Δίνει την αίσθηση της λίμνης, αλλά μπορεί και να μην είναι... Μάλλον πρόκειται για ένα μικρό φράγμα που έχει κάνει λίμνη τον ποταμό. Εσείς το γνωρίζατε; Είναι στην περιοχή Λειγαρά που φτάνει ώς την Αμμουδάρα, λίγο έξω από το χωριό, πηγαίνοντας για το Αρκαλοχώρι... Πρώτη χρονιά φέτος είδα να έχει τόσο νερό...

Να 'να καύσωνας, ζέστη ανυπόφορη τα μεσημέρια, ευτυχώς που φυσάει ένα αεράκι και δροσίζει λίγο... Και ξαφνικά μπροστά στα μάτια μου γεννιέται ένα τοπίο που μοιάζει με τα βορειοευρωπαϊκά φιορδ. Ένα ποτάμι με στάσιμο νερό... Κάτι σαν λίμνη...

Ο χώρος, για λόγους ασφαλείας είναι περιφραγμένος. Υπάρχει όμως οπτική επαφή. Έκανα το γύρο του ποταμού με τα πόδια. Τον περπάτησα σπιθαμή προς σπιθαμή. Είναι πανέμορφο το τοπίο, ένα γύρο φτάνοντας ψηλά ώςτην περιοχή της Αμμουδάρας...

Κάποτε θυμάμαι, όχι πολύ παλιά, εδώ είχαν μοτέρ άντλησης νερού και πότιζαν κήπους εκεί κοντά και ελιές και αμπέλια και γενικά καλλιεργούσαν καλύτερα την περιουσία τους, οι άνθρωποι. Τώρα δεν είδα... Φοβούνται οι άνθρωποι. Τα κλέβουν... Δεν είναι λίγοι αυτοί που τα 'χασαν. Τολμούν να τα ξαναφήσουν;

Ακόμα μερικές φωτογραφίες από το φράγμα που έφτιαξε ο Δήμος Θραψανού, κάποτε και δεν αξιοποίησαν όπως έπρεπε και προς όφελός τους οι συγχωριανοί μου... Κι εδώ, σαν τη λίμνη της Λειβάδας, τα απογεύματα είναι μοναδικά...

Το πράσινο έχει φουντώσει στις όχθες του φράγματος... Το νερό είναι θαυματουργό. Άξιζε μιας καλύτερης εκμετάλλευσης. Ευτυχώς, είναι διαθέσιμο για μια όμορφη βόλτα στο Λειγαρά. Δυο βήματα από το χωριό. Αξίζει τον κόπο να το γνωρίσετε...

Η εξώπορτα του σπιτιού της Μαλάμως στο χωριό... Τα παιδιά της έκαναν πολύ καλή δουλειά τις δύο φορές που κατέβηκαν στο χωριό. Άνοιξα με τα κλειδιά της Στασούλας και το είδα από μέσα. Πραγματικά πολύ καλό για το χρόνο που το δούλεψαν. Εντάξει, θέλει λίγη δουλειά ακόμα, αλλά ήδη είναι έτοιμο για να φιλοξενήσει ανθρώπους καλοκαιριάτικα... Με ένα ακόμα “ντου” όλα θα γίνουν όπως πρέπει, ακόμα και στις λεπτομέρειες του. Μπράβο τους! Πολύ τους χαίρομαι...

Και το δικό μου σπίτι φωτογραφημένο στις αρχές του Ιούλη... Οι εργασίες προχωρούν με πολύ αργούς ρυθμούς. Δεν βοηθούν και οι μαστόροι, εδώ που τα λέμε... Παρ' όλα αυτά το παλεύω...

Δυστυχώς δεν είναι να εμπιστεύεσαι τους μαστόρους χωρίς να είσαι παρών δια της φυσικής παρουσίας σου. Το είδα, το διαπίστωσα στο πατρικό μου που προσπάθησα να το ανακαινίσω εμπιστευόμενος ανθρώπους την ώρα που εγώ βρισκόμουν αναγκαστικά, λόγω δουλειάς, στην Αθήνα.

Πέρα από το γεγονός ότι κάποιοι είναι διατεθειμένοι να σε κοροϊδέψουν και να σου φάνε χρήματα, ακόμα κι εκείνοι που δούλεψαν διαπιστώνω πως στις λεπτομέρειες τους υπάρχουν προβλήματα, που αν ήταν ευσυνείδητοι στη δουλειά τους όφειλαν να τα επιλύσουν πριν ακόμα τα δει ο... πελάτης.

Ας είναι... Τι ψάχνω τώρα να βρω, ψύλλους στ' άχυρα... Μια πικρία όμως υπάρχει... Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς...

Ξαναπήγα προχθες να δω το πατρικό μου... Ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί τα κουφώματα. Θα γίνει, λέει από Δευτέρα... Κάπως μου ακούγεται αυτό το “από Δευτέρα”... Την έχω πατήσει άγρια από τον προηγούμενο αλουμινά απατεώνα “100 κιλά ψεύτης” κατά δήλωση του...

Χαίρομαι για το σπίτι της Μαλάμως. Έχουν κάνει καλή δουλειά τα παιδιά της, δυο φορές που κατέβηκαν στο χωριό γι' αυτό. Είχα τα κλειδιά και μπήκα και το είδα από μέσα. Εξαιρετική δουλειά, προσεγμένη...

Φωτογράφησα την είσοδό τους... Θέλει ακόμα κάποιο έργο μα αρχίζει να δείχνει σπίτι. Και είναι βέβαιο ότι θα γίνει στην πορεία... Αν μάλιστα, όπως ακούω, κατέβει ο Λευτέρης με την οικογένεια του για δουλειές στο Ηράκλειο και μένουν εδώ, θα έχει την ευκαιρία να κάνει κάποιες επιπλέον δουλειές...

Το σπίτι τους πάντως στη φάση που βρίσκεται, κατοικείται, κάτι που δε συμβαίνει ακόμα με το δικό μου. Αυτό που θα προσπαθήσω το φετινό καλοκαίρι είναι να κάνω κάποιες εργασίες από την πλευρά του Κελαρογιάννη για να μπει ένα στοπ στην υγρασία που ταλαιπωρεί το σπίτι από παλιά. Πολύ περισσότερο τώρα που φτιάχτηκε και φιλοδοξώ να το κάνω κατοικήσιμο. Δεν βλέπω πια φως σ' αυτή την ομίχλη που έχει πέσει γύρω μας για το αύριο, όταν σε δυο χρόνια βγω στη σύνταξη. Δυο χρόνια πίσω, όταν ξεκίνησα τις εργασίες έλεγα ότι θα 'ρθω εδώ να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου, ώς το τέλος. Τώρα δυσκολεύομαι να δω σοβαρά μια τέτοια προοπτική. Εδώ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Πώς να κάνεις τόσο μακρινά όνειρα;

Παρόλα αυτά χαίρομαι που δεν το άφησα στην τύχη του, εγκαταλειμμένο. Και προσπαθώ, στο μέτρο του δυνατού, να κάνω δυο βήματα παραπέρα φέτος και δυο του χρόνου αν είμαστε καλά...

Αν βοηθούσαν και οι μαστόροι που κατά τα άλλα παραπονούνται ότι δεν έχουν δουλειές... Και τι ζητάω; Τίποτα το φοβερό... Απλά να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν...

Η πιο όμορφη ώρα... Η ώρα της απονομής των κυπέλλων... Διαλέξαμε σκόπιμα να προβάλλουμε τις μικρές ηλικίες, γιατί εδώ η αθωότητα υπάρχει ακόμα...

Οι πιτσιρίκοι του “Κεραυνού”... Οι μικρότεροι φετινοί πρωταθλητές... Λίγο μετά την απονομή. Έχουν ξαπλώσει στο γρασίδι του γηπέδου μπροστά στο τρόπαιο της νίκης και πανηγυρίζουν..

Ο προπονητής του “Ανθεστίωνα”, Μανόλης Φρουδάκης, δίδει στους πρωταθλητές των ηλικιών 13 – 17 ετών αναμνηστικά μετάλλια. Εδώ στους ποδοσφαιριστές της Λεβαρέ...

Για τρίτη συνεχή χρονιά πρωταθλητές στις ηλικίες των 13 – 17 ετών τα παιδιά της Λεβαρέ με προπονητή τον Γιάννη Θεοδωράκη. Φωτογραφίζονται περήφανα μπροστά στο τρόπαιο..

Αποκλειστικό: Το Site διαθέτει το πλάνο του προπονητή των Λεβαρέ που τους οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλλου. Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η επιτυχία χρειάζεται δουλειά...

Η φωτογραφία των δυο γυναικείων ομάδων λίγο πριν ξεκινήσει ο μεταξύ τους αγώνας. Τα χαμογελα συνεχίστηκαν και μετά το τελικό αποτέλεσμα 3 – 0 υπέρ του “Τρύπιου Παπουτσιού”. Αχ, βρε Μαρία, ούτε ένα υπογραφικό λάθος δεν μπορούμε να κάνουμε πια...

Το πλούσιο ποδοσφαιρικό θέαμα του Σαββατοκύριακου έλαβε τέλος. Η αυλαία έπεσε για το φετινό τουρνουά ποδοσφαίρου που διοργάνωσε ο “Ανθεστίωνας”. Τι πέτυχε; Νομίζω πως δημιούργησε μια νέα γενιά συνειδητών φιλάθλων και άφησε μέσα στο γήπεδο να διαφανούν ταλέντα στην μπάλα.

Πολλοί Θραψανιώτες, αλλά και από τα γύρω χωριά, είχαν την ευκαιρία να έρθουν στο γήπεδο και να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αυτό σημαίνει ότι ο “Ανθεστίωνας” θα έχει από φέτος, εκτός από την τεχνική ηγεσία του και τα ταλέντα που παρουσίασε χθες και νέους φιλάθλους στις κερκίδες, ψυχολογική ενθάρρυνση στους αγώνες που θα δώσει...

Ιδιαίτερα για τα παιδιά μα και για τους μεγάλους, ήταν ένα ξεχωριστό πανηγύρι αυτό το Σαββατοκύριακο. Βρέθηκαν φίλοι, κουβέντιασαν, ήπιαν μπύρα, έφαγαν σουβλάκια που δεν προλάβαιναν να τροφοδοτούν οι ψήστες και τελικά ήρθαν πιο κοντά κι έδωσαν μια γερή γροθιά στη καθημερινή μιζέρια και την κατάθλιψη...

Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος, πέρα από όλα τα άλλα... Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς της κρίσης χρειάζεται να ξαναδούμε σε νέα βάση τις ανθρώπινες σχέσεις, να τις ξαναχτίσουμε, αν χρειαστεί. Κανείς δεν πρέπει να είναι ή νοιώθει μόνος του...

Ακόμα και σε μένα, τον άσχετο περί τα ποδοσφαιρικά, άρεσε ατό το διήμερο. Διέθεσα αρκετές ώρες παρακολουθώντας αγώνες, άκουσα κριτικές, εκτιμήσεις και προσπάθησα να καταγράψω το κλίμα που επικρατούσε και ήταν όμορφο...

Οι σημειώσεις μου βοήθησαν ώστε τα λάθη μου να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα. Το καλό θα ήταν να τα αποφύγω εντελώς, αλλά οι μη ειδικοί είναι πιο ευάλωτοι σ' αυτά... Αρκετοί ήταν οι αφανείς ήρωες που βοήθησαν προσφέροντας έργο, με χαμηλούς τόνους ώστε να ολοκληρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή η προσπάθεια. Ένα “ευχαριστώ” θα πρέπει να τους πει ο “Ανθεστίωνας” που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο.

Τα αποτελέσματα, όσα “χάσαμε” από το Σάββατο και τα τελικά τη Κυριακής:

• Bad Boys – Ντελμόντο 2- 5
• Σκόντρα Σούρα - Grazy Boys 3 – 2
• ΕΤΑΘ – Πρωταθλητές 2 – 8
• Άμπαλοι - Συντεκνοκούμπαροι 3 – 5

Κυριακάτικοι αγώνες

Τελικός στις ηλικίες των 8-12 ετών

• Βόνη – Κεραυνός 1 – 2

Τελικός στις ηλικίες των 13-17 ετών

• Λεβαρέ – Πίου 3 -3 ( 5-3 στα πέναλτι)

Ημιτελικοί στις ηλικίες των 18-38 ετών

• Σκόντρα Σούρα – Ντελμόντο 3 -2
• Συντεκνοκούμπαροι – Πρωταθλητές 0 – 2

Τελικός στις ηλικίες των 40 και άνω ετών

• Αγέραστοι – Σίφουνες 2 – 2 (4-2 στα πέναλτι)

Γυναικείες ομάδες

• Τρύπιο Παπούτσι – Σκισμένη Κάλτσα 3 – 0

Τελικός στις ηλικίες 18-39

• Σκούντρα Σούρα - Πρωταθλητές 1 - 5
  

Περσινή φωτογραφία από το τουρνουά ποδοσφαίρου στο Θραψανό που διοργανώνει τον Ιούλιο στο χωριό ο τοπικός αθλητικός όμιλος “Ανθεστιώνας”. Η μάχη συνεχίζεται και σήμερα... Ας πάμε στο γηπεδάκι 5Χ5 να την παρακολουθήσουμε...

Με σημαντικές απώλειες από πλευράς δυναμικού θα εμφανιστούν σήμερα, μετά τις 7 το απόγευμα οι γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου του Θραψανού. Όπως και να έχει όμως το πράγμα, η παρουσια τους θα ομορφήνει το τουρνουά...

Το απόγευμα συνεχίζεται το τουρνουά ποδοσφαίρου που ξεκίνησε χθες στο Θραψανό και διοργανώνεται από τον αθλητικό όμιλο “Ανθεστίωνα” με πολύ μεγάλη συμμετοχή από ομάδες που έρχονται να δοκιμάσουν την τύχη τους στην μπάλα, όσο και φιλάθλους που θέλουν να δουν, να χειροκροτήσουν και να σχολιάσουν τις φάσεις, τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου...

Χθες πήρατε μια πρώτη γεύση από το κλίμα που επικράτησε μέσα και έξω από το γήπεδο. Είδα τις επισκέψεις σας στο Facebook και το Twitter, αλλά και σ' αυτό το Site. Ήταν υπερβολικές όπως πάντα τον τελευταίο καιρό. Ψάχνετε να βρείτε τέτοιες στιγμές χαράς, χαλάρωσης... Το καταλαβαίνω. Το βλέπω και στον εαυτό μου. Ευτυχώς ο αθλητισμός ενώνει τους ανθρώπους...

Περπατούσα πέριξ του γηπέδου χθες και προσπαθούσα να “πιάσω” το κλίμα. Μέσα οι ομάδες που έφεραν ονόματα με χιούμορ, σημάδι για ζωή και έξω τίγκα τα τραπεζάκια στο τσίγκινο κουτάκι μπύρας και τα πλαστικά πιάτα με τα σουβλάκια.

Κουβέντες, σχόλια... Πώς πήγε η ομάδα τους, τι πιθανότητες έχει να φτάσει στους τελικούς. Ο Γιάννης Θεοδωράκης, ο ξάδερφός μου και μικρός γιος του θείου Αντίγονου με τους Λεβαρέ, ο “Μουρίνιο του Θραψανού” που έχει και φέτος οδηγήσει την ομάδα του στους τελικούς και διεκδικεί για άλλη μια χρονιά τον τίτλο. Το τρία στα τρία όπως έλεγε χθες γελώντας...

Η διοργάνωση, χρόνο με το χρόνο είναι καλύτερη... Η εμπειρία είναι σπουδαίο πράγμα τελικά... Ο Γιάννης μεταδίδει από τα μεγάφωνα χρήσιμες πληροφορίες για τους φιλάθλους σχετικά με τις ηλικίες των παιδιών που παίζουν, τις ομάδες, τα ονόματά τους... Άλλοι επιμελούνται τις μουσικές που ακούγονται. Και ο Μάνθος, μέσα στο γήπεδο, αεικίνητος διαιτητής, τόσες ώρες όρθιος να τρέχει πέρα – δώθε, δίκαιος στις αποφάσεις του δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν στις κρίσεις του...

Τα παιδιά στις κερκίδες έχουν έναν ελεγχόμενο φανατισμό. Χτυπιούνται πάνω στα συρματοπλέγματα σχολιάζοντας τις φάσεις ή τα γκολ. Άλλοι βρήκαν αφορμή για παρέα και κοινωνικό κους – κους... Ούτε που αντιλαμβάνονται πώς πάνε τα ματς, ποια ομάδα νικάει... Και κάθε τόσο ρωτάνε...

Ψυχραιμία παιδιά! Τα αποτελέσματα των αγώνων θα τα διαβάσετε εδώ, σ' αυτό το Site. Υποθέτω πως στο Facebook, στη σελίδα του “Ανθεστίωνα” κάποια στιγμή θα ανεβάσουν περισσότερες λεπτομέρειες από τους αγώνες. Είναι άλλωστε πιο εξειδικευμένοι ρεπόρτερ μέσα στο γήπεδο που καταγράφουν στιγμιότυπα.

Εμένα, σας το είπα από χθες και θα το δείτε και σήμερα στο σημείωμα που θα κάνω το βράδυ και θα αναφέρω τα τελικά αποτελέσματα, πιο πολύ με ενδιαφέρει το τουρνουά από κοινωνιολογική άποψη...

Στο χωριό ζουν στιγμές μοναδικής ομορφιάς. Αυτές προσπαθώ να καταγράψω και να τις μοιραστώ μαζί σας. Δεν είναι και τόσο εύκολο πάντα, ωστόσο είναι η αυθεντική αποτύπωση των πραγμάτων. Η ζωή στα καλύτερά της...