Οι πρώτοι μου περίπατοι έγιναν με τα πόδια ή με τη μηχανή. Να δω λίγο το πατρικό μου, να πάω σε κάποια χωράφια, να κοιμηθώ. Ότι χρειάζομαι το έχω εδώ...

Η ηρεμία που νοιώθω στον τόπο μου είναι μοναδική. Δεν ξέρω πώς γίνεται, δεν είμαι ειδικός για να το ερμηνεύσω, αλλά μπορώ να πω τι νοιώθω και κυρίως πως το νοιώθω...

Λες και πατώ ένα διακόπτη, η φύση η ίδια έχει προνοήσει γι' αυτό... Λες και δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος της Αθήνας με το τρέξιμο, τις αγωνίες, τις ευθύνες. Λες και με χτυπά κατακέφαλα ένα μαγικό ραβδάκι και ρυθμίζει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο που όλα κυλούν όμορφα...

Κι εγώ χαλαρώνω και κοιμάμαι και αισθάνομαι αυτή την ξεκούραση να... διαχέεται σε ολόκληρο το σώμα μου... Αν και δεν ταλαιπωρήθηκα στο καράβι καθότι είχα καμπίνα, το μεσημέρι κοιμήθηκα καμιά – δυο ώρες...

Είχαν προηγηθεί μερικές βόλτες στο χωριό, μια επίσκεψη στο πατρικό μου να δω τη δουλειά που έκαναν οι μαστόροι, να πάω στο Αρκαλοχώρι να πάρω ένα νέο ποντίκι που τα έφτυσε για το pc μου, να πιω ένα ποτό στην καφετερία της Sport Cafe και να χαιρετίσω τα παιδιά που γνωρίζω από προηγούμενες επισκέψεις μου.

Ύστερα, τ' απόγευμα έκανα μια βόλτα στον κήπο, το περδιγάρι με τις μπουρνέλες, στα στενόσοκα και πάλι νυστάζω νωρίς... Δεν είναι η έλλειψη του καφέ, τις προμήθειες μου τις έκανα κιόλας την πρώτη μέρα. Είναι μια άλλου τύπου χαλάρωση που χρειάζεται ο οργανισμός για να ξανάρθει στα ίσια του...

Πόσο θα μου πάρει αυτό; Δεν ξέρω. Κι ούτε που με ανησυχεί ο χρόνος. Όσο κι αν χρειαστεί θα κάνω. Ήρεμα, ψύχραιμα, απλά. Διότι είναι αναγκαίο να πιάσουμε επαφή, να δούμε και τις μικρές εκκρεμότητες στη ΦΩΝΗ. Αυτό μόνο. Όχι πως είναι και λίγο από μόνο του.

Η σύνδεση που έχω στο internet δεν είναι αυτή που περίμενα στο χωριό. Οι ταχύτητες του internet της WIND είναι εφάμιλλες της σύνδεσης από το σταθερό τηλέφωνο με μόντεμ. Κι αυτό δεν βοηθάει. Δεν πειράζει. Δεν θα μου τη χαλάσει αυτό... Τόσα χρόνια αντιμετώπιζα το πρόβλημα. Το ίδιο θα κάνω και τώρα.

Για την ώρα ας απολαύσω λίγο την πρώτη μου φετινή καλοκαιρινή επαφή με το χωριό και τους ανθρώπους του. Να δω τόπους, να μιλήσω με του χωριανούς, να πάω την Κυριακή στο κλύδωνα που θα κάνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού στην πλατεία της Μεσοχωρίτισσας, να ξαναπιάσω το νήμα. Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολο αυτό για κάποιον που έχει ήδη όλη την καλή διάθεση να το κάνει...

Το σπουδαίο είναι ότι δεν αισθάνομαι καμιά είδους πίεση. Κι αυτό είναι πολύ καλός σύμβουλος για αρχή. Τα υπόλοιπα στις μέρες που θα έρθουν. Ήρεμα, ήσυχα κι απλά. Όπως αρμόζει στους ανθρώπους που είναι σε διακοπές, όπως εγώ...

Μόλις έχουμε μπει στο λιμάνι του Ηρακλείου της Κρήτης. Ένας όμορφος ήλιος που ανατέλλει, με καλωσορίζει στο νησί μου...

Λοιπόν δες τε πώς φαίνεται ένα κομμάτι του λιμανιού πάνω από το πλοίο, γύρω στις 9, λίγο πριν την αναχώρηση μου για το Ηράκλειο της Κρήτης.

Κι άλλη μια φωτογραφία πάνω από το FESTOS PALLAS. Οι πρώτοι επιβάτες αρχίζουν και κυκλοφορούν. Πήρα ένα νερό για παρέα από το μπαρ. Ένα λίτρο 1,30 ευρώ. Συσκευασμένο από την ΜΙΝΟΑΝ LINE από τις πηγές του Ψηλορείτη, λέει...

Ξεκινήσαμε στις 10 ακριβώς. Αυτή η συνέπεια με τους χρόνους στα καράβια είναι κάτι το εκπληκτικό. Μας ενημέρωσαν έγκαιρα τα μεγάφωνα του πλοίου. Νοιώθω το ίδιο το καράβι να κάνει ένα κάποιο ανεπαίσθητο θόρυβο από τις άγκυρες που σηκώνονται.

Στην καμπίνα μου έχει δροσιά. Και μια όμορφη μουσική στα μικρά ηχεία της με ορχηστρικά. Η καλύτερη παρέα... Δουλεύω στο κομπιούτερ μου. Έχω σήμα δυο -τρεις ώρες αφότου ξεκινήσαμε από το λιμάνι του Πειραιά. Έκανα ήδη την πρώτη ανάρτηση και ετοιμάζομαι για τη δεύτερη. Το σύστημα δουλεύει ρολόι...

Κάνω μια βόλτα στο Facebook και το Twitter μου. Να μάθω τα νέα και τις ειδήσεις. Και είναι η καλύτερη ώρα για δουλειά στο internet. Αφού έχω την ευκολία το εκμεταλλεύομαι...

Με πήρε τηλέφωνο ο Λάμπρος. Μόλις είχαμε ξεκινήσει... Την ώρα που.. ξεκολλάγαμε από την προβλήτα κι ήταν ακόμα το καράβι μέσα στο λιμάνι, έτοιμο να ανοιχτεί στο πέλαγος. Είδε κιόλας την ανάρτηση που έκανα. Αυτή είναι τεχνολογία, όχι αστεία...

Το ταξίδι ήταν ωραίο. Κοιμήθηκα γύρω στις 12 και κάτι, αφού πρώτα πήρα μια γεύση από ειδήσεις στην τηλεόραση της καμπίνας μου. Έγραψα κιόλας δυο σημειώματα, το ένα αφορούσε της “Επισημάνσεις” μου που θα πρέπει να στείλω σε λίγο στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ, το άλλο ήταν μια ακόμα ανάρτηση για αργότερα...

6.30 π.μ. κατέβηκα από το καράβι και πήρα το δρόμο για το χωριό μου. Θραψανό σου 'ρχομαι!..

Το ρεπορτάζ το άκουσα τυχαία από τον τηλεοπτικό σταθμό STAR, ιδιοκτησίας Βαρδινογιάννη και δεν μου κάνει εντύπωση το... κόλλημα στην προβολή της Κρήτης. Κι αν αφορά τα Χανιά, ουδείς ψόγος για ένα Ηρακλειώτη να πάει και να θαυμάσει τα κρητικά προϊόντα. Και γιατί όχι και να ψωνίσει...

Ο λόγος για την έκθεση κρητικών προϊόντων με πρωτοβουλία του Δήμου Χανίων στο κέντρο της Αθήνας, την πλατεία Κλαυθμώνος. Εδώ μπορείς να βρεις τα πιο απίθανα προϊόντα. Υγιεινή διατροφή.

Ατυχής ο τίτλος της έκθεσης. Μιλάνε για Αύγουστο στις αρχές του Οκτωβρίου. Πολύ δεν πάει ρε παιδιά; Ελπίζω να μην είναι προχειρότητα. Όχι πως έχει και καμιά σημασία, αλλά να...

Προσεγμένοι οι πάγκοι με τα προϊόντα που εκθέτουν. Μπορείς να δοκιμάσεις, να αγοράσεις. Ωραίο είναι να κρατάς μια επαφή με την ιδιαίτερη πατρίδα. Ήρθα και το βράδυ του Σαββάτου. Στα τυριά είχαν ξεπουλήσει. Αλλά σήμερα το πρωί επανήλθαν με νέες προμήθειες...

Έχετε πιει ρακόμελο; Η κοπέλα της φωτογραφίας μας κερνάει όλο τον κόσμο που περνάει από το περίπτερό της. Μικρή ποσότητα, ίσα για τη γεύση. Δεν είναι και για... χόρταση. Όποιος ήθελε μπορούσε να ψωνίσει συσκευασμένο σε μπουκάλι.

Τόσο πολύ κόσμο, κυριακάτικα, σε μια έκθεση για κρητικά προϊόντα στο κέντρο της Αθήνας είχα καιρό να δω. Βοήθησε και η μέρα. Παρ' ότι τα σύννεφα τρεμόπαιζαν με τον ήλιο, οι περίοδοι ηλιοφάνειας ήταν περισσότερες.

Παρακαλώ πάρτε λίγο μέλι να το δοκιμάσετε... Η κοπέλα έχει μια γλυκιά καταπίεση ίδια μ' αυτή που έχουν οι Κρητικοί όταν θέλουν να σου δώσουν το καλύτερο απ' αυτό που έχουν. Η Στασούλα κι ο Αγησίλαος βέβαια έχουν, οπωσδήποτε, καλύτερο...

Τυροκομικά προϊόντα από το ΜΙΤΑΤΟ. Ο κόσμος περιμένει ουρά να ψωνίσει. Περίμενα κι εγώ για ένα κιλό πικάντικη κεφαλογραβιέρα. Με την υπομονή τα κατάφερα. Κι είχε έναν ήλιο εκείνη την ώρα, γύρω στις 12 που πήγαμε...

Η έκθεση με τα κρητικά προϊόντα στην πλατεία Κλαυθμώνος θα είναι ανοιχτή ώς αύριο το βράδυ. Μετά θα τα μαζέψουν και θα επιστρέψουν στα Χανιά. Ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια και σαν τέτοια την καταγράφουμε. Μπράβο σε όσους είχαν την έμπνευση να την πραγματοποιήσουν. Το κέντρο της Αθήνας “μύρισε” για λίγες μέρες Κρήτη. Κι ήταν ένα άρωμα μοναδικό...

Τις κρατώ ακριβά φυλαγμένες αυτές τις τελευταίες εικόνες από την εκδρομή μας στη Σπιναλόγκα, μέρες τώρα, κοντά μήνας πάει και θέλω να τις βγάλω από το σεντούκι μου και να τις μοιραστώ μαζί σας Ήταν από τις πιο όμορφες καλοκαιρινές εμπειρίες μου.

Ήταν ένα ζεστό μεσημέρι όταν φτάσαμε στο νησί. Πού, είναι τι; Πού βρίσκεσαι και πού μπορείς να πας; Τι θα βρεις μπροστά σου στα επόμενα βήματα που θα κάνεις πάνω στους στενούς δρόμους με τα μισογκρεμισμένα πέτρινα σπίτια, δεξιά και αριστερά. Οι επισκέπτες υπομένουν στον ήλιο. Είναι η υποβλητικότητα του χώρου, δεν ξέρω... Πάντως αν είχα παρέα διαθέσιμη θα καθόμουν πολύ περισσότερη ώρα..

Μια ξεχωριστή Πολιτεία απλώνεται μπροστά μας... Περπατούμε και προσπαθούμε να “ζήσουμε” παρέα μ' αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν τη ζωή του, διαχρονικά, πάνω σ' αυτή τη λεπτή φλούδα γης. Πέτρες και χώμα το τοπίο ένα γύρω. Δίνει τροφή στη φαντασία μας. Είναι κι αυτή η σειρά ΤΟ ΝΗΣΙ που της βάζει φτερά... Η αλήθεια είναι ότι έχουν φροντίσει να υπάρχει εκεί ενημερωτικό υλικό που σε βοηθάει ν' ανοίξει δρόμους στο μυαλό και τη σκέψη...

Δείτε αυτό το σπίτι... Ποιοι να έμεναν άραγε εδώ; Είναι, παρά την εγκατάλειψη, περιποιημένο... Οι ψυχές των ανθρώπων που φιλοξενήθηκαν στα χρόνια που λειτουργούσε λες και φτεροκοπούν κάπου εδώ... Πονεμένες; Χαρούμενες; Ποιος ξέρει; Τα συναισθήματα γεννιούνται στους ανθρώπους όσο ζουν κι αναπνέουν κι εκφράζονται με χαμόγελο, θλίψη, ελπίδα και πίστη... Πολύ πίστη...

Ο χώρος του νεκροταφείου των λεπρών. Τάφοι ανώνυμοι... Τι σημασία έχει; Ποιος θα τους αναζητούσε; Μονοί κι έρημοι έζησαν, μόνοι κι έρημοι έφυγαν. Και δείτε, όταν λείπει η ανθρώπινη ματαιοδοξία τι μπορεί να συμβεί... Τάφοι απλοί, ολόιδιοι που απλά έπρεπε να χρησιμοποιήσουν για να πάρουν από τη γη την πονεμένη σάρκα των ανθρώπων. Διδάγματα για μας... Η απλότητα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο...

Η επίσκεψή μας στη Σπιναλόγκα έφτασε στο τέλος της. Κάτω από τον ίσκιο των αρμυρικιών μας περιμένει η υπόλοιπη παρέα. Έχουν παγωμένη ρακί και αγγουράκι φρέσκο για μεζέ... Θα πάρω μέρος στην... ιεροτελεστία. Κανένα άγχος που γύρω μας είναι κι άλλοι εκδρομείς που περιμένουν να πάρουν το καραβάκι της επιστροφής για την Πλάκα ή την Ελούντα. Προσέχω απλά γιατί μόλις περάσουμε απέναντι θέλω να κάνουμε μπάνιο με τον Λάμπρο... Και θα το κάνουμε...