα Σαββατιάτικο μπάνιο στον Τσούτσουρα... Κρατούμε όλες αυτές τις όμορφες εικόνες που θα πάρουμε μαζί μας σήμερα το βράδυ, καθώς το καράβι μας θα σκίζει τα νερά του κρητικού πελάγους που θα μας μεταφέρει πίσω στην Αττική.

Από Δευτέρα θα είμαι στο γραφείο μου... Οι διακοπές μου τέλειωσαν. Θα μου πάρει λίγο χρόνο μέχρι να το συνειδητοποιήσω στ' αλήθεια και να εγκληματιστώ στους ρυθμούς της δουλειάς μου. Ευτυχώς δεν προβλέπεται να υπάρχει μεγάλη πίεση... Πολλοί φεύγουν τώρα για άδεια. Έτσι δεν θα υπάρχει και μεγάλη κινητικότητα στην ΠΕΤ ΟΤΕ.

Θέλω μόνο άμεσα να βγάλω τον ΤΥΠΟ των συνταξιούχων σιδηροδρομικών. Έχω συνεννοηθεί και με περιμένει η ύλη να την παραλάβω. Να την κάνω κασέ, να δω τι άλλες εκκρεμότητες υπάρχουν και να την πάω στην Πόπη στη Σαλαμίνα, να υλοποιήσει τεχνικά το έντυπο...

Τα έχω στο νου μου όλα αυτά την ώρα που κάθομαι μεσημεριάτικα στο Cafe Edelweiss και χαράζω αυτές τις γραμμές.

Ξαφνικά, έκανε την εμφάνισή της η Στασούλα με τον Αγησίλαο και τα δυο εγγόνια της από το γιο της Λευτέρη.

Καθίσαμε όλοι μαζί, μετά το μπάνιο στο Cafe... Οι ίδιοι έχουν φάει για μεσημέρι, αλλά οι Αναστασία και ο μικρός Αγησίλαος τίμησαν δεόντως τις πίτσες που είχαμε παραγγείλει για τον Λάμπρο, τη μεγάλη Αναστασία και τη Μαρία...

Ήπιαν κι ενάμιση λίτρο νερό, να δροσερέψουν... Κι ύστερα ανέβηκαν στο πατάρι το Cafe να παίξουν πιγκ πογκ. Ο Λάμπρος μας νικά όλους. Παίζει καλά. Είναι αδύνατον να τον παρακολουθήσεις από κοντά στην τεχνική του. Χειρίζεται άψογα τη ρακέτα. Ούτε η δική μου πίεση τον ανησύχησε. Πολύ γρήγορα ξαναπήρε την υπόθεση στα χέρια του και κέρδισε το παιχνίδι.

Ο αέρας δυνάμωσε... Κατεβασάρης όπως είναι, δυσκολεύει λίγο τα πράγματα. Καμιά φορά βιτσίζει την άμμο πάνω μας... Πίνουμε με τον παππού Αγησίλαο από μια μπύρα. Τα κορίτσια τρώνε κι ένα παγωτό.

Αυτό είναι καλοκαίρι... Η ανεμελιά. Να μην κοιτάς το ρολόι για κάτι... Μόνο τ' απόγευμα ο Λάμπρος ήθελε πια να πάμε σπίτι να κάνει ένα μπάνιο και να ετοιμαστεί να βγει με τα παιδιά, τους φίλους του, την παρέα του.

Ωραία περάσαμε και σήμερα στη θάλασσα... Ρουφούμε λαίμαργα τις τελευταίες ανάσες στο χωριό. Σε λίγο όλα θα είναι πια αναμνήσεις. Γλυκιές όμως, γιατί τις ζήσαμε και με το παραπάνω...