Τις κρατώ ακριβά φυλαγμένες αυτές τις τελευταίες εικόνες από την εκδρομή μας στη Σπιναλόγκα, μέρες τώρα, κοντά μήνας πάει και θέλω να τις βγάλω από το σεντούκι μου και να τις μοιραστώ μαζί σας Ήταν από τις πιο όμορφες καλοκαιρινές εμπειρίες μου.

Ήταν ένα ζεστό μεσημέρι όταν φτάσαμε στο νησί. Πού, είναι τι; Πού βρίσκεσαι και πού μπορείς να πας; Τι θα βρεις μπροστά σου στα επόμενα βήματα που θα κάνεις πάνω στους στενούς δρόμους με τα μισογκρεμισμένα πέτρινα σπίτια, δεξιά και αριστερά. Οι επισκέπτες υπομένουν στον ήλιο. Είναι η υποβλητικότητα του χώρου, δεν ξέρω... Πάντως αν είχα παρέα διαθέσιμη θα καθόμουν πολύ περισσότερη ώρα..

Μια ξεχωριστή Πολιτεία απλώνεται μπροστά μας... Περπατούμε και προσπαθούμε να “ζήσουμε” παρέα μ' αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν τη ζωή του, διαχρονικά, πάνω σ' αυτή τη λεπτή φλούδα γης. Πέτρες και χώμα το τοπίο ένα γύρω. Δίνει τροφή στη φαντασία μας. Είναι κι αυτή η σειρά ΤΟ ΝΗΣΙ που της βάζει φτερά... Η αλήθεια είναι ότι έχουν φροντίσει να υπάρχει εκεί ενημερωτικό υλικό που σε βοηθάει ν' ανοίξει δρόμους στο μυαλό και τη σκέψη...

Δείτε αυτό το σπίτι... Ποιοι να έμεναν άραγε εδώ; Είναι, παρά την εγκατάλειψη, περιποιημένο... Οι ψυχές των ανθρώπων που φιλοξενήθηκαν στα χρόνια που λειτουργούσε λες και φτεροκοπούν κάπου εδώ... Πονεμένες; Χαρούμενες; Ποιος ξέρει; Τα συναισθήματα γεννιούνται στους ανθρώπους όσο ζουν κι αναπνέουν κι εκφράζονται με χαμόγελο, θλίψη, ελπίδα και πίστη... Πολύ πίστη...

Ο χώρος του νεκροταφείου των λεπρών. Τάφοι ανώνυμοι... Τι σημασία έχει; Ποιος θα τους αναζητούσε; Μονοί κι έρημοι έζησαν, μόνοι κι έρημοι έφυγαν. Και δείτε, όταν λείπει η ανθρώπινη ματαιοδοξία τι μπορεί να συμβεί... Τάφοι απλοί, ολόιδιοι που απλά έπρεπε να χρησιμοποιήσουν για να πάρουν από τη γη την πονεμένη σάρκα των ανθρώπων. Διδάγματα για μας... Η απλότητα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο...

Η επίσκεψή μας στη Σπιναλόγκα έφτασε στο τέλος της. Κάτω από τον ίσκιο των αρμυρικιών μας περιμένει η υπόλοιπη παρέα. Έχουν παγωμένη ρακί και αγγουράκι φρέσκο για μεζέ... Θα πάρω μέρος στην... ιεροτελεστία. Κανένα άγχος που γύρω μας είναι κι άλλοι εκδρομείς που περιμένουν να πάρουν το καραβάκι της επιστροφής για την Πλάκα ή την Ελούντα. Προσέχω απλά γιατί μόλις περάσουμε απέναντι θέλω να κάνουμε μπάνιο με τον Λάμπρο... Και θα το κάνουμε...